Πρωθυπουργός στη χώρα της μετά – αλήθειας

 

Εκεί όπου τα γεγονότα διαλύονται και μετασχηματίζονται σε ανυπόστατες ή και εντελώς ψευδείς θεωρίες, με τρόπο ώστε να στοιχειοθετούν ψυχολογικές βεβαιότητες ή αβεβαιότητες στο επίπεδο της κοινής γνώμης.

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Τρίτη πρωϊ, προσπάθησα να κάνω focus στο «κοινωνικό συμβόλαιο» του ΣΥΡΙΖΑ για τα εργασιακά (να τσεκάρω αν, πράγματι, όπως έγραφε η efsyn, «κινείται στον αντίποδα του εκτρώματος Χατζηδάκη») αλλά δεν… πρόκαμα. Με απέσπασε το «έκτακτο» για την επέλαση της μετάλλαξης Δέλτα και, στο καπάκι, το πρωθυπουργικό κωμειδύλλιο  για τη δωροκάρτα… εμβολιασμού στους νέους, που το σκέπασαν τα εξαίσια τρολ που ακολούθησαν την κορυφαία, αυτή, πράξη πολιτικής φαυλότητας…

Που τα σκέπασε το τζούφιο πόρισμα της εξεταστικής για τον Παππά, που το σκέπασε το  «Αναπτυξιακό… άλμα Μητσοτάκη» από το βήμα της Γ.Σ. του ΣΕΒ, που το σκέπασε – για μερικά δευτερόλεπτα μόνο – η δήλωση Τσίπρα από το ίδιο βήμα ότι  «βάση για την επανεκκίνηση της οικονομίας είναι η μείωση των ανισοτήτων» που, αστραπιαία, την σκέπασε το «έκτακτο» για τα προνόμια των εμβολιασθέντων, που το σκέπασε ο εκβιασμός («Θέλετε να σας ξανακλείσουμε και να χρεοκοπήσετε;») του Άδωνη προς τους επιχειρηματίες της εστίασης, κ.ο.κ.

Αναπόφευκτα, κατέληξα σε ένα τεστ μνήμης για να τσεκάρω τις εικόνες που εγγράφονται στη μνήμη των ανθρώπων από εβδομάδα σε εβδομάδα και μου πρόκυψε το χάος. Ένα άναρχο και τραγικά δυσεπίλυτο πάζλ έγχρωμων τηλεοπτικών και ιντερνετικών εικόνων (web TV, YouTube, Instagram, κλπ., κλπ.,) και λέξεων… Λέξεις ελληνικές, αγγλικές, ισπανικές, γερμανικές, σε μια χαοτική αλληλουχία ειδήσεων, ρεπορτάζ, άρθρων, αναλύσεων και σχολίων στις εφημερίδες και στα social media… 

*******

Όλα αυτά μέσα σε ένα κομφούζιο ακατάσχετου προφορικού λόγου στα ραδιοφωνικά και τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, και στις ενημερωτικές εκπομπές: ένας φρικτός σκουπιδότοπος πολιτικών και κοινωνικών ψεμάτων, η χωματερή της «μετά – αλήθειας», παραγεμισμένη με πολτοποιημένα κομμάτια και αποσπάσματα της ζωής μας – της ζωής των ανθρώπων γύρω μας, σε μια έκταση ίσαμε την περιφέρεια του πλανήτη: «Μα είναι αυτή η ζωή μας;», αναρωτήθηκα στο τέλος... 

Αναρώτηση μάλλον άλογη, συναισθηματική ίσως, καθώς θεωρούμε ή πιστεύουμε, ή θέλουμε να πιστεύουμε, πως η ζωή μας είναι διαφορετική… Αυτό δα μας έλειπε, να κατοικούμε σ’ αυτόν τον εφιαλτικό ψηφιακό σκουπιδότοπο, να μην είμαστε παρά πολτοποιημένα πληροφορικά ράκη – απολειφάδια της κοινωνίας της πληροφορίας: η ψηφιοποίηση της πληροφορίας και η διάχυση της μέσω των ηλεκτρονικών δικτύων στον τελικό χρήστη την καθιστά ως το σημαντικότερο συστατικό στοιχείο του νέου μοντέλου κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης…  

Όμως εμείς, οι περισσότεροι εν πάση περιπτώσει από εμάς, νομίζουμε –ή συνειδητά υποδυόμαστε– πως ζούμε τη ζωή που ζούσαν οι μανάδες και οι πατεράδες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας: γέννηση, βάπτιση, σχολείο, στρατός, εργασία, γάμος, παιδιά, σπίτι – δουλειά – σπίτι – δουλειά…. κηδεία. 
  
Σ' αυτό το άγραφο «πρωτόκολλο» ζωής, εκείνοι που, παραδοσιακά, παρενέβαιναν να χρωματίσουν τις ζωές των άλλων – τις ζωές μας, δηλαδή – αισθητικά, αισθηματικά, ήσαν οι ζωγράφοι, οι μουσικοί, οι τραγουδιστές, οι θεατρίνοι, οι χορευτές, οι λογοτέχνες, οι κινηματογραφιστές…    

*******

Μέχρι που μπήκε στο παιχνίδι των χρωμάτων η τηλεόραση και, με το φαύλο εκτόπισμά της, τους εκτόπισε, αρκούντως… Κι ύστερα το διαδίκτυο, ο «κυβερνοχώρος», η κοινωνία της πληροφορίας, ένα χαοτικό και άκρως δυσεπίλυτο παζλ έγχρωμων τηλεοπτικών και ιντερνετικών εικόνων (web TV, YouTube, Instagram, κλπ., κλπ.,) και λέξεων∙ στη θέση του «αγγελικού μεταϋλιστικού κόσμου», που επαγγέλονταν οι ήρωες και οι προφήτες του προοδευτικού κόσμου και… καλώς ήλθατε στον κόσμο της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης, του κοινωνικού φόβου της ψηφιακής «μετά – αλήθειας»…

Όπου, η κάθετη οικονομική ιεραρχία όχι μόνο δεν εξαλείφθηκε προς χάριν της κοινωνίας της πληροφορίας, αλλά την εξαχρείωσε. Και, ειδικά στο πεδίο της πολιτικής επικοινωνίας και της ενημέρωσης, την μετάλλαξε σε κοινωνία του ψέματος: κατακερματισμός και διάλυση των γεγονότων και των ειδήσεων, καταιγισμός από ραγδαία εναλλασσόμενες αυθαίρετες επιλογές και προβολές αποσπασμάτων τους, συνδεδεμένες με ανυπόστατες (κατασκευασμένες ή και εντελώς ψευδείς) θεωρίες, με τρόπο ώστε να στοιχειοθετούν ψυχολογικές βεβαιότητες ή αβεβαιότητες στο επίπεδο της κοινής γνώμης.

Κι εσύ να προσπαθείς να κάνεις focus στο «κοινωνικό συμβόλαιο» του ΣΥΡΙΖΑ για τα εργασιακά (να τσεκάρεις αν, πράγματι, όπως έγραφε η efsyn, «κινείται στον αντίποδα του εκτρώματος Χατζηδάκη»), αλλά να μην… προκάνεις. Να σε αποσπά το έκτακτο  για την επέλαση της μετάλλαξης Δέλτα και, στο καπάκι, το πρωθυπουργικό κωμειδύλλιο  για τη δωροκάρτα… εμβολιασμού στους νέους, που το σκέπασαν τα εξαίσια τρολ που ακολούθησαν την κορυφαία, αυτή, πράξη πολιτικής φαυλότητας  και, σκεπάστηκαν απ’ το…  «αναπτυξιακό άλμα Μητσοτάκη»!.. Στο κενό!.. Της μετά – αλήθειας!...