Αρχηγοί κομμάτων που συμπεριφέρονται ως εκπρόσωποι ενός διαπλεκόμενου πολιτικοοικονομικού – μιντιακού συστήματος που ξεψυχά
Ο «αγράμματος», η «άσχετη», ο «γραφικός» κι ο «εκτός θέματος»: τα social media χαλαρώνουν, ακόμα και στους πλέον ευσυνείδητους δημοσιογράφους, το ένστικτο της αυτολογοκρισίας. Έτσι, οι χαρακτηρισμοί που αποδόθηκαν από τη συγκεκριμένη συνάδελφο στα ανώνυμα υποκείμενα του σχολίου της, είναι ακομπλεξάριστα αντιπροσωπευτικοί. Εξαιρετικά επιτυχημένοι, κάτι που αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι, σίγουρα, έχετε ήδη τοποθετήσει τον καθένα από τους τέσσερις αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης (που συμμετείχαν στο «συμβούλιο αρχηγών») στο κάδρο του χαρακτηρισμού που του αντιστοιχεί…
Αξιοσημείωτη και δίκαιη είναι και η ουσία της απορίας της συναδέλφου (Τι πάει και μιλάει ο Αλέξης με όλους αυτούς; Συναίνεση με αυτούς; Τους πολιτικούς νάνους;), κι ας είναι μια απορία που μοιάζει αλαζονική• οι κανονικοί άνθρωποι, οι πολίτες που είναι Πολίτες, (και όχι οικονομικοί ή ιδεολογικοί – ιδεοληπτικοί πελάτες των κομμάτων και των πολιτικών), οι έμπλεοι πολιτικών εμπειριών Έλληνες πολίτες καταλαβαίνουν: «Υπάρχουν πολλοί για τους οποίους η έλλειψη καθαριότητας δεν αποτελεί την έκφραση μιας επιθυμίας όσο ένα ανασήκωμα των ώμων της εξυπνάδας. Και επίσης υπάρχουν πολλοί που η σβησμένη και ισοπεδωμένη ζωή τους δεν σημαίνει πως τη θέλησαν έτσι, ούτε σημαίνει μια φυσική παραίτηση από μια ζωή που δεν την επεδίωξαν, αλλά μια αδυναμία κατανόησης του εαυτού τους, μια αυτόματη ειρωνεία της γνώσης...»*
«Αρνήθηκαν, θα διαψευσθούν»
Λοιπόν, που λέτε, είναι μια «αυτόματη ειρωνεία της γνώσης»: τι πάει και μιλάει ο Αλέξης με όλους αυτούς; Συναίνεση με αυτούς; Τους πολιτικούς νάνους;
Η «θεσμική» λογική, η λογική του συντεταγμένου δημοκρατικού πολίτη, αντιλαμβάνεται ότι «όλοι αυτοί» (είτε γίγαντες – είτε νάνοι) είναι οι πολιτικοί εταίροι «του Αλέξη» στη Βουλή των Ελλήνων. Οι θεσμικοί εκπρόσωποι των υπολειμμάτων του απερχόμενου – πολιτικού συστήματος, του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Το οποίο υπέστη την πενταετή αντιμνημονιακή, ας την πούμε, μήνι της πλειονότητας των Ελλήνων. Και συνετρίβη, μα δεν εξέλιπε… Έτσι, η συναίνεση «μ’ αυτούς τους πολιτικούς νάνους», υπό την έννοια που την ζήτησε «ο Αλέξης» (συναίνεση ανιδιοτελή, χωρίς ιδεολογικές παραχωρήσεις και μικροπολιτικά ανταλλάγματα), ως περίσσεια δύναμης για τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, είναι – και απεδείχθη – ουτοπία…
Αρνήθηκαν – είναι ανεύθυνοι – θα διαψευστούν: «ο Αλέξης» τους ζήτησε, τουλάχιστον, να συνταχθούν σε μια κοινή εθνική κόκκινη γραμμή, «για μια ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος χωρίς περαιτέρω μειώσεις συντάξεων και αρνήθηκαν! Χωρίς να σκεφτούν ότι έτσι αδυνατίζουν τη διαπραγματευτική «γραμμή» της χώρας τους και…
» Αυτό είναι το αίσθημα ευθύνης τους.
» Βάζουν την κομματική τους επιβίωση πάνω από τα συμφέροντα εργαζομένων και συνταξιούχων.
» Θα διαψευστούν.
» Η κυβέρνηση θα καταθέσει την πρότασή της ώστε, μέσα στα πλαίσια των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει, να καταστήσουμε βιώσιμο το ασφαλιστικό, χωρίς νέες επώδυνες περικοπές στις συντάξεις.**
«Το καραβάνι προχωρά»…
Γράφω αυτό το κείμενο στον απόηχο της γενικής απεργίας για ένα κοινωνικά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα, χωρίς περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Και σκέφτομαι ότι το αίτημα των απεργών είναι σχεδόν ταυτόσημο με την κυβερνητική διαπραγματευτική γραμμή («για μια ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος χωρίς περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων). Πράγμα που, αυτομάτως, το μεταβάλλει σε εθνικό ζήτημα: το «εθνικό ζήτημα» για το οποίο «ο Αλέξης» πήγε και μίλησε με «όλους αυτούς• να αποσπάσει και τη δική τους συναίνεση στο εθνικό ζήτημα: να τους ζητήσει, τουλάχιστον, να συνταχθούν «σε μια κοινή εθνική κόκκινη γραμμή, για μια ασφαλιστική μεταρρύθμιση που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος χωρίς περαιτέρω μειώσεις συντάξεων…»
Και αρνήθηκαν: «χωρίς να σκεφτούν ότι έτσι αδυνατίζουν τη διαπραγματευτική «γραμμή» της χώρας τους», είπε και έδειξε «ο Αλέξης»: Τα σκυλιά (του διαπλεκόμενου πολιτικοοικονομικού – μιντιακού συστήματος που ξεψυχά) ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι προχωρά!..
Βλέπω ήδη τους τέσσερις «αρχηγούς» να παρελαύνουν, αγορεύοντας αντισύριζα μένος από το βήμα της Βουλής. Μα αφήστε τους. Οι κανονικοί άνθρωποι, οι Έλληνες πολίτες, που είναι Πολίτες και όχι οικονομικοί ή ιδεολογικοί – ιδεοληπτικοί πελάτες κομμάτων και πολιτικών, καταλαβαίνουν: «για εμάς δεν είναι παρά ο αγράμματος, η άσχετη, ο γραφικός, και ο εκτός θέματος».
* Φερνάντο Πεσσόα. Από το Βιβλίο της Ανησυχίας
**Λόγια από τη δημόσια δήλωση του πρωθυπουργού, μετά το «Συμβούλιο των Αρχηγών»
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου