Μην πυροβολείτε τον Βαρουφάκη

Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται μέσα σε ένα παγκόσμιο επικοινωνιακό πανδαιμόνιο εντός του οποίου ο Έλληνας οφείλει να ακούγεται: να «σκεπάζει» τον εκκωφαντικό θόρυβο του Γερμανού ομολόγου του…   

Κάποιοι δικοί μας (με την καλή έννοια) λένε και γράφουν διάφορα για τον Βαρουφάκη. Ότι φοράει κασκόλ και μαντήλια, ότι δίνει τρεις συνεντεύξεις την ημέρα, ότι μιλάει περίεργα και κινείται εκτός ριζοσπαστικής γραμμής – έξω, εν γένει, από τα πολιτικά ειωθότα, ότι το ύφος του δεν συνάδει (με τι άραγε;), ότι είναι προκλητικός και αλαζών και σε οποιοδήποτε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο κι αν κοιτάξεις, η φάτσα του Βαρουφάκη σε… πληγώνει. 

Οι συγκεκριμένοι δικοί μας (με την καλή έννοια, επαναλαμβάνω) λένε και γράφουν για τον Βαρουφάκη τα ίδια, περίπου, που λένε και γράφουν τα συστημικά παπαγαλάκια και οι πολιτικοί τηλεμαϊντανοί της αντιπολίτευσης. Ότι δεν είναι σοβαρός, ότι ντύνεται περίεργα, ότι μιλάει συνέχεια και… προκαλεί τους εταίρους με ανορθόδοξες δηλώσεις και συνεντεύξεις. 

Ευθαρσώς δηλώνω ότι διαφωνώ με όλους αυτούς που λένε και γράφουν διάφορα τέτοια για τον Βαρουφάκη• και με τους «δικούς μας», και με τους «άλλους», τα συστημικά παπαγαλάκια και τους πολιτικούς τηλεμαϊντανούς της αντιπολίτευσης. Και, για να λέμε όλη την αλήθεια, εξοργίζομαι μαζί τους. Περισσότερο με τους «δικούς μας» παρά με τους «άλλους», δεδομένου ότι οι «άλλοι» κάνουν τη δουλειά τους (υπονομεύουν τον Βαρουφάκη για λογαριασμό του Σόϊμπλε, των… «θεσμών» και των διαπλεκόμενων μελών της οικονομικής ελίτ της χώρας μας), ενώ οι «δικοί μας», εκόντες – άκοντες, τους σιγοντάρουν. Πέφτοντας στην καλοστημένη επικοινωνιακή (και όχι μόνον) παγίδα τους.  

Σόϊμπλε εκτός παιδιάς 

Κατά τη γνώμη μου, ο Βαρουφάκης είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το Τσίπρα και την παρέα του• τη «γενιά του Αλέξη», όπως είχε πει κι ο Γιώργος Κιμούλης μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης: υπήρχε μια ηττοπάθεια στο χώρο της Αριστεράς, σαν να μείναμε από θεωρητικά εργαλεία. Κι ήρθε η γενιά του Αλέξη, που μόνο την ευχαριστούμε... 

Ο Βαρουφάκης μιλάει πολύ γιατί ο Σόϊμπλε μιλάει πολύ. Ο Βαρουφάκης κάνει τρείς δηλώσεις και δυό συνεντεύξεις την ημέρα για να απαντήσει στον Σόϊμπλε που κάνει τρεις δηλώσεις και δυό συνεντεύξεις την ημέρα. Έτσι ο Βαρουφάκης είναι ο Έλληνας υπουργός των οικονομικών και ο Σόϊμπλε είναι ο ισότιμος Γερμανός ομόλογός του. Αυτό είναι όλο: η διεκδίκηση της ισοτιμίας μετά από πέντε χρόνων υποτέλεια. 

 Η αποκατάσταση της ισοτιμίας των χωρών – μελών της ευρωζώνης είναι βασικό στοιχείο της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ και, αυτήν ακριβώς τη στρατηγική υπηρετεί ο Βαρουφάκης: ιδανικά, ακομπλεξάριστα, ευφυέστατα, καταιγιστικά. Με αποτέλεσμα την αξιοθαύμαστη διπλωματική πλαγιοκόπηση – απομόνωση του Γερμανού κατά τη διάρκεια των τριών θυελλωδών eurogroup• την αποδόμησή του ως κυρίαρχου του παιγνιδιού. Αυτή η «αποδόμηση» ήταν που τον «τρέλανε» και τον οδήγησε σ’ εκείνο το υστερικό ανθελληνικό ξέσπασμα που ακολούθησε το δεύτερο eurogroup. Και κλιμακώθηκε στο τρίτο, μετά την απόσπαση, από τον ομότιμο πια Έλληνα ομόλογό του, της… ασαφούς συμφωνίας – γέφυρας… 

 Σαν θεωρία συνωμοσίας 

 Είναι γνωστό ότι ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε διαθέτει έναν εξαιρετικά πολυσχιδή, πολυπρόσωπο και «θορυβώδη» επικοινωνιακό μηχανισμό, έμμεσα ή άμεσα διαπλεκόμενο με δεκάδες γερμανικά και ευρωπαϊκά (και ελληνικά) Μέσα Ενημέρωσης, κι ακόμα πρόσωπα και μηχανισμούς των Βρυξελών. Έτσι, ιδιαίτερα μετά τον «παραγκωνισμό» του από τον Βαρουφάκη (την ελληνική κυβέρνηση εν τέλει), χρησιμοποιεί τον τερατώδη αυτό επικοινωνιακό μηχανισμό εκπέμποντας ένα βάναυσο ξεφωνητό κατά του Βαρουφάκη και της ελληνικής κυβέρνησης: «Αδιαφορώ αν θα πτωχεύσει η Ελλάδα. Αδιαφορώωωω!» ● « Η πτώχευση των Ελλήνων με αφήνει παγερά αδιάφορο!» ● «Δεν δουλεύαμε έτσι εμείς εδώ στην ευρωζώνη. Ρωτήστε τον Βαρουφάκη!»… Φυσικά και δεν δούλευε έτσι. Εκείνος διέτασσε, ο άλλος εκτελούσε: «forget it, Yannis». Τώρα, ο «έκπτωτος» μέγας οικονομικός κανόναρχος της ευρωζώνης, εν εξάλλω ωρύεται: φημολογείται ότι αν δεν είχε τη Μέρκελ να τον κρατάει «θα είχε στραγγαλίσει ήδη τους Έλληνες». 

Στον ίδιο τόνο σέρνεται μια φάλτσα συμφωνία, σαν θεωρία συνομωσίας που πατάει στην πράξη: κάτι σαν σιωπηλό πραξικόπημα βρίσκεται σε εξέλιξη με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, «ένα σχέδιο που διαμορφώνεται στα σαλόνια της Αθήνας από εφοπλιστές, που φυσικά έχουν βγάλει τα χρήματα έξω από την Ελλάδα, ξεσκολισμένους φιλοσαμαρικούς δημοσιογράφους και τον ίδιο τον πρόεδρο της ΝΔ. Αλλά που δεν θα είχε καμία πιθανότητα επιτυχίας, χωρίς την ενεργό ανάμειξη της γερμανικής ηγεσίας»* 

Αυτά την ώρα που η διαπραγμάτευση με την «αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα» συνεχίζεται μέσα σε ένα παγκόσμιο επικοινωνιακό πανδαιμόνιο. Εντός του οποίου ο Βαρουφάκης καταφέρνει να διακρίνεται, να ξεχωρίζει, να ακούγεται. Να σκεπάζει τον εκκωφαντικό θόρυβο του Γερμανού ομολόγου του. Ενώ κάποιοι δικοί μας (με την καλή έννοια) λένε και γράφουν διάφορα, πυροβολώντας τον Έλληνα. Έλεος… 

 *Από άρθρο του Στέλιου Κούλογλου στο tvxs.gr

Νίκος Τσαγκρής