Η κομπίνα της «μικρής παράτασης» για την «επίσπευση της προεδρικής εκλογής» και η τερατώδης ουρά της. Ο ρόλος των Βολφανγκ Σόϊμπλε και Πιερ Μοσκοβισί.
Ο Πιερ Μοσκοβισί είναι ο επίτροπος Νομισματικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ύπατος αρμοστής της συστημικής δημοσιονομικής νομιμότητας στις χώρες της ευρωζώνης. Ο κ. Μοσκοβισί από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης των καθηκόντων του μιλούσε καθημερινά με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Κι εκείνος καθημερινά τον διαβεβαίωνε πώς θα υλοποιήσει τις συμπεφωνημένες μνημονιακές δεσμεύσεις και θα αποδεχθεί και νέες «υποχρεώσεις» (εντάξει, νέο μνημόνιο) αλλά…
Αλλά κάποια στιγμή κ. Σαμαράς άλλαξε βιολί: «αυτή τη στιγμή μού είναι αδύνατο να περάσω ακόμα και τα υπεσχημένα – πόσο μάλλον νέο μνημόνιο, μια μεγάλη παράταση είναι ξαφνικός θάνατος, να, πάρε και τον δικό σου να στα πει…»
Ο «δικός» του, ο… σοσιαλιστής αντιπρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος δηλαδή. Με τον οποίο ο Πιέρ Μοσκοβισί μιλούσε, επίσης, καθημερινά. Και είναι εκείνος που εξήγησε στον Γάλλο σύντροφο το compilation με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας και τα ντεσού της κομπίνας, μικρή παράταση, κλπ, κλπ…
Δεν διαθέτω τους απομαγνητοφωνημένους διαλόγους αλλά σας διαβεβαιώνω, έτσι ακριβώς έγινε. Ή κάπως έτσι. Στη συνέχεια ο Μοσκοβισί ενημέρωσε τ’ αφεντικό του (τον Σόϊμπλε) για «το πρόβλημα των ελλήνων προθύμων» και το αίτημά τους, «μικρή παράταση» για να κάνουμε το compilation με τον Πρόεδρο και ύστερα τα βρίσκουμε». Άσ’τους να βράζουν στο ζουμί τους, ήταν η απάντηση του Γερμανού…
Η παράταση ως μπόνους προϋπηρεσίας
Τις μέρες που το κυβερνητικό δίδυμο έβραζε στο ζουμί του, οι εντόπιοι συστημικοί ινστρούχτορες, γνωρίζοντας το προεδρικό compilation, στοιχημάτιζαν πάνω στη «μικρή» ή τη «μεγάλη» παράταση: «Αν οι ξένοι, δηλαδή οι συνεταίροι μας στην Ευρώπη, δώσουν μικρή αναβολή (σ. σ: για την αποδοχή των νέων μνημονιακών όρων τους), θα στηρίξουν προφανώς την κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία γνωρίζει το αντικείμενο (sic) και έχει συναινέσει. Αν δώσουν εξάμηνη παράταση τα πράγματα αλλάζουν», ανέλυε το… στοίχημα ο number one συστημικός αναλυτής από το δημόσιο βήμα του. Υπονοώντας ότι μια «μεγάλη παράταση» θα σήμαινε ότι «οι ξένοι» αφήνουν τον Σαμαρά στην τύχη του. Kαι, «βοηθούν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στον αγώνα του για επίσπευση των εκλογών, επειδή θα έχουν εξασφαλισμένο το μέλλον τους μαζί του».
Σωστός ο…παίχτης, δεν λέω, αλλά το στοίχημα, όπως, χωρίς καμιά αναστολή, αποκάλυψε ο Βόλφανγκ Σόϊμπλε, ήταν στημένο: «ακούσαμε την ανακοίνωση Σαμαρά (σ. σ: το… compilation της επίσπευσης της προεδρικής εκλογής) χωρίς να προκαλέσει έκπληξη σε όλους μας, καθώς υπάρχουν μυστικά που κάνουμε ότι δεν ξέρουν οι άλλοι ή οι άλλοι κάνουν ότι δεν τα ξέρουμε εμείς»…
Όλα αυτά (έχω κι άλλα, πολλά, αλλά ο χώρος δεν μας παίρνει), για να αποδειχθεί ότι η δίμηνη παράταση – η «τεχνική παράταση του ελληνικού προγράμματος» όπως την αποκαλούν οι γραφειοκράτες της Κομισιόν – ήταν μια τελευταία προσφορά, ένα μπόνους προϋπηρεσίας των… «ξένων» (που λέει κι ο… συστημικός ινστρούχτορας), στη συγκυβέρνηση των προθύμων. Για να επιχειρήσουν την έσχατη προσπάθεια επιβίωσής τους στην κυβερνητική εξουσία.
Εκλογές – ριμέικ του 2012
Με… μικρό αντάλλαγμα την έγγραφη επαναβεβαίωσή τους, (το σχετικό mail εστάλη την Τρίτη πρωί – πρωί προς το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας) ότι θα υλοποιήσουν το συμπεφωνημένο «πρόγραμμα» και θα αποδεχθούν τις νέες «υποχρεώσεις»…
Έτσι είναι, αν έτσι… νομίζουμε αλλά, δεν νομίζουμε: θα είμαστε αφελείς αν πιστεύαμε ότι ο Σαμαράς έψησε τον Σόϊμπλε πως θα βρει τους 180 για να πετύχει το… compilation και να αποφύγει πρόωρες εκλογές• αν αγνοούσαμε ότι υπάρχει «ουρά» στο στημένο παιγνίδι της «μικρής παράτασης».
Μια μεγάλη «ουρά» που περιλαμβάνει τις τρείς διαδοχικές ψηφοφορίες για εκλογή Προέδρου και τους ενδιάμεσους εκβιασμούς, φτάνει σε βουλευτικές εκλογές (ως μέγιστη – προϋπολογισμένη για τέλος Φλεβάρη – πιθανότητα έκβασης του «compilation» (μέσα σε μια κόλαση τρομοκρατικών εκβιασμών του εκλογικού σώματος) και καταλήγει σε μια σειρά, προϋπολογισμένων, επίσης, μετεκλογικών, μεθοδεύσεων με στόχο την αποτροπή του σχηματισμού κυβέρνησης με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, εκλογές – ριμέικ των εκλογών του 2012 βλέπουν οι περισσότεροι. Με τη στρατηγική του φόβου σε νέα… βελτιωμένη έκδοση, συμπληρώνω: να εκπορεύεται από το «βασίλειο των Αγορών» και, μέσω των εντόπιων και διεθνών media να επιδιώκει την κοινωνικοποίησή της, τη διάβρωση του εκλογικού σώματος.
Από την άλλη, οφείλουμε να συμφωνήσουμε με αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας αμέσως μετά την ανακοίνωση του… «compilation»: «Το 2014 δεν είναι 2012. Η τρομοκρατία δεν περνάει και γελοιοποιεί τους φοβισμένους που επιδιώκουν να φοβίσουν το λαό. Δεν είναι οι αγορές αυτές που θα καθορίσουν το δικαίωμα ενός λαού στην αξιοπρέπεια – και μάλιστα αγορές που έχουν ούτως ή άλλως γυρισμένη τη πλάτη τους στην Ελλάδα…
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου