Ποιός Γιούνγκερ και ποιός Μοσκοβισί! Και ποιός Σαμαράς και ποιός Βενιζέλος! Τώρα είναι η ώρα της μεγάλης ευθύνης του Ελληνικού λαού
Αυτό που μας συμβαίνει ονομάζεται «επέμβαση», «ξένη παρέμβαση», ανάμειξη ξένων κυβερνήσεων και μυστικών υπηρεσιών στα εσωτερικά μας και, αποτελεί εξέχον ιστορικό χαρακτηριστικό της νεοελληνικής πολιτικής ζωής• την παρακολουθεί και την καθορίζει από του Όθωνα τα χρόνια μέχρι σήμερα, από την κυβέρνηση Ανδρέα Μεταξά (1844) ως την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου (2014).
Αυτό που μας συμβαίνει σήμερα είναι αυτό που πάντα μας συνέβαινε, ο χρόνος μόνο αλλάζει και ο χώρος. Και η συσκευασία, το διαφανές περιτύλιγμα της τωρινής επέμβασης – μιας ακόμα ωμής επέμβασης του διευθυντηρίου των Βρυξελλών στα πολιτικά μας πράγματα, η ακραία ξεδιάντροπη αποδοχή της από την εθνική, υποτίθεται, κυβέρνησή μας, την εκπρόσωπό της κ. Βούλτεψη: «έχουμε προειδοποιηθεί από τους διεθνείς οίκους ότι με την προκήρυξη των εκλογών θα θεωρηθεί η χώρα σε πιστωτικό γεγονός»!..
Ας μην προσφέρουμε το άλλοθι της χοντροκομμένης φοβικής προπαγάνδας και της πολιτικής αγραμματοσύνης στην συγκεκριμένη εκπρόσωπο για την, πράγματι αγράμματη, δήλωσή της. Όποια ανασύνταξη της συγκεκριμένης δήλωσης στα ελληνικά, απ’ οιονδήποτε εγγράμματο κι αν… προέρχεται αποδίδει τέλεια το μέγεθος της πολιτικής αλλοτρίωσης της κυβέρνησης που η κ. Βούλτεψη εκπροσωπεί. Την αρρωστημένη εξάρτησή της από τον «ξένο παράγοντα» που, στην περίπτωσή μας, είναι οι τεχνικοί της εξουσίας των Αγορών και των βραχιόνων τους, των «οίκων αξιολόγησης», στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες.
Στις ΗΠΑ το ρεκόρ επεμβάσεων
Η αποκρουστική μιντιακή φαντασμαγορία που ακολούθησε την συγκεκριμένη δήλωση – ομολογία υποταγής στον «ξένο παράγοντα», με παρέπεμψε στην απογοητευτική άποψη του Κορνήλιου Καστοριάδη ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.: «Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες…»
Ωραία τα λέει ο φαλακρός γίγαντας της πολιτικής φιλοσοφίας και της ψυχανάλυσης, αλλά η νεοελληνική ιστορία, ακόμα και ως δημιούργημα του «κοινωνικού φαντασιακού», είναι κεντημένη με «έξωθεν παρεμβάσεις». Το ίδιο και η παγκόσμια ιστορία. Ακόμα και σήμερα, 25 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους , οι ΗΠΑ, ας πούμε, εξακολουθούν να επεμβαίνουν και να «σώζουν» χώρες και λαούς από το έναν ή τον άλλον κίνδυνο.
«Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι, από το 1945 μέχρι τα τέλη του εικοστού αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να ανατρέψουν πάνω από 40 ξένες κυβερνήσεις και να συντρίψουν περισσότερα από 30 λαϊκά - απελευθερωτικά κινήματα που αγωνίζονταν εναντίον ανελεύθερων καθεστώτων. Στην πορεία, οι ΗΠΑ προκάλεσαν τον θάνατο αρκετών εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ καταδίκασαν πολύ περισσότερους σε μια ζωή γεμάτη οδύνη και απόγνωση...»*
Ιστορική η ευθύνη του λαού
Αν οι ΗΠΑ κατέχουν το παγκόσμιο ρεκόρ, αιματηρών ή μη, παρεμβάσεων και επεμβάσεων στα εσωτερικά ξένων χωρών, η Ελλάδα κατέχει το ρεκόρ της πλέον εξαρτημένης από ξένα συμφέροντα ευρωπαϊκής χώρας• με δεκάδες επεμβάσεις και μια διαρκή… πολυεθνική ανάμειξη στα εσωτερικά της.
Η βασική ευθύνη, σύμφωνα με την Αριστερά (και όχι μόνον) βαρύνει την διαχρονικά «ξενόδουλη», «ξεπουλημένη», «παραδομένη», «δωσιλογική», «ξενομανή» πολιτική ηγεσία της χώρας.
«Όχι, ο ελληνικός λαός έχει ιστορική ευθύνη για αυτό που του συμβαίνει», διαφωνεί ο Κορνήλιος Καστοριάδης: «μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση, αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός - όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα…».
Νομίζω πως πρέπει να το κρατήσουμε αυτό. Διότι ποιός Γιούνγκερ και ποιός Μοσκοβισί! Και ποιός Σαμαράς και ποιός Βενιζέλος! Τώρα είναι η ώρα της μεγάλης ευθύνης του Ελληνικού λαού και είναι αυτή μια ιστορική ευθύνη: «ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων»** Τώρα, με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί…
*Από το «Κράτος του κακού» του Ουίλιαμ Μπλάμ (Εκδόσεις Κανάκη)
** Από μια συνέντευξη του Κ. Καστοριάδη .
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου