Ο δικομματικός εφιάλτης!..

Άκουσα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, υπό την πίεση κορυφαίων, επίσης, δημοσιογράφων, να παραδέχονται δημοσίως ότι «ναι, καταρρέει το πολιτικό σύστημα»! Αποδίδοντας τη συγκεκριμένη κατάρρευση στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα! Προφανώς, οι συγκεκριμένοι… κορυφαίοι έχουν χάσει τα αβγά και τα καλάθια, ταυτίζοντας το πολιτικό σύστημα με τον δικομματισμό. Και αποκαλούν την διαφαινόμενη ανατροπή του δικομματισμού «κατάρρευση του πολιτικού συστήματος»!

Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη τους, τους θυμίζουμε ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας, όπως αυτό ορίζεται από το Σύνταγμα, δεν είναι ο δικομματισμός αλλά η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Και ότι οι θεμελιώδεις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας περιλαμβάνουν την κυριαρχία του λαού μέσω «κομματικών» ή και «ανεξάρτητων» αντιπροσώπων του στη Βουλή (αρχή της δημοκρατίας). Θυμίζουμε επίσης ότι δεν υφίστανται αριθμητικοί περιορισμοί ως προς την συμμετοχή πολιτικών κομμάτων στις εκλογές, την κοινοβουλευτική διαδικασία και την εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία…
Αλλά αυτά στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα, το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, όπως χειραγωγήθηκε και, εν τέλει, διαμορφώθηκε και παγιώθηκε (κυρίως με εκλογικά συστήματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα πότε του ΠΑΣΟΚ, πότε της ΝΔ – και πάντα στα μέτρα ενός κυβερνητικού δικομματισμού) από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, πράγματι, καταρρέει. Καθώς, προς το παρόν σε επίπεδο γκάλοπ, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλει ως τρίτος κυβερνητικός πόλος και ο Τσίπρας «φωτογραφίζεται» ως ο επερχόμενος ανατροπέας του πολιτικού συστήματος!

Μα, πάλι στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον νέο ηγέτη του Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα, δείχνει, πράγματι, να μεταμορφώνεται σε πολιτικό κίνημα με δυνατότητες ανατροπής. Όχι όμως του πολιτικού συστήματος αλλά μιας παγιωμένης (με τεχνάσματα από το οπλοστάσιο τεχνασμάτων του ίδιου του πολιτικού συστήματος) «ανωμαλίας», να πούμε: της «ανωμαλίας» που τα τελευταία, ιδιαίτερα, χρόνια επέτρεπε σε δυο, πολιτικά πανομοιότυπα, κόμματα να νέμονται (με τον ίδιο τρόπο!) την κυβερνητική εξουσία. Χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα. Κεντροδεξιό το ένα, κεντροαριστερό το άλλο. Καταλάβατε, φαντάζομαι, ότι μιλάμε για την καθεστηκυία κοινοβουλευτική τάξη που ονομάστηκε δικομματισμός.

Στα χαρτιά, επίσης. Στην πραγματικότητα ούτε ο δικομματισμός μπορεί, προς το παρόν να ανατραπεί, να καταρρεύσει. Ούτε καν να απειληθεί μπορεί, ακόμα κι από έναν ΣΥΡΙΖΑ με εκλογική δύναμη αντίστοιχη αυτής που του δίνουν τα γκάλοπ. Αφού το κυβερνόν κόμμα, ως το… μισό του δικομματισμού, έχει πάρει ήδη τα μέτρα του. Για την ακρίβεια, αμέσως όταν ξαναβρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία, έκοψε και έραψε έναν εκλογικό σύστημα στα μέτρα του (μειοψηφικού) κυβερνητικού δικομματισμού των καιρών. Απαγορεύοντας την είσοδο τρίτου κόμματος στην κυβερνητική εξουσία, ακόμα και μέσω εκλογικής συνεργασίας.

Προς το παρόν. Έως ότου ο εφιάλτης της απώλειας της αυτοδυναμίας (ακόμη και αυτής της μειοψηφικής αυτοδυναμίας που χαρίζει στον δικομματισμό ο νέος εκλογικός νόμος) στοιχειώσει οριστικά την Ρηγίλλης. Την Χαριλάου Τρικούπη ήδη την στοιχειώνει…

Νίκος Τσαγκρής