Η Κυβερνητική Επιτροπή ενέκρινε, λέει, τέσσερα νομοσχέδια του υπουργείου Δικαιοσύνης, το πρώτο εκ των οποίων αφορά τη διαφθορά. Και, όπως δήλωσε ο υπουργός Σ. Χατζηγάκης, «θωρακίζει τον πολιτικό κόσμο». Είναι, αυτή, μια δήλωση που χρειάζεται, αν όχι γλωσσολογική ή σημειολογική ανάλυση, δημοσιογραφική… έρευνα. Προκειμένου να αποσαφηνισθεί ο χαρακτήρας της δήλωσης, πράγμα που θα μπορούσε να αποσαφηνίσει και τον χαρακτήρα του νομοσχεδίου, τον χαρακτήρα της «θωράκισης», και (αυτό στην κυριολεξία!) τον χαρακτήρα του «πολιτικού κόσμου». Και, βέβαια, τον χαρακτήρα της διαφθοράς από την οποία, αυτός θα θωρακιστεί…Το νομοσχέδιο «θωρακίζει τον πολιτικό κόσμο», είπε ο υπουργός και, φαντάζομαι, όταν αναφέρεται σε πολιτικό «κόσμο» δεν εννοεί ούτε το σύνολο των… ουρανίων σωμάτων (κατά την ετυμολογική ερμηνεία της λέξεως «κόσμος») ούτε βέβαια το πολιτικό σύμπαν (ως μέρος του συγκεκριμένου σύμπαντος θα το εξελάμβανα ως προσωπική προσβολή!), αλλά τους επαγγελματίες (με την καλή έννοια, παρακαλώ) πολιτικούς. Υπό την έννοια, εξηγούμαι, ότι η ερασιτεχνική, η ανιδιοτελής ενασχόληση με την πολιτική (με αποκλειστικό, δηλαδή, κίνητρο την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο) είναι τεθωρακισμένη απέναντι στη διαφθορά˙ για να μην πούμε ότι η πολιτική ανιδιοτέλεια είναι η ίδια η θωράκιση, ο μοναδικός «θώρακας» απέναντι στη διαφθορά. Και υπό την έννοια ότι οι μόνοι που είναι έτοιμοι να διαφθαρούν (και έχουν χρείαν «θωράκων») είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί. Ιδιαίτερα εκείνοι στους οποίους δεν αρκούν τα 10.000 ευρώ που, μηνιαίως, εισπράττουν…
Πιστεύει κανείς ότι ένα νομοσχέδιο, ένας ακόμα κακομοίρης νόμος μπορεί να θωρακίσει τους επαγγελματίες πολιτικούς ή τον «πολιτικό κόσμο» απέναντι στη διαφθορά; Μα δεν είναι κοινό μυστικό ότι η διαφθορά των πολιτικών είναι τεθωρακισμένη από έναν διεφθαρμένο νόμο που παρέχει ασυλία (ατιμωρησία) σε κάθε διεφθαρμένο επαγγελματία πολιτικό; Και από άλλους, άγραφους, που, κατά κάποιον τρόπο «θωρακίζουν» τις μικρές ή μεγάλες φθορές ή διαφθορές του «εξουσιαστικού κόσμου», λέω τώρα εγώ, σαφώς υπονοώντας τους ανθρώπους της πολιτικής (νομοθετικής, εκτελεστικής, κομματικής κ.λ.π.) της δικαστικής, της εκδοτικής-δημοσιογραφικής και της οικονομικής εξουσίας; Τέλος, δεν είναι κοινός τόπος ότι στο βαθμό που ο «πολιτικός κόσμος» (ακόμα κι αν ο υπουργός συμπεριλαμβάνει σ’ αυτόν κάθε πολιτικό όν) είναι διεφθαρμένος, είναι από μέσα διεφθαρμένος, μέσα απ’ το θώρακά του δηλαδή, στην υποκειμενική του διάσταση, σ’ αυτό που λέμε «πολιτική συνείδηση»;
Λοιπόν, ανεξάρτητα από τις ρυθμίσεις που φέρει, η νομοθετική αυτή απόπειρα μοιάζει σουρεαλιστική: μια απόπειρα θωράκισης διεφθαρμένων πολιτικών θωράκων από τη διαφθορά! Έτσι, σαν μόνη ελπίδα για να γλυτώσουμε απ’ την πολιτική διαφθορά (τους διεφθαρμένους πολιτικούς, για να είμαστε ακριβείς, είναι ένα απ’ τα υπόλοιπα τρία νομοσχέδια του υπουργείου Δικαιοσύνης: Εκείνο που προβλέπει την κατασκευή νέων φυλακών!..
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου