Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η ακινησία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακινησία πολιτικού πτώματος, σε μια περίοδο που, αν μη τι άλλο, είναι ό,τι πρέπει για εύκολη και κερδοφόρα αντιπολιτευτική ρητορεία. Απέναντι σε μια κυβέρνηση βουτηγμένη στην αμαρτία, έτοιμη να αυτοκτονήσει: ατιμασμένη και… μαγνητοσκοπημένη. Ίσως αυτό περιμένουν, να αυτοκτονήσει. Για να πάρουν τη θέση της. Και ίσως πιστεύουν ότι αυτή είναι η μοναδική πιθανότητα που τους μένει να ξανακυβερνήσουν. Μια πίστη έωλη, αν πιστέψουμε τα γκάλοπ: όχι, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι καλύτερο από την, βουτηγμένη στην αμαρτία, κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ είναι «άσ’ τα να πάνε…», αλλά το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να είναι περισσότερο… «άσ’ τα να πάνε…» από τη Ν. Δ.
Αντίθετα ο Συνασπισμός, κάτι με την έξυπνη αριστεροπιασιάρικη ρητορεία του Αλαβάνου, κάτι με το …τρυφερό δόλωμα Τσίπρα, μαζεύει όλο και περισσότερες χαμάδες ψήφων του ΠΑΣΟΚ και, στα χαρτιά μιλάμε, άγγιξε ήδη το 8%. Και πάει για… κυβέρνηση. Αυτό, τουλάχιστον δείχνει να πιστεύει το ΠΑΣΟΚ αφού, κάθιδρο από το σύνδρομο κυβερνητικής στέρησης, θέτει προς τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλέκο Αλαβάνο καίρια πολιτικά… ζητήματα του τύπου «θα συνεργαστείτε μαζί μας;»˙ με την βεβαιότητα ότι μόνο σε μια εκλογική συνεργασία με τον ΣΥΝ μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του για επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία.
Καίρια πολιτικά ζητήματα! Όλα τα καίρια ζητήματα, όλων (ή σχεδόν όλων) των πολιτικών στελεχών, όλων των κομμάτων, είναι ζητήματα υπαρξιακού χαρακτήρα. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις εξουσιαστικές φαντασιώσεις των ιδίων, που είναι φαντασιώσεις νομής της κυβερνητικής εξουσίας, ως επί το πλείστον. Και όχι με την πολιτική, τα πολιτικά, δηλαδή, προβλήματα της χώρας, που είναι τα προβλήματα των πολιτών της χώρας: η ανεξέλεγκτη ασυδοσία της αγοράς και η εξωφρενική ακρίβεια, η τοκογλυφική λειτουργία της τραπεζικής αγοράς, η προσβλητική, σε βαθμό ταπείνωσης της ανθρώπινης προσωπικότητας, ποιότητα των υπηρεσιών υγείας και περίθαλψης, το προβληματικό και αναποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα….
Εξουσία για την εξουσία, αυτή είναι η αντικειμενική κριτική προσέγγιση της πολιτικής συμπεριφοράς των κυβερνητικών στελεχών και των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όσο για τα ηγετικά στελέχη του Συνασπισμού, εδώ μπορούμε να κάνουμε μια διάκριση, να παραδεχτούμε ότι κάνουν πολιτική για… την πολιτική. Μέχρις εδώ όμως. Πολιτική «για την Ελλάδα και τους Έλληνες», που λένε και ξαναλένε οι κυβερνώντες, κανένας. Με αποτέλεσμα το «πολιτικό σύστημα» να έχει μετατραπεί σε μια θλιβερή εξουσιαστική συντεχνία. Μια διεφθαρμένη κάστα παρακμιακών γλεντοκόπων με μοναδικό μέλημα την αυτοσυντήρηση στην κυβερνητική κυρίως, αλλά και στην εν γένει, πολιτική εξουσία. Μέχρις αυτοκτονίας!..
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου