Ο trash παρουσιαστής ως σκιώδης πρωθυπουργός

Η «υπόθεση Φουρθιώτη» αφήνει αποτυπώματα κυβερνητικής συγκάλυψης και υπαινίσσεται εκβιαστικά «κρατήματα» στις περιοχές της ΕΛ.ΑΣ και του Μεγάρου Μαξίμου.

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από τιν ΑΥΓΗ της Κυριακής11/4/2021

Τα καλύτερα για την «υπόθεση Μένιου Φουρθίώτη», τα πιο αληθινά, ας πούμε –για όσους εξακολουθούν να βαυκαλίζονται  ότι μπορουν να βρουν αλήθειες στην πολιτική και στη δημοσιογραφία των καιρών μας–, τα έγραψαν οι εντός των γαλάζιων τειχών: έντυπα, ιστότοποι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί παρατηρητές – εκφραστές συνιστωσών της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της κυβερνώσας παράταξης, που ζουν «εξόριστοι» εντός της…

Το εξηγεί ωραία ένας εξ αυτών, ο παλαιός των καραμανλικών ημερών δημοσιογράφος, Γιώργος Τράγκας: «Η ΝΔ είναι κομμένη στη μέση. Για την ακρίβεια στο εσωτερικό αυτής της κυβέρνησης, η οποία καταρρέει, συμπλέκονται αδυσώπητα Καραμανλικοί και Σαμαρικοί εναντίον των Μητσοτακικών»..

Ακολούθως, θεωρώντας ως δεδομένη τη σχέση Φουρθιώτη –    κυβέρνησης, ο κ. Τράγκας καταλήγει ότι ο trash τηλεπαρουσιαστής και ψευτοδημοσιογράφος «κρατάει» το Μαξίμου (σ σ: τον πρωθυπουργό και το περιβάλλον του) και την κυβέρνηση Μητσοτάκη: «όσα αποκαλύπτονται πλέον για την υπόθεση Μένιου Φουρθιώτη δείχνουν πόσο στενές σχέσεις είχε μαζί του η κυβέρνηση, πόση δύναμη είχε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, και πόσο κρατάει ακόμη στελέχη της δημόσιας τάξης. Ο στενός συνεργάτης του κυρίου Φίλιππου Βρυώνη κρατάει το Μαξίμου και την κυβέρνηση…».

Αποφαίνεται, τέλος, ότι «αυτό το θέμα (σ. σ: η υπόθεση Φουρθιώτη») αποτελεί νήμα μεγάλων αποκαλύψεων για τη ΝΔ, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης όπως το έχει κάνει ο Χρυσοχοΐδης, για τον περίφημο αρχηγό της αστυνομίας, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο απομακρύνθηκε από τον κύριο Μητσοτάκη ο πρώην υπουργός Εργασίας, κύριος Βρούτσης».

*******

Ένας άλλος, εκφραστής του Σαμαρικού μπλοκ αυτός*, αφού επιχειρεί μια σεξιστική αναδρομή στην trash τηλεοπτική κουλτούρα της δεκαετίας του ’90 («Ερωτοδικεία», Μίστερ Εθνικά Μπούτια», Μπετζεντάκου, κλπ, κλπ,) καταλήγει ότι ο Μένιος Φουρθιώτης δεν είναι παρά «ένα απομεινάρι της παλιάς εκείνης καλής εποχής της σκουπιδιάρικης τηλεόρασης»…

Το οποίο «όχι μόνο ζει και βασιλεύει, αλλά ίσως αποτελεί και τον ‘σκιώδη πρωθυπουργό’(!), αν πιστέψουμε τις καταγγελίες ενός σοβαρού και ήπιου πρώην υπουργού (sic), και μάλιστα κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου της κυβερνώσας παράταξης (σ. σ: του Σαμαρικού κ. Βρούτση), ο οποίος «καταγγέλλει πράγματα και θαύματα. Που, αν αληθεύουν, τότε επανέρχεται στο προσκήνιο το ερώτημα του Καραμανλή (του κανονικού)!!! (σ. σ: τα θαυμαστικά δικά μου) «μα ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο»;

Η εφημερίδα «Δημοκρατία», τέλος, εκφραστής των πλέον σκεπτομένων ενδοπαραταξιακών χαρακωμάτων, με ένα ρεπορτάζ υπό τον ερωτηματικό τίτλο «Ο Γεραπετρίτης είναι ο άνθρωπος του Φουρθιώτη στο Μέγαρο Μαξίμου;» εμπλέκει το δεξί κυβερνητικό χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη στην υπόθεση Φουρθιώτη.

Το συγκεκριμένο «ρεπορτάζ» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ο trash τηλεπαρουσιαστής επικοινώνησε με τον Γ. Γεραπετρίτη και, «εκείνος έδωσε εντολή, μεταφέροντας «τη σφοδρή επιθυμία του Μεγάρου Μαξίμου» (!) στον υπουργό Χρυσοχοΐδη να δουν θετικά τα αιτήματα του τηλε-ατζέντη».

Ο Χρυσοχοϊδης, συνεχίζει το «ρεπορτάζ», το μετέφερε αρμοδίως και, «εφόσον ήταν εντολή Γεραπετρίτη, ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο Λ. Οικονόμου θεώρησαν πως και ο Κυριάκος το θέλει προσωπικά: γι’ αυτό και έδειξαν τέτοιο ενθουσιασμό για την ασφάλεια του Μένιου Φουρθιώτη».

*******

Ωστόσο, δημοσιογραφία δεν είναι η φήμη, η άποψη ή το σχόλιο, αλλά το γεγονός: «αυτό είναι το πάθος και η ουσία της δημοσιογραφίας», όπως γράφει (σ’ ένα προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του γι’ αυτήν), ένα παλιός – καλός συνάδελφος.** Και, το γεγονός, στην περίπτωσή μας έχει τρείς παραμέτρους:

● Την εντεταλμένη, από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολιτη, φύλαξη ενός trash παρουσιαστή και ψευτοδημοσιογράφου από πολυμελή αστυνομική φρουρά, μετά παροχής πολυτελούς θωρακισμένου οχήματος για τις μετακινήσεις του.

● Την επί τρίμηνο ανεμπόδιστη παράνομη είσπραξη, εκ μέρους του ίδιου trash παρουσιαστή, ενός ποσού της τάξεως των  240.000 €, σύμφωνα με την τελική παραδοχή του τέως υπουργού Εργασίας κ. Βρούτση, από το κυβερνητικό πρόγραμμα Συν – Εργασία.

● Τις επανειλημμένες «μπούκες» του ίδιου trash παρουσιαστή και των μπράβων του στο υπουργείο Εργασίας όπου, σύμφωνα με την τελική, επίσης,  ομολογία του κ. Βρούτση, κλοτσούσε πόρτες και απειλούσε γενικούς γραμματείς και υπαλλήλους, μέχρι που έφτασε στο σημείο να μπουκάρει και στο υπουργικό γραφείο με μπράβους εκτοξεύοντας απειλές

Το γεγονός αυτό – όπως κάθε γεγονός – μιλάει από μόνο του: για τη στενή σχέση Φουρθιώτη – κυβέρνησης Μητσοτάκη, την ασύμμετρη επιρροή του trash παρουσιαστή σε αξιωματούχους της ΕΛΑΣ και του υπουργείου Εργασίας και, χωρίς ούτε καν «το πάθος και την ουσία της δημοσιογραφίας», φανερώνει αποτυπώματα πολιτικής συγκάλυψης και  υπαινίσσεται εκβιαστικά «κρατήματα» στις περιοχές της κυβέρνησης και του Μεγάρου Μαξίμου.        

 

* Strange Attractor, στο  antinews.gr

**Νάσος Αθανασίου, «Το έγκλημα που αρέσει» (εκδόσεις Ελληνική Παιδεία)

 

Η Ελλάδα στο ευρω-δόκανο της AstraZeneca

Με το αγωνιώδες ερώτημα «να κάνω ή να μην κάνω;» (σ σ: το αμφιλεγόμενο εμβόλιο) χιλιάδων Ελλήνων να μετεωρίζεται αναπάντητο στις πλατφόρμες του emvolio.gov.gr.

\\

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής 4/4/2021

Το απόγευμα της Τρίτης (30/3/2021), οι τίτλοι που θρονιάστηκαν  πρώτο τραπέζι… μπάνερ στα διαδικτυακά ΜΜΕ, μας μαύρισαν, εντελώς μιλάμε, την ψυχή: «Αρνητικό ρεκόρ με 4.340 κρούσματα 72 θανάτους και 741 διασωληνωμένους». 

Γράφω «μας μαύρισαν εντελώς την ψυχή», γιατί λίγο πριν μας την είχαν μουτζουρώσει και πάλι, με την είδηση του θανάτου μιας 65χρόνης, μισή ώρα μετά το εμβολιασμό της στο Κέντρο Υγείας Ιλίου με το εμβόλιο της AstraZeneca.

Μαύρη μαυρίλα, θα μου πείτε, είναι ούτως ή άλλως οι ειδήσεις των καιρών μας, αλλά όχι εντελώς. Ειδικά τα ελεγχόμενα απ’ το Μητσοτακέϊκο ΜΜΕ κρύβουν λόγια όσον αφορά τις διαχειριστικές αστοχίες της κυβέρνησης. Για τις εμβολιαστικές τοιούτες, κυρίως, ούτε κουβέντα: τις σκεπάζουν με ομιχλώδεις εναλλαγές τίτλων fake αισιοδοξίας – απαισιοδοξίας, του τύπου «Ανοίγουν προσεχώς σχολεία και λιανεμπόριο» και, αμέσως μετά, «Επιφυλάξεις για το άνοιγμα της αγοράς – Το ρεκόρ κρουσμάτων «μούδιασε» τους ειδικούς».

Έτσι, η είδηση που, τις ίδιες ώρες, έβγαζε μάτια στον διαδικτυακό Guardian, ας πούμε («Η Γερμανία βάζει STOP στους εμβολιασμούς με AstraZeneca για άτομα κάτω των 60 ετών – Ο Καναδάς σταματά, επίσης, τους εμβολιασμούς με AstraZeneca για άτομα κάτω των 55 ετών»), πέρασε στα ψιλά των ελληνικών ΜΜΕ. Το ίδιο και ο συνοδευτικός υπότιτλος που έλεγε ότι «η Γερμανική Ρυθμιστική Αρχή Εμβολιασμών κατέγραψε 31 περιπτώσεις σπάνιου θρόμβου αίματος στον εγκέφαλο σε άτομα που είχαν εμβολιαστεί με AstraZeneca».

*******   

Την επομένη (Τετάρτη31/3/2021), επικρατούσε αναταραχή στην Ευρώπη, με τους Βρετανούς να τα παίρνουν στο κρανίο και να κατηγορούν τους Γερμανούς, υπερασπιζόμενοι το… θρομβογόνο AstraZeneca τους, και τους λοιπούς Ευρωπαίους  ηγέτες να ψάχνονται πώς θα διαχειριστούν το πρόβλημα. Και την Μέρκελ με τον Μακρόν να τηλεδιασκέπτονται με τον Πούτιν για ενδεχόμενη χρήση του Ρωσικού Sputnik V!..

Αλλά εμείς εδώ, στο Μητσοτακιστάν, AstraZeneca και… ξερό ψωμί: οι εμβολιασμοί συνεχίζονταν με το αμφιλεγόμενο εμβόλιο, σαν να μην τρέχει τίποτα. Χωρίς καμιά ένδειξη ανησυχίας από τη δική μας… Ρυθμιστική Επιτροπή Εμβολιασμών (υπάρχει;), χωρίς ούτε καν μια διευκρινιστική κυβερνητική παρέμβαση και, όπως είναι φυσικό πια για την δημοσιογραφική κατάσταση των πραγμάτων στη χώρα μας, χωρίς την στοιχειώδη ενημέρωση απ’ τα περισσότερα  ηλεκτρονικά, τηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ.

Με το αγωνιώδες ερώτημα «να κάνω ή να μην κάνω;» (σ σ: το εμβόλιο της AstraZeneca) χιλιάδων Ελλήνων, με κλεισμένα ραντεβού εμβολιασμού, να μετεωρίζεται αναπάντητο στις πλατφόρμες του emvolio.gov.gr. Και τον Έλληνα πρωθυπουργό, συστημικό αγαλματάκι ακούνητο, αμίλητο και όπως πάντα… χαζοχαρούμενο, να ταυτίζεται με το «μέγα ευρωπαϊκό λάθος των εμβολίων», εκφράζοντάς το ιδανικά.  

Το μέγα λάθος που, αναμφισβήτητα, ξεκίνησε απ’ το πολύμηνο – πλην ατελέσφορο – παζάρι της κομισαρίου Φον ντερ Λάιεν με τους φαρμακευτικούς κολοσσούς για τις τιμές των εμβολίων και την επιμονή της στη διατήρηση του ευρωπαϊκού πλαισίου αστικής ευθύνης, από το οποίο ζητούσαν απαλλαγή οι φαρμακευτικές, πράγμα που απέσπασαν από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία.

*******

Εξαρχής, αν θυμάστε, ο Αλέξης Τσίπρας, βλέποντας τις παλινωδίες της Κομισιόν με τα εμβόλια και προβλέποντας την αποτυχία της στη πορεία του εμβολιασμού, ζητούσε την άρση της πατέντας και τη δυνατότητα μαζικής παραγωγής των εμβολίων, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί όλη η Ευρώπη να σύρεται πίσω από τα κέρδη λίγων εταιριών…». Αλλά η κ. Φον ντερ Λάιεν και οι συστημικοί Ευρωπαίοι ηγέτες… AstraZeneca αγόραζαν…

Τώρα, πανικός: «οι Ευρωπαίοι ηγέτες σε κατάσταση υστερίας, συσσωρεύουν προμήθειες σε εμβόλια, ανταλλάσσοντας ευθύνες για τις απανωτές αποτυχίες τους και απειλώντας με μονομερείς απαγορεύσεις εξαγωγής εμβολίων», περιγράφει η  διευθύντρια της Carnegie Europe, Rosa Balfour: «ένα ντόμινο μίνι κρίσεων εκτυλίσσεται σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς οι εθνικές κυβερνήσεις προσπαθούν να σώσουν το τομάρι τους από το παιχνίδι των ευθυνών», συνοψίζει.

Στη συνέχεια, επιδεικνύοντας απροκάλυπτα τη συστημική της ταυτότητα, τα δίνει όλα για την… συντρόφισσα προεδρίνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τις… AstraZeneca επιλογές της: «Εν τέλει, όποια κι αν είναι τα προβλήματα στην σύμβαση που έχει συναφθεί με την AstraZeneca, η εκστρατεία σπίλωσης της εταιρείας (σ σ: εδώ γελάμε!..) θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη τη στρατηγική περί ανοσίας της αγέλης»!..

 Με τούτα και μ’ εκείνα, ενώ στον παγκόσμιο χάρτη που αναπαριστά την πορεία των εμβολιασμών, Αμερική, Καναδάς και… Ασία απεικονίζονται πλέον με γαλάζιο χρώμα (που σημαίνει ότι οι πολίτες εμβολιάζονται με ταχείς ρυθμούς), Ευρώπη και… Αφρική είναι στο κόκκινο. Το οποίο εικονογραφεί τις παλινωδίες που οδηγούν σε εμβολιασμούς με ρυθμούς χελώνας!

 

 

 

Επετειακά θραύσματα εθνικής αυτογνωσίας

«Στην Ελλάδα το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας Αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες»

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής 28/3/2021

Μερικές φορές, κάποιες φράσεις θα ήταν υπέροχες αν εκφέρονταν μέσα σε άλλα συμφραζόμενα. Έτσι, εκείνη η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, («Οι δεσμοί που μας ενώνουν με τις ΗΠΑ (…) είναι πρωτίστως δεσμοί αξιακοί»*) θα ήταν μια χαρά… υπέροχη, αν εκφερόταν μέσα σε κάποια στερεότυπα περί Δημοκρατίας, συμφραζόμενα απ’ αυτά που, παραδοσιακά, συνοδεύουν την ελληνοαμερικανική διπλωματική ρητορία…

Όμως εκείνη η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις («οι δεσμοί που μας ενώνουν με τις ΗΠΑ (…) είναι πρωτίστως δεσμοί αξιακοί»), εκφερόμενη εν μέσω συμφραζομένων όπως «καθώς εορτάζουμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης σκεφτόμαστε ότι …», απ’ τη μια, και «Ενθυμούμαστε ότι ο Αδαμάντιος Κοραής αλληλογραφούσε πολύ συχνά (σ σ: ζητώντας βοήθεια) με τον Τόμας Τζέφερσον» απ’ την άλλη, μας θυμίζει το βάθος εξάρτησης του νεοελληνικού κράτους απ’ τις ΗΠΑ…

Και, σε συνδυασμό με την συμφραζόμενη κατακλείδα «η στρατιωτική συνεργασία Ηνωμένων Πολιτειών – Ελλάδος βρίσκεται (σ σ: στον παρόντα χρόνο) σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα», εκθειάζει την εξάρτηση ως «αξιακό δεσμό». Σε ιστορική προέκταση δε, μοιάζει να εκθειάζει κάθε εθνική εξάρτηση της χώρας μας από κάθε λογής «προστάτιδες δυνάμεις» – να υμνεί κάθε διάδοχο, τρόπος του λέγειν, της επανάστασης του 1821, ραγιαδισμό.  

Ποιος; Ο Έλληνας πρωθυπουργός αυτοπροσώπως!.. Τις μέρες του πανηγυρικού εορτασμού για τα διακόσια χρόνια από την επανάσταση του 1821!... Κι ούτε κουβέντα: ούτε ίχνος αντιπολιτευτικής, δημοσιογραφικής ή λαϊκής αντίδρασης! Ούτε καν από τους χρήστες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης!..  

*******       

Θυμήθηκα το απογοητευτικό μεταπολιτευτικό στερεότυπο «κάθε λαός έχει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό που του αξίζει». Ύστερα, λόγω διακοσιοστής επετείου προφανώς, διολίσθησα στην φιλοσοφία της Ιστορίας και προσγειώθηκα, πού αλλού, στον βιότοπο κοινωνιολογικής σκέψης του Κορνήλιου Καστοριάδη: σ’ εκείνη την πασίγνωστη συνέντευξή του προς την Τέτα Παπαδοπούλου (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία)* υπό τον τίτλο «Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας». Η οποία, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε – δίπλα, έστω, στα επετειακά ταρατατζούμ της Γιάννας και του Κυριάκου – να αποτελεί βασικό υλικό εθνικής αυτοκριτικής και αυτογνωσίας…       

Ο ελληνικός λαός – κάθε λαός – είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, μας λέει ο σπουδαίος Έλληνας Κ.Κ, και αμέσως εξηγεί ότι αναφέρεται στην πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα: «Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων» εξηγεί…

«Και πού οφείλεται αυτή η τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοί είναι οι λόγοι; ρωτάει η δημοσιογράφος

«Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας», είναι η απάντηση: η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι το οποίο δημιουργείται…

*******

Ωστόσο, οι εξηγήσεις δίνονται απλόχερα στη συνέχεια της συνομιλίας. Και είναι πειστικές:

● Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς, αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι… Εκεί βλέπουμε ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των “αρχηγών” και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με “ταξικά” συμφέροντα…

● Στην Ελλάδα (σ. σ: απ’ την επανάσταση μέχρι και σήμερα), το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας Αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό…

● Υπάρχουν δυο - τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά, τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία…», κλπ, κλπ.  

Αυτά τα ολίγα. Έτσι, ως θραύσματα εθνικής αυτογνωσίας από μια συνέντευξη που οφείλει να διαβάσει κάθε Έλληνας πολίτης. Έστω, με αφορμή την επέτειο…   

*Από την ομιλία του στη Σούδα, όπου… επιθεώρησε το σουπερ – αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ  «Αϊζενχάουερ»

** Ολόκληρη η συνέντευξη περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Του Κορνήλιου Καστοριάδη» (εκδόσεις Πόλις)

 

  

Το αντί - social media «τρίο Στούτζες»

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον δρόμο της αυταρχικής - αντικοινωνικής παράνοιας που χάραξαν οι Ντόναλντ Τράμπ και Ταγίπ Ερντογάν

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Για να λέμε την αλήθεια, ο Ντόναλντ Τράμπ ήταν πιο ειλικρινής απ’ τον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν, τον Αύγουστο του 2018, κήρυσσε τον πόλεμο κατά των social media με την φράση «Η Google και οι άλλες μηχανές αναζήτησης καταπιέζουν τη φωνή των Συντηρητικών και αυτή είναι μία πολύ σοβαρή κατάσταση που πρέπει να διευθετήσουμε»…

Το ίδιο και ο Ερντογάν όταν, τον Ιούλιο του 2020, αναζωπύρωνε τον δικό του πόλεμο κατά των social media με τη φράση «YouTube, Netflix, Twitter. Κατανοείτε γιατί αντιτίθεμαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτού του είδους; Για να μπει ένα τέλος σε αυτήν την ανηθικότητα»…

Τρία χρόνια μετά τον πρώτο κι ένα χρόνο μετά τον δεύτερο, ο κ. Μητσοτάκης διάλεξε το βήμα της Βουλής των Ελλήνων για να κηρύξει τον προσωπικό του πόλεμο κατά των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης με ένα αυταπόδεικτο ψέμα: τα social media κάνουν κακό στη Δημοκρατία.

Και μιαν ανόητη διδαχή: «Είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στους νέους μας ότι, έτσι όπως λειτουργούν σήμερα τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και οι αλγόριθμοι των μεγάλων πλατφορμών που χρησιμοποιούν, στην ουσία αναπαράγουν και επιβραβεύουν τις όποιες απόψεις μπορεί ήδη να έχουν»…  

Με ένα στρεβλό επιχείρημα: «Δημιουργούν στεγανά, στεγανά έντασης, όχι στεγανά διαλόγου. (…)  Κι αυτό είναι κακό για τη δημοκρατία μας, είναι κακό για το επίπεδο του διαλόγου μας».

*******

Έτσι, πέρα απ’ το γεγονός ότι, με την επίθεσή του αυτή στα κοινωνικά Μέσα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ταυτίζεται ιστορικά με το ντουέτο των πλέον συντηρητικών και, σε βαθμό δικτατορικής παράνοιας, αυταρχικών προέδρων κυβερνήσεων του 21^ου αιώνα, τον Τράμπ και τον Ερντογάν, και εκτός του ότι συναποτελεί μαζί τους το «τρίο Στούτζες», ας πούμε, των αντί – social media μαχητών, καταγράφεται και ως ο πλέον απολυταρχικός των τριών…

Ο πλέον αντιδημοκρατικός: ακριβώς τη στιγμή που ο Έλληνας πρωθυπουργός κήρυσσε, από το βήμα της Βουλής, τον πόλεμο κατά των κοινωνικών δικτύων με την φράση «τα social media κάνουν κακό στη Δημοκρατία», η Δημοκρατία, πέριξ της Βουλής, στους δρόμους και στις πλατείες της πόλης και της χώρας, επιχειρούσε να ανθίσει με αυθόρμητες παλλαϊκές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ενάντια στον αυταρχισμό του κράτους Μητσοτάκη (την κατάχρηση αστυνομικής βίας, τους αναίτιους ξυλοδαρμούς πολιτών, τα φακελώματα, τα βασανιστήρια), με κινητήρια δύναμη τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης: το βασικό πεδίο κοινωνικού διαλόγου, και όσμωσης, και οργάνωσης, στην περίοδο του εγκλεισμού.

Ήταν η στιγμή που η «Δημοκρατία των social media», συνέτριβε την «Δημοκρατία των SMS» του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του – η στιγμή που η πρωθυπουργική φράση «τα social media κάνουν κακό στη Δημοκρατία» μεταλλασσόταν σε ένα αυταπόδεικτο ψέμα: τα social media κάνουν καλό στη Δημοκρατία, είναι η Αλήθεια. Και είναι η «Δημοκρατία των SMS» της ΝΔ που δημιουργεί στεγανά, στεγανά έντασης, όχι στεγανά διαλόγου…

*******

«Όταν ο Μητσοτάκης λέει ότι τα social media κάνουν κακό στη δημοκρατία και δημιουργούν στεγανά έντασης, στην πραγματικότητα θέλει να πει ότι του χαλάνε τη «συνταγή» της κατευθυνόμενης πληροφόρησης που, με το αζημίωτο, υπηρετούν τα ελεγχόμενα απ’ τον ίδιο και την κυβέρνησή του, συμβατικά ΜΜΕ», σχολίασε ένας, γνωστός για την πολιτική ευστοχία του, χρήστης του Facebook: «τα social media, ως μη χειραγωγήσιμα Μέσα, είναι φανερό ότι τον ενοχλούν… Δεν είναι;» πρόσθεσε, ρητορικά ερωτών.

Ασφαλώς, είναι η απάντηση: όπως ενοχλούσαν τον Τράμπ και προσπάθησε να τα ελέγξει με εκείνο το αλήστου μνήμης  διάταγμα «για τον περιορισμό… προστασίας των εταιριών Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και της ευελιξίας που απολαμβάνουν όσον αφορά την εποπτεία του περιεχομένου τους». Κι όπως ενοχλούν τον Ερντογάν, ο οποίος προσπαθεί να τα ελέγξει κόβοντας τις διαφημίσεις στους ιστότοπους που αρνούνται να διορίσουν τοπικούς εκπρόσωπους, με αρμοδιότητα την αφαίρεση αμφιλεγόμενων δημοσιεύσεων.

Ο κ. Μητσοτάκης τώρα, ο τρίτος της προεδρικής παρέας των αντί – social media μαχητών, μαθαίνουμε πως άρχισε να αντιδρά ως συνήθως, εξωθεσμικά: αμόλησε, λέει, τον στρατό μισθωτών τε και εθελοντών τρολ του Μητσοτακέϊκου, με εντολή να πετούν εκτός διαδικτύου τα προφίλ εκατοντάδων διακεκριμένων «αντιπάλων» χρηστών, δια της μεθόδου της «αναφοράς» σε κάθε «αντικυβερνητική» ανάρτησή τους. Και έπεται συνέχεια…            

Αυτά σε μια φάση πλήρη ακραίων περιοριστικών μέτρων μετά καταχρηστικής αστυνομικής βίας, και προστίμων, και    ασφυκτικά ελεγχόμενης πληροφόρησης: με τα social media να είναι η μοναδική σπίθα ελευθεροτυπίας που σιγοκαίει και, τσάτρα – πάτρα, συντηρεί την Ελληνική Δημοκρατία…

       

 

 

 

 

 

 

Το τζούφιο νυχτερινό… ρέψιμο του Iron Man!..

                                                 

          Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης  επιστρατεύει το ύστατο όπλο επιβίωσης των αποτυχημένων, τον διχασμό, και τα κάνει θάλασσα.

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής

Χρειάστηκε να τραυματιστεί ένας αστυνομικός σε συμπλοκή με κουκουλοφόρους άγνωστης ταυτότητας για να βγει με εκείνο το αστραπιαίο νυχτερινό τηλεδιάγγελμα και να μιλήσει∙ να κεραυνοβολήσει με ύφος εξημμένου Iron Man* το καραντιασμένο στους καναπέδες της prime time τηλεοπτικής  υπνηλίας κοινό, εκτοξεύοντας εκείνη την «τζούφια» απειλή: «Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας γυρίσει πίσω».

«Το σύντομο έκτακτο διάγγελμα του πρωθυπουργού εν μέσω Master chef, αποδομημένης πεσκανδρίτσας και ισορροπημένης σος για σαλάτα με θαλασσινά, έμοιαζε με ένα ρέψιμο που ακούστηκε μέσα στο χάος», ήταν το πιο «προχώ» σχόλιο** που πήρε το μάτι μου στα social media, αμέσως μετά το πρωθυπουργικό… ρέψιμο. Ύστερα έψαξα και το βρήκα σε γραπτό κείμενο και το διάβασα. Και το ξαναδιάβασα άλλη μια, για να μην το κάνω εμετό. Να το χωνέψω: «Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας γυρίσει πίσω».

Μα πίσω, μόλις ένα 24ωρο πριν, είχε αφήσει ο ίδιος τους μπάτσους του να ξυλοκοπούν μέχρις λιποθυμίας – «όπως οι βασανιστές της χούντας στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας», μου είπε φίλος, αυτόπτης μάρτυρας – αθώους πολίτες, απλά επειδή διαμαρτυρήθηκαν, όταν κυνηγούσαν μανιωδώς οικογένειες συμπολιτών τους που έκαναν την sms – βόλτα τους στην πλατεία Νέας Σμύρνης. Κι ούτε κουβέντα ο… Iron Man…                                                        

*******

Και λιγότερο πίσω, μόλις 17 ώρες πριν, είχε επιτρέψει στους μπάτσους του να διχάσουν τους πολίτες της μεσοαστικής αυτής πόλης – και σε αντανάκλαση όλους τους πολίτες της χώρας – διαλύοντας μετά εκκωφαντικών… κρότων και λάμψεων την μεγαλειώδη αυθόρμητη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των Νεοσμυρνιωτών, ενάντια στην αναίτια αστυνομική βαρβαρότητα, που είχε εκδηλωθεί προ ολίγου, κατά των αθώων συμπολιτών τους οι οποίοι έκαναν την sms – βόλτα τους στην πλατεία. Κι ούτε κουβέντα ο… Iron Man...  

Πολύ πιο πίσω, 4-5 μέρες πριν, είχε επιτρέψει στον εαυτό του    να διχάσει (παλιά του τέχνη κόσκινο) την παράταξη του! Και κυκλωμένος από παντού (από Καραμανλικούς, Σαμαρικούς, και εκείνους τους mix αντιμητσοτακικούς που εκφράζονται και μέσω της εφημερίδας «Δημοκρατία») να βάλλεται εξ ιδίων  με λόγο και τρόπο αντιπολιτευτικό. Και επιχειρήματα ισοδύναμα και, σε πολλές περιπτώσεις, υπερβάλλοντα αυτά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όπως στην περίπτωση της ανοιχτής επιστολής των πέντε  τέως υπουργών της «παλαιοκαραμανλικής», ας την πούμε, τάσης:

«Η διαχείριση της πανδημίας στη χώρα μας έχει αποτύχει δραματικά. (…) Οι Έλληνες είναι, στην ουσία, οι μοναδικοί Ευρωπαίοι που εξακολουθούν να βγαίνουν από το σπίτι τους με άχρηστα sms, στοιβάζονται σε ουρές στα καταστήματα τροφίμων, και αναρωτιούνται γιατί η πολιτεία — αντίθετα με όσα συμβαίνουν σε όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης — δεν φροντίζει να προμηθευτεί εμβόλια στην ελεύθερη αγορά αλλά και φάρμακα αντισωμάτων…

»Την ίδια στιγμή βασικά ατομικά δικαιώματα περιορίζονται. Θεμελιώδεις ελευθερίες περιστέλλονται (…) οι απαγορεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Ο περίπατος στις πόλεις και στο ύπαιθρο εξισώνεται με αδίκημα και μετατρέπεται σε εισπρακτικό μέσο για το δημόσιο»…

*******

Συμφωνώ σε όλα! Απολύτως συμφωνώ, αλλά ο Iron Man ούτε κουβέντα! Μόνο εκείνο το τζούφιο νυχτερινό… ρέψιμο: «Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας γυρίσει πίσω».

Εντάξει, ο Αλέξης Τσίπρας υπερτερεί αντικειμενικά στις κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις του με τον Iron Man – «μοιάζει σα να κλέβει Εκκλησία» είναι το στερεότυπο των κοινοβουλευτικών συντακτών – κι αυτό επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά στη συζήτηση της Παρασκευής.

Κι ακόμα πριν, όταν, με την βιντεοσκοπημένη παρέμβασή του το απόγευμα της Τετάρτης, γύρισε το «παιγνίδι» καλώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βάλει τέλος στον ολισθηρό κατήφορο της έντασης και να σταματήσει να επενδύει στον διχασμό:

«Στη Δημοκρατία, εγγυητής της ενότητας είναι ο Πρωθυπουργός. Που οφείλει πάντα να ενεργεί με γνώμονα τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης.

Δυστυχώς όμως, ο κ. Μητσοτάκης έχει αποτύχει στην αποστολή του: απέτυχε παταγωδώς στη διαχείριση της πανδημίας, απέτυχε να συγκρατήσει τη βαθιά ύφεση στην οικονομία, και σήμερα έρχεται να επιστρατεύσει το ύστατο όπλο των αποτυχημένων: τον διχασμό…

»Κανένας δεν έχει το δικαίωμα, φορώντας μάλιστα το εθνόσημο, να χτυπάει ανελέητα και να απειλεί ζωές συμπολιτών του, με την ανοχή της κυβέρνησης.

Όπως και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να χτυπά αστυνομικούς, με τρόπο φρικτό και απάνθρωπο…

»Η Ελλάδα του 2021, δεν θα επιστρέψει στη δεκαετία του 1950: έχουμε την ευθύνη να μην το επιτρέψουμε – έχουν την ευθύνη να μην το συνεχίσουν».

*Το προσωνύμιο Iron Man απέδωσε στον κ. Μητσοτάκη ο γιός του Κωνσταντίνος, τουιτάροντας «Χρόνια πολλά Iron Man»

**Σχόλιο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Πέτρου Μπιρμπίλη στο Faceboock

Ο άμεσος εμβολιασμός είναι το «έξυπνο» μέτρο

  

Δυστυχώς όμως, στη χώρα μας είναι ζητούμενο και, καθώς φαίνεται, θα παραμείνει ζητούμενο καθ’ όλη τη διάρκεια του 2021

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής 7/3/2021

 

Την περασμένη Τρίτη, στον πρωινό καφέ, το γαλάζιο  κονκλάβιο  αντελήφθη ότι είχε χάσει πάλι (!) τον έλεγχο, ότι η κατάσταση ξέφευγε απελπιστικά… Ότι, παρά το ασφυκτικό lockdown, τα κρούσματα πολλαπλασιάζονταν (περισσότερες από 2300 μολύνσεις μέσα στο 24ωρο») και ότι αυτό που συνέβαινε έμοιαζε περισσότερο με ξέσπασμα ενός τέταρτου κύματος της πανδημίας, παρά με την υπεσχημένη – μόλις μια μέρα πριν – απ’ τον ανέμελο αρχηγό «επερχόμενη ύφεση»: υπομονή, 2 εβδομάδες απέμειναν για το σταδιακό άνοιγμα των σχολείων και της  οικονομίας.

Τότε, βοηθούσης και της… καφεΐνης, τα πνεύματα των συμβούλων του επιτελικού κράτους πήραν μπρός και άρχισαν να λειτουργούν. Στο ρελαντί, όπως πάντα... Και να εισηγούνται – για μια ακόμα φορά – ευφυείς αιτιολογίες, όπως «φταίνε οι μεταλλάξεις». Ή, «φταίει αυτή η πληγή, ο κωδικός 6, που ενθαρρύνει άσκοπες μετακινήσεις από δήμο σε δήμο»…

 

Και να προτείνουν – για μια ακόμα φορά –  ιδιοφυείς λύσεις, όπως «εδώ και τώρα σκλήρυνση των μέτρων». Ή, «χρειάζεται περισσότερη αστυνόμευση – τους αφήσαμε πολύ λάσκα!». Ή, «τι θα λέγατε για ένα καθολικό lockdown όπως αυτό του Μαρτίου του 2020;»…

 

Το μεσημεράκι, τα φιλοκυβερνητικά διαδικτυακά Μέσα επιχείρησαν ένα ανακουφιστικό μασάζ στο άπραγο πνεύμα του επιτελικού κράτους, με τον… εργώδη τίτλο «Έκτακτη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου: Εισηγήσεις για έξυπνα μέτρα». Αλλά δεν έπιασε…

 

******* 

Το «μασάζ», λέω. Δεν έπιασε, γιατί ο «γενικός πληθυσμός», όπως  λέει ο Μητσοτάκης – όλοι εμείς πλην ημετέρων, δηλαδή, δεν μασάμε στο παραμύθι των… «έξυπνων μέτρων». Γνωρίζουμε εκ πείρας ότι ο συγκεκριμένος όρος μεταφράζεται ως «ανακύκλωση της καταιγίδας των περιοριστικών  μέτρων» που υφιστάμεθα εδώ και ένα χρόνο. Και γνωρίζουμε, εξ’ αρχής το γνωρίζαμε, ότι αν υπάρχει ένα «έξυπνο μέτρο» που θα μας οδηγήσει στην έξοδο απ’ αυτή την αρρώστια που βιώνουμε, αυτή την ανακυκλούμενη δυστοπία, το μέτρο αυτό ονομάζεται «εμβόλιο»…

 

Αλλά ποιο εμβόλιο είναι το πιο έξυπνο; AstraZeneca, ή Pfizer, ή Moderna, ή Sputnik; Και ποια χώρα το έχει… καλύτερο: Αγγλία, ΗΠΑ, Ρωσία, ή Κίνα;

«Όλα έχουν κωδικοποιηθεί, ταξινομηθεί, αποδελτιωθεί», έγραψε ο Μανόλης Αναγνωστάκης για την απανθρωπιά της «μεταπολίτευσης», τη χρεωκοπία των ιδεολογιών, τη βαρβαρότητα της «μηχανής»: όλα έχουν αναισθητοποιηθεί, ξεπουληθεί, υπονομευτεί, λέμε εμείς, για την απανθρωπιά των φαρμακοβιομηχανιών, την χρεωκοπία των φαρμακευτικών επιστημών, την βαρβαρότητα της πολιτικής στην εποχή της πανδημίας.

 

Στη χώρα μας, το ξέρετε, την υπονόμευση του εμβολίου διεκπεραιώνει εργολαβικά ο κ. Μητσοτάκης αυτοπροσώπως: έπιασε δουλειά με εκείνη τη… διεθνούς φήμης γυμνόστηθη φωτογραφία, συνέχισε με εβδομαδιαίες φωτοεμφανίσεις επικοινωνιακής εμβολιομανίας, και τώρα… ολοκληρώνει, με άμεσους (εκτός σειράς) εμβολιασμούς μυρίων ημετέρων: κυβερνητικών και δημοσιογραφικών παρατρεχάμενων, προθύμων γαλάζιων στελεχών και κάθε είδους κομματικών  κολαούζων.

 

Όπερ έδει δείξε: «άμεσος εμβολιασμός» ονομάζεται το μοναδικό «έξυπνο» μέτρο, και αυτό είναι ζητούμενο και, καθώς φαίνεται, για τον… γενικό πληθυσμό θα παραμείνει ζητούμενο καθ’ όλη τη διάρκεια του 2021, Για αυτό ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα…

     

*******

Αργά το απόγευμα της Τετάρτης, τα «έξυπνα μέτρα» του ανακουφιστικού μασάζ που, το μεσημεράκι της Τρίτης, έκαναν τα διαδικτυακά Μέσα στο άπραγο πνεύμα των μελών του γαλάζιου κονκλάβιου, έγιναν «Βαθύ κόκκινο lockdown για την Αττική και μερικές ακόμα περιοχές της περιφέρειας». Και κάποιες εμβαλωματικές ρυθμίσεις για την ενίσχυση του ΕΣΥ…   

 

-Έ, όχι ρε φίλε… Μετράμε ήδη 4 μήνες lockdown, έχουμε λαλήσει απ’ την κλεισούρα και την πείνα και αυτοί οι άθλιοι το ακυρώνουν. Και μας γυρίζουν πίσω στον Νοέμβριο!..

- Ναι ρε συ, απλά ανακυκλώνουν το lockdown κι αυτό το βαφτίζουν «έξυπνο μέτρο» οι άχρηστοι!..

- Ισχύει!.. Τραγική αναποτελεσματικότητα, μιλάμε. Τραγική κυβέρνηση. Τραγικό κράτος…

 

Οι πρώτες αντιδράσεις του… γενικού πληθυσμού ήσαν αυτές – μην τις παίρνετε και πολύ στα σοβαρά εσείς εκεί στην αριστερή όχθη. Μη βιαστείτε να τις… κεφαλαιοποιήσετε, εννοώ: ζούμε στην εποχή μιας θανάσιμης  πανδημίας κατά τη διάρκεια της οποίας οι πολιτικές αντιδράσεις εξατμίζονται επί τη εμφανίσει. Αφού είναι ο φόβος που φυλάει τα έρμα…

 

Και είναι αυτός (ο φόβος) που κεφαλαιοποιείται πολιτικά σε τέτοιες καταστάσεις, η κυβέρνηση Μητσοτάκη το γνωρίζει αυτό – κάθε κυβέρνηση το γνωρίζει, αλλά αυτή το πράττει:  κεφαλαιοποιεί  τον φόβο του γενικού πληθυσμού απέναντι στον «ύπουλο εχθρό».

 

Βλέπετε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαθέτει  την ποσότητα ανηθικότητας που χρειάζεται μια κυβέρνηση για να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τον φόβο του γενικού πληθυσμού. Και να τον συνδαυλίζει με στατιστικές θανάτου: 6597 τα θύματα του κορονοϊού μέχρις στιγμής. Συνεχίζουμε…  

 

 

 

Η Μενδώνη, το Ελληνικό #MeToo και τα ΜΜΕ

Όταν η περίσσεια πολιτικής αναισθησίας στην κυβερνητική διαχείριση της «υπόθεσης Λιγνάδη», μετατρέπεται σε «καμπάνια χυδαιότητας του ΣΥΡΙΖΑ»

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής 26/2/2020 

Είναι τόσο συνειδητά ασυνείδητοι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αυτοαποκαλύπτονται ως κυβερνητικές ορντινάντσες. Από τις πρώτες φράσεις του εκφερόμενου λόγου τους στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Από τους τίτλους και τους προλόγους των κειμένων τους, στις ηλεκτρονικές και έντυπες εφημερίδες. Κι ακόμα απ’ τις κραυγαλέες αντιφάσεις μεταξύ τίτλων και κειμένων…

Ο τίτλος να λέει, ας πούμε, «Ο Μητσοτάκης φέρνει στη Βουλή την “καμπάνια χυδαιότητας” του ΣΥΡΙΖΑ», υποβάλλοντας στον αναγνώστη την ιδέα ότι η υπόθεση Λιγνάδη δεν είναι  παρά μια… «καμπάνια χυδαιότητας» του ΣΥΡΙΖΑ. Και το ρεπορτάζ να κονταροχτυπιέται με τον τίτλο και την… ιδέα του,    αποκαλύπτοντας ότι η προσφυγή του Μητσοτάκη στη Βουλή δεν ήταν παρά μια απέλπιδα (όπως και απεδείχθη τελικώς) προσπάθεια «να υπερβεί την κρίση που δημιούργησαν οι άστοχοι επικοινωνιακοί χειρισμοί της υπουργού Πολιτισμού στην υπόθεση Λιγνάδη…».

 Καταλάβατε, υποθέτω: μόνο ένα παράδειγμα συνειδητά ασυνείδητης δημοσιογραφίας είναι αυτό, από ένα «πρωτοσέλιδο» θέμα μιας ‘φόλα’-κυβερνητικής, ηλεκτρονικής εφημερίδας. Στο οποίο η περίσσεια πολιτικής αναισθησίας   στην κυβερνητική διαχείριση της «υπόθεσης Λιγνάδη», μετατρέπεται σε «καμπάνια χυδαιότητας του ΣΥΡΙΖΑ» που «έφερε ο Μητσοτάκης στη Βουλή»!..

Και μόνο τυχαία, λόγω μηχανικής προσέγγισης ή κόπωσης του αρχισυντάκτη βάρδιας, ας πούμε, αποκαλύπτεται ότι η προσφυγή του Μητσοτάκη στη Βουλή δεν ήταν παρά μια   προσπάθεια να υπερβεί την κρίση που δημιούργησαν οι άστοχοι επικοινωνιακοί χειρισμοί της υπουργού Πολιτισμού στην «υπόθεση Λιγνάδη»…

 *******

Θέλω να πω, ότι μάλλον δεν υπάρχει γιατρειά για τα ΜΜΕ της χώρας μας και, ότι μ’ αυτά τα Μέσα, μέσα σ’ αυτά, δεν υπάρχει γιατρειά για τη δημοσιογραφία και τους δημοσιογράφους που τα υπηρετούν – όσους τα υπηρετούν. Κυρίως όμως, θέλω να πω – για δεύτερη φορά μέσα απ’ αυτή τη στήλη – ευτυχώς που υπάρχουν τα social media. Και να διατυπώσω τη βεβαιότητά μου ότι, χωρίς τα social media, δεν θα υπήρχε το ξέσπασμα του «κινήματος» #Me Too στην Ελλάδα.

Κι ακόμα, να διατυπώσω την εκτίμηση ότι το συγκεκριμένο ξέσπασμα που, με έναυσμα την καταγγελία της κ. Μπεκατώρου, εκδηλώθηκε αυθόρμητα μέσω των social media   (με έναν καταιγισμό  γενναίων καταγγελτικών post – ή συνεντεύξεων σε μικρά σάιτ και blog – επωνύμων ή μη θυμάτων σεξουαλικών παρενοχλήσεων υπό την σκέπη και την ενθάρρυνση ενός, επίσης αυθόρμητου, μαζικού, διαδικτυακού κινήματος αλληλεγγύης), είναι το δεύτερο πιο επιτυχημένο, μετά το λεγόμενο Κίνημα των Αγανακτισμένων, αυθόρμητο διαδικτυακό γεγονός. Πιστεύω δε, ότι αν δεν υπήρχε το… καταραμένο lockdown, το Ελληνικό #MeΤοο θα εκφραζόταν δυναμικά στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας.

*******

Ωστόσο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στην πρώτη φάση των αποκαλύψεων σεξουαλικών ή μη παρενοχλήσεων, είχαν   ρόλο και κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές. Τα λεγόμενα (και… αμφιλεγόμενα) «πρωϊνάδικα», ας πούμε. Τα οποία, λόγω προγραμματικής εντοπιότητας ίσως, (αφού ο κύριος όγκος των καταγγελιών εκδηλώθηκε από επώνυμα πρόσωπα του θεάτρου και της showbiz, ενάντια σε επώνυμα πρόσωπα του θεάτρου και της showbiz) συνέβαλλαν θετικά στην ενημέρωση της έγκλειστης κοινής γνώμης. Και σε δεύτερο επίπεδο, σε αλληλεπίδραση με το διαδικτυακό κοινό και το κίνημα αλληλεγύης #MeToo. Αναφέρω απλά, ως ξεχωριστό παράδειγμα, την τίμια συνέντευξη του Σωτήρη Σ. στην Ελεονόρα Μελέτη (17/2/2023)  

Κατά τα λοιπά social media και πάλι social media!.. Με την   ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα, (2/2/2021:«Η Λίνα Μενδώνη ζήτησε την παραίτηση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεατρου Δημήτρη Λιγνάδη, σύμφωνα με αξιόπιστες δημοσιογραφικές πηγές») να δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα της «υπόθεσης Λιγνάδη, κάνοντας τούρμπο την… απατηθείσα υπουργό Πολιτισμού. Για να ακολουθήσει αυτός ο απίθανος καταιγισμός social media – post, και  σχολίων, και συνεντεύξεων και κειμένων που ο κ. Μητσοτάκης ονόμασε «καμπάνια χυδαιότητας του ΣΥΡΙΖΑ» 

Εδώ θα  ξεχωρίσω τη φοβερή  συνέντευξη του Νίκου Σ. στην Ναταλί Χατζηαντωνίου του 2020mag.gr, («Στα 19 μου με κακοποίησε βάναυσα γνωστός σκηνοθέτης του θεάτρου») που έστειλε συστημένο (στην κυριολεξία μιλάμε) το ένταλμα σύλληψης  στον… γνωστό σκηνοθέτη – κακοποιητή.

Και βέβαια, την «ανοιχτή επιστολή του εμβληματικού  θεατράνθρωπου Θανάση Παπαγεωργίου, ( «αισθάνομαι ότι προδίδω τον αγώνα μου, αν η χώρα μου με κρίνει ικανό για επιχορήγηση με μια απόφαση που θα φέρει την υπογραφή σα») μια εκτυφλωτική  ηθοποιό πράξη:  

«Κυρία Υπουργέ του Πολιτισμού, (…) δεν υπερασπίζομαι τον άθλιο που σας εξαπάτησε, αλλά στις πράξεις του, ως εκ της θέσεώς σας, καθρεφτίζεστε κι εσείς και χωρίς να το θέλετε, σχεδόν υποχρεωτικά, γίνεστε το ίδιο ‘επικίνδυνη’ όπως κι εκείνος».