Σε δεύτερο πλάνο, στο ημίφως των κυβερνητικών παρασκηνίων, εξελίσσεται μια άκρως ενδιαφέρουσα ίντριγκα με στόχο την κατεδάφιση μιας διπλής γραφειοκρατίας, της γραφειοκρατίας του κράτους και της γραφειοκρατίας του κόμματος. Της γραφειοκρατίας, δηλαδή, που αναρριχήθηκε και σταθεροποιήθηκε και εξετράφη, σε βαθμό υπερτροφίας, κατά τη διάρκεια της εικοσαετούς διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ. Και ονομάστηκε, από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, «το βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ»…
Πρόκειται για την υλοποίηση του σχεδίου «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα» με καθυστέρηση έξι χρόνων, εκτιμούν οι δημοσιογράφοι. Και εξηγούν ότι αρχίζει το «μεγάλο ξεσκαρτάρισμα», βάσει του οποίου θα οδηγηθούν σε αποστρατεία τα παλαιότερα στελέχη του κομματικού και του κρατικού μηχανισμού. Άλλοι προχωρούν ακόμα περισσότερο, υποστηρίζοντας ότι απώτερος στόχος του Γιώργου Παπανδρέου είναι η κοπή του ομφάλιου ρόλου που συνδέει το κόμμα με την κυβέρνηση και το κράτος. Ο διαχωρισμός, δηλαδή, της κομματικής γραφειοκρατίας από την κρατική γραφειοκρατία.
Μιλάμε για ένα τολμηρό εγχείρημα (αν γίνει ποτέ εγχείρημα) που θυμίζει το «σχέδιο» του Τρότσκι για την ανατροπή της σταλινικής γραφειοκρατίας! Έλεγε, τότε, ότι η υπερτροφική γραφειοκρατία του σταλινικού κόμματος – κράτους, αντλώντας τη δύναμή της από την εξουσία ελέγχου της «ηγετικής κλίκας», μονοπωλούσε όλες τις αρμοδιότητες και τα προνόμια: μια καινούργια ομάδα, ένα παρασιτικό σάρκωμα, που ροκανίζει το κορμί του έθνους! Ωστόσο, ο Τρότσκι πίστευε στη «δεύτερη επανάσταση» και αντιμετώπιζε την κομματική – κρατική γραφειοκρατία σαν ένα περιορισμένο επιφαινόμενο του σταλινισμού, «ένα σάρκωμα χωρίς βαθιές ρίζες που αρκεί ένα νυστέρι για να το αφαιρέσει.
Φυσικά, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν πιστεύει σε δεύτερη ούτε σε… τρίτη, φαντάζομαι, επανάσταση. Κατά τα… δημοσιογραφικά φαινόμενα όμως, επιχειρεί το «μεγάλο ξεσκαρτάρισμα», με αντίστοιχη (μ’ αυτήν του Τρότσκι) αισιοδοξία: «… ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι είναι πλέον κατάλληλη η συγκυρία ώστε να τελειώσει με το λεγόμενο “βαθύ ΠΑΣΟΚ” και να εγκαινιάσει μία νέα εποχή…».
Αυτό, αν συμβαίνει, είναι υπέροχο. Ειδικά στην εκδοχή που το σχέδιο του Γιώργου δεν περιορίζεται στο «ξήλωμα» της κομματικής γραφειοκρατίας αλλά εκτείνεται και στην κοπή του λώρου που συνδέει το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα με το κράτος. Εντάξει, ο Τρότσκι μπορεί να μην τα κατάφερε, αλλά αυτός είχε να κάνει με το Σταλινικό και όχι με το Ελληνικό κράτος.
Νίκος Τσαγκρής
Πρόκειται για την υλοποίηση του σχεδίου «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα» με καθυστέρηση έξι χρόνων, εκτιμούν οι δημοσιογράφοι. Και εξηγούν ότι αρχίζει το «μεγάλο ξεσκαρτάρισμα», βάσει του οποίου θα οδηγηθούν σε αποστρατεία τα παλαιότερα στελέχη του κομματικού και του κρατικού μηχανισμού. Άλλοι προχωρούν ακόμα περισσότερο, υποστηρίζοντας ότι απώτερος στόχος του Γιώργου Παπανδρέου είναι η κοπή του ομφάλιου ρόλου που συνδέει το κόμμα με την κυβέρνηση και το κράτος. Ο διαχωρισμός, δηλαδή, της κομματικής γραφειοκρατίας από την κρατική γραφειοκρατία.
Μιλάμε για ένα τολμηρό εγχείρημα (αν γίνει ποτέ εγχείρημα) που θυμίζει το «σχέδιο» του Τρότσκι για την ανατροπή της σταλινικής γραφειοκρατίας! Έλεγε, τότε, ότι η υπερτροφική γραφειοκρατία του σταλινικού κόμματος – κράτους, αντλώντας τη δύναμή της από την εξουσία ελέγχου της «ηγετικής κλίκας», μονοπωλούσε όλες τις αρμοδιότητες και τα προνόμια: μια καινούργια ομάδα, ένα παρασιτικό σάρκωμα, που ροκανίζει το κορμί του έθνους! Ωστόσο, ο Τρότσκι πίστευε στη «δεύτερη επανάσταση» και αντιμετώπιζε την κομματική – κρατική γραφειοκρατία σαν ένα περιορισμένο επιφαινόμενο του σταλινισμού, «ένα σάρκωμα χωρίς βαθιές ρίζες που αρκεί ένα νυστέρι για να το αφαιρέσει.
Φυσικά, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν πιστεύει σε δεύτερη ούτε σε… τρίτη, φαντάζομαι, επανάσταση. Κατά τα… δημοσιογραφικά φαινόμενα όμως, επιχειρεί το «μεγάλο ξεσκαρτάρισμα», με αντίστοιχη (μ’ αυτήν του Τρότσκι) αισιοδοξία: «… ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι είναι πλέον κατάλληλη η συγκυρία ώστε να τελειώσει με το λεγόμενο “βαθύ ΠΑΣΟΚ” και να εγκαινιάσει μία νέα εποχή…».
Αυτό, αν συμβαίνει, είναι υπέροχο. Ειδικά στην εκδοχή που το σχέδιο του Γιώργου δεν περιορίζεται στο «ξήλωμα» της κομματικής γραφειοκρατίας αλλά εκτείνεται και στην κοπή του λώρου που συνδέει το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα με το κράτος. Εντάξει, ο Τρότσκι μπορεί να μην τα κατάφερε, αλλά αυτός είχε να κάνει με το Σταλινικό και όχι με το Ελληνικό κράτος.
Νίκος Τσαγκρής