22 Ιουνίου 2009

Ο Αλαβάνος, ο Τσίπρας και οι Άλλοι


«Έχουμε πολιτικές διαφορές», είπε ο Αλέξης Τσίπρας όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για τη σχέση του με τον Αλέκο Αλαβάνο. Πότε πρόλαβαν να τις αποκτήσουν; Μόλις πριν τις ευρωεκλογές συνεργάστηκαν άψογα, προκειμένου να βάλουν τον δικό τους στην εκλόγιμη πρώτη θέση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ. Στην οποία ήθελαν να βάλουν τον δικό τους οι Άλλοι…

Βλέπετε ‘Lost’; Το Τουπόλεφ των Αλαβάνου, Λαφαζάνη, Χουντή, με τους εναπομείναντες εκ Περισσού συνταξιδιώτες, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Τσίπρας, συντρίβεται στο νησί της Ανανέωσης. Ως εκ θαύματος οι επιβάτες σώζονται και προσπαθούν να επιβιώσουν απέναντι στους Άλλους, τους ανανεωτικούς ακτιβιστές του πειραματικού σταθμού Ντάρμα, που ελέγχουν το νησί. Τα καταφέρνουν θαυμάσια. Ο Αλαβάνος ψήνει τους Άλλους ότι είναι ο θεόσταλτος ηγέτης της Ντάρμα και τοποθετεί τους Δικούς του –Τσίπρα και Χουντή– σε θέσεις-κλειδιά του πειραματικού σταθμού, θέσεις όπου οι Άλλοι ήθελαν να τοποθετήσουν τους Δικούς τους – Κουβέλη και Παπαδημούλη, αντίστοιχα…

Φυσικά, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις των δημοσκόπων, οι αγνοούμενοι παρέμειναν αγνοούμενοι και μετά τις ευρωεκλογές. Γιατί το να τοποθετείς Δικούς σου στη θέση των Άλλων, ειδικά όταν οι Άλλοι είναι επιτυχημένοι, δεν είναι πολιτική, είναι ηγεμονική κακοήθεια. Μια συντηρητική κακοήθεια, εμβολιασμένη στον εμφανιζόμενο ως προοδευτικό έως και ανατρεπτικό ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με άλλες, ασύμβατες με την σύγχρονη πολιτική αντίληψη για την Αριστερά, κακοήθειες των καιρών μας, όπως τα επικοινωνιακά τρικ στη θέση των καθαρών πολιτικών προτάσεων για την λύση των μεγάλων σύγχρονων προβλημάτων.

Στη σχέση Τσίπρα –Αλαβάνου δεν υπάρχουν πολιτικές διαφορές. Οι πραγματικές πολιτικές διαφορές, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με τους Άλλους, είναι, αν όχι ανύπαρκτες, ασήμαντες. Οι διαφορές τους είναι υποκειμενικές, για να μην πω προσωπικές. Στην πραγματικότητα είναι οι προνομιούχοι του κόμματος και συμπεριφέρονται σαν τους προνομιούχους στις καπιταλιστικές κοινωνίες: αρνούνται την ταξική διαφορά, την ύπαρξη προνομιούχων και προνομίων και τις αντιθέσεις που αυτοί και αυτά προκαλούν. Και ενώ αμφισβητούν λεκτικά την διάκριση Δεξιά / Αριστερά, οι ίδιοι αρνούνται να ομολογήσουν ότι είναι δεξιοί (προνομιούχοι, διανομείς προνομίων) και εμφανίζονται ως οι αριστεροί. Αντιφατικές συμπεριφορές (των Αλαβάνου – Τσίπρα στην προκειμένη περίπτωση), εκ των οποίων η πρώτη απαξιώνει την έννοια ‘αριστερά’, ενώ η δεύτερη της δίνει αξία για να την ιδιοποιηθεί…

Νίκος Τσαγκρής

Δεν υπάρχουν σχόλια: