Ο υπουργός Συγκάλυψης του Εγκλήματος των Τεμπών και η δημοσιογραφική συμπαιγνία…

Το χρονικό της επιχείρησης απόσεισης των κυβερνητικών ευθυνών με τη συνδρομή των καθεστωτικών ΜΜΕ   

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Οι δημοσιογράφοι, οι επιτελικοί, οι πολιτικοί συντάκτες και κάποιοι ρεπόρτερ, κυρίως, γνωρίζαμε – κι όσοι δεν γνώριζαν, όφειλαν να γνωρίζουν ή, τουλάχιστον, να ψυχανεμίζονται – ότι από την επομένη της σύγκρουσης των τρένων στιγμή και για είκοσι ολόκληρες ώρες*, ο πρωθυπουργός, παρέα με τον κολλητό του υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη και τους βασικούς πολιτικούς και επικοινωνιακούς του συμβούλους, σχεδίαζαν τη συγκάλυψη των ευθυνών του ιδίου και της κυβέρνησής του για το έγκλημα των Τεμπών.

Ως εκ τούτου, οι δημοσιογράφοι γνωρίζουμε – κι όσοι δεν γνωρίζουν, οφείλουν να το μάθουν – ότι ο κ. Γεραπετρίτης δεν είναι ο υπουργός Επικρατείας που, με… εντολή Μητσοτάκη, αντικατέστησε τον παραιτηθέντα – με εντολή Μητσοτάκη πάλι – υπουργό Κώστα Καραμανλή μετά το έγκλημα των Τεμπών, αλλά ο υπουργός Συγκάλυψης του κυβερνητικού εγκλήματος των Τεμπών.

Οι δημοσιογράφοι, οι επιτελικοί, οι πολιτικοί συντάκτες και κάποιοι ρεπόρτερ, κυρίως, γνωρίζαμε ότι ο κ. Γεραπετρίτης επισκέφθηκε την περασμένη Τετάρτη το γραφείο τηλεδιοίκησης του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη με άκρα μυστικότητα και με απαγόρευση δημοσιογραφικής προσέγγισης και κάλυψης των επαφών και ερευνών του εκεί,  προκειμένου να ασκήσει… απρόσκοπτα τα νέα καθήκοντά του ως υπουργός Συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, αλλά καμιά αντίδραση: δημοσιογραφική σιωπή σε βαθμό συγκάλυψης της συγκάλυψης**!...

*******

Η δημοσιογραφική συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών στο έγκλημα των Τεμπών, η συμπαιγνία, δηλαδή, των ΜΜΕ και δημοσιογράφων στην κυβερνητική συγκάλυψη, άρχισε να εκδηλώνεται απροκάλυπτα από το βράδυ της Τετάρτης 1/3 και εντεύθεν: μετά από τη μετάδοση του πρωθυπουργικού  διαγγελματικού βδελύγματος, που απέδιδε το δυστύχημα σε.. «ανθρώπινο λάθος», μέσω του οποίου ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να συγκαλύψει τις προσωπικές, κυβερνητικές, πολιτικές – και ποινικές, ίσως – ευθύνες του.

Τη συγκαλυπτική γραμμή του συγκεκριμένου διαγγελματικού βδελύγματος ακολούθησαν αμέσως (κατ’ εντολήν ή αυτοβούλως,  η ψυχή τους το ξέρει) η πλειονότητα των δημοσιογράφων (των επιτελικών, των πολιτικών συντακτών και κάποιων ρεπόρτερ, κυρίως) πράγμα που  αποτυπώθηκε και, ανεξίτηλα, κατεγράφη στις live τηλεοπτικές και διαδικτυακές μεταδόσεις της πλειονότητας των ΜΜΕ. Γεγονός που ξεσήκωσε την γνωστή θυελλώδη αντίδραση της κοινής γνώμης μέσω των social media…

Που ανάγκασαν ακόμα και την… ωραία κοιμωμένη  Ένωση Συντακτών (ΕΣΗΕΑ) να αντιδράσει με μια φύρδην μίγδην  αναδρομική κριτική των Μέσων και της ασκούμενης απ’ αυτά δημοσιογραφίας: Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους δεν είχαν την κάλυψη που αναλογούσε στην σοβαρότητα του ζητήματος και τα λίγα, αλλά υπαρκτά, ρεπορτάζ δημοσιογράφων, ΜΜΕ και ερευνητικών δημοσιογραφικών ομάδων δεν αναπαρήχθησαν.

Και ύστερα, «Όσο τα ΜΜΕ απομακρύνονται από την αποστολή τους να ελέγχουν την εξουσία, όσο στην ιεράρχηση των ειδήσεων κυριαρχούν κριτήρια άσχετα με την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, (…) τόσο θα αποδυναμώνονται οι θεσμικές εγγυήσεις για την λειτουργία του κράτους»…

*******

Επί του προκειμένου, για την δημοσιογραφική συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών, τη συμπαιγνία, δηλαδή, των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων (των επιτελικών, των πολιτικών συντακτών και κάποιων ρεπόρτερ, κυρίως) στην κυβερνητική επιχείρηση συγκάλυψης, αυτή η ενοχική και άτολμη αναφορά μόνο: Η στείρα αναπαραγωγή non paper, ακόμη και αυτές τις τραγικές ώρες, από μερίδα ενημερωτικών σελίδων, είναι άλλο ένα δείγμα δημοσιογραφικής στρέβλωσης.

Όπου η ευθύνη για την «στείρα αναπαραγωγή non paper» (σ.σ:  που στοιχειοθετεί την δημοσιογραφική συμπαιγνία στην κυβερνητική επιχείρηση συγκάλυψης) περιορίζεται σε…  μερίδα (sic) ενημερωτικών σελίδων. Οι οποίες από... μόνες τους, με αυτόματο πιλότο ή με τεχνητή νοημοσύνη, σαν να λέμε – χωρίς δημοσιογραφική συνευθύνη δηλαδή, επιδίδονταν σε «στείρα αναπαραγωγή των κυβερνητικών non paper»!..  

Στην πραγματικότητα, η «στείρα αναπαραγωγή των κυβερνητικών non paper», που η ΕΣΗΕΑ εντόπισε σε… «μερίδα ενημερωτικών σελίδων», εφαρμόστηκε και στην περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών – όπως κατ’ εξακολούθηση συμβαίνει στα ελεγχόμενα από το καθεστώς Μητσοτάκη ΜΜΕ – από την πλειονότητα  των ενημερωτικών σελίδων, την πλειονότητα των ενημερωτικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών και την πλειονότητα των εντύπων ενημερωτικών Μέσων…

Την πλειονότητα των Ελληνικών ΜΜΕ και των εργαζομένων σ’ αυτά δημοσιογράφων, δηλαδή (κυρίως των επιτελικών, των πολιτικών συντακτών και κάποιων ρεπόρτερ, λέω εγώ), γεγονός που στοιχειοθετεί τραγικά την δημοσιογραφική συμπαιγνία στην επιχείρηση συγκάλυψης των πολιτικών και ποινικών, ίσως, ευθυνών του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του στο έγκλημα των Τεμπών: επιχείρηση της οποίας ηγείται ο υπουργός Συγκάλυψης του Εγκλήματος των Τεμπών –και όλων των κυβερνητικών εγκλημάτων, λέω εγώ) Γιώργος Γεραπετρίτης.

ΥΓ: Εντάξει, οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Υπάρχουν και οι ρεπόρτερ, οι πολιτικοί συντάκτες και οι επιτελικοί της «Εφημερίδας των Συντακτών» που διακρίθηκαν ιδιαιτέρως για την δημοσιογραφική κανονικότητα τους όσον αφορά την κάλυψη της αβάσταχτης αυτής ανθρώπινης τραγωδίας. Παρομοίως και της ΑΥΓΗΣ, και της «δημοκρατίας» και μιας – δυο ακόμα ημερησίων εφημερίδων των Αθηνών. Και βέβαια υπάρχουν εκατοντάδες ακόμα δημοσιογράφοι σε δεκάδες ακόμα διαδικτυακά, κυρίως, αλλά και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, που κατέγραψαν και ερεύνησαν και συνεχίζουν να ερευνούν με ψυχραιμία, επαγγελματισμό και τεκμηρίωση τα αίτια και τις ευθύνες, πολιτικές ή μη, για αυτή την αβάσταχτη ανθρώπινη τραγωδία: «το έγκλημα των Τεμπών» και όχι «το δυστύχημα των Τεμπών», όπως το τιτλοφορούν τα Μέσα και οι δημοσιογράφοι της συγκαλυπτικής… κανονικότητας.                

* Από τις 23.21 της Τρίτης 28/2 μέχρι τις 19.20 της Τετάρτης 1/3, δηλαδή – λίγο πριν βγει στον τηλεοπτικό «αέρα» για να αρθρώσει εκείνο το διαγγελματικό βδέλυγμα περί ανθρώπινου λάθους

** Το θέμα του αποκλεισμού των δημοσιογράφων θάφτηκε κυριολεκτικά απ’ τα καθεστωτικά ΜΜΕ – καμιά αντίδραση απ’ την ΕΣΗΕΑ.