Ο Σερίφης της κομητείας του Μητσοτακέϊκου

Για τον αποκαλούμενο και «Σερίφη» υπουργό Χρυσοχοϊδη, η δικαιοσύνη είναι απλά ένα μέσο ά­σκη­σης ε­ξου­σί­ας που αποδίδεται στα αστυνομικά κρατητήρια και με­τρι­έ­ται με μώ­λω­πες και σπα­σμέ­να πλευρά..

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής (30/1/2021)

 

Η κοινή δημοκρατική λογική υποβάλλει την ιδέα ότι το φασίζον αστυνομικό κράτος που, εκ γενετής, οικοδομεί η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι προϊόν τη συνάντησης του ακροδεξιού δόγματος Βορίδη με την νεοδεξιά εμμονή Χρυσοχοϊδη. Ωστόσο, μια ανοιχτή, ιστορική ας πούμε, ματιά στο «αστυνομικό κράτος Μητσοτάκη», είναι αδύνατον να μην εντοπίσει τις ομοιότητές του με το αστυνομικό κράτος Μακρόν. Και αυτών των δυό με το αστυνομικό κράτος του Ντόναλντ Τραμπ, ακραία έκφραση του οποίου υπήρξε η, απίστευτης αστυνομικής βαρβαρότητας, δολοφονία του Αφροαμερικανού διαδηλωτή Τζον Φλόϊντ.

Αυτό το φρικτό περιστατικό αστυνομικής βίας κάνουν εικόνα οι φοιτητές, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι που διαδηλώνουν, (που… συναθροίζονται, σύμφωνα με την νεοδεξιά αστυνομική  ορολογία) αυτές της μέρες, κάθε φορά που βρίσκονται αντιμέτωποι με τα ένοπλα όργανα της τάξης του «σερίφη Χρυσοχοϊδη».

«Ο Σερίφης»!.. Έτσι αποκαλούν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του. Και αυτό το προσωνύμιο δεν είναι διόλου τυχαίο αφού, σύμφωνα με τον  φίλο μου τον Επαϊοντα, «ο Μιχάλης είναι της αμερικανικής σχολής». Και, «από την εποχή των μεγάλων επιτυχιών του (σ σ: την εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων «17 Νοέμβρη»,  «ΕΛΑ» και «Επαναστατικός Αγώνας») διατηρεί άριστες σχέσεις με την πρεσβεία των ΗΠΑ και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, CIA και τα ρέστα…».

*******    

Στις φωτογραφικές περιπλανήσεις μου, καθώς προσπαθώ να «διαβάσω» το φυσιογνωμικό προφίλ του Χρυσοχοϊδη, τον εντοπίζω στην ταινία Ξένοιαστος Καβαλαρης (Easy Rider) του Ντένις Χόπερ, με τον Τζάκ Νίκολσον και τον Πίτερ Φόντα: στο πρόσωπο εκείνου του ηλικιωμένου  υπερσυντηρητικού Αμερικανού επαρχιώτη «καουμπόι». Ο οποίος, καβάλα στ’ άλογό του, σημαδεύει με την καραμπίνα του έναν απ’ τους χαρλεάδες με τα μακριά μαλλιά που τον προσπερνούν καβάλα στις γυαλιστερές μηχανές τους. Και τον πυροβολεί!.. Και τον σκοτώνει!.. Έτσι, επειδή ήταν ένας από εκείνους τους χαρλεάδες με τα μακριά μαλλιά και τα κεντημένα τζιν… Που τον προσπέρασε πάνω στη γυαλιστερή μηχανή του… Μαρσάροντας προς το μέλλον…

Ωστόσο, έναν «σερίφη  Χρυσοχοϊδη» με τα όλα του (όπως, δηλαδή, τον φαντασιώνεται και τον γλεντάει ο λαϊκός κόσμος), ανακάλυψα στους αριστουργηματικούς «420 χαρακτήρες» (420 characters*) του βιρτουόζου της πυκνής γραφής και εξαιρετικού σκιτσογράφου Lou Beach, μεταμφιεσμένο σε σερίφη μιας αμερικανικής κομητείας. Ιδού λοιπόν:

Ο Σερίφης της κο­μη­τεί­ας μας, ο Χι­ούι Γου­ίλ­σον - γνωστός και ως «Κε­φτές» - με το πού έβλε­πε κάποι­ον ήθελε να του πε­ρά­σει χειρο­πέ­δες. Όλες του οι γνώ­σεις γύ­ρω απ’ το νό­μο δε θα γέ­μι­ζαν ούτε δαχτυ­λή­θρα, αλλά όσα ήξερε από ε­ξου­σί­α θα υπερχεί­λι­ζαν όλες τις υδρορροές από δω ως τον πο­τα­μό. Γι’ αυτόν, η δι­και­ο­σύ­νη ήταν απλώς ένα μέσο ά­σκη­σης ε­ξου­σί­ας, α­πο­δι­δό­ταν σε σκοτεινά δω­μά­τια και με­τρι­ό­ταν με μώ­λω­πες και σπα­σμέ­να πλευ­ρά. (…..)

*******

Όπως στην περίπτωση του λογοτεχνικού σερίφη Γουϊλσον, έτσι και στην περίπτωση του «δικού μας», η δικαιοσύνη είναι ένα μέσο άσκησης εξουσίας: «ο Χρυσοχοϊδης είναι ο ορισμός του  εξουσιομανούς», μου λένε όσοι τον γνωρίζουν από κοντά. Και, παρ’ όλο που ποζάρει και συμπεριφέρεται ως προσωποποίηση του νόμου και της τάξης, δεν σκαμπάζει τίποτα από την τέχνη της νομοθεσίας, ακριβώς όπως κι ο επαρχιακός σερίφης της ιστοριούλας μας: «οι γνώ­σεις του γύ­ρω απ’ το νό­μο δε θα γέ­μι­ζαν ούτε δαχτυ­λή­θρα»

Και τότε, ποιοί κινούν τα νήματα πίσω απ’ τον μηχανισμό που, από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης της ΝΔ, με μπροστινό τον Χρυσοχοϊδη, ακραία χτίζει λιθαράκι - λιθαράκι το φασίζον αστυνομικό κράτος Μητσοτάκη; Αυτή την βαρβαρότητα που ξεκίνησε από την εισβολή ΜΑΤ στο σπίτι του σκηνοθέτη Ινδαρέ, πέρασε από τις ματωμένες εκκενώσεις εστιών φιλοξενίας προσφύγων και την κατάργηση του ασύλου με τις εισβολές σε ΑΣΟΕ και Πολυτεχνείο, και έφτασε ως την εκτρωματική Αστυνομία Πανεπιστημίων και τον κατάπτυστο νόμο περί… συναθροίσεων

«Λοιπόν, ποιοι νομοθετούν; Ποιοι εκχώρησαν στους αστυνομικούς την εξουσία να αποφασίζουν ποια συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί και ποια όχι;», ρώτησα τον φίλο μου τον Επαϊοντα…

«Όλοι οι άνθρωποι του Σερίφη, οι μικροί σερίφηδες του επιτελείου του», μου απάντησε, υπονοώντας τον υφυπουργό Λευτέρη Οικονόμου και τους άλλους τεχνικούς της αστυνομικής εξουσίας γύρω απ’ τον Υπουργό. Και μου εξήγησε ότι με εκείνο το «μικροί σερίφηδες» εννοούσε ότι όλοι οι άνθρωποι του «Σερίφη»   είναι… αμερικανάκια:    «αμερικανόθρεφτοι… αμερικανοσπουδαγμένοι… Πώς το λένε…».

«Καλά, και ο πρωθυπουργός τι βιολί βαράει;», έβαλα την τελευταία… φιτιλιά. 

«Ξέρεις εσύ!.. Βοηθός σερίφη», μου απάντησε ο Επαίων: «βοηθός σερίφη στην κομητεία του Μητσοτακέϊκου», ολοκλήρωσε σαρκάζοντας…  

*Lou Beach, «420 characters» / Μετάφραση Γιάννης Παλαβός /από το blog Ιστορίες Μπονζάϊ