Το εμβόλιο ως όπλο γεωπολιτικής ισχύος

Από τη «διπλωματία της μάσκας» στη διπλωματία του εμβολίου», κι από εκεί στον ψυχρό πόλεμο Ανατολής -  Δύσης και στις αντι – covid επιχειρήσεις κυριαρχίας

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Την ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός, γυμνόστηθος, έκανε τη δεύτερη δόση του εμβολίου του και, ταυτόχρονα, τον γύρο του κόσμου ως διεθνής γραφικότητα, ο κυβερνήτης του Σάο Πάολο Ζοάο Ντορία, σε πείσμα του αντιπάλου του Ζαΐρ Μπολσονάρου, εξασφάλιζε τα πρώτα εμβόλια κατά του κορωνοϊού πανηγυρίζοντας το κατόρθωμά του ως «θρίαμβο της επιστήμης εναντίον των αρνητών»…  

Την ίδια ώρα, ο Τζο Μπάϊντεν δήλωνε ότι σκοπεύει να εμβολιάσει 100 εκατομμύρια ανθρώπους σε 100 ημέρες, στην Κόκκινη Πλατεία, στο πολυκατάστημα GUM απέναντι από το Κρεμλίνο, εκατοντάδες Μοσχοβίτες περίμεναν στην ουρά για να κάνουν την πρώτη δόση του εμβολίου, ενώ ο Γερμανός υπουργός Υγείας ομολογούσε ανεπάρκεια των μέτρων που έχουν ληφθεί για τον έλεγχο του ιού…

Αυτά και εκατοντάδες ακόμα κορωνοϊκά βεγγαλικά στο διεθνές ειδησεογραφικό προσκήνιο μιας μόνο ώρας, μιας μέρας του Γενάρη του 2020. Στο παρασκήνιο μαίνεται ο παγκόσμιος πόλεμος των εμβολίων. Ή καλύτερα, ο παγκόσμιος πόλεμος των φαρμακευτικών εταιρειών που, στο διεθνές πολιτικό πεδίο, μεταλλάσσεται σε ψυχρό πόλεμο Δύσης  - Ανατολής για τα εμβόλια: «Pfizer» και «Moderna», που πάει να πει ΗΠΑ με… ολίγη Γερμανία, κατά «Sputnik V» και «Coronavac», που πάει να πει Ρωσία και Κίνα αντίστοιχα, και  τούμπαλιν. Με την Ευρώπη (την… οξφορδιανή AstraZeneca) να μένει, ως συνήθως, τελευταία και καταϊδρωμένη…

*******

Αυτά, πολύ χονδρικά. Αναλυτικά, το θρίλερ του υπόγειου πολέμου Ανατολής – Δύσης (και των φαρμακευτικών εταιριών παραγωγής εμβολίων που τις «εκπροσωπούν»), με την τεχνολογική κατασκοπία και αντικατασκοπία και τις θεωρίες συνωμοσίας που το συνοδεύουν και το… τρέφουν, έχει τόσα πολλά επεισόδια που είναι αμφίβολο αν θα τα χωρούσε ακόμα και ολόκληρη η… πλατφόρμα του Netflix.

Στο πολιτικό επίπεδο, τώρα, μπορούμε να πούμε ότι, μπαίνοντας στο 2021, περάσαμε από τη «διπλωματία της μάσκας» στη «διπλωματία του εμβολίου». Αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα την βασική αρχή που διέπει το σύνολο της διεθνούς πολιτικής λειτουργίας στην εποχή του κορωνοϊού∙ της παγκόσμιας διακυβερνητικής λειτουργίας, αν θέλετε, που βιώνει την πανδημία ως ευκαιρία οικονομικής, πολιτικής, ιδεολογικής, ή οποιασδήποτε άλλης μορφής επικράτησης, ηγεμονίας ή κυριαρχίας.

Ωστόσο, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η «διπλωματία του εμβολίου» φαντάζει – και ίσως είναι – πιο ισχυρή από τη «διπλωματία της μάσκας», ειδικά για τους πολιτικούς ηγέτες, τις κυβερνήσεις, τις χώρες, που έχουν το θάρρος (ή το θράσος;) να  βλέπουν το εμβόλιο ως ευκαιρία γεωπολιτικής ισχύος. Και να το χρησιμοποιούν ήδη. Όπως η Κίνα, η Ρωσία και οι ΗΠΑ…  

Ακόμα και η Ευρώπη: «Η Κίνα κινείται ήδη στρατηγικά στις χώρες της Ασίας με το δικό της εμβόλιο, το CoronaVac, και υπόσχεται… με το αζημίωτο εκατομμύρια εμβόλια στις αφρικανικές χώρες (όπου η παρουσία της είναι ήδη εμφανής με κολοσσιαία έργα υποδομών και εξίσου κολοσσιαία δάνεια που δεσμεύουν τις χώρες σ’ ένα καθεστώς οικονομικής αποικιοκρατίας», προειδοποιούσε έγκαιρα την ΕΕ, από το ευρωσυστημικό μετερίζι της (Carnegie Europe), η Τζούντι Ντέμπσεϊ.

*******

Και ήταν σαν να υπέβαλλε στο γερμανικό διευθυντήριο τη βεβαιότητά της ότι, «με τους κατάλληλους διπλωματικούς χειρισμούς και μια  δόση ανθρωπιάς» (sic), η Ευρώπη έχει μια μοναδική ευκαιρία να θέσει σε σοβαρή αμφισβήτηση το ‘κινεζικό μοντέλο’, με άλλα λόγια τις αποικιοκρατικού τύπου κινήσεις της Κίνας στην Ασία, όπου δοκιμαστικοί εμβολιασμοί γίνονται ήδη στο Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, την Ινδονησία και τις Φιλιπίννες, αλλά και στην Αφρική, ακόμη και στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.

«Μα πώς;», είναι το αναπόφευκτο ερώτημα: με ποιους, ακριβώς, χειρισμούς θα θέσει η ΕΕ σε αμφισβήτηση το «κινεζικό μοντέλο», τις αποικιοκρατικού τύπου κινήσεις της Κίνας, δηλαδή, στην Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική; «Ίσως με το δικό της μοντέλο, το ‘ευρωπαϊκό μοντέλο’ κινήσεων αποικιοκρατικού τύπου», σχολιάζει σαρκάζοντας ο… κακόβουλος αριστερός αναγνώστης.  

Αλλά, ω του θαύματος, αποκρυπτογραφώντας τις ευρωσυστημικές προθέσεις στην κατακλείδα της ανάλυσης της καλής κυρίας Τζούντι Ντέμπσεϊ, δικαιώνεται, αφού ανακαλύπτει ότι «η απάντηση που οφείλει να δώσει η δημοκρατική Ευρώπη στην κινεζική επιχείρηση γεωπολιτικής κυριαρχίας με όπλο το εμβόλιο, είναι να διακρίνει επιτέλους (και όχι με τον κοντόφθαλμο τρόπο του παρελθόντος) το πραγματικό της συμφέρον». Και να επιχειρήσει μιαν ευρωπαϊκή εκστρατεία γεωπολιτικής κυριαρχίας ενάντια «στο αδηφάγο κινεζικό μοντέλο».

Με… όπλο το εμβόλιο φυσικά! Που πάει να πει,  η «ευρωπαϊκή διπλωματία του εμβολίου» ενάντια στην «κινεζική διπλωματία του εμβολίου» και ό,τι ήθελε προκύψει∙  στην προκειμένη περίπτωση, μια ερώτηση μόνο: εμβόλια υπάρχουν;