1999 - 2019: είκοσι χρόνια ευρωφαγούρα

         

Φερνάντο Μποτέρο, Η αρπαγή της Ευρώπης

Παρά το κοκτέιλ ιδεολογικών και πολιτικών απογοητεύσεων που γευόμαστε ως πολίτες της Ε.Ε. την τελευταία εικοσαετία, αγαπάμε Ευρώπη!..

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής 5/5/2019

Η Ευρώπη, αδιαμφισβήτητα, είναι ήπειρος ελληνικής καταγωγής και… προελεύσεως.  Κι αν αμφιβάλετε, ρωτήστε τον Κώστα Ζουράρη. Ή τον Άδωνη Γεωργιάδη. Ή την Wikipedia: η ονομασία της γηραιάς ηπείρου παραπέμπει στο όνομα της ωραίας Ευρώπης, κόρης του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα ή Φοίνικα…

Λοιπόν, που λέτε, μια ανοιξιάτικη μέρα, σαν τη σημερινή, που η ωραία Ευρώπη μάζευε λουλούδια σε ένα λιβάδι της Τύρου   και το αεράκι σήκωσε την εσθήτα της αποκαλύπτοντας τα ζουμερά της κάλλη, την πήρε μάτι ο Δίας και την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Αμέσως μεταμορφώθηκε σε λευκό εκθαμβωτικό ταύρο, την πλησίασε, εκείνη σαγηνεύτηκε απ’ την ήρεμη δύναμή του και στο τέλος τον… καβάλησε.

Αμέσως ο Ταύρος – Δίας βούτηξε στα νερά της Φοινίκης και κολύμπησε με  την ωραία Ευρώπη στην πλάτη του ως την Κρήτη για τα περαιτέρω: την κατέστησε (τρις!) έγκυο και… Ελληνίδα, κάτω από έναν πλάτανο στη Γόρτυνα. Ύστερα την

πάσαρε σε έναν Κρητίκαρο ονόματι Αστερίωνα (και όχι.. Πολάκη, όπως όλοι υποθέσατε) και την έκανε…

Εντάξει, ανεξάρτητα από μυθολογικές και ιστορικές  δημιουργικές ασάφειες, το… brand name «Ευρώπη» μας ανήκει: σε επίπεδο ονομασίας τουλάχιστον, η Γηραιά Ήπειρος είναι  ελληνικής… καταγωγής. Ίσως γι’ αυτό οι Έλληνες, στη συντριπτική μας πλειοψηφία, είμαστε fan της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι ας μας ρουφάει το αίμα συστηματικά, εδώ και μια δεκαετία..

*******

Πριν 15 χρόνια τέτοιες μέρες, καθώς πηγαίναμε στις ευρωκάλπες για να ρίξουμε την ψήφο μας, η Ευρώπη δεν είχε τίποτα καινούργιο να μας δώσει. Μας είχε δώσει ήδη το ευρώ, τρομάρα μας, που είχε… στρογγυλέψει τον καφέ από τριακόσιες  – χίλιες*, και μια πολιτική απογοήτευση άνευ προηγουμένου: το 2003, ο πόλεμος στο Ιράκ είχε χωρίσει την Ευρώπη σε δύο στρατόπεδα, τους υπέρμαχους και τους πολέμιους της στρατιωτικής παρέμβασης. Η Ε.Ε. δεν είχε εκφράσει άποψη επί του θέματος. Μούγκα!...

Τον Μάιο του 2004, η ένταξη δέκα νέων μελών, εκ των οποίων τα οκτώ ανήκαν στις ανατολικές χώρες που είχαν υποκύψει στη σαγήνη μιας φιλελεύθερης αντίληψης του καπιταλισμού, δεν γεφύρωσε το χάσμα. Ήρθε και ο… «Πολωνός υδραυλικός» (η ντιρεκτίβα Μπολκεστάιν που, υποτίθεται, θα εισήγαγε τις αρχές του φιλελευθερισμού στον τομέα των υπηρεσιών) και φούντωσε τους  φόβους ότι η Ευρώπη θυσίαζε τον… «κοινωνικό της ρόλο» στον βωμό του φιλελευθερισμού. Στο καπάκι, οι θεσμικές αλλαγές του ευρω-συντάγματος δεν πέτυχαν παρά να τονώσουν τα επιχειρήματα υμών  των ευρω-σκεπτικιστών.

Ήταν ένα κοκτέιλ ιδεολογικών και πολιτικών απογοητεύσεων που, μαζί με την αμφιλεγόμενη παρουσία του ευρώ το οποίο  περιόριζε αισθητά την οικονομική ελευθερία των κρατών-μελών μέσω του συμφώνου σταθερότητας, έβγαλε λαϊκή χολή από τις ευρωκάλπες: τον χαμηλότερο μέσο όρο συμμετοχής ψηφοφόρων (44%) στην ιστορία των ευρωεκλογών...

*******

Έτσι νομίζαμε τότε! Χρειάστηκε η οικονομική κρίση και η δεκαετής λιτότητα, για να αποδεδειχθεί  ότι η μείωση προσέλευσης των Ευρωπαίων πολιτών στις ευρωκάλπες δεν έχει… πάτο: ο μέσος όρος συμμετοχής έπεσε στο 42,97  στις ευρωεκλογές του 2009 και στο 42,61 το 2014.  Που οφείλεται αυτή η κοινωνική απαξία, αυτή η αποστροφή;

«Οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης που διαχειρίστηκαν τη κρίση φέρουν βαριά την ευθύνη για τη διεύρυνση των ανισοτήτων, την εκτίναξη της ανεργίας, την εργασιακή ανασφάλεια. τη συρρίκνωση των κοινωνικών κατακτήσεων» εξηγεί ο εξέχων ηγέτης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Αλέξης Τσίπρας. Και εν όψει ευρωεκλογών προτείνει  ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Ευρώπη του 21ου αιώνα, βασισμένο στην ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη…

Αυτές τις μέρες, τα γραφεία στοιχημάτων μειώνουν διαρκώς τα περιθώρια κέρδους για τους παίχτες που ποντάρουν ότι η αποχή στις φετινές ευρωεκλογές  (23 - 26 Μαΐου) θα σπάσει το φράγμα του 60% ! Και αυτό προοιωνίζεται ότι ο φετινός μέσος όρος συμμετοχής μπορεί να πέσει κάτω από το 40%.

Στη χώρα μας , δεν νομίζω. Είπαμε, οι Έλληνες  στη συντριπτική μας πλειοψηφία, είμαστε… fan της Ευρώπης. Όχι βέβαια επειδή είναι μια  ήπειρος… ελληνικής καταγωγής, («που πήρε το όνομά της από την ωραία Ευρώπη, κόρη του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, κλπ. κλπ.») αλλά επειδή, πέραν της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχουμε που την κεφαλήν κλίναι…

Και επειδή έχουμε μια κυβέρνηση που το παλεύει (εντός ΕΕ) από την πλευρά του ελληνικού λαού ίσως: μόνο με την προσδοκία μιας τέτοιας κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα (26,6%,) στις ευρωεκλογές του 2014. Με τη συστημική ΝΔ, δεύτερη και καταϊδρωμένη (22,71%), να τρώει τη σκόνη του.

*Από 300 δρχ. πήγε στα 2,5 - 3€, δηλαδή πάνω από 1000 δρχ.