Η «κεντροαριστερά» είναι ήδη… ΣΥΡΙΖΑ

 Σήμερα,όταν λες «ο Τσίπρας θέλει να προσεγγίσει την κεντροαριστερά», είναι σαν να λες «ο Τσίπρας θέλει να προσεγγίσει τον… ΣΥΡΙΖΑ»  

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής, 20/1/2019

Το γεγονός ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση καταψήφισε την κυβέρνηση, που ήταν πια κυβέρνηση Τσίπρα – και όχι «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ», σημαίνει ότι το πρόβλημα σύσσωμης, επαναλαμβάνω, της αντιπολίτευσης –μη εξαιρουμένων των αυτοπροσδιοριζόμενων ως «κεντροαριστερών» ΚΙΝ.ΑΛ και Ποταμιού– δεν ήταν ο δήθεν «ακροδεξιός» ή «ψεκασμένος» ή «φαιδρός εταίρος του Τσίπρα» Πάνος Καμμένος,  αλλά ο Αλέξης Τσίπρας αυτοπροσώπως. Και σημαίνει ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση πορεύεται στη στρατηγική: «προϋπόθεση των πάντων, η πολιτική συντριβή Τσίπρα», που εισήγαγε ο Ευάγγελος Βενιζέλος και υιοθέτησαν κατά σειρά… προτεραιότητας οι Αντώνης Σαμαράς, Κυριάκος Μητσοτάκης, Φώφη Γεννηματά κ.ο.κ…

Μια στρατηγική που απέτυχε παταγωδώς και στην περίπτωση της μετωπικής αντιπολιτευτικής απόπειρας για την άρση της εμπιστοσύνης, που (με την λαϊκή ψήφο της 20^ης Σεπτέμβρη 2015) απολαμβάνει ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του.

Για να αποδειχθεί, ακόμα μια φορά, ότι ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος είναι… «πολύ σκληρός για να πεθάνει»: «Ας γράφουν ό,τι θέλουν –στο κυριλλικό αλφάβητο του κιτρινισμού– οι πικραμένοι. Εγώ γελώ γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, ο ξεγραβάτωτος τους πήρε τα σώβρακα», έγραφε προ ημερών (efsyn.gr), προφητικά, ο Βέλτσος.

  

«O Τσίπρας επωφελήθηκε και από την αποχώρηση Καμμένου», υπερθεματίζει η γαλλική Le Monte. Και ακολούθως  προτρέχει: «απαλλάσσεται από έναν εταίρο ιδεολογικά στον αντίποδα του κόμματός του και θέλει να προσεγγίσει την κεντροαριστερά εν όψει των μελλοντικών ευρωεκλογών και βουλευτικών εκλογών…»

*******

«Θέλει να προσεγγίσει την κεντροαριστερά»!..  Ποιος; Ο Τσίπρας; Πού; Στην Ελλάδα; Γιατί εμείς γνωρίζουμε ότι η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά (σοσιαλδημοκρατία) είναι που θέλει να προσεγγίσει τον Τσίπρα…  Αλλά, υπάρχει «κεντροαριστερά» στην Ελλάδα και, αν ναι, ποια είναι αυτή – ποιό ελληνικό κόμμα εκφράζει σήμερα τον (πλαστό, σύμφωνα με τις πολιτικές επιστήμες) κοινωνικοπολιτικό  τόπο που ονομάζουμε «κεντροαριστερά»;  

«Με μια κομματικά αποστασιοποιημένη οπτική δεν μπορείς παρά να βλέπεις το κυβερνών κόμμα της ελληνικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ)  σαν ένα κεντροαριστερό κόμμα που, ενώ έχει επιτύχει –και μάλιστα χωρίς να τον επιδιώξει– τον «κεντρισμό», προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την αριστερή – σοσιαλιστική φυσιογνωμία του…», έγραφα, προ διετίας ήδη, σε άρθρο μου στην «Εποχή». Και κατέληγα ότι «προς το παρόν έχουμε μιαν  Αριστερά που μπορείς να την πεις και «κεντροαριστερά», απ’ την άλλη μια Δεξιά που μπορείς να την πεις και ακροδεξιά, και στη μέση τα «περιτρίμματα του ΠΑΣΟΚ, να ψάχνονται υπαρξιακά ένθεν κακείθεν»…

Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι η «κεντροαριστερά», μαζί με την εκλογική της ύλη (την πλειονότητα των Ελλήνων σοσιαλιστών, «σοσιαλδημοκρατών», «κεντροαριστερών» αν θέλετε), μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ την 25^η Ιανουαρίου 2015 (Βενιζέλος 4,68% - Τσίπρας 36,34%). Και έκτοτε παραμένει εκεί… στηρίζοντας την κυβέρνηση – ελέγχοντας την εξουσία. Έτσι, όταν κάποιος λέει «ο Τσίπρας θέλει να προσεγγίσει την κεντροαριστερά» είναι σαν να λέει ο Τσίπρας θέλει να προσεγγίσει τον… ΣΥΡΙΖΑ.Ή κάπως έτσι…

*******

Πριν δυόμισι, περίπου, χρόνια, στα ευρήματα μιας έρευνας της Prorata για την «Εφ.Συν.», ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυπτε ήδη ως  ο κεντρικός πόλος του παρόντος και του μέλλοντος της Κεντροαριστεράς: ακόμα και οι ερωτηθέντες, που αυτοπροσδιορίζονταν  ως «κεντροαριστεροί», απαντούσαν ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς εκπροσωπείται καλύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστό 31% (έναντι 15% από το ΠΑΣΟΚ και 4% από το Ποτάμι).

Σήμερα, το Ποτάμι είναι υπό διάλυση και το ΠΑΣΟΚ ψυχορραγεί στην αγκαλιά της Φώφης, που έμεινε μόνη στα ερείπια του  ΚΙΝΑΛ: ακόμα και ο άνθρωπος που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στην ολοκληρωτική συντριβή (εκείνο το ταπεινωτικό Βενιζέλος 4,68%  - Τσίπρας 36,34%) στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015, απογοητευμένος ότι το «κεντροαριστερό»   τσιφλίκι του πήγε… ΣΥΡΙΖΑ, στρίβει δια του… κεντροδεξιού αρραβώνος…  

«Με την Συμφωνία των Πρεσπών, ο ΣΥΡΙΖA “σπάει” την καχυποψία της ελληνικής κεντροαριστεράς, αποδεικνύει ότι έχει την τόλμη να ανοίξει πραγματικά μεγάλα ζητήματα και αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο πολλοί βουλευτές βλέπουν τα πράγματα», εξηγούσε προ ημερών ο καθηγητής Αριστείδης Μπαλτάς μιλώντας «Στο Κόκκινο».

Πράγματι, η τόλμη του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του να ανοίξει πραγματικά μεγάλα ζητήματα, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, λειτούργησε συσπειρωτικά (άλλο που δεν ήθελαν!) για κάποιους «κεντροαριστερούς» ή και «κεντροδεξιούς» πολιτικούς εντός και εκτός Βουλής, ίσως και κάτι παραπάνω: με τη γνώση, ελπίζω, ότι η Αριστερά (είτε αυτοπροσδιορίζεται ως «ριζοσπαστική», είτε ως «κεντροαριστερά») όταν δεν στηρίζει τις αξίες της Αριστεράς, ηττάται…