Κεντροαριστερά ή Pasokification;

Πως εξηγείται ο φόβος του ΠΑΣΟΚ της κ. Γεννηματά να διαφοροποιηθεί από την ΝΔ και να «ξανασκεφτεί» σοσιαλιστικά

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

«Ποτέ πια με τη Δεξιά»… ορκίζεται ο Μάρτιν Σουλτς, μετά την πανωλεθρία του κόμματός του στις γερμανικές εκλογές, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να περισυλλέξει τις διαρροές των Σοσιαλδημοκρατών προς τα αριστερά και προς τα δεξιά: «να αποφύγει την πλήρη «πασοκοποίηση» (Pasokification) του SPD», σαρκάζουν οι κακές γλώσσες εντός και εκτός του κόμματός του, γνωρίζοντας την θερμή σχέση του ηττημένου Γερμανού πολιτικού με τον πολιτικό αυτουργό της έννοιας «Pasokification», κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Και τη διάδοχό του στο… «πασοκοποιημένο» ΠΑΣΟΚ, κ. Φώφη Γεννηματά.

Από την άλλη, το απίστευτα… «πασοκοποιημένο», εδώ και κάποιους μήνες, Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, αποκεφαλισμένο και συρρικνωμένο, αποδύεται σε μια ύστατη απόπειρα σωτηρίας της… αριστερής ψυχής του μέσω μιας μεγάλης καμπάνιας ενάντια στις εργασιακές μεταρρυθμίσεις του (κεντροδεξιού) Μακρόν, στον δρόμο που χάραξε η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν.

Γενικότερα, οι Ευρωπαίοι αναλυτές μιλούν ακόμα και για το οριστικό τέλος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας,  επισημαίνοντας ότι η επιδημία «πασοκοποίησης» των ευρωπαϊκών κομμάτων της κεντροαριστεράς είναι αδύνατον να αναχαιτισθεί με αριστερόστροφα  ρητορικά εμβόλια. «Χρειάζεται έμπρακτη στροφή αριστερά» λένε. Ωστόσο η ηγέτιδα του κόμματος-leader της «πασοκοποίησης», η κ. Γεννηματά, επιμένει δεξιόστροφα,  ακολουθώντας κατά πόδας την ακραία αντισύριζα  στρατηγική της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μόνο στο πλαίσιο της ρητορικής της (με φόντο την διαρκώς ατελέσφορη διαδικασία για την.. διαδικασία εκλογής προέδρου του φαντασιακού, ακόμα, «ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς») υποδύεται… ουδετερότητα: «Δεν βολευόμαστε με μια μικρή άνοδο των ποσοστών μας… Δεν είναι όνειρό μας ο ρόλος του πολιτικού μπαλαντέρ».

*******

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να ανιχνεύσουμε τα στοιχεία  αυθεντικού πολιτικού σουσουδισμού που περιέχονται στη συγκεκριμένη ρητορική… ίσων αποστάσεων της κ. Γεννηματά. Πολύ περισσότερο όταν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι, ακόμα και ο εν λόγω σουσουδισμός, δεν είναι παρά ένα αμήχανο επικοινωνιακό ψέμα της υποψήφιας προέδρου προς άγραν αφελών ψηφοφόρων. Ένα ψέμα, που αδυνατεί να κρύψει την αλήθεια πίσω του: τις ώρες που οι ξεπουπουλιασμένοι ηγέτες των «πασοκοποιημένων» σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ε.Ε. στρέφονται αριστερά, με την ελπίδα να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται από την ξεπουλημένη στον νεοφιλελευθερισμό ψυχή τους, η πρόεδρος  του πρώτου τη τάξει «πασοκοποιημένου» ευρωπαϊκού  κόμματος εμμένει στην στρατηγική που χάραξε ο αυτουργός της συντριβής του. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος: η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και κάθε εξέλιξη έχει ως… προαπαιτούμενο την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ… 

Ο Ευ. Βενιζέλος είναι ο άνθρωπος που οδήγησε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στην ολοκληρωτική συντριβή, εκείνο το ταπεινωτικό 4,68% (ΣΥΡΙΖΑ 36,34%), στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου 2015. Σήμερα, δυόμισι χρόνια μετά το προσωπικό του πολιτικό Βατερλό στην αναμέτρηση με τον Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Βενιζέλος εξακολουθεί να θεωρεί την «κεντροαριστερά» τσιφλίκι του, ιδιοκτησία του, «χώρο» του ∙  το ίδιο και η διάδοχός του στο συντετριμμένο ΠΑΣΟΚ κ. Γεννηματα. Και οι άλλοι, οι εννέα κατά φαντασίαν υποψήφιοι πρόεδροι του… «χώρου». 

*******

Υποδύονται ότι δεν γνωρίζουν αυτό που όλος ο κόσμος γνωρίζει, κι ας το γνωρίζουν περισσότερο απ’ τον καθένα: ο… «χώρος», μαζί με το περιεχόμενό του (την πλειονότητα των Ελλήνων σοσιαλιστών, των  «σοσιαλδημοκρατών», των «κεντροαριστερών», αν θέλετε), μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ την 25^η Ιανουαρίου 2015 (Βενιζέλος 4,68% - Τσίπρας 36,34%). Και έκτοτε παραμένει εκεί… Μέχρι σήμερα… Στηρίζοντας την κυβέρνηση – ελέγχοντας την εξουσία… 

Από την άλλη, είναι αμφίβολο σε βαθμό… ψέματος αν το συντετριμμένο ΠΑΣΟΚ της κ. Γεννηματά – πόσο μάλλον η επιχείρηση «ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς» γύρω του,  εκφράζει τους Έλληνες σοσιαλιστές∙ αν περιλαμβάνεται στην Αριστερά: «αριστερά είναι ό,τι κάθε στιγμή θεωρείται ως τέτοια από τους συγχρόνους της», υποστηρίζει ο Ζακ Ζυλιάρ*. Και αν συμφωνήσουμε μ’ αυτόν τον «αφ’ ορισμό», (προσωπικά, συμφωνώ απολύτως), οφείλουμε να δούμε ότι, στον παρόντα χρόνο,  θεωρείται από τους σύγχρονούς του «ως τέτοια» (σ. σ: ως Αριστερά) ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό εξηγεί, κατά κάποιο τρόπο, και το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ της κ. Γεννηματά παραμένει ουρά της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη και δεν  μπορεί να στοιχηθεί ούτε στο ελάχιστο με τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία: αν το κάνει (αν διαφοροποιηθεί από την ΝΔ και  «ξανασκεφτεί» σοσιαλιστικά), θα αφομοιωθεί από την Αριστερά. Και όπως… συμφωνήσαμε, στον παρόντα χρόνο, Αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε και στον μέλλοντα…

*Βετεράνος Γάλλος σοσιαλιστής, συγγραφέας, φίλος του Μιτεράν