Τα Wikileaks και μια θεωρία συνωμοσίας

Ένας κόσμος σαν videogame που παίζεται με δυό συγκρουόμενα level (επίπεδα). Το επίπεδο της πολιτικής και το επίπεδο του χρήματος 

Πράγματι, θα ήταν μεγάλη ανοησία να δημιουργηθεί πιστωτική ασφυξία στην Ελλάδα λίγο πριν το δημοψήφισμα που θα κρίνει το Brexit. Αλλά μπορεί και όχι. Διότι η στρατηγική της κωλυσιεργίας της αξιολόγησης, που κρυφίως μεθόδευε ο κ. Τόμσεν με την ομάδα του, θα ήταν μια μεγάλη ανοησία αν το ΔΝΤ ενδιαφερόταν για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τότε, πράγματι, δεδομένου ότι ένα πιστωτικό γεγονός στη ευρωζώνη λίγο πριν το δημοψήφισμα θα καθιστούσε το Brexit αναπότρεπτο, ο κ. Τόμσεν, η ομάδα του (ό,τι ο συγκεκριμένος κύριος και η ομάδα του εκπροσωπούν εντός - ή εκτός; - ΔΝΤ, εν πάση περιπτώσει), θα είχαν διαπράξει μια μεγάλη ανοησία: 

- "...μια ανοησία που οφείλουμε όλοι να αποτρέψουμε", κατέληγε ο Αλέξης Τσίπρας στην απάντησή του προς την Κριστίν Λαγκάρντ, μεταφέροντας, ως όφειλε, στο πολιτικό level (επίπεδο) την ερμηνεία του για τις αποκαλύψεις των Wikileaks 

- Όλοι πλην του κ. Τόμσεν και της ομάδας του, θα διόρθωναν οι Wikileaks, αν... μιλούσαν: στο δικό τους level, το μόνο σαφές είναι ότι ο Τόμσεν "συνωμοτεί" με τους ανθρώπους της ομάδας του προκειμένου να καθυστερήσει η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος. Τα "γιατί" της "συνωμοσίας" αφήνονται στην κρίση του... κοινού. 

Η κοινωνία των υποκλοπών 

"Η Λαγκάρντ δεν έχει σχεδόν καμία αμφιβολία ότι η Αθήνα έκανε τη διαρροή στα Wikileaks", γράφει η γερμανική Handelsblatt. Γιατί όχι; Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε μέλη μιας παγκόσμιας κοινωνίας υπό διαρκή παρακολούθηση: "μια κοινωνία που γνωρίζει ότι παρακολουθείται διαρκώς, δεν αργεί να μεταμορφωθεί σε μια υπάκουη και δειλή κοινωνία. Αλλά, μόλις φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, η κοινωνία αναπτύσσει πάντοτε αντιστάσεις", εξηγεί ο συγγραφέας του βιβλίου "Η αυτοκρατορία της γενικευμένης παρακολούθησης", Ιγκνάσιο Ραμονέ. 

Απ' αυτή την άποψη, η ελληνική διαρροή στα Wikileaks (αν υπάρχει ελληνική διαρροή στα Wikileaks) αποδεικνύει ότι η ελληνική κοινωνία (στο επίπεδο της πολιτικής εκπροσώπησής της, τουλάχιστον) αναπτύσσει αντιστάσεις στην "αυτοκρατορία της γενικευμένης παρακολούθησης": τα Wikileaks είναι ο βασικός φορέας αντίδρασης στην "αυτοκρατορία της παρακολούθησης", που δεν είναι παρά η αυτοκρατορία του χρήματος. 

Ο Τζούλιαν Ασάνζ, ιδρυτής των Wikileaks , υποστηρίζει ότι οι διαδικτυακοί κολοσσοί (Google, Apple, Amazon, Facebook) ευρίσκονται σε απ' ευθείας ιδεολογική και κοσμοθεωρητική σύνδεση με την κρατική μηχανή, (ειδικά με ανθρώπους του State Department) και ότι αυτοί οι "στενοί δεσμοί" υπηρετούν σήμερα τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Συνοπτικά, για να μην πελαγοδρομούμε, μπορούμε να παρομοιάσουμε την "αυτοκρατορία της παρακολούθησης" με ένα videogame που παίζεται με δυό συγκρουόμενα level (επίπεδα). Το επίπεδο της πολιτικής (στο οποίο κινείται και η ελληνική κυβέρνηση με τον Αλέξη Τσίπρα) με βασικό αρωγό τα Wikileaks, και το επίπεδο του χρήματος (η παγκόσμια οικονομική ελίτ) με αρωγό το Ίντερνετ. Ολόκληρο το Ίντερνετ και όσους το χρησιμοποιούν ως μηχανισμό υποκλοπής... 

Μια θεωρία συνωμοσίας 

Επανερχόμενοι στην ελληνικού ενδιαφέροντος διαρροή των Wikileaks και στα ¨γιατί¨ της "συνωμοσίας", συμπίπτουμε μόνο με την γενική διαπίστωση ότι ο Πωλ Τόμσεν και η ομάδα του πιάστηκαν επ' αυτοφώρω να "συνωμοτούν" προκειμένου να ενορχηστρώσουν ένα πιστωτικό γεγονός. Αυτό είναι αυταπόδεικτο, αφού οι "συνωμότες" αναζητούν επίμονα ένα "event", (ένα συμβάν στα ελληνικά) που στη γλώσσα του ΔΝΤ σημαίνει "μια χρηματοπιστωτική κρίση", ένα πιστωτικό γεγονός. Οι ερμηνευτές των διαρροών των Wikileaks "χαρίζουν" στους "συνωμότες" ως πρόσχημα (για τη "συνωμοσία" τους) το βρετανικό δημοψήφισμα. Κι αυτό μόνο και μόνο επειδή στο διάλογο Τόμσεν - Βελκουλέσκου υπάρχει μια αμφίσημη σε σχέση με τον χρόνο του "event" αναφορά (πριν ή μετά το Brexit;), που αφήνει τα περιθώρια μιας θεωρίας συνωμοσίας για τους... "συνωμότες": μήπως εκτός του πιστωτικού γεγονότος και δι'αυτού μεθόδευαν και το Brexit; 

Είναι γνωστό ότι στο δεύτερο επίπεδο του videogame "Η αυτοκρατορία της παρακολούθησης", στο επίπεδο του χρήματος, εκατοντάδες κερδοσκοπικά funds ανά τον κόσμο (Times) ετοιμάζονται για το μεγάλο σορτάρισμα που θα τους προσφέρει ένα Brexit˙ ενώ, εντός Βρετανίας μόνο, τάσσονται υπέρ της εξόδου από την ΕΕ πάνω από 250 ηγετικά στελέχη επιχειρήσεων. Ανάμεσά τους ο Μάικλ Γκέχεγκαν, πρώην διευθύνων σύμβουλος της HSBC, και ο Τιμ Μάρτιν, επικεφαλής του ομίλου JD Wetherspoon. 

Στο πρώτο επίπεδο του "videogame", στην Ελληνική πίστα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ τα δίνει όλα για να κλείσει άμεσα η διαπραγμάτευση, χωρίς εξωπραγματικές απαιτήσεις για επιπρόσθετα μέτρα πέρα από όσα ορίζει η συμφωνία του περασμένου Ιουλίου. Με την ελπίδα ότι η διαρροή των Wikileaks θα λειτουργήσει ως αρωγός των προσπαθειών της.

Νίκος Τσαγκρής