Η κυβερνητική αλήθεια είναι απαραίτητη συνθήκη για την επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί να μην είναι αλήθεια… ετεροχρονισμένη
Αν υπήρχε βραβείο κυβερνητικής αλήθειας, θα το διεκδικούσε δικαιωματικά ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, ειδικά μετά την ακομπλεξάριστη αναφορά του στην οικονομική κατάσταση του πρωθυπουργού, την ώρα που απαντούσε στην προκλητική ερώτηση του προκλητικού, τέως mega – δημοσιογράφου: «Φτωχός είναι; Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν είναι εύπορος; Τι ερώτηση είναι αυτή που μου κάνετε; Με μία έννοια, είναι στους προνομιούχους οικονομικά. Έχει εισόδημα 70 – 80.000 ευρώ τον χρόνο. Δουλεύει και η γυναίκα του. Ένας που έχει 60.000 και 70.000 εισόδημα τον χρόνο, δεν είναι φτωχός. Μπορεί να δίνει 7.000, 10.000-17.000 ευρώ τον χρόνο στα ιδιωτικά….»
Αναμφισβήτητα, αυτή είναι μία απάντηση πρωτοφανούς πολιτικής ειλικρίνειας, αποκαλυπτική της ρεαλιστικής ιδιοσυγκρασίας του υπουργού Παιδείας. Όμως το θέμα μας εδώ δεν είναι ο Νίκος και η ιδιοσυγκρασία του, μα η ουσία της τολμηρής απάντησής του, η κοινωνιολογική της «ανάγνωση»: «ο πρωθυπουργός της χώρας είναι εύπορος». Και αμέσως μετά, «με μια έννοια ανήκει στους οικονομικά προνομιούχους»…
Με αυτές τις δυό προτάσεις, ο υπουργός τοποθετεί, κατά κάποιον τρόπο, ταξικά τον πρωθυπουργό. Και τον «τοποθετεί» στη μεσαία τάξη. Κατά πάσα πιθανότητα, βέβαια, και δια της μεθόδου της «εις άτοπον υπαγωγής», το συμπέρασμα• υπό την έννοια ότι θα ήταν απίθανο ένας τόσο «διαβασμένος» αριστερός, όπως ο εν λόγω υπουργός, να τοποθετούσε τον Αλέξη Τσίπρα στην τάξη των μεγαλοαστών. Την οικονομική ελίτ, όπως την λέμε σήμερα…
Μια απούσα προϋπόθεση
Συνεχίζοντας την ανάλυση, παρατηρούμε ότι ο υπουργός, στη συνέχεια της απάντησής του, προσδιορίζει το ετήσιο εισόδημα του πρωθυπουργού (60 – 70 – 80. 000 το χρόνο), κάτι που ενισχύει την βεβαιότητα του αναλυτή ότι η τάξη στην οποία ο υπουργός «τοποθετεί» τον πρωθυπουργό είναι, πράγματι, η μεσαία τάξη. Και ότι αυτό το κάνει για να καταλήξει στην αριστερή, υπό τη έννοια της κοινωνικά δίκαιης, θέση, ότι αυτοί που, κυρίως, στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι – ναι, όπως και ο πρωθυπουργός! – εύποροι, οικονομικά προνομιούχοι, μέλη της μεσαίας τάξης: παίρνουν 60 – 70 – 80.000 ευρώ το χρόνο και γι’ αυτό μπορούν να ανταποκριθούν στην αύξηση των διδάκτρων που επιφέρει η επιβολή ΦΠΑ 23% στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.
Όλα αυτά θα ήσαν υπέροχα, κοινωνικά δίκαια και επομένως «αριστερά», με μια προϋπόθεση: να λέγονταν και να πράττονταν σε παρελθόντα χρόνο. Και μάλιστα, προ εξαετίας, τουλάχιστον: στον παρόντα χρόνο, το γεγονός ότι ένας Έλληνας της μεσαίας τάξης καταφέρνει να έχει ετήσιο εισόδημα «60 – 70 – 80.000», μοιάζει απορίας άξιον, ακόμα και αν αυτός είναι ο πρωθυπουργός. Κατά την ίδια, δε, υπερβολή, είναι απορίας άξιον το ότι εξακολουθεί να «τοποθετείται», ένα έστω, άτομο, στη μεσαία τάξη. Μια τάξη που, άλλωστε, είναι αμφίβολο αν υπάρχει πια.
Δεν υπάρχει! Και δεν μας χρειάζεται πια ούτε ο Βαλερστάϊν, ούτε ο Τσόμσκι, ούτε ο… Τσουκαλάς για να το τεκμηριώσουμε: πέρα από την επιστημονικά ομολογημένη «επίθεση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού κατά της παγκόσμιας μεσαίας τάξης με στόχο τη συρρίκνωσή της - τη συρρίκνωση της καταναλωτικής της δυναμικής», η οικονομική κρίση και οι μνημονιακές εφαρμογές διέλυσαν στην κυριολεξία τη μεσαία τάξη της χώρας μας, επαναφέροντας την κοινωνική διαστρωμάτωση στο θλιβερό προπολεμικό δίπολο «πλούσιοι και φτωχοί»*…
Ο αφανισμός της μεσαίας τάξης
Αποκαλυπτική για τη συντριβή της ελληνικής μεσαίας τάξης στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, είναι η φρέσκια έκθεση, (Οκτώβρης 2015) του ελβετικού χρηματοπιστωτικού οίκου Credit Suisse: η σημερινή αξία των περιουσιακών στοιχείων της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα αγγίζει τα 678 δισ. δολάρια, τη στιγμή που στο pick του 2007 άγγιζε τα 1,2 τρισεκατομμύρια. Μιλάμε για μείωση της τάξεως του 43% και άνω, σημειώνει εμφατικά ο…οίκος. Και εξηγεί: αιτίες του αφανισμού της ελληνικής μεσαίας τάξης είναι η κατάρρευση της αξίας των ακινήτων, η βουτιά του χρηματιστηρίου και η κεφαλαιοποίηση των μετοχών, καθώς και το σημαντικό έδαφος που έχασε το ευρώ. Καμιά αναφορά βέβαια σε μνημόνια, PSI, περικοπές δαπανών, και μισθών και συντάξεων ο… οίκος.
Ωστόσο, ο αφανισμός της μεσαίας τάξης είναι μια καταγεγραμμένη πραγματικότητα. Και είναι απορίας άξιον πως ο «διαβασμένος» υπουργός Φίλης δεν την υπολόγισε, όταν τοποθέτησε τον πρωθυπουργό εντός της, χρίζοντάς τον μέλος μιας ανύπαρκτης εισοδηματικά, (επομένως και κοινωνικά) τάξης. Από την οποία δεν απέμειναν παρά ελάχιστες χιλιάδες προνομιούχων μελών με μέσο εισόδημα… πρωθυπουργικής τάξεως. Ενώ οι υπόλοιποι, οι εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων της πάλαι ποτέ «μεγάλης μεσαίας τάξης», βιώνουν τον εφιάλτη μιας ακραία άδικης και βασανιστικής επαγγελματικής, περιουσιακής και εισοδηματικής απαξίωσης. Και ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν βρίσκουν τίποτε άλλο να ακουμπήσουν την ανάπηρη ελπίδα τους…
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου