Ακης Πάνου: Διαβάζω το Κεφάλαιο του Μαρξ

Όταν, μετά τον φόνο, ο Άκης Πάνου μεταφέρθηκε στις φυλακές Κομοτηνής, με πήρε στο τηλέφωνο. Νίκο θέλω να έρθεις να στα πω, θέλω να τα γράψεις εσύ, μου είπε. Συμφωνήσαμε, μάλιστα, να κάνει εκείνος τις ενέργειες για την άδεια από το υπουργείο Δικαιοσύνης, προκειμένου να μπω μέσα να πάρω τη συνέντευξη.Δεν πέρασαν παρά τέσσερις – πέντε ημέρες και έφτασε στην εφημερίδα η άδεια εισόδου μου στις φυλακές Κομοτηνής μαζί με ένα χειρόγραφο σημείωμα του υπουργού. Ήταν ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος τότε: «Να δώσεις τους χαιρετισμούς μου στον Άκη Πάνου»…

Μιλούσαμε δύο ολόκληρες μέρες, ο διευθυντής των φυλακών μας είχε παραχωρήσει το γραφείο του, γέμισα έξι – επτά κασέτες των 90 λεπτών: η συνέντευξη για τον φόνο με τα πριν και τα μετά, μια συνοπτική βιογραφία,πολλές λεπτομέρειες για τις σχέσεις του με τις εταιρίες δίσκων και κριτικές αξιολογήσεις σπουδαίων δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού και ορισμένων εκ' των τραγουδιστών που συνεργάστηκε... Μέρος αυτού του "υλικού'' δημοσιεύτηκε σε μια σειρά συνεντεύξεων στο ΕΘΝΟΣκαι στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής. Ένα άλλο μέρος παραμένει ανέκδοτο. Απ' αυτό, αποσπώ και δημοσιεύω σήμερα το κειμενάκι που ακολουθεί.

   

"Διαβάζω το Κεφάλαιο του Μαρξ"

Πως την έβγαζε στη φυλακή ο Άκης Πάνου, έγραφε μουσική, στίχους - τι άκουγε τι διάβαζε; Η απορία μου ήταν τυπική – έχω κάνει φυλακή και ξέρω πως τα βολεύει ένας κρατούμενος, όμως για δημοσιογραφικούς λόγους τον ρώτησα. 

 «Πήρα μαζί μου το Κεφάλαιο του Μαρξ», μου απάντησε, «αυτό διαβάζω τώρα», και με τρέλανε. Κρατήθηκα να μη γελάσω, να μην του κάνω πλάκα. Εκείνος, τίποτα, ακάθεκτος συνέχισε να με… ενημερώνει: 

 Αυτοί που μου κάνουν εμένα, θεωρούνται αιρετικοί: Ροϊδης, Καζαντζάκης, Τσιφόρος. Τελείως άλλα πράγματα το ένα με το άλλο. Πάπισσα Ιωάννα, Αναφορά στο Γκρέκο και Ελληνική Μυθολογία… 

 Από τον Όργουελ,να πούμε, αυτό που έχω κρατήσει είναι η σκηνή που είναι μες στην τουαλέτα και νοιώθει ότι τον παρακολουθούν. Ο Μεγάλος Αδελφός τον παρακολουθεί ακόμα και την ώρα που πάει για… χέσιμο. Και λέει, «Τι γίνεται τώρα, τρελλάθηκα;» Ή, για να στο πώ σε ελεύθερη μετάφραση «οι άλλοι είναι τρελλοί κι εγώ είμαι η μειοψηφία του ενός;». 

 Από τους «Άθλιους», κρατάω την ώρα που αποφυλακίζεται ο Γιάννης Αγιάννης. Κι ενώ έχει λεφτά, αλλά έχει και το χαρτί της φυλακής, δεν δέχεται κανείς να τον φιλοξενήσει. Εκείνη την ώρα πάει στη φυλακή και λέει «κύριε δεσμοφύλακα, μπορείς να με φιλοξενήσεις;». Και του λέει ο δεσμοφύλακας: «Πώς θα σε φιλοξενήσω; Πήγαινε παραπέρα, κάνε ένα αδίκημα, για να σε πιάσω, να σε δικάσω, να σε φιλοξενήσω»… Η νομική αντινομία. 

 Σπάνια θυμάμαι τίτλους και συγγραφείς. Τις περισσότερες φορές κρατάω εικόνες και φράσεις μόνο. Είμαι παθιασμένος, δεν διαβάζω σαν άνθρωπος. Αν κάτσω το βράδυ, πρέπει να διαβάσω διακόσιες – τριακόσιες σελίδες. Παμφάγος είμαι. Κι από την άλλη πλευρά, όταν φτάσεις σ’ αυτή την κατηγορία, ξέρεις ότι το βιβλίο πρέπει να το προχωρήσεις… 

 Έχω ένα μπουζούκι. Και θα μου φέρουνε και μια κιθάρα.Έκανα κι ένα ζωγραφικό που το έστειλα της Κικής (σ. σ: η φίλη του τραγουδίστρια Κική Λουκά) 

 Εγώ δεν αισθάνομαι ότι είμαι στη φυλακή με την έννοια που δίνουν οι άλλοι. Δεν κάνω τον σπουδαγμένο αλλά όταν ο άνθρωπος είναι αμόρφωτος, δεν έχει μορφή ο ίδιος. Τα περισσότερα παιδιά που είναι εδώ μέσα έτσι είναι. Χάνονται γιατί, τους βλέπεις, δεν ξέρουν από που να πιαστούν. Κάθε ώρα και στιγμή σκέφτονται πότε θα βγουν. 

 Εγώ δεν είμαι πολλές ώρες μες στη φυλακή. Από την ώρα που θα μπω στο κελί δεν είμαι μέσα, γιατί θα φορέσω τα ακουστικά, θ’ ακούσω κάτι, θ’ ανοίξω ένα βιβλίο. Έτσι έχω αποδράσει απ’ εδώ τελικά. 

 Τηλεόραση, ραδιόφωνο έχω. Μ’ αηδιάζει η τηλεόραση, βέβαια, την κλείνω. Τις ειδήσεις δεν τις παρακολουθώ, τις αποκρυπτογραφώ. Να βρω την αλήθεια που είναι από πίσω. 

Αυτό που δείχνουν είναι «κάτι» απ’ αυτό που συμβαίνει. Είναι δική τους επιλογή, λένε «αυτό θέλει ο κόσμος». Ε, δεν θέλει αυτό ο κόσμος. «Αυτό» είναι αυτό που υποβάλλανε στον κόσμο να θέλει. Αυτό που του επιβάλλανε να θέλει…

Νίκος Τσαγκρής: 

Copyright © Νίκος Τσαγκρής, 2014. (Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του συγγραφέα, σύμφωνα με τον Νόμο 2121/1993)