Στην κηδεία του Γιάννη* συνάντησα έναν φίλο, γνωστό και επιτυχημένο συγγραφέα, που είχα χρόνια να τον δω..
"Τι φτιάχνεις τώρα», τον ρώτησα. "Το έχω έτοιμο το βιβλίο αλλά δυσκολεύομαι να το βγάλω", μου απάντησε…
Απόρησα. «Καλά, εσύ στον «Θ» δεν είσαι τόσα χρόνια; Τί έγινε και δυσκολεύεσαι;», του λέω. Μου απάντησε πως ο μεγαλόσχημος εκδότης του έχει, κι αυτός, «παγώσει» τις εκδόσεις. Ακόμα και τους πιο «εμπορικούς» συγγραφείς του. Και ότι μόνο όσους πληρώνουν τα βιβλία τους εκδίδει: «έτσι δουλεύουν οι περισσότεροι πια», συνέχισε. «Το κακό είναι ότι αφθονούν τα ψώνια που πληρώνουν για να βγάλουν τα βιβλία τους και χαλάνε την πιάτσα», πρόσθεσε
«Φίλε», του είπα, «σ’ ευχαριστώ, μου έλυσες την απορία: δεν μπορούσα να καταλάβω πώς, μέσα σ’ αυτή την κρίση, δέχομαι τόσες πολλές προσκλήσεις για παρουσιάσεις βιβλίων. Μου έδωσες και… κατάλαβα»…
Ο φίλος μου με κοίταξε με εκείνο το γεμάτο πικρή κατανόηση χαμόγελο που θυμόμουν απ’ τα παλιά: «Δύσκολοι καιροί για μυθιστορήματα φίλε. Η αλήθεια των καιρών μας είναι πικρή»…
* στην κηδεία του Γιάννη Μπανιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου