Ήταν υπέροχη η χιονισμένη εμπειρία που ζήσαμε, εμείς τουλάχιστον, οι Αθηναίοι του κέντρου. Ιδιαίτερα τις μέρες του εκθαμβωτικού ήλιου που διαδέχτηκαν το εικοσιτετράωρο της μεγάλης χιονόπτωσης: νέοι, γέροι και παιδιά μπουκάραμε στα… εναλλακτικά μας 4Χ4 και, σε δέκα λεπτά, το παίζαμε αλπινιστές στα βόρεια προάστια. Χωρίς πλάκα, είδα εκδρομείς με παγοπέδιλα να επιχειρούν σλάλομ στην πλατεία Πεντέλης!..
Ήταν ωραία φάση. Μια σπέσιαλ προσφορά της Φύσης στους παραζαλισμένους, από αυτοκτονικούς ιδεασμούς, Αθηναίους. Μέχρι που βγήκε στην τηλεόραση εκείνος ο επιστήμων, καθηγητής, μηχανικός του περιβάλλοντος, λέει, και μας τη χάλασε: όχι, δεν ήταν φυσική η χιονόπτωση. Ένας ακραίος, ένας μεταλλαγμένος από το φαινόμενο του θερμοκηπίου χιονιάς ήταν. Που, κατά πάσα πιθανότητα, θα επαναληφθεί μέχρι το τέλος Μαρτίου…
«Η αλλαγή του κλίματος, βλέπετε», μας είπε ο επιστήμων. «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους χιονιάδες, όπως μάθαμε να ζούμε με τους καύσωνες!..» Όχι, δεν ήταν ο πρόεδρος Μπους ο επιστήμων. Ένας Έλληνας καθηγητής ήταν που, προφανώς, κινείται στο αμερικανικό μήκος… κλίματος: «οι κλιματολογικές αλλαγές είναι αναπότρεπτες. Σας καλούμε να προσαρμοστείτε στις βλαβερές, πλην αναπόφευκτες, μελλοντικές συνθήκες διαβίωσης…». Είναι μια αρρωστημένη έκκληση αυτή. Μια πρόσκληση καταστροφής και αυτοκαταστροφής: ο θάνατος του πλανήτη είναι αναπόφευκτος. Μάθετε να πεθαίνετε ήσυχα μαζί του…
Είναι το μήκος κύματος στο οποίο κινείται η αμερικανική αντίληψη για την οικολογία και την «βιώσιμη ανάπτυξη», από την εποχή της «Άγριας Δύσης». Κάποτε διαπιστώθηκε ότι, στις ΗΠΑ, 135 εκατομμύρια εκτάρια γόνιμου εδάφους (δώδεκα φορές η επιφάνεια των αγροτικών γαιών της Ελλάδας περίπου) είχαν εξαντληθεί σε διάστηµα μικρότερο του αιώνα. Στο ίδιο χρονικό διάστηµα, το 23% των καλλιεργήσιμων γαιών της υδρογείου έγιναν άγονες ή ξερές, εξαιτίας της ασύδοτης γεωργικής εκμετάλλευσης.
Μα, καµιά αντίδραση. Έτσι, το ... φυσικό φαινόμενο της καταστροφής του περιβάλλοντος και των διαταραχών που προκαλούν τα χηµικά παράγωγα και τα προϊόντα βιομηχανίας στις συνθήκες ζωής του ανθρώπου κατελάμβανε διαρκώς μεγαλύτερο «χώρο». Μέχρι που κάποια φωτισμένα πνεύματα (όπως ο Ζαν Ροστάν) γνωστοποίησαν τους κινδύνους που µας απειλούν από την καταστροφή του περιβάλλοντος και έκαναν παγκοσμίως γνωστές τις έννοιες «Βιοπολιτική» και «Οικολογία»···
Και τι έγινε; Το µόνο που απέµεινε και από τη βιοπολιτική και από την οικολογία και από τα κινήµατα που αναπτύχθηκαν γύρω τους είναι η… «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος». Και οισχετικές µαζώξεις κυβερνητικών εκπροσώπων, «οικολογικών» οργανώσεων και περιβαλλοντολόγων. Που, στην πραγματικότητα, ζουν απ' την καταστροφή του περιβάλλοντος αναζητώντας τη ... σωτηρία του περιβάλλοντος. Όπως ο επιστήμων της ιστορίας μας. Που βγήκε στην ψύχρα να μας πει πως αυτή η υπέροχη χιονισμένη εμπειρία που ζήσαμε ήταν κάλπική! Ένας μεταλλαγμένος χιονιάς, λέει...
Νίκος Τσαγκρής
Ήταν ωραία φάση. Μια σπέσιαλ προσφορά της Φύσης στους παραζαλισμένους, από αυτοκτονικούς ιδεασμούς, Αθηναίους. Μέχρι που βγήκε στην τηλεόραση εκείνος ο επιστήμων, καθηγητής, μηχανικός του περιβάλλοντος, λέει, και μας τη χάλασε: όχι, δεν ήταν φυσική η χιονόπτωση. Ένας ακραίος, ένας μεταλλαγμένος από το φαινόμενο του θερμοκηπίου χιονιάς ήταν. Που, κατά πάσα πιθανότητα, θα επαναληφθεί μέχρι το τέλος Μαρτίου…
«Η αλλαγή του κλίματος, βλέπετε», μας είπε ο επιστήμων. «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους χιονιάδες, όπως μάθαμε να ζούμε με τους καύσωνες!..» Όχι, δεν ήταν ο πρόεδρος Μπους ο επιστήμων. Ένας Έλληνας καθηγητής ήταν που, προφανώς, κινείται στο αμερικανικό μήκος… κλίματος: «οι κλιματολογικές αλλαγές είναι αναπότρεπτες. Σας καλούμε να προσαρμοστείτε στις βλαβερές, πλην αναπόφευκτες, μελλοντικές συνθήκες διαβίωσης…». Είναι μια αρρωστημένη έκκληση αυτή. Μια πρόσκληση καταστροφής και αυτοκαταστροφής: ο θάνατος του πλανήτη είναι αναπόφευκτος. Μάθετε να πεθαίνετε ήσυχα μαζί του…
Είναι το μήκος κύματος στο οποίο κινείται η αμερικανική αντίληψη για την οικολογία και την «βιώσιμη ανάπτυξη», από την εποχή της «Άγριας Δύσης». Κάποτε διαπιστώθηκε ότι, στις ΗΠΑ, 135 εκατομμύρια εκτάρια γόνιμου εδάφους (δώδεκα φορές η επιφάνεια των αγροτικών γαιών της Ελλάδας περίπου) είχαν εξαντληθεί σε διάστηµα μικρότερο του αιώνα. Στο ίδιο χρονικό διάστηµα, το 23% των καλλιεργήσιμων γαιών της υδρογείου έγιναν άγονες ή ξερές, εξαιτίας της ασύδοτης γεωργικής εκμετάλλευσης.
Μα, καµιά αντίδραση. Έτσι, το ... φυσικό φαινόμενο της καταστροφής του περιβάλλοντος και των διαταραχών που προκαλούν τα χηµικά παράγωγα και τα προϊόντα βιομηχανίας στις συνθήκες ζωής του ανθρώπου κατελάμβανε διαρκώς μεγαλύτερο «χώρο». Μέχρι που κάποια φωτισμένα πνεύματα (όπως ο Ζαν Ροστάν) γνωστοποίησαν τους κινδύνους που µας απειλούν από την καταστροφή του περιβάλλοντος και έκαναν παγκοσμίως γνωστές τις έννοιες «Βιοπολιτική» και «Οικολογία»···
Και τι έγινε; Το µόνο που απέµεινε και από τη βιοπολιτική και από την οικολογία και από τα κινήµατα που αναπτύχθηκαν γύρω τους είναι η… «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος». Και οισχετικές µαζώξεις κυβερνητικών εκπροσώπων, «οικολογικών» οργανώσεων και περιβαλλοντολόγων. Που, στην πραγματικότητα, ζουν απ' την καταστροφή του περιβάλλοντος αναζητώντας τη ... σωτηρία του περιβάλλοντος. Όπως ο επιστήμων της ιστορίας μας. Που βγήκε στην ψύχρα να μας πει πως αυτή η υπέροχη χιονισμένη εμπειρία που ζήσαμε ήταν κάλπική! Ένας μεταλλαγμένος χιονιάς, λέει...
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου