Αλλά το ΠΑΣΟΚ, εδώ και πολλά χρόνια, δεν ενδιαφέρεται να είναι σοσιαλιστικό. Πρώτα απ’ όλα, είναι κόμμα εξουσίας και αυτή η προτεραιότητα περιορίζει τα όρια της πολιτικής και ιδεολογικής αυτονομίας του. Και καθορίζει τα βασικά χαρακτηριστικά του. Την πολιτική φυσιογνωμία του, τις πολιτικές επιλογές και το κυβερνητικό του πρόγραμμα, το προφίλ του ηγέτη. Που πρέπει να είναι συμβατά με το – νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα– ευρωπαϊκό και διεθνές, οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον, προκειμένου να διατηρείται ανοιχτή η πρόσβαση στην κυβερνητική εξουσία.
Από την εποχή του Σημίτη και εντεύθεν, αυτή η ανάγκη εγκλωβίζει το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και την ηγεσία του σε μια εκούσια κεντροδεξιά πολιτική «ομηρία», που συνιστά απαγορευτική κάθε αριστερή στροφή. Αυτή την «ομηρία», εθελουσίως υφίστανται (προκειμένου να κυβερνήσουν) τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Και βέβαια, οι τρεις μνηστήρες της προεδρίας και φερέλπιδες πρωθυπουργοί, ο Γιώργος, ο Ευάγγελος και ο Κώστας. Οι οποίοι κοροϊδεύουν την κοινωνία του ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία εν γένει, όταν επαγγέλλονται (και οι τρεις το κάνουν) αριστερή στροφή.
Ε, λοιπόν, καταλληλότερος για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι όποιος… το κάνει λιγότερο. Όποιος, δηλαδή, παίζει λιγότερο τον αριστερό. Μόνο και μόνο, επειδή κοροϊδεύει λιγότερο την κοινωνία του ΠΑΣΟΚ. Και την κοινωνία εν γένει.
Νίκος Τσαγκρής
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου