Paradise Papers, μια φαρσοκωμωδία

Στην καλύτερη εκδοχή τους, τα «Paradise Papers» δεν είναι παρά μια ακόμα «κρυφή φάρσα του καπιταλισμού», όπως εύστοχα έγραψε η γαλλική Libération.

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

(Από την ΑΥΓΗ της Κυριακής 12/11/2017)

Διαβάζεις τον Τύπο και τα βλέπεις όλα, ακόμα και τα «Paradise Papers» σε μελόδραμα: οι αποκαλύψεις της ICIJ (Διεθνής  Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων)  ράγισαν την καρδιά της παγκόσμιας ελίτ του χρήματος, θρηνεί ο αρθρογράφος των Financial Times – της εφημερίδας της παγκόσμιας ελίτ του χρήματος. Και αμέσως μετά τοποθετεί την καρδιά του τραγουδιστή των U2 Bono ανάμεσα στις… ραγισμένες καρδιές της Apple και της Nike. Ταυτίζοντας τον γνωστό ως φιλάνθρωπο και ακτιβιστή ροκ-σταρ με τα πολυεθνικά brand name της ελίτ του χρήματος…

Ο ίδιος δηλώνει αηδιασμένος από την εμπλοκή του ονόματός του στις λίστες των «Paradise Papers», διευκρινίζοντας ότι όχι, καμιά σχέση με την ελίτ του χρήματος:  «είμαι απλά ένας  μειοψηφικός και παθητικός επενδυτής». Και, για ξεκάρφωμα, δεν παραλείπει να συγχαρεί τη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) για την αποκάλυψη του νέου σκανδάλου φοροαποφυγής.

Δεν γνωρίζω τον βαθμό εμπλοκής του Bono στο σκάνδαλο αλλά, σίγουρα, ελίτ του χρήματος δεν τον λες. Εκτός κι αν ο όρος απέκτησε τέτοια ελαστικότητα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, που χωράει όχι μόνο τον Bono, αλλά και τον… Ρέμο και τον Βέρτη μαζί. Σχεδόν σίγουρο, επίσης, θεωρώ το γεγονός ότι οι «ραγισμένες καρδιές» των Bono των U2 και  Λιούις Χάμιλτον της Formula1, εντελώς τυχαία τοποθετούνται  ανάμεσα σε… ραγισμένες καρδιές της πραγματικής παγκόσμιας ελίτ του χρήματος τύπου Apple και Nike…

*******

Ή μήπως όχι;  Μοιάζει με θεωρία συνωμοσίας, αλλά στα (μέχρις στιγμής, τουλάχιστον) ντοκουμέντα των «Paradise Papers» που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, τα brands  των οικονομικών κολοσσών της Δύσης, δημοσιεύονται με ιδιαίτερη φειδώ και μάλλον επιλεκτικά, κρυμμένα ανάμεσα σε φαντασμαγορικές αναφορές τρανταχτών ονομάτων της διεθνούς πολιτικής, αθλητικής και καλλιτεχνικής σκηνής: «… στις λίστες περιλαμβάνονται οι υπουργοί Εμπορίου και Εξωτερικών της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ, Γουίλμπερ Ρος και Ρεξ Τίλερσον, η βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας, ο Στίβεν Μπρόνφμαν, ισχυρός επιχειρηματίας και οικονομικός υπεύθυνος του Φιλελεύθερου Κόμματος του πρωθυπουργού του Καναδά Τζάστιν Τριντό, μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες όπως η Apple και η Nike, ρώσοι ολιγάρχες, πρόσωπα του περιβάλλοντος του Βλαντίμιρ Πούτιν, αφρικανοί επιχειρηματίες και σταρ του αθλητισμού…».  

 Εξ άλλου, όπως πέρυσι  στα «Panama Papers», έτσι και φέτος,  στα «Paradise Papers» , η απουσία των ΗΠΑ (αμερικανικών επιχειρηματικών κολοσσών και Aμερικανών πολυεκατομμυριούχων), καθώς και εταιρικών κολοσσών της Δύσης είναι ευδιάκριτη. Πράγμα που, συνειρμικά, παραπέμπει στην περσινή  ανακοίνωση αμφισβήτησης των «Panama Papers» εκ μέρους των WikiLeaks , που υποστήριζαν ότι, πίσω από τις συγκεκριμένες αποκαλύψεις, βρίσκονταν οι  Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Και ότι, «βλέπουμε την Ουάσινγκτον και διάφορες οργανώσεις που ανήκουν στον επενδυτή Τζωρτζ Σόρος πίσω από τα Panama Papers»…

*******

Η αλήθεια είναι ότι η ICIJ (Διεθνής  Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων) δεν συνδέεται μόνο από την «ανταγωνιστική» της WikiLeaks με την αμερικανική ελίτ του χρήματος, επειδή  «έχει συσταθεί και στηρίζεται από το αμερικανικό Κέντρο Δημόσιας Ακεραιότητας (Center of Public Integrity) από το 1997». Η ίδια η κοινοπραξία παραθέτει στην ιστοσελίδα της μια σειρά από «ιδιώτες» που στηρίζουν το έργο της με χορηγίες, μεταξύ των οποίων οι Ford Foundation Carnegie Endowment,

Rockefeller Family Fund (Οικογένεια Ροκφέλερ), W. K. Kellogg Foundation, Open Society Foundation (Ίδρυμα του Τζορτζ Σόρος), κ. α.

Όπως και να ’χει, οι αποκαλύψεις είναι αποκαλύψεις και, ακόμα και ως ενημερωτικό υλικό χωρίς ούτε καν δικανικό αντίκρισμα, απασχολούν την κοινή γνώμη. Ωστόσο, στην καλύτερη εκδοχή τους, τα «Paradise Papers» είναι μια ακόμα κρυφή φάρσα του καπιταλισμού, όπως εύστοχα έγραψε η γαλλική Libération. Υπό την έννοια ότι, απλά, δείχνουν (και στην περίπτωση της… δικιάς μας, της Μαρέβας Κυριάκου Μητσοτάκη, βέβαια) τις διαδρομές της φοροαποφυγής των μεγιστάνων του πλούτου. Και κάνουν τις υποσχέσεις των πολιτικών για το οριστικό τέλος των φορολογικών παραδείσων να φαίνονται απατηλές, ανυπόστατες και μακρινές. Κι ας έγιναν μόλις ένα χρόνο πριν, μετά τις αποκαλύψεις των «Panama Papers», κι ας επαναλαμβάνονται και τώρα, παντού στον κόσμο, συνοδεύοντας τις νέες αποκαλύψεις φοροαποφυγής.

Εν τέλει, όπως κυνικά δήλωσε ο διευθυντής του ΟΟΣΑ Pascal Saint-Amans, «τα Paradise Papers  (σ. σ: σε σχέση με τα «Panama Papers») είναι κάτι πιο ραφινάτο, πιο διακεκριμένο, πιο δουλεμένο∙ δείχνει να βρίσκεται στα νόμιμα μονοπάτια»!..  

Ο Κυριάκος και η τρόικα των μιντιαρχών

Καθώς πορεύεται με τον στομφώδη βηματισμό της χήνας ως ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αφήνει στο διάβα του τα ίχνη της πολιτικής διαφθοράς που τον εξέθρεψε και τον εκτρέφει

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής  

(Πηγή Η ΑΥΓΗ της Κυριακής 5/11/207)

Είναι γνωστό ότι ο πρώτος ξένος επενδυτής που συνάντησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά την εκλογή του στην προεδρία της ΝΔ ήταν ο Ινδός μεγαλομέτοχος του επενδυτικού κολοσσού Fairfax, Πρεμ Γουάτσα*. Όχι, δεν είναι σίγουρο ότι η συνάντηση αυτή έγινε στο πλαίσιο κάποιας εκπαιδευτικής γυμναστικής του νέου αρχηγού με αντικείμενο την άγρα ξένων επενδυτών, όπως υποθέσαμε τότε που διαβάσαμε την είδηση (30 Μαΐου 2017). Ίσως ήταν προοίμιο της δεύτερης, μυστικής αυτή τη φορά, συνάντησης των δύο ανδρών (16.09.2017), με την συμμετοχή και των κ. κ. Σαμαρά και Στουρνάρα**. Με αντικείμενο την πιθανότητα απαλλαγής του Κυριάκου από το προπατορικό φορτίο διαφθοράς του κόμματος που ανέλαβε να διευθύνει: τη σκανδαλώδη δανειοδότηση της Νέας Δημοκρατίας με περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ, σε μια εποχή που δεν έπαιρνες δάνειο ακόμα κι αν λεγόσουν… Ψυχάρης.

Ωστόσο, το φορτίο διαφθοράς που κουβαλάει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ελάχιστα επιβαρύνεται από το σκανδαλώδες κομματικό χρέος που, σκανδαλωδώς, παραμένει δανεικό κι αγύριστο στο… διηνεκές. Ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ήρθε φορτωμένος με το οικογενειακό σκάνδαλο της Siemens: πέρα από την δική του, την προσωπική του αρπαχτή, με τα τηλεφωνικά κέντρα, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα… μίξερ, στο ημερολόγιο της εξ απορρήτων γραμματέως του Μιχάλη Χριστοφοράκου, Κατερίνας Τσακάλου, καταγράφονται 356 συναντήσεις του  πρώην επικεφαλής της Siemens Ελλάς με τους Μητσοτάκηδες!  

*******

Στον ενεστώτα χρόνο, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης πορεύεται με τον  στομφώδη βηματισμό της χήνας ως ο νέος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας, σκορπάει στο διάβα του τα ίχνη μιας νέας διαφθοράς, ολόιδιας με την παλιά με την οποία ήταν φορτωμένος όταν ήρθε: το σκάνδαλο του Κήρυκα Χανίων, ας πούμε, που η σκωπτική λαϊκή μούσα μετονόμασε σε… «Κήρυκα δανείων». Ή τα… εν διαστάσει πόθεν έσχες του, με το κρυμμένο σπίτι («Σπίτι του Βολταίρου») της Μαρέβας στο Παρίσι. Κι άλλα πολλά, δικά του και του περιβάλλοντός του∙ τακτοποιήσεις ημετέρων, πλαστοπροσωπίες, πλαστογραφίες, καταδίκες σε δικαστήρια…  Ένας καταιγισμός επεισοδίων πολιτικής διαφθοράς στην αυλή του νέου αρχηγού της «παράταξης»∙ που, μεταξύ άλλων, είχε προκαλέσει εκείνη την (σεμνή και πολιτισμένη σε αναλογία με τις περιστάσεις) δεικτική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ: « Αυτή είναι η dream team του Κυριάκου Μητσοτάκη που ζητά "συμφωνία αλήθειας" με τον ελληνικό λαό».

Και ήρθε προχτές ο νέος σκανδαλώδης Αυγενάκης. Ο οποίος, σύμφωνα με την αποκάλυψη της εφημερίδας Documento, συνελήφθη κλέπτων… οπώρας: « ο κ. Αυγενάκης έχει καταγραφεί από τον κοριό της ΕΥΠ να συνομιλεί με άτομα που έχουν καταδικαστεί για εκβιασμό, ερευνώνται για παράνομη εμπορία χρυσού και διακίνηση μαύρου χρήματος»…

*******

Να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά: Ο Αυγενάκης είναι ο Γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας, και ο Γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας «συνελήφθη κλέπτων οπώρας» και, παρ’ όλο που ο Γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας «συνελήφθη κλέπτων οπώρας», μούγκα στη στρούγκα του Τύπου. Με τα μιντιακά κολλητάρια του μητσοτακέϊκου, την τρόικα Αναστασιάδη – Μαρινάκη – Αλαφούζου, να σκεπάζουν τον ισχνό απόηχο της ντροπιαστικής (για τον προστατευόμενό τους) αποκάλυψης, όπως οι γάτες… Ιμαλαϊων τα περιττώματά τους, με μια ακόμα παρτίδα fake news αντισύριζα λάσπης∙ του τύπου, «Οι εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι και ο Τόσκας σφυρίζει αδιάφορα!» ή «Ορμητήριο εγκλήματος το Εξαρχιστάν!» ή «Οι Γεωργιανοί που «σιδέρωσαν» την 85χρονη είχαν αποφυλακιστεί με το νόμο Παρασκευόπουλου!».

Παίρνει, που λέτε, τη face γραμμή από τα face πρωτοσέλιδα ο Κυριάκος και καταθέτει... επίκαιρη ερώτηση για την «εγκληματικότητα». Και ώ του θαύματος, την καταθέτει ακριβώς τη στιγμή που, «ο Τόσκας που σφυρίζει αδιάφορα»  ανακοινώνει τη σύλληψη του βομβιστή του Παπαδήμου. Και   στο καπάκι, και μια, και δυό, και τρείς εξιχνιάσεις εγκλημάτων και, τρικυμία εν κρανίω Μητσοτάκη: δίνει συγχαρητήρια στην ΕΛΑΣ (και «στον Τόσκα που σφυρίζει αδιάφορα») για την πάταξη της εγκληματικότητας, ενώ ταυτόχρονα καταθέτει  ερώτηση – μομφή κατά της κυβέρνησης (και του… «Τόσκα που σφυρίζει αδιάφορα») για την έξαρση της εγκληματικότητας!  Τραγέλαφος!.. Και στο φόντο το πακέτο «Αυγενάκης»…

Πολύ βαθειά στο φόντο!  Ως μέρος του φορτίου διαφθοράς που κουβαλάει ο «αρχηγός» και το πολιτικό σύστημα που τον εξέθρεψε και τον προστατεύει: τα μιντιακά κολλητάρια του μητσοτακέϊκου, με επικεφαλής την τρόικα Αναστασιάδη – Μαρινάκη – Αλαφούζου…

  

*Καναδική  επενδυτική εταιρεία, μέτοχος της Eurobank

**Η συνάντηση αποκαλύφθηκε από την εφημερίδα Documento

Μια φασιστική σφαίρα στο θώρακα...

Όλοι ξέρουμε τι συνέβη στο Αλβανικό μέτωπο. Γιατί λοιπόν τόση συγκίνηση, τόσες πληγές ν’ ανοίγουν πάλι, ξαφνικά, στη θέα μιας σφαίρας που ταξίδεψε στο χρόνο, από το '40 έως το '98, κρυμμένη στο θώρακα ενός συμπατριώτη μας;

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

(Πηγή: Η ΑΥΓΗ 28/10/2017 )

Κάποτε, εντελώς τυχαία, σε μια περιστασιακή επέμβαση, οι γιατροί βρήκαν στον θώρακα 78χρονου μια σφαίρα που είχε ξεμείνει εκεί από τότε που πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο, 58 χρόνια πριν*.

Η είδηση κατέλαβε μια περίοπτη θέση στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κι έκανε θραύση, προκάλεσε, έξυσε πληγές, συγκίνησε. Φαντάστηκα τους αποδέκτες της να αισθάνονται μια βαθιά τρυφερότητα για τον 78χρονο και ταυτόχρονα, με την εικόνα της φασιστικής σφαίρας μπροστά στα μάτια τους, να φαντασιώνονται εικόνες από το αλβανικό μέτωπο: Τα χιονισμένα βουνά της Πίνδου, τους Έλληνες φαντάρους να σέρνουν τα σκεβρωμένα απ’ τα κρυοπαγήματα πόδια τους τραβώντας τα μουλάρια με τα εφόδια, τις μάχες στα χαρακώματα, μια ιταλική σφαίρα απ’ το πουθενά να καρφώνεται στο στήθος του 20χρονου φαντάρου. Που τώρα είναι 78 χρόνων. Και οι γιατροί βρήκαν, μετά από 58 χρόνια, την ιταλική σφαίρα στον θώρακά του.

*****
Όμως, όλοι ξέρουμε τι συνέβη στo Αλβανικό μέτωπο, Γιατί λοιπόν τόση συγκίνηση, τόσες πληγές ν’ ανοίγουν ξαφνικά, στη θέα μιας φασιστικής σφαίρας που ταξίδεψε στο χρόνο, από το '40 έως το '98, κρυμμένη στο θώρακα ενός συμπατριώτη μας;

«Οι μεγαλύτερες πληγές προέρχονται απ’ αυτό που βλέπεις παρά απ' αυτό που ξέρεις», έλεγε ο Ρολάν Μπαρτ. Μέσα από τη σφαίρα που βγήκε από τον θώρακα του 78χρονου, απελευθερώθηκαν εικόνες θαμμένες στα βάθη του υποσυνείδητου, ξεσηκώθηκαν ψίθυροι καρδιάς και τις ιστόρησαν:  Πίνδος – Κορυτσά – Δίστομο –  Σκοπευτήριο – Μπουμπουλίνας – Πολυτεχνείο – Άρης – Μανώλης – Νικηφόρος – Χρήστος – Αλέκος – Βαγγελιώ – Αβέρωφ και Τρίτης Σεπτεμβρίου – και Περισσού και Περάματος και Κερατσινίου και τρείς φασιστικές μαχαιριές στο στήθος του Παύλου και…            

Kείνοι που επράξαν το κακό ― τους πήρε μαύρο σύγνεφο
Ζωή δεν είχαν πίσω τους μ’ έλατα και με κρύα νερά
M’ αρνί, κρασί και τουφεκιά, βέργα και κληματόσταυρο
Παππού δεν είχαν από δρυ κι απ’ οργισμένο άνεμο
Στο καραούλι δεκαοχτώ μερόνυχτα
Mε πικραμένα μάτια
Τους πήρε μαύρο σύγνεφο ― δεν είχαν πίσω τους αυτοί
Θείο μπουρλοτιέρη, πατέρα γεμιτζή
Mάνα που να ’χει σφάξει με τα χέρια της
Ή μάνα μάνας που με το βυζί γυμνό
Xορεύοντας να ’χει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου!**

Τις ξέραμε τις ιστορίες αυτές, τις είχαμε ακουστά, τις φανταζόμαστε, τις ζήσαμε. Μα η φασιστική σφαίρα που βγήκε από τον θώρακα του πολεμιστή 48 χρόνια μετά, μας επέτρεψε να τις ξαναδούμε ζωντανές, να τις «υποκλέψουμε» έστω, σαν μέσα από μια κλειδαρότρυπα.

*****
Η εικόνα είναι ανίκητη, έχει πάντα την τελευταία λέξη: Καμιά γνώση δεν μπορεί να της αντισταθεί, να τη διευθετήσει, να την εκλεπτύνει... Ο Ρολάν Μπαρτ είναι ακαταμάχητος όταν μιλάει για την εικόνα: η εικόνα αποτέμνεται. Είναι καθαρή και ξάστερη σαν γράμμα. Ακριβής, πλήρης, επιτηδευμένη, οριστική, δεν μου αφήνει καμιά θέση. Είμαι αποκλεισμένος από την εικόνα όπως κι από την αρχέγονη σκηνή. Που, ίσως, και αυτή να μην υπάρχει παρά μόνο στο βαθμό που αποτέμνεται απ' το περίγραμμα της κλειδαρότρυπας...

Η εικόνα της φασιστικής σφαίρας, καθώς βγήκε (58 χρόνια μετά!) από τον θώρακα του 78χρονου έγινε μια εικόνα ακριβής, πλήρης, επιτηδευμένη. Μια εικόνα οριστική για μια στιγμή της ιστορίας μας και του ρόλου των συμπατριωτών μας σ' αυτήν. Μια εικόνα που πληγώνει και συγκινεί και ενθαρρύνει το ελληνικό σήμερα και το αύριο: δεν περνά ο φασισμός…

* Πρόκειται για αληθινό γεγονός που συνέβη το 1998 και προκάλεσε αίσθηση.

** Από το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο…» του Οδυσσέα Ελύτη