Mitsotakisgate 2: το σίκουελ του θρίλερ των παρακολουθήσεων έχει και… Ειδικό Δικαστήριο

Η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα πάει την έρευνα ως το τέλος μας επιτρέπει να φαντασιωνόμαστε το σίκουελ του «θρίλερ με τους κοριούς»

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής     

Όσα συνέβησαν με την εξεταστική για τις υποκλοπές την εβδομάδα που πέρασε, αυτή η αλληλουχία κυβερνητικών παλινδρομήσεων για την δημοσίευση ή μη των πορισμάτων, την κλειστή ή δημόσια συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής επ’ αυτών κλπ. κλπ., αποκαλύπτουν την ματαιότητα της ύπαρξης του εν λόγω κοινοβουλευτικού θεσμού: την ιστορικά θεμελιωμένη πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι η εξεταστική επιτροπή (μαζί με τον νόμο «περί ευθύνης υπουργών» και το αδιερεύνητο «πόθεν έσχες») αποτελεί μία ακόμα συντεχνιακή κατασκευή αυτοάμυνας των εκάστοτε κυβερνώντων απέναντι στον κοινοβουλευτικό έλεγχο – μία ακόμα απάτη του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, που μεγεθύνει την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής.

Επί της ουσίας, μετά το σπάσιμο της ομερτά (που θέλησε αρχικά να επιβάλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης) από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, έχουμε τα έξι κομματικά πορίσματα – ένα του κυβερνώντος κόμματος και πέντε των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Το μόνο θετικό – τρόπος του λέγειν – που προκύπτει αυτή τη φορά είναι ότι, σε γενικές γραμμές, τα πέντε πορίσματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν είναι αλληλοσυγκρουόμενα όπως συνήθως, αλλά κινούνται σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με το πόρισμα των βουλευτών της πλειοψηφίας. Το οποίο δεν είναι παρά προοίμιο του χαρακτηρισθέντος ως… «απορρήτου» πορίσματος της εξεταστικής επιτροπής.

Σύμφωνα με αυτό δεν υπάρχει ούτε καν σκάνδαλο: ο Μητσοτάκης είναι εντελώς, μα εντελώς αθώος, η ΕΥΠ έκανε απλώς τη δουλεία της, και σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται, άμεσα ή έμμεσα, με το κακόβουλο λογισμικό Predator και τις παράνομες τηλεφωνικές υποκλοπές.

*******

Αντίθετα, τα «πορίσματα» των κομμάτων της αντιπολίτευσης τεκμηριώνουν την προσωπική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις παρακολουθήσεις (πόρισμα ΣΥΡΙΖΑ), καθώς και το γεγονός ότι η ΕΥΠ αξιοποιούσε το Predator από κοινού με τις «επίσημες επισυνδέσεις». Ωστόσο, οι τερατώδεις (και, κατά τη γνώμη μου, αποτελεσματικές) απόπειρες συγκάλυψης του σκανδάλου εκ μέρους του κυβερνώντος κόμματος και της χειραγωγημένης απ’ αυτό πλειοψηφίας της εξεταστικής επιτροπής που διαπερνούν τα συγκεκριμένα πορίσματα, ομολογούν την ματαίωσή τους:

«Ο ίδιος ο τρόπος λειτουργίας της εξεταστικής επιτροπής, με πρώτιστη ευθύνη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, υπονόμευσε εξαρχής την ουσιαστική έρευνα για την απόδοση όλων των πολιτικών και άλλων ευθυνών για τις υποκλοπές…», σημειώνει στο πόρισμά του το ΚΚΕ. Και προσθέτει ότι «υπηρετήθηκε έτσι η διπλή στόχευση, αφενός της πλήρους συγκάλυψης της αλήθειας, αφετέρου η επιχείρηση αποπροσανατολισμού από τα κομβικά ζητήματα, που έπρεπε και πρέπει να αναδειχθούν στον λαό, γύρω από το απόρρητο των επικοινωνιών του, την προστασία των προσωπικών δεδομένων του, τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες του».

Το πόρισμα του ΜέΡΑ25 εξάλλου, σημειώνει ότι το μόνο πόρισμα που μπορεί να εξαχθεί από τη συγκεκριμένη διαδικασία είναι η πλήρης έκπτωση των δημοκρατικής λειτουργίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος και η καταρράκωση του κράτους δικαίου στη χώρα μας: Απλώς προστέθηκε άλλο ένα (βαρύ) περιστατικό στο πολιτικό μητρώο της κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ένοχης πρακτικής της κυβερνητικής εξουσίας στην Ελλάδα»

*******

Όλα αυτά σε σεντονιάδες χιλιάδων λέξεων νομικού χαρακτήρα, μέσα απ’ τις οποίες ο δημοσιογράφος, αλλά και ο απλός αναγνώστης – πολίτης καλούνται να βγάλουν το δικό τους… πόρισμα για το «θρίλερ με τους κοριούς»∙ αφού, η… περί του «απορρήτου» πορίσματος  συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής δεν αναμένεται παρά να ρίξει τίτλους τέλους πριν το τέλος στο «Mitsotakis gate», αφήνοντάς το αδιερεύνητο –  τυλιγμένο στο σκοτεινό πέπλο της συγκάλυψης: όπως αφήνουν οι παραγωγοί του Χόλυγουντ τα πιασιάρικα θρίλερ τους, υπαινισσόμενοι ότι η ταινία έχει και.. sequel. Που πάει να πει ότι η ταινία έχει και συνέχεια, ότι ακολουθεί το Mitsotakisgate 2. 

Ωστόσο, η μόνη ελπίδα μας να δούμε το… σίκουελ των υποκλοπών υπό τον τίτλο «Mitsotakisgate 2» επαφίεται στην υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ ότι, όπως και να ‘χει,  θα συνεχίσει να διερευνά την υπόθεση με όλα τα διαθέσιμα κοινοβουλευτικά μέσα, και θα αποστείλει το πόρισμα της εξεταστικής στη δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας την απόφαση της πλειοψηφίας να χαρακτηριστεί το πόρισμα απόρρητο.

Ούτως ή άλλως, τίποτα δεν μας εμποδίζει να φαντασιωνόμαστε το σενάριο, το καστ, την παραγωγή του σίκουελ: με τον μίστερ Μπιν στο ρόλο του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Μ@τσοτ@κη... / να στήνει με συγγενείς και κολλητούς του ένα υπερσύγχρονο δίκτυο κατασκοπείας… / να προμηθεύεται κακόβουλα λογισμικά τηλεφωνικών υποκλοπών υπογράφοντας μυστικές συμβάσεις με την εταιρία Kr@k@l πίσω απ’ την οποία κρύβονται οι επιχειρηματίες Λ@βρ@νος και Μπ@τζι@ς... / αυτοί να εισπράττουν μεγάλες προμήθειες από την κυβέρνηση μέσω του ανιψιού του μίστερ Μπιν και κουμπάρου του… μίστερ Λ@βρ@νος, Γρ@γόρη Δημητρι@δη … / να νοικιάζουν εν τέλει για λογαριασμό της κυβέρνησης, και του μίστερ Μπιν προσωπικώς, το… κακόβουλο Predator… /  εκείνος να βάζει τα ακουστικά και να πιάνεται στα πράσα καθώς παρακολουθεί μια σειρά πολιτικών αντιπάλων του, μεταξύ των οποίων οι Ανδρ@λ@κης και Σπ@ρτζ@ς... / και μια σειρά ερευνητών δημοσιογράφων, μεταξύ των οποίων ο Κουκ@κης... / να σχηματίζεται δικογραφία εναντίον του… / και να παραπέμπεται… / και να δικάζεται… / και… Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ.

 

 

Η «καραμανλική» ΝΔ, ο «αστροναύτης χωρίς επιστροφή» Μητσοτάκης, και η εναλλακτική «Αλέξης Τσίπρας»

Καθώς έρχεται χειμώνας και καταχνιά, η μάχη για την ανατροπή της εικονικής πραγματικότητας Μητσοτάκη κορυφώνεται

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 

«Η ΝΔ εκφράζει στις μέρες μας το κοινωνικό ρεύμα όπου ο πατριωτισμός της ευθύνης συναντά τον εκσυγχρονισμό της προόδου», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του με την ευκαιρία της 48^ης επετείου ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας.

 Ωστόσο, εάν, ω του θαύματος, τη στιγμή που διάβαζε τη στερεότυπη αυτή φανφάρα είχε μια ξαφνική έκλαμψη ειλικρίνειας, ο κ. Μητσοτάκης θα ομολογούσε ότι «η ΝΔ εκφράζει στις μέρες μας (σ. σ: στις μέρες του, δηλαδή) το κοινωνικό ρεύμα όπου ο αρρωστημένος πατριωτισμός των “μακονομάχων”  συναντά τον σκοταδισμό του προδικτατορικού κράτους της δεξιάς».   

 

Εδώ οφείλω να διορθώσω και τη δική μου στερεοτυπική φράση που βάζει τον Μητσοτάκη να εκφωνεί την δική του στερεότυπη φανφάρα «απευθυνόμενος προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του». Να ομολογήσω, δηλαδή, ότι αυτός ο κτητικός προσδιορισμός («του κόμματος του») που χρησιμοποιώ, είναι λανθασμένος: στην πραγματικότητα, οι μισοί και πλέον βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος – όπως και ένα μεγάλο, υποθέτω, ποσοστό των οπαδών της ΝΔ – θα αμφισβητούσαν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα του κ. Μητσοτάκη…

 

Για να το θέσω πιο ορθολογικά, θα αμφισβητούσαν τον κ. Μητσοτάκη ως εκφραστή των βασικών πολιτικών και ιδεολογικών αρχών του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις 4/10/1974. Το έκαναν εμπράκτως, εξάλλου, οι πρώην πρόεδροι της ΝΔ και πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, με την ηχηρή απουσία τους από την εν λόγω επετειακή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος.

 

*******      

Ναι, βέβαια, η ΝΔ είναι το κόμμα που γέννησε –  υιοθέτησε, για την ακρίβεια – τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Σε ώρα ανάγκης το έκανε, το 2016, τότε που μετρούσε τα κομμάτια της μετά τη συντριβή της από τον Αλέξη Τσίπρα. Σήμερα, ωστόσο, μετά την ντροπιαστική ανάμιξή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών και την διεθνή διαπόμπευσή του γι’ αυτήν, στην κυριολεξία «δεν τον θέλει ούτε το κόμμα που τον γέννησε», όπως έγραφα μετά την εκκωφαντική απουσία των Καραμανλή - Σαμαρά από την προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για τις υποκλοπές και τις προηγηθείσες δηλώσεις αποδοκιμασίας του από τους Προκόπη Παυλόπουλο, Όλγα Κεφαλογιάννη, Κώστα Τζαβάρα, Νικήτα Κακλαμάνη,  Θόδωρο Ρουσόπουλο κ. α.

Έκτοτε, εκείνος εκτοξεύτηκε «σαν αστροναύτης χωρίς επιστροφή» (όπως έλεγε ο συχωρεμένος ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Φλωρινιώτη) στην σκηνοθετημένη – από τον χρυσοπληρωμένο με δημόσιο χρήμα στρατό των επικοινωνιολόγων του και προβαλλόμενη από τα εκατοντάδες εξαγορασμένα, με δημόσιο χρήμα επίσης, ΜΜΕ που ελέγχει – εικόνα του: ως ο πολυταξιδεμένος και πολυφωτογραφημένος  διεθνούς ακτινοβολίας και… ζήτησης πολιτικός ηγέτης – άρχοντας των δαχτυλιδιών!..

«Δεν ξέρουμε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποφασίσει ακόμα να… κατέβει υποψήφιος στις ΗΠΑ, όπως γράφεται ότι του «πρότειναν» στο πρόσφατο ταξίδι του στη Νέα Υόρκη ή θα μας κάνει τη χάρη να ξανακατέβει στην Ψωροκώσταινα», τον τρόλαρε γνωστός δεξιόστροφος σχολιαστής…

*******

Στο μεταξύ, όλοι εμείς οι… ενεργοί πολίτες εδώ στην «Ψωροκώσταινα», ελπίζουμε να μας κάνει τη χάρη να μην… κατέβει. Να μείνει εκτός – Λόντρα, Παρίσι,  Νιου Γιορκ, Βουδαπέστη, Βιέννη – εγκλωβισμένος για πάντα (σαν αστροναύτης χωρίς επιστροφή) στην σκηνοθετημένη (από τον χρυσοπληρωμένο με δημόσιο χρήμα στρατό των επικοινωνιολόγων του και προβαλλόμενη από τα εκατοντάδες εξαγορασμένα, με δημόσιο χρήμα επίσης, ΜΜΕ που ελέγχει) εικόνα του, ως ο πολυταξιδεμένος και πολυφωτογραφημένος  διεθνούς ακτινοβολίας και… ζήτησης πολιτικός ηγέτης – άρχοντας των δαχτυλιδιών!..

Αμ δε, που θα μας κάνει τη χάρη…  Αυτή η σκηνοθετημένη εικόνα Μητσοτάκη ζει και βασιλεύει στη μικρή, πικρή μας χώρα ως επιβεβλημένη (από τα κατεχόμενα ΜΜΕ και τις εταιρίες δημοσκοπήσεων) εικονική πραγματικότητα, ως επί το πλείστον – ως βλακώδης βεβαιότητα, εν μέρει. Όμως ναι, ζει και βασιλεύει και το εκλογικό σώμα… κυριεύει, και να τα δημοσκοπικά… παστέλια και να τα μητσοτακικά…  ξερολούκουμα: 10, 4 μονάδες μπροστά η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ στην τελευταία δημοσκόπηση!.. Και, καταλληλότερος για πρωθυπουργός από τον Τσίπρα με νταμπλ σκορ (36% –15%) ο… αστροναύτης χωρίς επιστροφή…

 

Πίσω της (πίσω απ’ την εικονική πραγματικότητα Μητσοτάκη, εννοώ), στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει, στα… social media «μπιλιάρδο, καλαμπούρι και χαρτί»: μια ατέλειωτη παράγκα που καταρρέει έγινε και πάλι η χώρα μας στα χέρια του αδικιωρισμένου. Όπως τότε, τη δεκαετία του ’60, που την τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος: ελέω Μητσοτάκη «γυρίσαμε στις εποχές που κοιμόμασταν με κλειστά παράθυρα, κλειστά στόματα και άδεια πορτοφόλια», όπως σχολίαζε προχθές  ένας διακεκριμένος χρήστης του Τwitter,

 

Κι έρχεται χειμώνας και καταχνιά. Και ακρίβεια, και πείνα, και ξεπάγιασμα και μιζέρια και καταστολή: μόνο «ανοιχτό παράθυρο» (μόνη εναλλακτική πολιτική λύση, δηλαδή), ο Αλέξης Τσίπρας: πιο ώριμος, πιο ενσυναίσθητος και πιο ειλικρινής από ποτέ, να μάχεται για την ανατροπή της εικονικής πραγματικότητας Μητσοτάκη…  

 

Όρμπαν, Κατσίνσκι, Κουρτς, Μητσοτάκης & ΣΙΑ: οι Eυρωπαίοι δικτάτορες της ενημέρωσης

Οι ανατριχιαστικές ομοιότητες της «πληροφοριακής απολυταρχίας»  Όρμπαν με την «πληροφοριακή απολυταρχία» Μητσοτάκη

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Η πιο ενδιαφέρουσα εξήγηση για την ανάδυση της ακροδεξιάς παρέας Μελόνι – Σαλβίνι – Μπερλουσκόνι στην κυβερνητική εξουσία της Ιταλίας είναι αυτή που την συσχετίζει με τη δεκαετή ενθάρρυνση και ανοχή των Βρυξελλών προς διάφορα συντηρητικά, αντιδημοκρατικά, ανελεύθερα ή και απολυταρχικά κυβερνητικά μορφώματα τύπου Όρμπαν, ανεξάρτητα αν φορούν εθνικιστικούς μανδύες όπως η πολωνική κυβέρνηση Κατσίνσκι, εθνικοφιλελεύθερους όπως η αυστριακή κυβέρνηση Κουρτς - Νεχάμερ ή απλά φιλελεύθερους όπως η ελληνική κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η εξήγηση που συνδέει την επιτυχή ανάδυση και ευδοκίμηση τέτοιων απολυταρχικών  κυβερνητικών μορφωμάτων με την χειραγώγηση των ΜΜΕ από τους κυβερνώντες στις χώρες όπου ευδοκιμούν, συμβάλλοντας στην αναπαραγωγή ανελεύθερων πληροφοριακών καθεστώτων όπως – ή περίπου όπως – το καθεστώς Όρμπαν στην Ουγγαρία…

«Το κλειδί για τέτοια καθεστώτα είναι η χειραγώγηση της πληροφορίας», εξηγεί ο Ούγγρος καθηγητής πολιτικής ψυχολογίας Πέτερ Κρέκο*: αντί να τρομοκρατούν ή να κατηχούν τον πληθυσμό, οι κυβερνώντες επιβιώνουν οδηγώντας τους πολίτες να πιστεύουν —λογικά, αλλά λανθασμένα— ότι νοιάζονται για το δημόσιο συμφέρον. Έχοντας κερδίσει τη δημοτικότητα, οι «δικτάτορες» αυτοί κερδίζουν πόντους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μιμούμενοι τη δημοκρατία… 

Έτσι είναι: ο Βίκτορ Όρμπαν κατάφερε να οικοδομήσει ένα ανελεύθερο υβριδικό καθεστώς – μια  «πληροφοριακή απολυταρχία», όπως την ονομάζει ο Πέτερ Κρέκο – με την ενθάρρυνση, την ανοχή και την… οικονομική υποστήριξη της Ε.Ε. Το ίδιο ή κάτι παρόμοιο έκαναν – ή επιχειρούν να κάνουν – και οι Κατσίνσκι (Πολωνία), Κουρτς - Νεχάμερ (Αυστρία), Μητσοτάκης (Ελλάδα) κλπ, κλπ. Και τώρα η ιταλική… αδελφότητα Μελόνι – Σαλβίνι – Μπερλουσκόνι… Κατά μίμηση ή απομίμηση του ουγγρικού μοντέλου «πληροφοριακής απολυταρχίας» του Βίκτορ Όρμπαν!..

*******

Σε όσους… ουτιδανούς σπεύσουν να αμφισβητήσουν την ενθάρρυνση και την ανοχή της Ε.Ε. προς τις πληροφοριακές απολυταρχίες τύπου Όρμπαν, θυμίζω την – κατόπιν επανειλημμένων ευρωκοινοβουλευτικών πιέσεων – εξαιρετικά χλιαρή αντίδραση της Κομισιόν στην ρατσιστική έως και φασιστική αναφορά του Ούγγρου ηγέτη στις κοινωνίες «μεικτών φυλών» τον περασμένο Ιούλιο, επισημαίνοντας ότι χρειάστηκε μια ολόκληρη εβδομάδα στην Πρόεδρο της Επιτροπής,  Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για να συγκεντρώσει το θάρρος να υπενθυμίσει στον Όρμπαν – στον οποίο δεν αναφέρθηκε άμεσα – ότι «τέτοιες εχθρικές ρητορικές (sic) και  ασυγχώρητες δηλώσεις παραβιάζουν τις συνθήκες (sic) της Ε.Ε.».   

Θυμίζω ακόμα τις χλιαρές έως και ανύπαρκτες παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και προσωπικά της κ. φον ντερ Λάιεν, στις κατά συρροήν αντιδημοκρατικές εκτροπές του ηγέτη της πολωνικής «πληροφοριακής απολυταρχίας»,  Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, στο σκάνδαλο των στημένων δημοσκοπήσεων του (παραιτηθέντος, εν τέλει) ηγέτη της αυστριακής «πληροφοριακής απολυταρχίας» Σεμπάστιαν Κουρτς, και βέβαια στις απανωτές αντιδημοκρατικές εκτροπές του ηγέτη της ελληνικής «πληροφοριακής απολυταρχίας» Κυριάκου Μητσοτάκη, με κορυφαία αυτή των αντισυνταγματικών παρακολουθήσεων πολιτικών αντιπάλων του και δημοσιογράφων.

Αν οι Βρυξέλλες ήσαν εξαρχής όσο σκληρές όφειλαν να είναι με τον Όρμπαν, οι Πολωνοί ομόλογοί του στο κυβερνόν κόμμα (PiS) καθώς και οι Αυστριακοί ( του ÖVP) και οι Έλληνες (της ΝΔ) και οι Ιταλοί (του Fratelli d’Italia) και οι άλλοι μιμητές του ανά την Ευρώπη, θα δυσκολευόντουσαν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι μπορούν να παραβιάσουν τις ευρωπαϊκές αξίες και να συνεχίσουν να νέμονται τα οικονομικά και γεωπολιτικά «μεγαλεία» της ΕΕ: ο Όρμπαν τους έδειξε ότι μπορούν να έχουν ατιμώρητα και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο…

*******

«Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο Μάο κυβέρνησαν μέσω της βίας, του φόβου και της ιδεολογίας. Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, μια νέα φυλή ισχυρών ανδρών με επίγνωση της δύναμης των Μέσων Ενημέρωσης επανασχεδίασε την απολυταρχική διακυβέρνηση για έναν πιο εξελιγμένο, παγκοσμίως συνδεδεμένο κόσμο. Στη θέση της απροκάλυπτης μαζικής καταστολής, ηγέτες όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Βίκτορ Όρμπαν (σ σ: και οι μιμητές και απομιμητές τους Κατσίνσκι (Πολωνία), Κουρτς - Νεχάμερ (Αυστρία), Μητσοτάκης (Ελλάδα) κλπ, κλπ.) ελέγχουν τους πολίτες τους διαστρεβλώνοντας την πληροφόρηση και δημιουργώντας προσομοιώσεις δημοκρατικών κυβερνήσεων…»

Οι συγγραφείς  Sergei Guriyev και Daniel Treisman, στο  προσφάτως εκδοθέν βιβλίο τους με τίτλο Spin Dictators: The Changing Face of Tyranny in the 21st Century (Οι Δικτάτορες της Ενημέρωσης: Πώς άλλαξε το πρόσωπο της τυραννίας τον 21ο αιώνα) εξηγούν με επιστημονικό τρόπο την ανάδυση των σύγχρονων «Απολυταρχιών της Ενημέρωσης». Προσφέροντας εντυπωσιακά πορτρέτα των σημερινών Spin Dictators / Δικτατόρων της Ενημέρωσης, εξηγούν μερικούς από τους μεγάλους πολιτικούς γρίφους της εποχής μας: από το πώς μπορούν να επιβιώσουν οι συγκεκριμένοι αυταρχικοί ηγέτες σε μια εποχή αναπτυσσόμενης νεωτερικότητας, μέχρι την ανησυχητική σύγκλιση και την αμοιβαία, φανερή ή κρυφή, συμπάθεια μεταξύ αυτών των «δικτατόρων της ενημέρωσης» και λαϊκιστών ηγετών όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, ή συστημικών ευρωπαϊστών όπως η Άνγκελα Μέρκελ, ο Μάνφρεντ Βέμπερ (του ΕΛΚ) και η  Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν. 

*******

Στο κεφάλαιο όπου οι Guriyev και Treisman ιστορούν τη συγκρότηση της «πληροφοριακής αυτοκρατορίας Όρμπαν», προκύπτουν κάποιες ανατριχιαστικές ομοιότητες με τον τρόπο που στήθηκε η «πληροφοριακή απολυταρχία» Μητσοτάκη στη χώρα μας, όπως αυτές: ● Το 2011, οι φιλοκυβερνητικοί ολιγάρχες απέκτησαν απεριόριστο δικαίωμα εξαγοράς ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης είτε για να τα κλείσουν είτε για να τα μετατρέψουν σε μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας, δημιουργώντας τεράστιες αυτοκρατορίες χειραγωγούμενων μέσων ενημέρωσης. ● Μεγάλο μέρος των διαφημίσεων του δημόσιου τομέα διατέθηκε σε μέσα που ήταν πιστά στην κυβέρνηση. Επιπλέον, η κυβέρνηση αποθάρρυνε ενεργά τους παράγοντες της αγοράς από διαφημιστικές χορηγίες μη συνδεδεμένων με την κυβέρνηση ΜΜΕ. ● Επιβλήθηκε φόρος διαφήμισης που δυσκόλευε αφόρητα την οικονομική επιβίωση των ανεξάρτητων Μέσων…

Υ.Γ.: Ως αποτέλεσμα αυτών των βημάτων, η Ουγγαρία μπορεί να… υπερηφανεύεται ότι διαθέτει το πιο συγκεντρωτικό σύστημα μέσων ενημέρωσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Mérték, από το 2019 το 79% των μέσων ενημέρωσης συγκεντρώθηκαν σε χέρια που δουλεύουν για τον Βίκτορ Όρμπαν και το κόμμα του (Fidesz). Δυστυχώς δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για το ακριβές ποσοστό των ελληνικών ΜΜΕ που δουλεύουν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ωστόσο, υπάρχουν μελετητές που υποστηρίζουν ότι το ποσοστό των Μέσων Ενημέρωσης που ελέγχει συναγωνίζεται με… αξιώσεις το 79% του Όρμπαν.    

*Σε ανάλυσή του στο Journal of Illiberalism-Studies

O δημοσκοπικός πανικός του Μητσοτάκη και η εντελώς τυχαία συνάντησή του με τον ομογενή ταξιτζή της... 5ης Λεωφόρου

Ένα ακόμα… σπέσιαλ επικοινωνιακό «πρότζεκτ επανόρθωσης» του τσαλακωμένου  πρωθυπουργικού προφίλ καταλήγει σε φιάσκο 

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Όταν είσαι Έλληνας και σε λένε Μήτσο και, εντελώς τυχαία, καθώς περπατάς στην… 5^η Λεωφόρο της  Νέας Υόρκης και περνάς τη διάβαση, σκάει μύτη στο ανοιχτό του παράθυρο ένας ταξιτζής απ’ το πουθενά και σου κουνάει το χέρι με νόημα κι εσύ σταματάς, τον πλησιάζεις και τον χαιρετάς δια χειραψίας φωνάζοντας α λα ελληνικά «Πού είσαι ρε μεγάλε; Τι κάνεις εσύ; Από που είσαι;», κι εκείνος σου απαντάει «Από την Τρίπολη είμαι, πενήντα χρόνια ζω εδώ», παθαίνεις πολιτισμικό… κοκομπλόκο.

Όταν είσαι πρωθυπουργός και σε λένε Κυριάκο και, εντελώς τυχαία, καθώς περπατάς στην… 5^η Λεωφόρο της  Νέας Υόρκης και περνάς τη διάβαση, σκάει μύτη στο ανοιχτό σου παράθυρο παράθυρο ένας ταξιτζής απ’ το πουθενά και σου κουνάει το χέρι με νόημα κι εσύ σταματάς, τον πλησιάζεις και τον χαιρετάς δια χειραψίας φωνάζοντας α λα ελληνικά «Πού είσαι ρε μεγάλε; Τι κάνεις εσύ; Από που είσαι;», κι εκείνος σου απαντάει «Από την Τρίπολη είμαι, πενήντα χρόνια ζω εδώ…», και όλο αυτό το καταγράφει η κάμερα που σε συνοδεύει και γίνεται μονταρισμένο βίντεο και story στον προσωπικό σου λογαριασμό στο Instagram και, ταυτόχρονα, βασικό θέμα στις αγαπημένες σου Mega – ηλεκτρονικές εφημερίδες, παθαίνεις εκλογικό… κοκομπλόκο.

*******

Πού πάει να πει, κρίση πανικού από τη δημοσκοπική πτώση της δημοφιλίας σου και τη  ενδεχόμενη απώλεια όχι μόνο της αυτονομίας, αλλά της πρωτιάς του κόμματός σου στις επερχόμενες εκλογές∙ αφού, σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία των μετά ΔΕΘ δημοσκοπήσεων, καμία εμπιστοσύνη δεν έχουν πια οι πολίτες στην κυβέρνηση σου, αντίθετα πιστεύουν ότι με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι την οικονομική και ενεργειακή κρίση οδηγείς τη χώρα στα βράχια και…

«Σωστά», μου λέει ο εκλογολόγος και σύμβουλος επικοινωνίας φίλος μου, στον οποίο έσπευσα να τηλεφωνήσω  για να ξεδιαλύνω τις σπασμωδικές – έως και γραφικές –  επικοινωνιακές αντιδράσεις του πρωθυπουργού μετά το κυβερνητικό come back του Αλέξη Τίπρα στη ΔΕΘ: «Πράγματι, τα ποιοτικά στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων – μηδέ εκείνων που… παράγονται στο «Μαξίμου» εξαιρουμένων – μετά το σκάνδαλο των δημοσκοπήσεων και τη ΔΕΘ, χτύπησαν καμπανάκι, αν όχι  ήττας, απώλειας της αυτοδυναμίας της ΝΔ…

«Και ως συνήθως», συνεχίζει, «σε τόσο κρίσιμες για την   κυβερνητική επιβίωσή του, ο κ. Μητσοτάκης ζητά από τους επικοινωνιακούς συμβούλους του ένα…  σπέσιαλ επικοινωνιακό πρότζεκτ επανόρθωσης. Όπως εκείνο που του έφτιαξαν πέρσι, αν θυμάσαι»…

*******

Φυσικά και θυμάμαι, και σίγουρα το θυμάστε κι εσείς: εκείνη την επικοινωνιακή υπερπαραγωγή της… τυχαίας συνάντησης Μητσοτάκη – Ντάλτον στον Θεσσαλικό  κάμπο. Που αποδόθηκε στον Αμερικανό σούπερ σταρ της εκλογικής στρατηγικής, σύμβουλο του έλληνα πρωθυπουργού, Στάνλεϊ Γκρίνμπεργκ. Και, σε συνδυασμό με την προηγηθείσα προεκλογική παράσταση στο Βελλίδειο «έβγαζε μάτια» ως επικοινωνιακό πρότζεκτ επανόρθωσης του –τσαλακωμένου από την παταγώδη αποτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος τότε– πρωθυπουργικού προφίλ…

Κάπως έτσι: η τυχαία συνάντηση με τους… Ντάλτον στον κάμπο της Λάρισας πέρυσι – η τυχαία συνάντηση με τον… πατριώτη ταξιτζή σε μια λεωφόρο της Νέας Υόρκης φέτος. Και, στο καπάκι, και μια, και δυό, και τρείς ακόμα επικοινωνιακές  γραφικότητες Μητσοτάκη.  Όπως η… ραδιοφωνική εμφάνισή του στην πιο καλοπληρωμένη συχνότητα της πόλης, τον Sfera FΜ του Politis Group / 365000 ευρώ απ’ τη λίστα Πέτσα, παρακαλώ: στo πρωινό μουσικό σόου του γνωστού και ως παρουσιαστή του ελληνικού «The Tonight Show» (ΑΝΤ1) Γρηγόρη Αρναούτογλου. Τις ίδιες ώρες που ο παγκοσμίου φήμης κωμικός και οικοδεσπότης του αμερικανικού «The Tonight Show» (NBC), Τζίμι Φάλον, έκανε διεθνώς ρεζίλι τον  έλληνα πρωθυπουργό, παρομοιάζοντάς τον με τον Άγγλο βασιλιά της γκάφας Mr Bean.

*******

Όπως και να ‘χει, τα τελευταία δημοσκοπικά στοιχεία είναι τόσο απελπιστικά για τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του που είναι αδύνατον να ανατραπούν απ’ οποιοδήποτε «επικοινωνιακό πρότζεκτ επανόρθωσης», οποιουδήποτε «Στάνλεϊ Γκρίνμπεργκ»: το ποσοστό των ανικανοποίητων από την διαχείριση της ενεργειακής κρίσης σε όλες τις τωρινές δημοσκοπήσεις κυμαίνεται από 60 έως 75%, ενώ τα νούμερα που προσωποποιούνται στον Μητσοτάκη και την εμφάνισή του στη ΔΕΘ μεγαλώνουν αφόρητα γι’ αυτόν το λαϊκό έλλειμμα εμπιστοσύνης: σε βαθμό που εκμηδενίζουν όχι μόνο το ενδεχόμενο της εκλογικής αυτοδυναμίας, αλλά και της πρωτιάς του κόμματός του οποίου – προς το παρόν – ηγείται.  

ΥΓ: Για να πάρετε μια ιδέα, το 75% των ερωτηθέντων σε μια… αμαγείρευτη δημοσκόπηση* θεωρεί ανειλικρινή την ομιλία Μητσοτάκη στο Βελλίδειο και ανεπαρκείς τις απαντήσεις του στη συνέντευξη Τύπου, ενώ το 70% κρίνει ως αδύναμο και ανεπαρκές το οικονομικό πακέτο που ανακοίνωσε στη ΔΕΘ.   Όμως τα πράγματα γίνονται συντριπτικά για το  πρωθυπουργικό προφίλ  όταν οι ερωτήσεις των δημοσκόπων φτάνουν στο σκάνδαλο των υποκλοπών: η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτωμένων θεωρεί προσωπικά υπεύθυνο τον κ. Μητσοτάκη γι’ αυτές, ενώ ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 60% κατηγορεί τον ίδιο, την κυβέρνησή του και τα ΜΜΕ για συγκάλυψη… 

*Δημοσκόπηση της R.P. REALPOLLS LTD για την εφημερίδα «δημοκρατία».   

  

Μητσοτάκης & Λοβέρδος VS Τσίπρα: τα άνθη του κακού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η κυβερνητική επιστροφή του Αλέξη

Τα εσωκομματικά μέτωπα σε ΝΔ και ΠΑΣΟK, ως ιδανικό σκηνικό για το πρωθυπουργικό come back Τσίπρα 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Αναμένοντας την «καθοριστική για το κυβερνητικό μέλλον της χώρας» - έτσι διαφημίζεται, ακόμα και από ορισμένους εκ των πολιτικών αντιπάλων του – σημερινή παρέμβαση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα από τη Θεσσαλονίκη, το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εστιάζεται στα εσωκομματικά ντράβαλα του κυβερνώντος κόμματος πρωτίστως, και στα ανείπωτα εκείνα του ΠΑΣΟΚ των Ανδρουλάκη – Λοβέρδου δευτερευόντως, 

Σπεύδω εξαρχής να παραδεχτώ τον μικρό σαρκασμό που εμπεριέχει η αναφορά μου στο «ΠΑΣΟΚ των Ανδρουλάκη – Λοβέρδου», όμως είναι αναπόφευκτος, δεδομένου ότι, μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και των… ανάδρομων δηλώσεων Λοβέρδου επ’ αυτού – όταν, δίκην κυβερνητικού εκπροσώπου, έβγαινε και στήριζε τον ωτακουστή του ηγέτη του κόμματός του πρωθυπουργό – η συνύπαρξη των δύο ανδρών στο ίδιο κόμμα μοιάζει αταίριαστη. Το ίδιο αταίριαστη με τη συνύπαρξη του Κώστα Καραμανλή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη ΝΔ, μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων επίσης, και τις δηλώσεις του πρώτου περί της «αδιανόητης πολιτικής ανοησίας» του δεύτερου, να κατασκοπεύει πολιτικούς του αντιπάλους και δημοσιογράφους κρυπτόμενος πίσω απ’ το «απόρρητο». 

Ωστόσο, τα εσωκομματικά μέτωπα που άνοιξαν στα δυό πάλαι ποτέ κραταιά κυβερνοκόμματα μόνο ως αφορμή τα ενώνει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Η επί της ουσίας σχέση τους είναι η μεταμνημονιακή παθολογία που τα συνοδεύει: η οφειλόμενη στο χάσμα που άνοιξε ο σεισμός… Αλέξης Τσίπρας στα συγκυβερνώντα κόμματα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ των Σαμαροβενιζέλων, κι ευθύς εγιόμοσ’ άνθη… του κακού: Μητσοτάκηδες, Λοβέρδους, κλπ, κλπ. 

******* 

Επί της ουσίας, το «εσωκομματικό μέτωπο» στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι υπαρκτό – ανύπαρκτο: θαμμένο στα βάθη της ενοχικής μυστικοπάθειας που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα από την εποχή της κυβερνητικής συνεργασίας του με τη ΝΔ του Σαμαρά και εντεύθεν. 

Μήλο της εσωκομματικής έριδος, και μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών, είναι – ποιός άλλος; – ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο οποίος, όπως προαναφέραμε, αντί να στηρίξει τον αρχηγό του κόμματός του και να ζητήσει την παραίτηση του Μητσοτάκη που τον παρακολουθούσε, στήριζε τον ωτακουστή πρωθυπουργό με δηλώσεις του τύπου «Δεν τίθεται θέμα εκλογών για την υπόθεση των υποκλοπών», ή «Αν υπάρχει λόγος η Εξεταστική Επιτροπή μπορεί να γίνει και κεκλεισμένων των θυρών», κλπ, κλπ. 

Εντάξει, είναι περιττό να πούμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος συνιστά από μόνος του ένα διαρκές σκάνδαλο για το μετα-Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, και είναι απορίας άξιον αν όχι πώς εξακολουθεί να επιβιώνει πολιτικά (αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι παροικούντες την μιντιακή Ιερουσαλήμ), πώς τον ανέχεται και, κυρίως, γιατί τον ανέχεται ο Νίκος Ανδρουλάκης στο κόμμα που διευθύνει, μετά τις κασκαρίκες που του έχει κάνει… 

Ίσως γιατί δεν τον έπεισε η εκτίμηση του μακαρίτη Ηλία Νικολακόπουλου ότι «η υπερπροβολή Λοβέρδου (σ. σ: από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) ήταν μια επικοινωνιακή φούσκα: Προσπάθησαν να κατασκευάσουν (σ. σ: οι επικοινωνιολόγοι του καθεστώτος Μητσοτάκη με την συνδρομή των εξωνημένων ΜΜΕ) μια νικηφόρα υποψηφιότητα, η οποία αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να περπατήσει»… 

Ίσως γιατί τον έπεισε η εκτίμηση Λοβέρδου ότι το πρόβλημα των Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη είναι κοινό, και δεν είναι οι παρακολουθήσεις αλλά… «το μέτωπο Τσίπρα-Καραμανλικών» που «το πλήρωσε ακριβά η χώρα» και «δεν πρέπει να επαναληφθεί ούτε ως φάρσα». 

******* 

Φυσικά, το… «μέτωπο Τσίπρα - Καραμανλικών» ήταν και είναι μια φάρσα των φιλομητσοτακικών της ΝΔ. Αλλά και αυτών του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, των οποίων, απόντος του Ευ. Βενιζέλου, ο Λοβέρδος «ηγείται»… 

«Αστεία πράγματα» θα μου πείτε, αλλά ο κ. Ανδρουλάκης οφείλει να απαντήσει αν το δίλημμα «Δημοκρατική ανατροπή, ή ανοχή στον καθεστωτισμό και την αδικία που επιβάλλει η σημερινή κυβέρνηση προσβάλλοντας κάθε δημοκράτη στην πατρίδα μας;»,που έθεσε μιλώντας στη ΔΕΘ, μπορεί να απαντηθεί θετικά (για εκλογική απάντηση, ομιλώ) με τον Λοβέρδο εντός του κόμματός του. 

Αυτό που δεν είναι φάρσα, αλλά πραγματικό γεγονός που εξελίσσεται καθημερινά και δημοσίως, είναι το μέτωπο Kαραμανλικοί VS Μητσοτακικών εντός του κυβερνώντος κόμματος: προχθές η εμβληματική δήλωση της Όλγας Κεφαλογιάννη, χθες η φωτογραφία αποδοκιμασίας Καραμανλή προς τον Μητσοτάκη στο Βελλίδειο – να στέκει επιδεικτικά ψυχρός κι ακίνητος την ώρα που το πλήθος γύρω του χειροκροτεί τον πρωθυπουργό – σήμερα ο… μυστικός δείπνος με τον Σαμαρά στον «Βράχο» της Καλαμαριάς, αύριο δυό ακόμα βουλευτές της ΝΔ κατά του «απορρήτου», και το ρήγμα καλά κρατεί… 

Και διαρκώς διευρύνεται, δίνοντας υπόσταση ακόμα και σε εκτιμήσεις σεσημασμένων καραμανλικών δημοσιολόγων, του τύπου: «Από τη στιγμή που ο Καραμανλής αποφάσισε να προβεί σε ολική ρήξη με τον Μητσοτάκη, σημαίνει ότι θα το… πάει μέχρι τέλους, ήτοι μέχρι να ρίξει την κυβέρνηση». Ή, «Στόχος του Καραμανλικού μετώπου είναι η επιστροφή του γαλάζιου μαγαζιού στον «ιδιοκτήτη» του. Είτε με αρχηγό τον ίδιο, είτε με την Κεφαλογιάννη ή τον Δένδια…». 

Όλα αυτά δημιουργούν μια πραγματικά… ωραία ατμόσφαιρα για τον ηγέτη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα – ένα απρόσμενα ιδανικό σκηνικό, για να εμφανιστεί απόψε στο Βελλίδειο όπως του αρμόζει, ως ο αναμενόμενος και εν αναμονή πρωθυπουργός της Αλλαγής: το ρεπορτάζ αναφέρει ότι η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ θα είναι καθοριστική για το κυβερνητικό μέλλον της χώρας, αφού, πέρα από ένα νέο μοντέλο για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης που «θα απαντά στην επιδοματική πλειοδοσία Μητσοτάκη με τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ και την αποδέσμευση της τιμής του ηλεκτρικού από το φυσικό αέριο», θα περιγράφει και «το πλαίσιο της συνεργασίας με τις άλλες δυνάμεις στην κατεύθυνση της προοδευτικής διακυβέρνησης από την κάλπη της απλής αναλογικής»…

Το καθεστώς Μητσοτάκη και τα Μέσα Μαζικής Αμεριμνησίας και Συγκάλυψης

Πως άνοιξαν οι ρωγμές στο «μέτωπο της σιωπής» και αποκαλύφθηκε το πρωθυπουργικό παρακράτος

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

«Δεν υπάρχει τίποτε πιο γόνιμο ή πιο διασκεδαστικό από το να σε αποσπά κάτι από κάτι άλλο». Αυτό το αρχαίο γνωμικό που, κατ’ αρχήν, διατυπώθηκε για να αιτιολογήσει την απίστευτη  γοητεία που ασκεί η αμεριμνησία στον άνθρωπο, με την πάροδο του χρόνου μεταλλάχθηκε σε έναν απ’ τους βασικούς στρατηγικούς κανόνες της επιστήμης των δημοσίων σχέσεων και της επικοινωνίας.

Τα σύγχρονα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας εφαρμόζουν κατά κόρον τη συγκεκριμένη στρατηγική: πασχίζουν ώστε η θεματολογία τους (τα προγράμματά τους, όσον αφορά τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα) να είναι πιο γόνιμα ή πιο διασκεδαστικά  από τα προγράμματα των άλλων (των ανταγωνιστών τους) προκειμένου να αποσπούν την προσοχή μας απ’ τα άλλα και να την κερδίζουν εκείνα. Και καλά κάνουν…

Ωστόσο… κακή τη τύχη, τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας είναι και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Κι εκεί, ιδιαίτερα από τα απολυταρχικά καθεστώτα – το καθεστώς Μητσοτάκη, ας πούμε – τα ΜΜΕ, κατά το μάλλον, αλλοτριώνονται, και το… αρχαίο γνωμικό περί αμεριμνησίας στρεβλώνεται και μεταλλάσσεται, εργαλειοποιούμενο ως εξής:

«Δεν υπάρχει τίποτε πιο γόνιμο ή πιο διασκεδαστικό για μια κυβέρνηση που λειτουργεί σαν συμμορία εξυπηρέτησης ολιγαρχικών και οικογενειακών συμφερόντων – όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ας πούμε – από το να αποσπά την προσοχή της κοινής γνώμης από κάτι – από τα εγκλήματά της κατά του δημοσίου συμφέροντος, ας πούμε – και να την στρέφει σε κάτι άλλο»…

*******

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, δεν έχουμε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά Μέσα Μαζικής Αμεριμνησίας και Συγκάλυψης, και αυτό μας συνέβη – συνέβη στη χώρα μας, εννοώ – από τη στιγμή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαρχής, μέσω μυστικών συμφωνιών με τους τρεις καναλάρχες-εκδότες, και λίγο αργότερα, όταν – με την… ευκαιρία της πανδημίας κορονοϊού και με πρόφαση την εκστρατεία ενημέρωσης κατά του… “αόρατου εχθρού” –  κατάφερε να απαλλοτριώσει (να εξαγοράσει, εάν θέλετε) την πλειονότητα των ΜΜΕ με δημόσιο χρήμα: Λίστες Πέτσα - Πλεύρη, Νόμος Πέτσα, κλπ, κλπ. Και ακολούθως, μέσω του πολυπληθούς, στελεχωμένου με δημοσιογραφικής, κυρίως, καταγωγής, επικοινωνιακού της επιτελείου, να τα χειραγωγεί…

Και να τα μεταβάλλει, στην πλειονότητά τους, από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε Μέσα Μαζικής Αμεριμνησίας και Συγκάλυψης, στην κυριολεξία: από τα 1232 Μέσα Ενημέρωσης της πρώτης Λίστας Πέτσα, τα περισσότερα εκ των οποίων μη καταγεγραμμένα – ακόμα και ανύπαρκτα – σάιτ, μόλις το 10% υπολογίζεται ότι διατήρησαν μια αξιοπρεπή, αποστασιοποιημένη από τις κυβερνητικές επιταγές ενημερωτική γραμμή, μετά την απολαβή της χρηματικής αποζημίωσης στο πλαίσιο της… πέτσινης – όπως εν τέλει αποδείχτηκε – καμπάνιας "Μένουμε Σπίτι":

Από τα 6 κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, με προσωπική… φροντίδα του κ. Μητσοτάκη, ούτε ένα δεν παρέμεινε ανυπότακτο ● Από τα «μεγάλα» ειδησεογραφικά σάιτ και τις «ηλεκτρονικές» εκδόσεις των  εφημερίδων μόνο η efsyn.gr, το ethnos.gr και τα μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού κομματικά και παρακομματικά ψηφιακά Μέσα της αξιωματικής, κυρίως, αντιπολίτευσης ● Από τις έντυπες εφημερίδες μόνο η Εφημερίδα των Συντακτών, οι κομματικές και παρακομματικές της αντιπολίτευσης (ΑΥΓΗ, Ριζοσπάστης, Ντοκουμέντο κ.α.) και, δυό της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της ΝΔ, η «Δημοκρατία» και η Εστία.

*******

Χρειάστηκε να υπερβεί τον ύψιστο πήχη πολιτικής διαφθοράς ο απίθανος αυτός πρωθυπουργός (να αυτοχρισθεί αρχηγός της ΕΥΠ και να παρακολουθεί τα τηλέφωνα των πολιτικών αντιπάλων του και των ελάχιστων αδέσμευτων δημοσιογράφων που έχουν απομείνει να ερευνούν τα μαφιόζικα πολιτικά και επιχειρηματικά καμώματά του), για να σπάσει το απόστημα: να ανοίξουν κάποιες ικανές ρωγμές στο   μέτωπο σιωπής των Μέσων Μαζικής Αμεριμνησίας και Συγκάλυψης που ο ίδιος είχε οικοδομήσει, για να φανεί το απεχθές αληθινό πρόσωπο του ίδιου και της εγκληματικής συμμορίας πίσω του…           

Από αυτούς τους ελάχιστους αδέσμευτους δημοσιογράφους που έχουν απομείνει να ερευνούν τα μαφιόζικα πολιτικά και επιχειρηματικά καμώματά του άνοιξαν οι «ρωγμές». Κι από την Εφημερίδα των Συντακτών, τα λιγοστά κομματικά και παρακομματικά ΜΜΕ  της αντιπολίτευσης (ΑΥΓΗ, Ριζοσπάστης κλπ.) και καμιά δεκαριά ακόμα, διαδικτυακά ως επί το πλείστον, ανεξάρτητα Μέσα…

Κυρίως όμως απ’ τον ευρωπαϊκό και αμερικανικό Τύπο, τα διεθνή ΜΜΕ: Reuters,  Al Jazzeera, Associated Press, Guardian, New York Times, Politico, Handelsblatt, Financial Times, Libération, Le Monde, όλα ή σχεδόν όλα τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ έστηναν καθημερινά στον τοίχο τον «ωτακουστή πρωθυπουργό» και την διεφθαρμένη κυβέρνησή του, ζητώντας ακόμα και την παραίτησή του: "Η σαπίλα στην καρδιά της Ελλάδας είναι τώρα καθαρή για να τη δει ο καθένας" έγραψαν οι New York Times…

Ωστόσο τα ελληνικά ΜΜΕ, στο σύνολό τους σχεδόν, αρνήθηκαν  να την δουν. Και συνεχίζουν να το κάνουν, δέσμια της καθεστωτικής επικοινωνιακής στρατηγικής της αμεριμνησίας και της συγκάλυψης: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο γόνιμο ή πιο διασκεδαστικό για μια κυβέρνηση που λειτουργεί σαν συμμορία εξυπηρέτησης ολιγαρχικών και οικογενειακών συμφερόντων όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, από το να αποσπά την προσοχή της κοινής γνώμης από τα εγκλήματά της κατά του δημοσίου συμφέροντος, και να την στρέφει σε κάτι άλλο»: οποιοδήποτε αμέριμνο και συγκαλυπτικό άλλο…

Δεν τον θέλει ούτε το κόμμα που τον γέννησε: τίτλοι τέλους για τον ωτακουστή πρωθυπουργό…

«Διαβάζοντας» τα διαδικτυακά αποτυπώματα της πρωτοφανούς πολιτικής απομόνωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την εμπλοκή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής   

Η συνήθης καθημερινή περιήγησή μου στο διαδίκτυο: ελληνικά και ξένα ειδησεογραφικά σάιτ, Facebook, Twitter, σε μια καταιγιστική πολυχρωμία λέξεων και εικόνων που προσπαθούν να με αγγίξουν. Αλλά δεν τα καταφέρνουν – περνούν από μπροστά μου και τίποτε απ’ αυτά δεν μου λέει τίποτα, όλα είναι ξένα στις αισθήσεις μου, (...) ήχοι άγνωστων φωνών, συλλογική σαλάτα της ζωής…

Όμως όχι, μια στάση εδώ, για ένα tweet που κάτι λέει: «Είδα χτες τον δημοσιογράφο Κουκάκη στο "Κόντρα" να εξιστορεί πως κατάλαβε ότι ήταν υπό παρακολούθηση και ήταν συγκλονιστικός. Τον κατέγραφαν ακόμα κι έξω από το σχολείο του παιδιού του, «ακούγονταν παιδικές φωνές» είπε. Εύχομαι ο ελληνικός λαός να τους πετάξει με τις κλωτσιές».

«Εύχομαι ο ελληνικός λαός να τους πετάξει με τις κλωτσιές»: η κούραση όλων των προσδοκιών και όλων όσα αυτές περιέχουν, η απώλεια των προσδοκιών, το άχρηστο της ύπαρξής τους, η εκ των προτέρων κούραση που πρέπει να τις έχεις για να τις χάσεις ύστερα, η πληγή που σου αφήνουν, η ντροπή του νου που τις είχες γνωρίζοντας το τέλος τους», θα σχολίαζε ο Φερνάντο Πεσσόα…

*******

Και ξαφνικά, μέσα απ’ τα γνωστά αιματοσπερμικά ταραταζούμ των ηλεκτρονικών εφημερίδων κυβερνητικής ιδιοχρησίας, βγαίνει ο μέγας τράγος… Ο πεσσοϊκός φορέας άχρηστων προσδοκιών που χάθηκαν μες στη ντροπή του νου: ο σκοτεινός ωτακουστής – πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης… Φοράει τενεκεδένιο στέμμα κι ένα ζευγάρι παρωπίδες… Ραντίζει με ρωσοτουρκικό αίμα τις ιντερνετικές κερκίδες, κάνοντας το μανιοκαταθλιπτικό τοπίο να μεγαλώνει: «Πούτιν και Ερντογάν δεν κρύβουν ότι θέλουν άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα!..», φθέγγεται. Που πάει να πει, «Δεν είναι που ο Τσίπρας  δεν με θέλει. Είναι που ο Πούτιν και ο Ερντογάν θέλουν να με ρίξουν και να βάλουν στη θέση μου τον Τσίπρα»!...  

«Xαχαχαχαχα… Ο Πούτιν και ο Ερντογάν σε μάραναν; Τώρα πια δεν σε θέλει ούτε η μάνα σου, μάνα μου», ήταν το σχόλιο γνωστού αριστερόστροφου τρολ του στο Twitter…

Διαδικτυακά καλαμπούρια: το γελοίον του πρωθυπουργικού φθέγματος και το βλαχομπαρόκ σχόλιο του «αριστερόστροφου» τρολ εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος, σκέφτηκα: στην κουτοπόνηρη συχνότητα της σύγχρονης λαϊκής κουλτούρας της παρακμής∙ που δεν είναι παρά όγκοι ιντερνετικής κοπριάς!.. 

*******

Ωστόσο, εκείνο το  “τώρα πια δεν σε θέλει ούτε η μάνα σου, μάνα μου” του «αριστερόστροφου τρόλ», ομολογώ ότι σε μια παράφραση του τύπου “τώρα πια δεν σε θέλει ούτε το κόμμα που σε γέννησε”, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος τέλους της άδοξης –  μπάσταρδης πολιτικής σταδιοδρομίας Μητσοτάκη. Αφού, πράγματι, δεν τον θέλει πια κανένας: 

● «Ακόμα κι όσοι «έσκιζαν τα ρούχα» τους γι’ αυτόν, αποτραβιούνται. Άλλοι πιο διακριτικά, άλλοι απότομα. Σαν να φοβούνται ότι όποιος τον αγγίζει πλέον λερώνεται», έγραφε προ ημερών αρθρογράφος δεξιάς εφημερίδας…

● «Τον εγκαταλείπουν οι πάντες», έγραψε μια άλλη, της … παράταξης κι αυτή: Σαμαράς και Καραμανλής του έστειλαν ηχηρό μήνυμα δια της απουσίας τους από την προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για τις υποκλοπές…

Κι ύστερα ήρθαν οι… καραμανλικές μέλισσες, κεντρίζοντας τον ωτακουστή πρωθυπουργό δηλητηριώδεις δηλώσεις αποδοκιμασίας: «Την αρχή έκανε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ακολούθησαν οι Όλγα Κεφαλογιάννη,  Κώστας Τζαβάρας, Νικήτας Κακλαμάνης, με τελευταία και πιο ουσιαστική παρέμβαση όσον αφορά τη σωτηρία της τιμής της παράταξης (sic) αυτή του Θόδωρου Ρουσόπουλου», περιγράφει μια τρίτη, δεξιά, επίσης, φυλλάδα. Για να βγει προχθές ο… Βούδας απ’ τα Ανώγεια αυτοπροσώπως, και να βάλει την… ταφόπλακα στον Μητσοτακικό γόνο.        

Ναι, δεν τον θέλει πια κανένας, ούτε εντός, ούτε εκτός της χώρας: ούτε… ΝΑΤΟ ούτε Βαρσοβία, πάρα μόνο οι ολιγάρχες που σχετίζονται μαζί του και τα Μέσα που σχετίζονται… μαζί τους. Το σημαντικότερο, δεν τον θέλει ο λαός: το 75% των Ελλήνων αναγνωρίζει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρει προσωπική ευθύνη για τις υποκλοπές και το 54% ζητά πλέον την παραίτησή του»*…

Υ.Γ.: Περιττό να σας πω ότι κατά την ιντερνετική περιήγηση που σας ιστορώ, συνάντησα και κάποιους followers του… prime minister (γνωστά και μη εξαιρετέα τρολ του Μαξίμου, μεταξύ μας…) να λιβανίζουν με τα tweet τους τον «αρχηγό», σαν να μη συνέβη τίποτα. Ένας απ’ αυτούς, μάλιστα, δημοσιογραφικής καταγωγής, απέδιδε τα εξ οικείων βέλη στον φθόνο που αισθάνονται για τον αρχηγό οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι: «ο Κυριάκος είναι πολιτική διάνοια μπροστά σ’ αυτούς τους τυχάρπαστους», κατέληγε…

Αγαπητέ μου, μάθε ότι η συνείδηση της μη συνείδησης της ζωής είναι ο αρχαιότερος φόρος της διάνοιας, κι αυτήν ο αρχηγός σου δεν την κατέχει, του απάντησα… Κατά τα λοιπά, όπως έλεγε ο Φερνάντο Πεσσόα, «υπάρχουν και διάνοιες ασυνείδητες... λάμψεις πνευματικές, ρεύματα διανοητικά, φωνές και φιλοσοφίες που έχουν την ίδια κρίση με τα σωματικά αντανακλαστικά, όση και το συκώτι και τα νεφρά στη διαχείριση των εκκριμάτων τους»...

*Στοιχεία έρευνας της «Public Issue»