Kεντρική φιγούρα στο παλίμψηστο της πολιτικής διαφθοράς ο Μητσοτάκης …

Το σκάνδαλο  Πάτση  επισφραγίζει την… απαράμιλλη τετραετία πολιτικής σαπίλας που αφήνει πίσω του ο εν αποδρομή πρωθυπουργός 

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 

Προσωπικά, έναν μόνο Πάτση γνώρισα, τον τιτανοτεράστιο Χάρη Πάτση∙ που, με τα ανοιχτόκαρδα λεξικά και τις  εγκυκλοπαίδειές του, μας βοήθησε – εμάς τους μαθητές του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα – να ξεπεράσουμε την φοβική μετεμφυλιακή πολιτική κουλτούρα των γονιών μας. Και να «χτίσουμε» την ακομπλεξάριστη δημοκρατική κουλτούρα της γενιάς μας, της γενιάς του αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου.

 

Πενήντα χρόνια μετά, ένας άλλος Πάτσης, ο βουλευτής που, εν γνώσει του κ. Μητσοτάκη, πλούτιζε ξεσπιτώνοντας αδύναμες λαϊκές οικογένειες, επιχειρεί να μας γειώσει και πάλι (για πολλοστή φορά στη διάρκεια της μεταπολίτευσης) στο βασικό φοβικό αίσθημα της  μετεμφυλιακής πολιτικής κουλτούρας ότι «αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ»…

 

Ότι οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας του αστικού κράτους ποτέ δεν σταμάτησαν να κλέβουν – πάντα διεκδικούσαν το δικαίωμα στην κλοπή, τη μίζα, τη δωροδοκία χωρίς ηθικούς και νομικούς περιορισμούς. Κι ότι σήμερα, ακόμα χειρότερα, «έχουν σταματήσει να αισθάνονται ντροπή όταν το πράττουν, ότι ζητούν με πείσμα το δικαίωμα να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν με μυστικότητα», όπως προ δεκαετίας δήλωνε ο εισαγγελέας της ιταλικής επιχείρησης «Καθαρά Χέρια», Πιερκαμίλο Νταβίγκο.

 

Τέσσερα χρόνια πριν, γράφοντας για τους πρωταγωνιστές στο σκάνδαλο NOVARTIS που μαύριζε τον πολιτικό ορίζοντα της χώρας, θυμήθηκα τη φράση αυτή του Ιταλού εισαγγελέα – που,  σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι οι σημερινοί πολιτικοί δεν έχουν πρόβλημα να κλέβουν στα φανερά – ένα γλυπτό παλίμψηστο αποκαλύφθηκε στον νου μου, που ήταν, λέει, το παλίμψηστο της μεταπολιτευτικής πολιτικής διαφθοράς και της κλεπτοκρατίας…

 

Γιγάντια ανάγλυφα πορτρέτα των γνωστών και μη εξαιρουμένων αρχικλεφταραίων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας της Ελλάδος: Παπαγεωργόπουλος Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου κι άλλοι, κι άλλοι, κι ανάμεσά τους να προβάλλουν οι εικόνες των πολιτικών προσώπων της δικογραφίας της Novartis∙ οι Σαμαράς και Βενιζέλος και Λοβέρδος και Άδωνις & ΣΙΑ.

 

*******

Τώρα, μετά και το σκάνδαλο Ανδρέα Πάτση που – εκτός απροόπτου – ήρθε να επισφραγίσει την… απαράμιλλη τετραετία πολιτικής διαφθοράς που αφήνει πίσω της η κυβέρνηση της ΝΔ, το ανάγλυφο πορτραίτο του εν αποδρομή πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη παίρνει περίοπτη θέση στο παλίμψηστο  της μεταπολιτευτικής πολιτικής διαφθοράς και της κλεπτοκρατίας ως το απόλυτο γκρο πλαν, με το… Predator στο χέρι…

 

Δίπλα του, ο ανηψιός Δημητριάδης και ο Κοντολέων και ο Πάτσης και ο Πέτσας κι όλοι οι… άριστοι των deals, των απευθείας αναθέσεων και της πολιτικής ρεμούλας κολλητοί του – και στο φόντο, σε οικογενειακό stand up, η Μαρέβα και ο μίστερ… Μπόργιανς - Παπασταύρου, και η Ντόρα κι ο Χριστοφοράκος. Και οι άλλοι, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, συγγενείς του δικαιώματος στη μίζα, την κλοπή και την δωροδοκία: να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν μέχρι τώρα οι πολιτικοί τους πρόγονοι με μυστικότητα, και μια κάποια ντροπή...

 

Είναι νωπές οι ξεδιάντροπες και αλαζονικές κοινοβουλευτικές σιωπές με τις οποίες ο… παλίμψηστος Κυριάκος Μητσοτάκης καταπίνει τα αμείλικτα «κατηγορώ» του  Αλέξη Τσίπρα στις αλλεπάλληλες συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών για την πολιτική διαφθορά – αυτή τη γάγγραινα που εμφιλοχωρεί στον ίδιο και στο κυβερνητικό του περιβάλλον και  σαπίζει το σώμα της πολιτικής και της δημοκρατίας. Αντιδρώντας με το βασικό ένστικτο του εκπροσώπου μιας πολιτικής διαφθοράς πιο προωθημένης απ' αυτήν που προφήτευε ο Πιερκαμίλο Νταβίγκο: κλέβουμε στα φανερά και χωρίς καμιά ντροπή…

 

*******

Η  κυβέρνηση Τσίπρα, κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας της, αν μη τι άλλο προσπάθησε, έκανε ότι μπορούσε, προκειμένου να αντιμετωπίσει «αυτή τη γάγγραινα που σαπίζει το σώμα της πολιτικής και της δημοκρατίας». Είναι σίγουρο δε, ότι θα συνεχίσει την προσπάθεια και σε ενδεχόμενη δεύτερη, στον επόμενο χρόνο. Ωστόσο – όπως συνέβη και στην περίπτωση  NOVARTIS – είναι αμφίβολο αν θα πετύχει να σπάσει το κέλυφος της σκανδαλώδους ασυλίας που έχουν πετύχει οι ίδιοι οι πολιτικοί για την πάρτη τους…

 

Είναι θέμα  δημοκρατικής αναπηρίας του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος: η πολιτική και οι πολιτικοί τοποθετούνται υπεράνω του νόμου, δεν υπόκεινται στη Δικαιοσύνη. Ως εκ τούτου η κοινωνία, οι πολίτες, δεν θεωρείται ότι έχουν έννομο συμφέρον να εγκαλούν την πολιτική τάξη για τυχόν βλάβες που τους προξενεί.

 

Ακριβέστερα, «η πολιτική αυτονομία και η πολιτική ασυλία της κρατικής εξουσίας, η απουσία πολιτικού δικαίου και, συνακόλουθα, δικαιϊκής ευθύνης της πολιτικής εξουσίας, ο σκοπός της πολιτικής που ορίζει κατά βούληση η πολιτική τάξη, το πολιτικό προσωπικό που ενσαρκώνει εν λευκώ τις ιδιότητες του εντολέα και του εντολοδόχου, του ελέγχοντος και του ελεγχομένου συνθέτουν το πολιτειακό θερμοκήπιο της ιδιοποίησης και της διαφθοράς στο περιβάλλον της νεοτερικότητας».*

 

Έτσι, η πολιτική πράξη καταντάει ένα παιχνίδι διαφθοράς που σκοτώνει την πολιτική. Όσο για τους συστημικούς επαγγελματίες πολιτικούς, είναι αμφίβολο αν θα σταματήσουν κάποτε να εγκληματούν, και να αισθάνονται ντροπή όταν το πράττουν... Κι αφήστε τον Αριστοτέλη να... πιστεύει ότι, ευλόγως, το πολιτικό έγκλημα τιμωρείται αυστηρότερα στη δημοκρατία επειδή προκαλεί συλλογική, άρα μεγαλύτερη, βλάβη απ’ ό,τι το κοινό έγκλημα…

 

* Γιώργος Κοντογιώργης, Διαφθορά και πολιτικό σύστημα (1) myriobiblos.gr

Ο Ερντογάν παίζει τάβλι κι ο Μητσοτάκης… Μονόπολη: απ' τη μια διπλωματία α λα τούρκα κι απ' την άλλη επικοινωνιακές κορώνες

Ο Έλληνας πρωθυπουργός νοιάζεται περισσότερο για μπίζνες και deals παρά για τα εθνικά συμφέροντα

  

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Και ξαφνικά, για λίγες μόνο μέρες, ο Ερντογάν έβγαλε τον…   σκασμό. Και ο Μητσοτάκης, μετά συγχωρήσεως, επίσης. Σε επικοινωνιακό επίπεδο, μιλάμε: για τις ακραία επιθετικές και τις ακραία αμυντικές συγκρουσιακές φανφάρες ένθεν – κακείθεν που, μετά το αλήστου μνήμης… θερμό επεισόδιο στο δείπνο της Πράγας, δέσποζαν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στους τίτλους ειδήσεων των καναλιών και των λοιπών κατεχομένων – από τους δυο γείτονες ηγέτες – Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης…  

Ξαφνικά λοιπόν, για λίγες μόνο μέρες, οι Ερντογάν και Μητσοτάκης βγήκαν απ’ το επικοινωνιακό κάδρο και τα ελληνικά… κατεχόμενα ΜΜΕ παραδόθηκαν εξ ολοκλήρου στο απεχθές κύκλωμα των βιαστών «της άμοιρης δωδεκάχρονης» ξεκοκαλίζοντας με αρρωστημένη βουλιμία κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρειά του. Ενώ τα τουρκικά αντίστοιχα, αφέθηκαν να ξομπλιάζουν τις… βλαβερές επιπτώσεις του πεπρωμένου. Το οποίο, κατά την δήλωση του Ταγίπ Ερντογάν, ευθύνεται για την έκρηξη στα ορυχεία της Αμάσρα, και τους 41 νεκρούς ανθρακωρύχους που άφησε πίσω της.

Κι εκεί που κοιμόμαστε ήσυχοι, ότι ο Τούρκος δεν θα ‘ρθει νύχτα να μας «χαλάσει», όπως φοβέρισε τον Μητσοτάκη στην  Πράγα, βγήκαν οι… αναλυτές των New York Times να μας ξανατσιτώσουν. Να μας πουν ότι «ναι μεν, δεν αναμένονται ένοπλες συγκρούσεις Ελλάδας – Τουρκίας (σ σ: ότι ο καυγάς  Ερντογάν – Μητσοτάκη στην Πράγα ήταν για τα εκλογικά παπλώματα των χωρών τους) αλλά ότι δεν μπορούν και να αποκλειστούν τελείως».

*******

«Ένας πολιτικά απειλούμενος Ερντογάν γίνεται  όλο και πιο επικίνδυνος για τους γείτονές του, με ενδεχόμενο να συμβούν ατυχήματα», δήλωσε ο διευθυντής του ερευνητικού ιδρύματος EDAM, Sinan Ulgen, στους New York Times. Υπενθυμίζοντας ότι «λόγω εκλογών στην Τουρκία και την Ελλάδα, οι δύο χώρες παραλίγο να μπουν σε πόλεμο 3 φορές: τη δεκαετία του 1970  με  την έρευνα για πετρελαϊκά κοιτάσματα στο Αιγαίο (σ. σ: το 1976 με το περίφημο «Σισμίκ Ι», γνωστό και ως «Χόρα»), το 1995-96 για διεκδικήσεις αμφισβητούμενων  βραχονησίδων στο ανατολικό Αιγαίο (σ, σ: το θερμό επεισόδιο στα Ίμια) και το 2020, πάλι για ενεργειακή εξερεύνηση (σ. σ: με το Oruc Reis σε ελληνικά χωρικά ύδατα, κοντά στο Καστελόριζο) σε αμφισβητούμενα ύδατα».

Δεν ξέρω εάν – όπως υποστηρίζει ο Sinan Ulgen – και στις τρείς  αυτές περιπτώσεις «ατυχημάτων» η ελληνική πλευρά  «έπαιζε μπάλα α λα τούρκα» (που πάει να πει, στημένη ένταση με προκλήσεις και ρητορική  στρατιωτικών «γερακιών» και υπερεθνικιστών πολιτικών, με το βλέμμα στραμμένο στις εγχώριες  εκλογές), αλλά για τις τωρινές κοκορομαχίες Ερντογάν – Μητσοτάκη είναι σίγουρο: ο δεύτερος μιμείται τον πρώτο, με τη βεβαιότητα ότι συσπειρώνει εκλογικά τους χαμένους σαμαρικούς και μετακαραμανλικούς (και χρυσαυγίτες – «γιατί όχι»;) εθνικιστές και ακροδεξιούς.

Σίγουρο επίσης είναι το γεγονός ότι ο Sinan Ulgen των New York Times (όπως και όλοι οι αναλυτές του διεθνούς Τύπου) δεν θα «τοποθετούσε» τα τρία αυτά θερμά επεισόδια σε «αμφισβητούμενα» αλλά σε ελληνικά χωρικά ύδατα και περιοχές» αν οι Έλληνες ηγέτες (Κωνσταντίνος Καραμανλής, Κώστας Σημίτης και Κυριάκος Μητσοτάκης) που τα διαχειρίστηκαν έπαιζαν α λα τούρκα και στο πεδίο της διπλωματίας – και όχι μόνο στο πεδίο της επικοινωνίας.

*******  

Δυστυχώς η Ελλάδα, παραδοσιακά, «χρησιμοποιεί το Διεθνές Δίκαιο αμυντικά και όχι για να χτίσει δικαιώματα», όπως εξηγούσε προ ημερών ο καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και   πρώην υπουργός Εξωτερικών (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), Νίκος Κοτζιάς, αναφερόμενος στην «διαρκή υποχωρητικότητα» του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του απέναντι στην ακραία επιθετική διπλωματία του Ερντογάν.

Από την άλλη, ο Τούρκος ξέρει πώς να απειλεί την Ελλάδα και πώς να είναι σκληρός με ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ για επικοινωνιακούς λόγους, αλλά δεν έχει πρόβλημα να επενδύει σε οικονομικές και στρατιωτικές συμφωνίες με την Ουκρανία και, ταυτόχρονα, να αντιμετωπίζει με… κατανόηση τον Βλαντιμίρ Πούτιν, να τα βρίσκει με τον Μπάϊντεν και να τους δουλεύει όλους ψιλό γαζί ποζάροντας ως… πολεμικός μεσολαβητής.  

Ο Ερντογάν απλώς παίζει …τάβλι με τη Ελλάδα και με ολόκληρη τη  Δύση, διευκρινίζει με αφοπλιστική γλαφυρότητα  ο Τούρκος ακαδημαϊκός –  συγγραφέας του βιβλίου «Η Νέα Τουρκία του Ερντογάν», Αχμέτ Ινσέλ: περιφέρει όλα τα πούλια στο τάβλι, αλλά με κάθε ζαριά αλλάζει το παιχνίδι, ανάλογα με το συμφέρον του, για να κερδίσει… Εργάζεται δήθεν για την ειρήνη στην Ουκρανία, ελπίζοντας σε αντάλλαγμα ότι οι σύμμαχοί του θα τον αφήσουν να κάνει ό,τι θέλει στην Τουρκία και να συνεχίζει την στρατιωτική κατοχή στην Κύπρο και τις προκλητικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο…

Αυτό είναι το θέμα μας: ο Ερντογάν παίζει (διπλωματικό) τάβλι και ο Μητσοτάκης (επιτραπέζια) Μονόπολη: προ ημερών μάλιστα, ο «δικός μας» εφηύρε και πρόσθεσε έναν νέο κανόνα στο… παιγνίδι του, τα «επίσημα εγκαίνια επένδυσης»: όπου,  ο κερδισμένος βγάζει σέλφι με τους συμπαίκτες του, με φόντο πλακέτες για το έργο που θα κατασκευαστεί – πριν…  να κατασκευαστεί. Τον εφάρμοσε μάλιστα επί εδάφους την περασμένη Δευτέρα τον… επιτραπέζιο κανόνα, με σέλφι και ταρατατζούμ επί του εργοταξίου του Ελληνικού…  

Αφήνοντας τον κ. Δένδια στην διπλωματική του μοναξιά, να  ισορροπεί στο ξεφτισμένο σχοινί της «εθνικής γραμμής»… Με τον Ερντογάν, απ’ τη μια, να αλλάζει με κάθε ζαριά το διπλωματικό  παιχνίδι, και τον… δικό του, απ’ την άλλη, να παίζει ανέμελος Μονόπολη: «Ο κ. Μητσοτάκης ενδιαφέρεται πιο πολύ για deals και μπίζνες, παρά για τα εθνικά συμφέροντα», απεφάνθη επί του… πρακτέου, όταν ρωτήθηκε (σε ραδιοφωνική συνέντευξη) ο Νίκος Κοτζιάς. Άδικο έχει;    

Mitsotakisgate 2: το σίκουελ του θρίλερ των παρακολουθήσεων έχει και… Ειδικό Δικαστήριο

Η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα πάει την έρευνα ως το τέλος μας επιτρέπει να φαντασιωνόμαστε το σίκουελ του «θρίλερ με τους κοριούς»

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής     

Όσα συνέβησαν με την εξεταστική για τις υποκλοπές την εβδομάδα που πέρασε, αυτή η αλληλουχία κυβερνητικών παλινδρομήσεων για την δημοσίευση ή μη των πορισμάτων, την κλειστή ή δημόσια συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής επ’ αυτών κλπ. κλπ., αποκαλύπτουν την ματαιότητα της ύπαρξης του εν λόγω κοινοβουλευτικού θεσμού: την ιστορικά θεμελιωμένη πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι η εξεταστική επιτροπή (μαζί με τον νόμο «περί ευθύνης υπουργών» και το αδιερεύνητο «πόθεν έσχες») αποτελεί μία ακόμα συντεχνιακή κατασκευή αυτοάμυνας των εκάστοτε κυβερνώντων απέναντι στον κοινοβουλευτικό έλεγχο – μία ακόμα απάτη του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, που μεγεθύνει την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής.

Επί της ουσίας, μετά το σπάσιμο της ομερτά (που θέλησε αρχικά να επιβάλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης) από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, έχουμε τα έξι κομματικά πορίσματα – ένα του κυβερνώντος κόμματος και πέντε των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Το μόνο θετικό – τρόπος του λέγειν – που προκύπτει αυτή τη φορά είναι ότι, σε γενικές γραμμές, τα πέντε πορίσματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν είναι αλληλοσυγκρουόμενα όπως συνήθως, αλλά κινούνται σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με το πόρισμα των βουλευτών της πλειοψηφίας. Το οποίο δεν είναι παρά προοίμιο του χαρακτηρισθέντος ως… «απορρήτου» πορίσματος της εξεταστικής επιτροπής.

Σύμφωνα με αυτό δεν υπάρχει ούτε καν σκάνδαλο: ο Μητσοτάκης είναι εντελώς, μα εντελώς αθώος, η ΕΥΠ έκανε απλώς τη δουλεία της, και σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται, άμεσα ή έμμεσα, με το κακόβουλο λογισμικό Predator και τις παράνομες τηλεφωνικές υποκλοπές.

*******

Αντίθετα, τα «πορίσματα» των κομμάτων της αντιπολίτευσης τεκμηριώνουν την προσωπική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις παρακολουθήσεις (πόρισμα ΣΥΡΙΖΑ), καθώς και το γεγονός ότι η ΕΥΠ αξιοποιούσε το Predator από κοινού με τις «επίσημες επισυνδέσεις». Ωστόσο, οι τερατώδεις (και, κατά τη γνώμη μου, αποτελεσματικές) απόπειρες συγκάλυψης του σκανδάλου εκ μέρους του κυβερνώντος κόμματος και της χειραγωγημένης απ’ αυτό πλειοψηφίας της εξεταστικής επιτροπής που διαπερνούν τα συγκεκριμένα πορίσματα, ομολογούν την ματαίωσή τους:

«Ο ίδιος ο τρόπος λειτουργίας της εξεταστικής επιτροπής, με πρώτιστη ευθύνη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, υπονόμευσε εξαρχής την ουσιαστική έρευνα για την απόδοση όλων των πολιτικών και άλλων ευθυνών για τις υποκλοπές…», σημειώνει στο πόρισμά του το ΚΚΕ. Και προσθέτει ότι «υπηρετήθηκε έτσι η διπλή στόχευση, αφενός της πλήρους συγκάλυψης της αλήθειας, αφετέρου η επιχείρηση αποπροσανατολισμού από τα κομβικά ζητήματα, που έπρεπε και πρέπει να αναδειχθούν στον λαό, γύρω από το απόρρητο των επικοινωνιών του, την προστασία των προσωπικών δεδομένων του, τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες του».

Το πόρισμα του ΜέΡΑ25 εξάλλου, σημειώνει ότι το μόνο πόρισμα που μπορεί να εξαχθεί από τη συγκεκριμένη διαδικασία είναι η πλήρης έκπτωση των δημοκρατικής λειτουργίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος και η καταρράκωση του κράτους δικαίου στη χώρα μας: Απλώς προστέθηκε άλλο ένα (βαρύ) περιστατικό στο πολιτικό μητρώο της κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ένοχης πρακτικής της κυβερνητικής εξουσίας στην Ελλάδα»

*******

Όλα αυτά σε σεντονιάδες χιλιάδων λέξεων νομικού χαρακτήρα, μέσα απ’ τις οποίες ο δημοσιογράφος, αλλά και ο απλός αναγνώστης – πολίτης καλούνται να βγάλουν το δικό τους… πόρισμα για το «θρίλερ με τους κοριούς»∙ αφού, η… περί του «απορρήτου» πορίσματος  συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής δεν αναμένεται παρά να ρίξει τίτλους τέλους πριν το τέλος στο «Mitsotakis gate», αφήνοντάς το αδιερεύνητο –  τυλιγμένο στο σκοτεινό πέπλο της συγκάλυψης: όπως αφήνουν οι παραγωγοί του Χόλυγουντ τα πιασιάρικα θρίλερ τους, υπαινισσόμενοι ότι η ταινία έχει και.. sequel. Που πάει να πει ότι η ταινία έχει και συνέχεια, ότι ακολουθεί το Mitsotakisgate 2. 

Ωστόσο, η μόνη ελπίδα μας να δούμε το… σίκουελ των υποκλοπών υπό τον τίτλο «Mitsotakisgate 2» επαφίεται στην υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ ότι, όπως και να ‘χει,  θα συνεχίσει να διερευνά την υπόθεση με όλα τα διαθέσιμα κοινοβουλευτικά μέσα, και θα αποστείλει το πόρισμα της εξεταστικής στη δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας την απόφαση της πλειοψηφίας να χαρακτηριστεί το πόρισμα απόρρητο.

Ούτως ή άλλως, τίποτα δεν μας εμποδίζει να φαντασιωνόμαστε το σενάριο, το καστ, την παραγωγή του σίκουελ: με τον μίστερ Μπιν στο ρόλο του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Μ@τσοτ@κη... / να στήνει με συγγενείς και κολλητούς του ένα υπερσύγχρονο δίκτυο κατασκοπείας… / να προμηθεύεται κακόβουλα λογισμικά τηλεφωνικών υποκλοπών υπογράφοντας μυστικές συμβάσεις με την εταιρία Kr@k@l πίσω απ’ την οποία κρύβονται οι επιχειρηματίες Λ@βρ@νος και Μπ@τζι@ς... / αυτοί να εισπράττουν μεγάλες προμήθειες από την κυβέρνηση μέσω του ανιψιού του μίστερ Μπιν και κουμπάρου του… μίστερ Λ@βρ@νος, Γρ@γόρη Δημητρι@δη … / να νοικιάζουν εν τέλει για λογαριασμό της κυβέρνησης, και του μίστερ Μπιν προσωπικώς, το… κακόβουλο Predator… /  εκείνος να βάζει τα ακουστικά και να πιάνεται στα πράσα καθώς παρακολουθεί μια σειρά πολιτικών αντιπάλων του, μεταξύ των οποίων οι Ανδρ@λ@κης και Σπ@ρτζ@ς... / και μια σειρά ερευνητών δημοσιογράφων, μεταξύ των οποίων ο Κουκ@κης... / να σχηματίζεται δικογραφία εναντίον του… / και να παραπέμπεται… / και να δικάζεται… / και… Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ.

 

 

Η «καραμανλική» ΝΔ, ο «αστροναύτης χωρίς επιστροφή» Μητσοτάκης, και η εναλλακτική «Αλέξης Τσίπρας»

Καθώς έρχεται χειμώνας και καταχνιά, η μάχη για την ανατροπή της εικονικής πραγματικότητας Μητσοτάκη κορυφώνεται

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 

«Η ΝΔ εκφράζει στις μέρες μας το κοινωνικό ρεύμα όπου ο πατριωτισμός της ευθύνης συναντά τον εκσυγχρονισμό της προόδου», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του με την ευκαιρία της 48^ης επετείου ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας.

 Ωστόσο, εάν, ω του θαύματος, τη στιγμή που διάβαζε τη στερεότυπη αυτή φανφάρα είχε μια ξαφνική έκλαμψη ειλικρίνειας, ο κ. Μητσοτάκης θα ομολογούσε ότι «η ΝΔ εκφράζει στις μέρες μας (σ. σ: στις μέρες του, δηλαδή) το κοινωνικό ρεύμα όπου ο αρρωστημένος πατριωτισμός των “μακονομάχων”  συναντά τον σκοταδισμό του προδικτατορικού κράτους της δεξιάς».   

 

Εδώ οφείλω να διορθώσω και τη δική μου στερεοτυπική φράση που βάζει τον Μητσοτάκη να εκφωνεί την δική του στερεότυπη φανφάρα «απευθυνόμενος προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του». Να ομολογήσω, δηλαδή, ότι αυτός ο κτητικός προσδιορισμός («του κόμματος του») που χρησιμοποιώ, είναι λανθασμένος: στην πραγματικότητα, οι μισοί και πλέον βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος – όπως και ένα μεγάλο, υποθέτω, ποσοστό των οπαδών της ΝΔ – θα αμφισβητούσαν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα του κ. Μητσοτάκη…

 

Για να το θέσω πιο ορθολογικά, θα αμφισβητούσαν τον κ. Μητσοτάκη ως εκφραστή των βασικών πολιτικών και ιδεολογικών αρχών του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις 4/10/1974. Το έκαναν εμπράκτως, εξάλλου, οι πρώην πρόεδροι της ΝΔ και πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, με την ηχηρή απουσία τους από την εν λόγω επετειακή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος.

 

*******      

Ναι, βέβαια, η ΝΔ είναι το κόμμα που γέννησε –  υιοθέτησε, για την ακρίβεια – τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Σε ώρα ανάγκης το έκανε, το 2016, τότε που μετρούσε τα κομμάτια της μετά τη συντριβή της από τον Αλέξη Τσίπρα. Σήμερα, ωστόσο, μετά την ντροπιαστική ανάμιξή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών και την διεθνή διαπόμπευσή του γι’ αυτήν, στην κυριολεξία «δεν τον θέλει ούτε το κόμμα που τον γέννησε», όπως έγραφα μετά την εκκωφαντική απουσία των Καραμανλή - Σαμαρά από την προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για τις υποκλοπές και τις προηγηθείσες δηλώσεις αποδοκιμασίας του από τους Προκόπη Παυλόπουλο, Όλγα Κεφαλογιάννη, Κώστα Τζαβάρα, Νικήτα Κακλαμάνη,  Θόδωρο Ρουσόπουλο κ. α.

Έκτοτε, εκείνος εκτοξεύτηκε «σαν αστροναύτης χωρίς επιστροφή» (όπως έλεγε ο συχωρεμένος ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Φλωρινιώτη) στην σκηνοθετημένη – από τον χρυσοπληρωμένο με δημόσιο χρήμα στρατό των επικοινωνιολόγων του και προβαλλόμενη από τα εκατοντάδες εξαγορασμένα, με δημόσιο χρήμα επίσης, ΜΜΕ που ελέγχει – εικόνα του: ως ο πολυταξιδεμένος και πολυφωτογραφημένος  διεθνούς ακτινοβολίας και… ζήτησης πολιτικός ηγέτης – άρχοντας των δαχτυλιδιών!..

«Δεν ξέρουμε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποφασίσει ακόμα να… κατέβει υποψήφιος στις ΗΠΑ, όπως γράφεται ότι του «πρότειναν» στο πρόσφατο ταξίδι του στη Νέα Υόρκη ή θα μας κάνει τη χάρη να ξανακατέβει στην Ψωροκώσταινα», τον τρόλαρε γνωστός δεξιόστροφος σχολιαστής…

*******

Στο μεταξύ, όλοι εμείς οι… ενεργοί πολίτες εδώ στην «Ψωροκώσταινα», ελπίζουμε να μας κάνει τη χάρη να μην… κατέβει. Να μείνει εκτός – Λόντρα, Παρίσι,  Νιου Γιορκ, Βουδαπέστη, Βιέννη – εγκλωβισμένος για πάντα (σαν αστροναύτης χωρίς επιστροφή) στην σκηνοθετημένη (από τον χρυσοπληρωμένο με δημόσιο χρήμα στρατό των επικοινωνιολόγων του και προβαλλόμενη από τα εκατοντάδες εξαγορασμένα, με δημόσιο χρήμα επίσης, ΜΜΕ που ελέγχει) εικόνα του, ως ο πολυταξιδεμένος και πολυφωτογραφημένος  διεθνούς ακτινοβολίας και… ζήτησης πολιτικός ηγέτης – άρχοντας των δαχτυλιδιών!..

Αμ δε, που θα μας κάνει τη χάρη…  Αυτή η σκηνοθετημένη εικόνα Μητσοτάκη ζει και βασιλεύει στη μικρή, πικρή μας χώρα ως επιβεβλημένη (από τα κατεχόμενα ΜΜΕ και τις εταιρίες δημοσκοπήσεων) εικονική πραγματικότητα, ως επί το πλείστον – ως βλακώδης βεβαιότητα, εν μέρει. Όμως ναι, ζει και βασιλεύει και το εκλογικό σώμα… κυριεύει, και να τα δημοσκοπικά… παστέλια και να τα μητσοτακικά…  ξερολούκουμα: 10, 4 μονάδες μπροστά η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ στην τελευταία δημοσκόπηση!.. Και, καταλληλότερος για πρωθυπουργός από τον Τσίπρα με νταμπλ σκορ (36% –15%) ο… αστροναύτης χωρίς επιστροφή…

 

Πίσω της (πίσω απ’ την εικονική πραγματικότητα Μητσοτάκη, εννοώ), στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει, στα… social media «μπιλιάρδο, καλαμπούρι και χαρτί»: μια ατέλειωτη παράγκα που καταρρέει έγινε και πάλι η χώρα μας στα χέρια του αδικιωρισμένου. Όπως τότε, τη δεκαετία του ’60, που την τραγουδούσε ο Διονύσης Σαββόπουλος: ελέω Μητσοτάκη «γυρίσαμε στις εποχές που κοιμόμασταν με κλειστά παράθυρα, κλειστά στόματα και άδεια πορτοφόλια», όπως σχολίαζε προχθές  ένας διακεκριμένος χρήστης του Τwitter,

 

Κι έρχεται χειμώνας και καταχνιά. Και ακρίβεια, και πείνα, και ξεπάγιασμα και μιζέρια και καταστολή: μόνο «ανοιχτό παράθυρο» (μόνη εναλλακτική πολιτική λύση, δηλαδή), ο Αλέξης Τσίπρας: πιο ώριμος, πιο ενσυναίσθητος και πιο ειλικρινής από ποτέ, να μάχεται για την ανατροπή της εικονικής πραγματικότητας Μητσοτάκη…  

 

Όρμπαν, Κατσίνσκι, Κουρτς, Μητσοτάκης & ΣΙΑ: οι Eυρωπαίοι δικτάτορες της ενημέρωσης

Οι ανατριχιαστικές ομοιότητες της «πληροφοριακής απολυταρχίας»  Όρμπαν με την «πληροφοριακή απολυταρχία» Μητσοτάκη

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Η πιο ενδιαφέρουσα εξήγηση για την ανάδυση της ακροδεξιάς παρέας Μελόνι – Σαλβίνι – Μπερλουσκόνι στην κυβερνητική εξουσία της Ιταλίας είναι αυτή που την συσχετίζει με τη δεκαετή ενθάρρυνση και ανοχή των Βρυξελλών προς διάφορα συντηρητικά, αντιδημοκρατικά, ανελεύθερα ή και απολυταρχικά κυβερνητικά μορφώματα τύπου Όρμπαν, ανεξάρτητα αν φορούν εθνικιστικούς μανδύες όπως η πολωνική κυβέρνηση Κατσίνσκι, εθνικοφιλελεύθερους όπως η αυστριακή κυβέρνηση Κουρτς - Νεχάμερ ή απλά φιλελεύθερους όπως η ελληνική κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η εξήγηση που συνδέει την επιτυχή ανάδυση και ευδοκίμηση τέτοιων απολυταρχικών  κυβερνητικών μορφωμάτων με την χειραγώγηση των ΜΜΕ από τους κυβερνώντες στις χώρες όπου ευδοκιμούν, συμβάλλοντας στην αναπαραγωγή ανελεύθερων πληροφοριακών καθεστώτων όπως – ή περίπου όπως – το καθεστώς Όρμπαν στην Ουγγαρία…

«Το κλειδί για τέτοια καθεστώτα είναι η χειραγώγηση της πληροφορίας», εξηγεί ο Ούγγρος καθηγητής πολιτικής ψυχολογίας Πέτερ Κρέκο*: αντί να τρομοκρατούν ή να κατηχούν τον πληθυσμό, οι κυβερνώντες επιβιώνουν οδηγώντας τους πολίτες να πιστεύουν —λογικά, αλλά λανθασμένα— ότι νοιάζονται για το δημόσιο συμφέρον. Έχοντας κερδίσει τη δημοτικότητα, οι «δικτάτορες» αυτοί κερδίζουν πόντους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μιμούμενοι τη δημοκρατία… 

Έτσι είναι: ο Βίκτορ Όρμπαν κατάφερε να οικοδομήσει ένα ανελεύθερο υβριδικό καθεστώς – μια  «πληροφοριακή απολυταρχία», όπως την ονομάζει ο Πέτερ Κρέκο – με την ενθάρρυνση, την ανοχή και την… οικονομική υποστήριξη της Ε.Ε. Το ίδιο ή κάτι παρόμοιο έκαναν – ή επιχειρούν να κάνουν – και οι Κατσίνσκι (Πολωνία), Κουρτς - Νεχάμερ (Αυστρία), Μητσοτάκης (Ελλάδα) κλπ, κλπ. Και τώρα η ιταλική… αδελφότητα Μελόνι – Σαλβίνι – Μπερλουσκόνι… Κατά μίμηση ή απομίμηση του ουγγρικού μοντέλου «πληροφοριακής απολυταρχίας» του Βίκτορ Όρμπαν!..

*******

Σε όσους… ουτιδανούς σπεύσουν να αμφισβητήσουν την ενθάρρυνση και την ανοχή της Ε.Ε. προς τις πληροφοριακές απολυταρχίες τύπου Όρμπαν, θυμίζω την – κατόπιν επανειλημμένων ευρωκοινοβουλευτικών πιέσεων – εξαιρετικά χλιαρή αντίδραση της Κομισιόν στην ρατσιστική έως και φασιστική αναφορά του Ούγγρου ηγέτη στις κοινωνίες «μεικτών φυλών» τον περασμένο Ιούλιο, επισημαίνοντας ότι χρειάστηκε μια ολόκληρη εβδομάδα στην Πρόεδρο της Επιτροπής,  Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για να συγκεντρώσει το θάρρος να υπενθυμίσει στον Όρμπαν – στον οποίο δεν αναφέρθηκε άμεσα – ότι «τέτοιες εχθρικές ρητορικές (sic) και  ασυγχώρητες δηλώσεις παραβιάζουν τις συνθήκες (sic) της Ε.Ε.».   

Θυμίζω ακόμα τις χλιαρές έως και ανύπαρκτες παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και προσωπικά της κ. φον ντερ Λάιεν, στις κατά συρροήν αντιδημοκρατικές εκτροπές του ηγέτη της πολωνικής «πληροφοριακής απολυταρχίας»,  Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, στο σκάνδαλο των στημένων δημοσκοπήσεων του (παραιτηθέντος, εν τέλει) ηγέτη της αυστριακής «πληροφοριακής απολυταρχίας» Σεμπάστιαν Κουρτς, και βέβαια στις απανωτές αντιδημοκρατικές εκτροπές του ηγέτη της ελληνικής «πληροφοριακής απολυταρχίας» Κυριάκου Μητσοτάκη, με κορυφαία αυτή των αντισυνταγματικών παρακολουθήσεων πολιτικών αντιπάλων του και δημοσιογράφων.

Αν οι Βρυξέλλες ήσαν εξαρχής όσο σκληρές όφειλαν να είναι με τον Όρμπαν, οι Πολωνοί ομόλογοί του στο κυβερνόν κόμμα (PiS) καθώς και οι Αυστριακοί ( του ÖVP) και οι Έλληνες (της ΝΔ) και οι Ιταλοί (του Fratelli d’Italia) και οι άλλοι μιμητές του ανά την Ευρώπη, θα δυσκολευόντουσαν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι μπορούν να παραβιάσουν τις ευρωπαϊκές αξίες και να συνεχίσουν να νέμονται τα οικονομικά και γεωπολιτικά «μεγαλεία» της ΕΕ: ο Όρμπαν τους έδειξε ότι μπορούν να έχουν ατιμώρητα και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο…

*******

«Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο Μάο κυβέρνησαν μέσω της βίας, του φόβου και της ιδεολογίας. Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, μια νέα φυλή ισχυρών ανδρών με επίγνωση της δύναμης των Μέσων Ενημέρωσης επανασχεδίασε την απολυταρχική διακυβέρνηση για έναν πιο εξελιγμένο, παγκοσμίως συνδεδεμένο κόσμο. Στη θέση της απροκάλυπτης μαζικής καταστολής, ηγέτες όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Βίκτορ Όρμπαν (σ σ: και οι μιμητές και απομιμητές τους Κατσίνσκι (Πολωνία), Κουρτς - Νεχάμερ (Αυστρία), Μητσοτάκης (Ελλάδα) κλπ, κλπ.) ελέγχουν τους πολίτες τους διαστρεβλώνοντας την πληροφόρηση και δημιουργώντας προσομοιώσεις δημοκρατικών κυβερνήσεων…»

Οι συγγραφείς  Sergei Guriyev και Daniel Treisman, στο  προσφάτως εκδοθέν βιβλίο τους με τίτλο Spin Dictators: The Changing Face of Tyranny in the 21st Century (Οι Δικτάτορες της Ενημέρωσης: Πώς άλλαξε το πρόσωπο της τυραννίας τον 21ο αιώνα) εξηγούν με επιστημονικό τρόπο την ανάδυση των σύγχρονων «Απολυταρχιών της Ενημέρωσης». Προσφέροντας εντυπωσιακά πορτρέτα των σημερινών Spin Dictators / Δικτατόρων της Ενημέρωσης, εξηγούν μερικούς από τους μεγάλους πολιτικούς γρίφους της εποχής μας: από το πώς μπορούν να επιβιώσουν οι συγκεκριμένοι αυταρχικοί ηγέτες σε μια εποχή αναπτυσσόμενης νεωτερικότητας, μέχρι την ανησυχητική σύγκλιση και την αμοιβαία, φανερή ή κρυφή, συμπάθεια μεταξύ αυτών των «δικτατόρων της ενημέρωσης» και λαϊκιστών ηγετών όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, ή συστημικών ευρωπαϊστών όπως η Άνγκελα Μέρκελ, ο Μάνφρεντ Βέμπερ (του ΕΛΚ) και η  Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν. 

*******

Στο κεφάλαιο όπου οι Guriyev και Treisman ιστορούν τη συγκρότηση της «πληροφοριακής αυτοκρατορίας Όρμπαν», προκύπτουν κάποιες ανατριχιαστικές ομοιότητες με τον τρόπο που στήθηκε η «πληροφοριακή απολυταρχία» Μητσοτάκη στη χώρα μας, όπως αυτές: ● Το 2011, οι φιλοκυβερνητικοί ολιγάρχες απέκτησαν απεριόριστο δικαίωμα εξαγοράς ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης είτε για να τα κλείσουν είτε για να τα μετατρέψουν σε μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας, δημιουργώντας τεράστιες αυτοκρατορίες χειραγωγούμενων μέσων ενημέρωσης. ● Μεγάλο μέρος των διαφημίσεων του δημόσιου τομέα διατέθηκε σε μέσα που ήταν πιστά στην κυβέρνηση. Επιπλέον, η κυβέρνηση αποθάρρυνε ενεργά τους παράγοντες της αγοράς από διαφημιστικές χορηγίες μη συνδεδεμένων με την κυβέρνηση ΜΜΕ. ● Επιβλήθηκε φόρος διαφήμισης που δυσκόλευε αφόρητα την οικονομική επιβίωση των ανεξάρτητων Μέσων…

Υ.Γ.: Ως αποτέλεσμα αυτών των βημάτων, η Ουγγαρία μπορεί να… υπερηφανεύεται ότι διαθέτει το πιο συγκεντρωτικό σύστημα μέσων ενημέρωσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Mérték, από το 2019 το 79% των μέσων ενημέρωσης συγκεντρώθηκαν σε χέρια που δουλεύουν για τον Βίκτορ Όρμπαν και το κόμμα του (Fidesz). Δυστυχώς δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για το ακριβές ποσοστό των ελληνικών ΜΜΕ που δουλεύουν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ωστόσο, υπάρχουν μελετητές που υποστηρίζουν ότι το ποσοστό των Μέσων Ενημέρωσης που ελέγχει συναγωνίζεται με… αξιώσεις το 79% του Όρμπαν.    

*Σε ανάλυσή του στο Journal of Illiberalism-Studies

O δημοσκοπικός πανικός του Μητσοτάκη και η εντελώς τυχαία συνάντησή του με τον ομογενή ταξιτζή της... 5ης Λεωφόρου

Ένα ακόμα… σπέσιαλ επικοινωνιακό «πρότζεκτ επανόρθωσης» του τσαλακωμένου  πρωθυπουργικού προφίλ καταλήγει σε φιάσκο 

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Όταν είσαι Έλληνας και σε λένε Μήτσο και, εντελώς τυχαία, καθώς περπατάς στην… 5^η Λεωφόρο της  Νέας Υόρκης και περνάς τη διάβαση, σκάει μύτη στο ανοιχτό του παράθυρο ένας ταξιτζής απ’ το πουθενά και σου κουνάει το χέρι με νόημα κι εσύ σταματάς, τον πλησιάζεις και τον χαιρετάς δια χειραψίας φωνάζοντας α λα ελληνικά «Πού είσαι ρε μεγάλε; Τι κάνεις εσύ; Από που είσαι;», κι εκείνος σου απαντάει «Από την Τρίπολη είμαι, πενήντα χρόνια ζω εδώ», παθαίνεις πολιτισμικό… κοκομπλόκο.

Όταν είσαι πρωθυπουργός και σε λένε Κυριάκο και, εντελώς τυχαία, καθώς περπατάς στην… 5^η Λεωφόρο της  Νέας Υόρκης και περνάς τη διάβαση, σκάει μύτη στο ανοιχτό σου παράθυρο παράθυρο ένας ταξιτζής απ’ το πουθενά και σου κουνάει το χέρι με νόημα κι εσύ σταματάς, τον πλησιάζεις και τον χαιρετάς δια χειραψίας φωνάζοντας α λα ελληνικά «Πού είσαι ρε μεγάλε; Τι κάνεις εσύ; Από που είσαι;», κι εκείνος σου απαντάει «Από την Τρίπολη είμαι, πενήντα χρόνια ζω εδώ…», και όλο αυτό το καταγράφει η κάμερα που σε συνοδεύει και γίνεται μονταρισμένο βίντεο και story στον προσωπικό σου λογαριασμό στο Instagram και, ταυτόχρονα, βασικό θέμα στις αγαπημένες σου Mega – ηλεκτρονικές εφημερίδες, παθαίνεις εκλογικό… κοκομπλόκο.

*******

Πού πάει να πει, κρίση πανικού από τη δημοσκοπική πτώση της δημοφιλίας σου και τη  ενδεχόμενη απώλεια όχι μόνο της αυτονομίας, αλλά της πρωτιάς του κόμματός σου στις επερχόμενες εκλογές∙ αφού, σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία των μετά ΔΕΘ δημοσκοπήσεων, καμία εμπιστοσύνη δεν έχουν πια οι πολίτες στην κυβέρνηση σου, αντίθετα πιστεύουν ότι με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι την οικονομική και ενεργειακή κρίση οδηγείς τη χώρα στα βράχια και…

«Σωστά», μου λέει ο εκλογολόγος και σύμβουλος επικοινωνίας φίλος μου, στον οποίο έσπευσα να τηλεφωνήσω  για να ξεδιαλύνω τις σπασμωδικές – έως και γραφικές –  επικοινωνιακές αντιδράσεις του πρωθυπουργού μετά το κυβερνητικό come back του Αλέξη Τίπρα στη ΔΕΘ: «Πράγματι, τα ποιοτικά στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων – μηδέ εκείνων που… παράγονται στο «Μαξίμου» εξαιρουμένων – μετά το σκάνδαλο των δημοσκοπήσεων και τη ΔΕΘ, χτύπησαν καμπανάκι, αν όχι  ήττας, απώλειας της αυτοδυναμίας της ΝΔ…

«Και ως συνήθως», συνεχίζει, «σε τόσο κρίσιμες για την   κυβερνητική επιβίωσή του, ο κ. Μητσοτάκης ζητά από τους επικοινωνιακούς συμβούλους του ένα…  σπέσιαλ επικοινωνιακό πρότζεκτ επανόρθωσης. Όπως εκείνο που του έφτιαξαν πέρσι, αν θυμάσαι»…

*******

Φυσικά και θυμάμαι, και σίγουρα το θυμάστε κι εσείς: εκείνη την επικοινωνιακή υπερπαραγωγή της… τυχαίας συνάντησης Μητσοτάκη – Ντάλτον στον Θεσσαλικό  κάμπο. Που αποδόθηκε στον Αμερικανό σούπερ σταρ της εκλογικής στρατηγικής, σύμβουλο του έλληνα πρωθυπουργού, Στάνλεϊ Γκρίνμπεργκ. Και, σε συνδυασμό με την προηγηθείσα προεκλογική παράσταση στο Βελλίδειο «έβγαζε μάτια» ως επικοινωνιακό πρότζεκτ επανόρθωσης του –τσαλακωμένου από την παταγώδη αποτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος τότε– πρωθυπουργικού προφίλ…

Κάπως έτσι: η τυχαία συνάντηση με τους… Ντάλτον στον κάμπο της Λάρισας πέρυσι – η τυχαία συνάντηση με τον… πατριώτη ταξιτζή σε μια λεωφόρο της Νέας Υόρκης φέτος. Και, στο καπάκι, και μια, και δυό, και τρείς ακόμα επικοινωνιακές  γραφικότητες Μητσοτάκη.  Όπως η… ραδιοφωνική εμφάνισή του στην πιο καλοπληρωμένη συχνότητα της πόλης, τον Sfera FΜ του Politis Group / 365000 ευρώ απ’ τη λίστα Πέτσα, παρακαλώ: στo πρωινό μουσικό σόου του γνωστού και ως παρουσιαστή του ελληνικού «The Tonight Show» (ΑΝΤ1) Γρηγόρη Αρναούτογλου. Τις ίδιες ώρες που ο παγκοσμίου φήμης κωμικός και οικοδεσπότης του αμερικανικού «The Tonight Show» (NBC), Τζίμι Φάλον, έκανε διεθνώς ρεζίλι τον  έλληνα πρωθυπουργό, παρομοιάζοντάς τον με τον Άγγλο βασιλιά της γκάφας Mr Bean.

*******

Όπως και να ‘χει, τα τελευταία δημοσκοπικά στοιχεία είναι τόσο απελπιστικά για τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του που είναι αδύνατον να ανατραπούν απ’ οποιοδήποτε «επικοινωνιακό πρότζεκτ επανόρθωσης», οποιουδήποτε «Στάνλεϊ Γκρίνμπεργκ»: το ποσοστό των ανικανοποίητων από την διαχείριση της ενεργειακής κρίσης σε όλες τις τωρινές δημοσκοπήσεις κυμαίνεται από 60 έως 75%, ενώ τα νούμερα που προσωποποιούνται στον Μητσοτάκη και την εμφάνισή του στη ΔΕΘ μεγαλώνουν αφόρητα γι’ αυτόν το λαϊκό έλλειμμα εμπιστοσύνης: σε βαθμό που εκμηδενίζουν όχι μόνο το ενδεχόμενο της εκλογικής αυτοδυναμίας, αλλά και της πρωτιάς του κόμματός του οποίου – προς το παρόν – ηγείται.  

ΥΓ: Για να πάρετε μια ιδέα, το 75% των ερωτηθέντων σε μια… αμαγείρευτη δημοσκόπηση* θεωρεί ανειλικρινή την ομιλία Μητσοτάκη στο Βελλίδειο και ανεπαρκείς τις απαντήσεις του στη συνέντευξη Τύπου, ενώ το 70% κρίνει ως αδύναμο και ανεπαρκές το οικονομικό πακέτο που ανακοίνωσε στη ΔΕΘ.   Όμως τα πράγματα γίνονται συντριπτικά για το  πρωθυπουργικό προφίλ  όταν οι ερωτήσεις των δημοσκόπων φτάνουν στο σκάνδαλο των υποκλοπών: η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτωμένων θεωρεί προσωπικά υπεύθυνο τον κ. Μητσοτάκη γι’ αυτές, ενώ ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 60% κατηγορεί τον ίδιο, την κυβέρνησή του και τα ΜΜΕ για συγκάλυψη… 

*Δημοσκόπηση της R.P. REALPOLLS LTD για την εφημερίδα «δημοκρατία».   

  

Μητσοτάκης & Λοβέρδος VS Τσίπρα: τα άνθη του κακού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η κυβερνητική επιστροφή του Αλέξη

Τα εσωκομματικά μέτωπα σε ΝΔ και ΠΑΣΟK, ως ιδανικό σκηνικό για το πρωθυπουργικό come back Τσίπρα 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Αναμένοντας την «καθοριστική για το κυβερνητικό μέλλον της χώρας» - έτσι διαφημίζεται, ακόμα και από ορισμένους εκ των πολιτικών αντιπάλων του – σημερινή παρέμβαση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα από τη Θεσσαλονίκη, το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εστιάζεται στα εσωκομματικά ντράβαλα του κυβερνώντος κόμματος πρωτίστως, και στα ανείπωτα εκείνα του ΠΑΣΟΚ των Ανδρουλάκη – Λοβέρδου δευτερευόντως, 

Σπεύδω εξαρχής να παραδεχτώ τον μικρό σαρκασμό που εμπεριέχει η αναφορά μου στο «ΠΑΣΟΚ των Ανδρουλάκη – Λοβέρδου», όμως είναι αναπόφευκτος, δεδομένου ότι, μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και των… ανάδρομων δηλώσεων Λοβέρδου επ’ αυτού – όταν, δίκην κυβερνητικού εκπροσώπου, έβγαινε και στήριζε τον ωτακουστή του ηγέτη του κόμματός του πρωθυπουργό – η συνύπαρξη των δύο ανδρών στο ίδιο κόμμα μοιάζει αταίριαστη. Το ίδιο αταίριαστη με τη συνύπαρξη του Κώστα Καραμανλή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη ΝΔ, μετά το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων επίσης, και τις δηλώσεις του πρώτου περί της «αδιανόητης πολιτικής ανοησίας» του δεύτερου, να κατασκοπεύει πολιτικούς του αντιπάλους και δημοσιογράφους κρυπτόμενος πίσω απ’ το «απόρρητο». 

Ωστόσο, τα εσωκομματικά μέτωπα που άνοιξαν στα δυό πάλαι ποτέ κραταιά κυβερνοκόμματα μόνο ως αφορμή τα ενώνει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Η επί της ουσίας σχέση τους είναι η μεταμνημονιακή παθολογία που τα συνοδεύει: η οφειλόμενη στο χάσμα που άνοιξε ο σεισμός… Αλέξης Τσίπρας στα συγκυβερνώντα κόμματα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ των Σαμαροβενιζέλων, κι ευθύς εγιόμοσ’ άνθη… του κακού: Μητσοτάκηδες, Λοβέρδους, κλπ, κλπ. 

******* 

Επί της ουσίας, το «εσωκομματικό μέτωπο» στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι υπαρκτό – ανύπαρκτο: θαμμένο στα βάθη της ενοχικής μυστικοπάθειας που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα από την εποχή της κυβερνητικής συνεργασίας του με τη ΝΔ του Σαμαρά και εντεύθεν. 

Μήλο της εσωκομματικής έριδος, και μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών, είναι – ποιός άλλος; – ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ο οποίος, όπως προαναφέραμε, αντί να στηρίξει τον αρχηγό του κόμματός του και να ζητήσει την παραίτηση του Μητσοτάκη που τον παρακολουθούσε, στήριζε τον ωτακουστή πρωθυπουργό με δηλώσεις του τύπου «Δεν τίθεται θέμα εκλογών για την υπόθεση των υποκλοπών», ή «Αν υπάρχει λόγος η Εξεταστική Επιτροπή μπορεί να γίνει και κεκλεισμένων των θυρών», κλπ, κλπ. 

Εντάξει, είναι περιττό να πούμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος συνιστά από μόνος του ένα διαρκές σκάνδαλο για το μετα-Σημιτικό ΠΑΣΟΚ, και είναι απορίας άξιον αν όχι πώς εξακολουθεί να επιβιώνει πολιτικά (αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι παροικούντες την μιντιακή Ιερουσαλήμ), πώς τον ανέχεται και, κυρίως, γιατί τον ανέχεται ο Νίκος Ανδρουλάκης στο κόμμα που διευθύνει, μετά τις κασκαρίκες που του έχει κάνει… 

Ίσως γιατί δεν τον έπεισε η εκτίμηση του μακαρίτη Ηλία Νικολακόπουλου ότι «η υπερπροβολή Λοβέρδου (σ. σ: από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) ήταν μια επικοινωνιακή φούσκα: Προσπάθησαν να κατασκευάσουν (σ. σ: οι επικοινωνιολόγοι του καθεστώτος Μητσοτάκη με την συνδρομή των εξωνημένων ΜΜΕ) μια νικηφόρα υποψηφιότητα, η οποία αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να περπατήσει»… 

Ίσως γιατί τον έπεισε η εκτίμηση Λοβέρδου ότι το πρόβλημα των Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη είναι κοινό, και δεν είναι οι παρακολουθήσεις αλλά… «το μέτωπο Τσίπρα-Καραμανλικών» που «το πλήρωσε ακριβά η χώρα» και «δεν πρέπει να επαναληφθεί ούτε ως φάρσα». 

******* 

Φυσικά, το… «μέτωπο Τσίπρα - Καραμανλικών» ήταν και είναι μια φάρσα των φιλομητσοτακικών της ΝΔ. Αλλά και αυτών του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, των οποίων, απόντος του Ευ. Βενιζέλου, ο Λοβέρδος «ηγείται»… 

«Αστεία πράγματα» θα μου πείτε, αλλά ο κ. Ανδρουλάκης οφείλει να απαντήσει αν το δίλημμα «Δημοκρατική ανατροπή, ή ανοχή στον καθεστωτισμό και την αδικία που επιβάλλει η σημερινή κυβέρνηση προσβάλλοντας κάθε δημοκράτη στην πατρίδα μας;»,που έθεσε μιλώντας στη ΔΕΘ, μπορεί να απαντηθεί θετικά (για εκλογική απάντηση, ομιλώ) με τον Λοβέρδο εντός του κόμματός του. 

Αυτό που δεν είναι φάρσα, αλλά πραγματικό γεγονός που εξελίσσεται καθημερινά και δημοσίως, είναι το μέτωπο Kαραμανλικοί VS Μητσοτακικών εντός του κυβερνώντος κόμματος: προχθές η εμβληματική δήλωση της Όλγας Κεφαλογιάννη, χθες η φωτογραφία αποδοκιμασίας Καραμανλή προς τον Μητσοτάκη στο Βελλίδειο – να στέκει επιδεικτικά ψυχρός κι ακίνητος την ώρα που το πλήθος γύρω του χειροκροτεί τον πρωθυπουργό – σήμερα ο… μυστικός δείπνος με τον Σαμαρά στον «Βράχο» της Καλαμαριάς, αύριο δυό ακόμα βουλευτές της ΝΔ κατά του «απορρήτου», και το ρήγμα καλά κρατεί… 

Και διαρκώς διευρύνεται, δίνοντας υπόσταση ακόμα και σε εκτιμήσεις σεσημασμένων καραμανλικών δημοσιολόγων, του τύπου: «Από τη στιγμή που ο Καραμανλής αποφάσισε να προβεί σε ολική ρήξη με τον Μητσοτάκη, σημαίνει ότι θα το… πάει μέχρι τέλους, ήτοι μέχρι να ρίξει την κυβέρνηση». Ή, «Στόχος του Καραμανλικού μετώπου είναι η επιστροφή του γαλάζιου μαγαζιού στον «ιδιοκτήτη» του. Είτε με αρχηγό τον ίδιο, είτε με την Κεφαλογιάννη ή τον Δένδια…». 

Όλα αυτά δημιουργούν μια πραγματικά… ωραία ατμόσφαιρα για τον ηγέτη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα – ένα απρόσμενα ιδανικό σκηνικό, για να εμφανιστεί απόψε στο Βελλίδειο όπως του αρμόζει, ως ο αναμενόμενος και εν αναμονή πρωθυπουργός της Αλλαγής: το ρεπορτάζ αναφέρει ότι η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ θα είναι καθοριστική για το κυβερνητικό μέλλον της χώρας, αφού, πέρα από ένα νέο μοντέλο για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης που «θα απαντά στην επιδοματική πλειοδοσία Μητσοτάκη με τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ και την αποδέσμευση της τιμής του ηλεκτρικού από το φυσικό αέριο», θα περιγράφει και «το πλαίσιο της συνεργασίας με τις άλλες δυνάμεις στην κατεύθυνση της προοδευτικής διακυβέρνησης από την κάλπη της απλής αναλογικής»…