«Κι εμείς τον Αλέξη θέλουμε, αλλά…»: Ο ορφανεμένος ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει να βρει τα «πατήματά» του…

Καλό καλοκαίρι λοιπόν, και καλή… δεύτερη τετραετία υπό την μιντιακή ολιγαρχία Μητσοτάκη

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής    

«Τον Αλέξη θέλουμε», φώναξαν στην Όλγα Γεροβασίλη οι ηρωικοί οπαδοί, που, αψηφώντας την αποπνικτική ζέστη του Ιουλίου, ξεροστάλιαζαν στο λιοπύρι έξω από το κτίριο της Κουμουνδούρου, αναμένοντας την απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή προσωρινού προέδρου της Κ.Ο του κόμματος. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, η βουλευτής Άρτας επιτάχυνε γελώντας, αλλά πρόλαβε να πει «απολογητικά», προτού δρασκελίσει την είσοδο, «και εμείς τον Αλέξη θέλουμε, αλλά…».

Εντάξει, κατόπιν εορτής όλοι τον Αλέξη… θέλουν, αλλά πώς πάει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Τσίπρα; «Χάλια», είναι η απάντηση του ρεπόρτερ: «Συγκρούσεις, ρήξεις, συνθέσεις, άτυπες συμμαχίες, ζυμώσεις των τάσεων… Οι ημέρες στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το σοκ Τσίπρα χαρακτηρίζονται από μεγάλη έλλειψης συνεκτικότητας, με συνέπεια  μια εικόνα κλιμακούμενων αντιθέσεων γύρω από την διαδοχολογία και   τον οδικό χάρτη του κόμματος…».

Στην πρώτη φάση, μπροστά στις κάμερες τουλάχιστον, ο ΣΥΡΙΖΑ πάει πιο καλά απ’ ότι περιμέναμε, λέω εγώ, πράγμα που οφείλεται και στον προσωρινό πρόεδρο της ΚΟ του κόμματος Σωκράτη Φάμελλο, έναν απ’ τους πιο έμπειρους, ψύχραιμους και αξιοπρεπείς κοινοβουλευτικούς άνδρες του ΣΥΡΙΖΑ, «έναν κανονικό άνθρωπο που άκουγε χωρίς προκατάληψη και καχυποψία την αντίθετη άποψη», όπως τον περιέγραψε φίλος αρθρογράφος δεξιόστροφης εφημερίδας.

*******

Πίσω απ’ τις κάμερες, είπαμε: Συγκρούσεις, ρήξεις, συνθέσεις, άτυπες συμμαχίες, ζυμώσεις των τάσεων και διαγκωνισμοί για τον κενό  προεδρικό θώκο. Με έναν απ’ τους σημαντικότερους εκφραστές του «νέου κύματος» (προς χάριν του οποίου "παραμέρισε" ο Τσίπρας), τον Διονύση Τεμπονέρα, να… παραμερίζεται εντέχνως από το πολυτασικό κομματικό κατεστημένο, μαζί με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα τοποθέτησή του για το μέλλον του ορφανεμένου κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Το κόμμα μας θα εξαϋλωθεί, αν προσποιηθούμε πως δεν συνέβη τίποτα και συνεχίσουμε με τις συνταγές του παρελθόντος. Το γήπεδο είναι πλέον διαφορετικό. Πρέπει να αφήσουμε το νέο να γεννηθεί»…

Η συνέχεια τη Δευτέρα με  τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, ακολούθως την 15^η  Ιουλίου, στη «μελαγχολική και ταραχώδη» (όπως χαρακτηρίζεται ήδη από τα μέλη της) συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, κι ύστερα ραντεβού τον Σεπτέμβρη για την εκλογή νέου προέδρου. Με την προϋπόθεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στη… θέση του.  

Κατά τα λοιπά, ας ευχηθούμε καλό μήνα Ιούλιο, καλό καλοκαίρι και, θέλοντας και μη, καλή...  τετραετία: όπως την ονειρεύτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης  και οι κολλητοί του ολιγάρχες και την ευλόγησαν με την ψήφο τους 2.114.780 Έλληνες. Με τον πρωθυπουργό – απόλυτο ιδιοκτήτη, πια, του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – και τον αντ’ αυτού τσεκουροφόρο εθνικιστή, Μάκη Βορίδη, να πουλάνε ακροδεξιά φύκια για συστημικές κορδέλες, κατά τα πρότυπα του Ούγγρου Ορμπάν, στο προσκήνιο, και στο παρασκήνιο να  μακελεύουν το Κράτος Δικαίου στη χώρα μας… Όπως εκείνος, στην Ουγγαρία…   

*******  

Παρεμπιπτόντως, ίσως τυχαία – ίσως όχι, πριν προλάβουν να αρθρώσουν τις προγραμματικές δηλώσεις τους στη Βουλή, έφαγαν την πρώτη τους κατραπακιά απ’ τις Βρυξέλες για την κατάντια του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα: μια έγγραφη κατραπακιά από την  Κομισιόν προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που περιλαμβάνει αυστηρές συστάσεις για σημαντικές καθυστερήσεις στην απόδοση Δικαιοσύνης και σοβαρά προβλήματα όσον αφορά την δημοσιογραφική πολυφωνία και τη διαφάνεια στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ.

Η Έκθεση που παρουσιάστηκε από τον Επίτροπο Δικαιοσύνης Ντιντιέ Ρέιντερς, επισημαίνει ότι η Ελλάδα, σύμφωνα με το Media Pluralism Monitor, θεωρείται χώρα «υψηλού κινδύνου», όσον αφορά την ελευθεροτυπία και την πολυφωνία στα ΜΜΕ και, μαζί με την Κροατία, την Κύπρο, τη Σλοβενία και τη Μάλτα, τοποθετούνται δίπλα σε χώρες «υψηλότερου κινδύνου» όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία.

«Και τι έγινε;», θα μου πείτε: δεν ίδρωσε το αυτί τους!.. Ούτε του πρωθυπουργού – ιδιοκτήτη της ΝΔ, ούτε του τσεκουροφόρου «αντ’ αυτού». Εξάλλου, με την αμέριστη συμβολή (σ. σ: διάβαζε αφωνία, σιωπή, αυτολογοκρισία) της πλειονότητας των ΜΜΕ, ούτε δημοσιογραφική φωνή ούτε πολιτική ακρόαση: η συγκεκριμένη «κατραπακιά» πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ της μιντιακής απολυταρχίας Μητσοτάκη που, με τη σειρά της, πέρασε στη δεύτερη τετραετία… ευδόκιμης λειτουργίας της. Ως ασπίδα προστασίας και κάλυψης του δημιουργού της και των κολλητών του ολιγαρχών. Με τις ευλογίες και την ψήφο 2.114.780 Ελλήνων βεβαίως, βεβαίως!.. Βλέπετε,  «για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά», όπως έλεγε ο Δημόκριτος. 

ΥΓ: Ειρήσθω εν παρόδω, σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, δόθηκε στη δημοσιότητα η τελική λίστα Πέτσα που, παρά τα φημολογούμενα «μαγειρέματα», αποκάλυψε την τερατώδη έκταση που καταλαμβάνουν τα ελεγχόμενα και  κατευθυνόμενα από την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, έντυπα, ραδιοτηλεοπτικά και διαδικτυακά ΜΜΕ. Σύμφωνα με μια πρώτη προσωπική μου έρευνα – αξιολόγηση (με γνώμονα τη σκανδαλωδώς μεροληπτική  διανομή του δημοσίου χρήματος), τα ΜΜΕ αυτά καταλαμβάνουν περίπου  το 65-80% της συνολικής έκτασης του τοπίου Επικοινωνίας και Ενημέρωσης της ελληνικής επικρατείας.Πράγμα που καθρεφτίζει τα μεγέθη χειραγώγησης της κοινής γνώμης.