Η Ελλάδα φαβορί για το… παγκόσμιο κύπελλο κυβερνητικής διαφθοράς 2022

Πέντε πρωτοσέλιδοι τίτλοι ειδήσεων με μητσοτακέικη δυσοσμία διαφθοράς μέσα σ’ ένα 24ωρο

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής  

Παραμονές πρωτοχρονιάς και η Ελλάδα σπριντάρει στον χλοοτάπητα της πολιτικής διαφθοράς με την ταχυδύναμη που, ο επονομαζόμενος και «τυφώνας» ποδοσφαιριστής της Εθνικής Γαλλίας Κιλιάν Εμπαπέ εφορμούσε στην μικρή περιοχή της Αργεντινής του Μέσι, στον τελικό του Μουντιάλ του Κατάρ: μέσα σε ένα 24ωρο έσκασαν μύτη τρεις ακόμα πρωτοσέλιδοι τίτλοι ειδήσεων με την γνώριμη πια, στον τόπο μας, δυσοσμία διαφθοράς του καθεστώτος Μητσοτάκη: 

● «Ο δημοσκόπος του Μαξίμου» και η εταιρία – φάντασμα που εξέδιδε εικονικά τιμολόγια για λογαριασμό του (για λογαριασμό της δημοσκοπικής «Marc») και ταυτόχρονα για λογαριασμό της Krikel (της προμηθεύτριας εταιρίας του Predator στο Μαξίμου) 

● «Η… επισύνδεση του «Κατάρ Gate» με το «Μητσοτακης Gate» μέσω της Εύας Καΐλή που συμμετείχε, λέει, και στην «Pega», την Ευρωπαϊκή Εξεταστική Επιτροπή για τις παρακολουθήσεις. 

● «Τα πλοκάμια της Greek Mafia στο Μαξίμου», με πληροφορίες και ενδείξεις ότι η «Greek Mafia» εξακολουθεί να δραστηριοποιείται, και μάλιστα με αναβαθμισμένο ρόλο, για λογαριασμό του καθεστώτος Μητσοτάκη… 

«Λες και βάλθηκε να σκοράρει… τρίποντο για να πάρει το παγκόσμιο κύπελλο πολιτικής διαφθοράς του 2022», σχολίασε ένας φίλος απ’ τα παλιά – πολιτευτής του Ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ τότε, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ τώρα – συμφωνώντας και… επαυξάνοντας: 

- Δεν είναι μόνο τρείς οι τίτλοι ειδήσεων με «μητσοτακέικη δυσοσμία διαφθοράς», σύντροφε, είναι πέντε», μου λέει, σκανάροντας με γουρλωμένα μάτια το κινητό του: είναι και η «Κατεπείγουσα έρευνα για Αβραμόπουλο από την φον ντερ Λάιεν» που γράφει το Politico, και είναι και «Τα έγγραφα που αποδεικνύουν τη στενή συνεργασία κυβέρνησης και Intellexa» που γράφει η efsyn, προσθέτει τεντώνοντας τα πέντε δάχτυλα της παλάμης του… 

******* 

Τελευταίες μέρες του 2022, μιας χρονιάς που, αναμφισβήτητα, δικαιούται τον τίτλο του «παγκόσμιου έτους διαφθοράς». Κι εμείς να μετράμε τίτλους ειδήσεων με μητσοτακέικη δυσοσμία, τις ώρες που Ελλάδα σπριντάρει στην περιοχή της πολιτικής διαφθοράς, λες και βάλθηκε να σκοράρει… τρίποντο για να κερδίσει το παγκόσμιο κύπελλο πολιτικής διαφθοράς 2022»… 

Γιατί δεν είναι ο Μητσοτάκης, η Ελλάδα είναι. Και Ελλάδα είμαστε εμείς – εμείς που εκλέξαμε κι εμείς που ανεχόμαστε αυτόν τον εκ καταγωγής του προβλέψιμο και εκ θητείας σφραγισμένο απόλυτο εκπρόσωπο της πολιτικής διαφθοράς, ως πρωθυπουργό της χώρας μας: «Διεφθαρμένος πρωθυπουργός – διεφθαρμένη χώρα», έλεγε ο Βρετανός συγγραφέας Τζόρτζ Όργουελ, και αυτό ακριβώς είναι που μας συμβαίνει και υφιστάμεθα. 

Η πολιτική διαφθορά ήταν πάντα αγαπημένο θέμα στη χώρα μας. Ειδικά όταν εκδηλωνόταν σε αντικρινές πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές όχθες, όταν προσωποποιείτο σε διακεκριμένους πολιτικούς αντιπάλους. Τότε η αδρεναλίνη ανέβαινε, η έξαψη κορυφωνόταν, καθώς την έτρεφαν οι φήμες στα καφέ του Κολωνακίου, οι «εμπιστευτικές πληροφορίες» στα δημοσιογραφικά γραφεία, τα σχόλια και αναθέματα στα social media. 

Με την αβίαστη θεσμική συνδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη (την κατεδάφιση κάθε αρμού του ανοικοδομούμενου, επί κυβέρνησης Τσίπρα, κράτους δικαίου), η πολιτική διαφθορά επανήλθε. Και κλιμακώθηκε και, με εκσυγχρονισμένη την παγερή παραδοσιακή μητσοτακέικη τοξικότητά της απ’ τον υιό Μητσοτάκη, μας ακούμπησε, και μας πήρε και μας σήκωσε, και μας συνέθλιψε. Κι εμάς, και την Ελληνική Δημοκρατία. 

******* 

Ναι, βέβαια, "Διεφθαρμένος πρωθυπουργός - διεφθαρμένη χώρα", έλεγε ο Όργουελ, χωρίς όμως να... έχει υπόψη του τον σημερινό Έλληνα πρωθυπουργό. Του οποίου, ωστόσο, το πολιτικό προφίλ δεν απέχει και πολύ από το σιδερωμένο προφίλ των διεφθαρμένων συντηρητικών Βρετανών πολιτικών του πρώτου ημίσεως του 20ού αιώνα, μ’ εκείνη την – αγγλοσαξονικού τύπου – βαθιά επιθυμία συγκάλυψης της διαβρωμένης ιδεολογικής τους ταυτότητας ή της ανυπαρξίας της... Τη μια ακροδεξιός, την άλλη κεντροδεξιός, την τρίτη ανέμελος φιλελές: πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε... Μωυσής κι Ιούδας. 

Εγώ, καλά σας τα ‘λεγα: μ’ αυτόν τον τύπο που μπλέξαμε, πάθαμε μαφιόζικο καπιταλισμό made in USA. Κάτι σαν déjà vu μ’ εκείνο που συνέβη στις αρχές του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ, όπως το περιέγραφε (1951) ο Aμερικανός κοινωνιολόγος, καθηγητής του Κολούμπια και συγγραφέας του «Μιντλ-Τάουν», Ρόμπερτ Σ. Λυντ: «Σήμερα οι ελέφαντες (σ.σ: εννοεί τα νέα οικονομικά τζάκια της εποχής), ημιεξημερωμένοι και απατεώνες, έχουν αναπτυχθεί και... ευημερούν πολυτελώς μέσα στα πράσινα βοσκοτόπια ισχύος που άφησε ελεύθερα η δημοκρατία». 

Σήμερα, οριστικός δραπέτης απ’ το θεσμικό του status, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεπληρώνει τα τελευταία γραμμάτια απέναντι στην επιχειρηματική ελίτ που τον στήριξε και ελπίζει πως θα συνεχίζει να τον στηρίζει, καθώς κατεθύνεται προς την μοναδική διέξοδο που του απέμεινε, τις εκλογικές κάλπες… 

Κι εμείς, ως έθνος, ως λαός, ως οργανωμένη κοινωνία, στεκόμαστε «παγωμένοι» μέσα στο βούρκο της αδικίας και της διαφθοράς που άφησε πίσω του, και μετράμε με δέος… χριστουγεννιάτικους τίτλους ειδήσεων με δυσοσμία μητσοτακέικης διαφθοράς!.. 

ΥΓ: Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, οφείλω να ενημερώσω ότι κάθε φορά που ο Βρετανός συγγραφέας Τζορτζ Όργουελ επαναλάμβανε τον αφορισμό «Διεφθαρμένος πρωθυπουργός - διεφθαρμένη χώρα», τον συμπλήρωνε με έναν άλλο: οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα, αλλά συνένοχοι…