3η αναμνηστική και… αιωνία μας η μνήμη

 

Περιδιαβάζοντας μια φανταστική πραγματικότητα στη θέση της πραγματικότητας, όπου ο κάθε άνθρωπος είναι εμβολιασμένος, ιαθείς ή νεκρός

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Έκλεισα ραντεβού για την τρίτη δόση. Την «αναμνηστική», όπως τη λένε. Για να ψηθούμε ότι θυμάται τον ιό, ίσως. Ότι, μεταλλαγμένο ή μη, τον αναγνωρίζει στο face control και τρώει πόρτα!.. Μπορεί, ωστόσο, να την είπαν «αναμνηστική» θέλοντας να μας πείσουν ότι όσοι την κάνουμε, κατά το μάλλον ή ήττον, θα ζούμε να την… θυμόμαστε.

Μ’ αυτή την άποψη συνάδει και η πρόβλεψη του Γερμανού υπουργού Υγείας, Γενς Σπαν, ότι «στο τέλος αυτού του χειμώνα  σχεδόν κάθε Γερμανός θα είναι εμβολιασμένος, ιαθείς ή νεκρός»!.. Πρόβλεψη που, αν διευρυνθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να σημαίνει ότι «τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε, γι’ άλλα δέκα χρόνια, άιντε, καθαρίσαμε».

Βέβαια, η συγκεκριμένη πρόβλεψη λοιδορήθηκε από τον  ευρωπαϊκό Τύπο ως κυνική και εξωπραγματική, ακόμα και ως… αστρολογική. Ωστόσο, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι ο  Γενς Σπαν ομιλεί εκ πείρας, δεδομένου ότι είναι ο πρώτος υπουργός της ομοσπονδιακής κυβέρνησης που μολύνθηκε από τον κορωνοϊό, μολύνοντας – ειρήσθω εν παρόδω – και τον σύζυγό του, Ντάνιελ Φούνκε. Πράγμα που τον καθιστά δικαιούμενο δια να ομιλεί, αν όχι ως νομικός που είναι, σαν λοιμωξιολόγος που δεν είναι. Και να καταλήγει στο… λοιμωξιολογικά αυτονόητο απόφθεγμα ότι «η ανοσία επιτυγχάνεται πάντα, το θέμα είναι αν αυτό συμβαίνει μέσω εμβολιασμού ή μόλυνσης».

 

Έλα μου, ντε!.. Στην ελληνική πραγματικότητα, πάντως, μέσω της μόλυνσης είναι το πιθανότερο… Και των καταιγιστικών  θανάτων εξ αυτής: 4.000 νεκρούς έως το τέλος του χρόνου προβλέπει ο καθηγητής Σαρηγιάννης.

 

*******   

Το ερώτημα είναι αν η ελληνική πραγματικότητα υπάρχει. Και η παγκόσμια, εδώ που τα λέμε... Τις ψάχνω και τις δυό στα  πρωτοσέλιδα μπάνερ των διαδικτυακών  ΜΜΕ, και πέφτω επάνω σ’ ένα γκροτέσκο πάζλ αντιφατικών εικόνων και πληροφοριών που με τρελαίνουν. Στο τέλος, θέλοντας και μη, βάζω τα γέλια…

 

Αισθάνομαι ότι, πίσω απ’ αυτό το αφήγημα «πραγματικότητας» που περιδιαβάζω, υπάρχει η τεράστια φαντασία ενός σημαντικού συγγραφέα που μπορεί και στήνει μια φανταστική πραγματικότητα μέσα στην υπάρχουσα πραγματικότητα. Όπως το κάνει ο Λιούϊς Κάρολ στο «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων». Ή ακόμα καλύτερα, ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ στο  μαγευτικό μυθιστόρημά του « Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα».

Μια φανταστική πραγματικότητα στη θέση της πραγματικότητας, όπου ο κάθε άνθρωπος είναι εμβολιασμένος, ιαθείς ή νεκρός / οι ανεμβολίαστοι Έλληνες τιμωρούνται προκειμένου να… σωθεί το ΕΣΥ* / ο Παλαμάς Καρδίτσας προμηθεύει με πλαστά πιστοποιητικά covid free τη Σουηδία / η Σεχραζάτ από τη σειρά «Χίλιες και μία νύχτες» καταφέρνει να γεννήσει μετά από πολύωρο τοκετό / το χρονικό σημείο κορύφωσης των θανάτων από κορονοϊό είναι η 17^η Δεκεμβρίου, αλλά «οι Έλληνες φτιάχνουν βαλίτσες για Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά: Το 100% αγγίζουν οι προκρατήσεις» / Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης φαντασιώνεται νέα «Επιχείρηση Ελευθερία» και καλεί την ομοϊδεάτισσά του κ.  Φον ντερ Λάιεν να επιβάλλει υποχρεωτική 3η δόση για τους  άνω των 60, άλλως να μην ισχύει το πιστοποιητικό εμβολιασμού…

 *******

Σίγουρα, η Γερμανίδα ομοϊδεάτισσά του, που τυγχάνει και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα βρει υπέροχη την… ιδέα του. Και θα την επιβάλλει: «το ιδεολογικό είναι το φανταστικό», έλεγε ο Μαρξ, καθώς περιέγραφε, μετά τον Φόιερμπαχ, την προτεσταντική ιδεολογία…

Πράγματι, το ιδεολογικό είναι το «μη πραγματικό», το  κατασκευασμένο από συνειδήσεις οι οποίες, μην μπορώντας να υποφέρουν την «πραγματικότητα» που είναι η πραγματικότητά τους, προβάλλουν σ' ένα ονειρεμένο μακρινό μέλλον – το σημερινό θρησκευτικό ή ηθικό ή πολιτικό παρόν, στην περίπτωσή μας – μια ιδεατή σύμπνοια, μια θρησκεία, μια ιδεολογία: τον νεοφιλελευθερισμό, ας πούμε..

Ο πρωθυπουργός είναι αρνητής της πραγματικότητας», είπε προ ημερών** ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Αλέξης Τσίπρας, και αυτή είναι η μόνη αδήριτη αλήθεια που εντόπισα μέσα σ’ αυτό το γκροτέσκο πάζλ αντιφατικών εικόνων και πληροφοριών όπου  μπλέχτηκα, ψάχνοντας να βρω την… πραγματικότητα  στα πρωτοσέλιδα μπάνερ των διαδικτυακών ΜΜΕ.

Στην πραγματικότητα εκεί έξω, ο αριθμός των θανάτων από covid - 19 που – παρά τα κυβερνητικά πογκρόμ κατά των ανεμβολίαστων – αυξάνεται ακατάπαυστα, η μειωμένη ανοσία των εμβολιασμένων και η εξ αυτής κατάρρευση της αίσθησης ασφάλειας που παρείχε το εμβόλιο, καθώς και η αγανάκτηση που προκαλεί η αδιάκοπη παραβίαση των προσωπικών δεδομένων από τα ‘εντεταλμένα’ σκάνερ εμπόρων και καταστηματαρχών, οδηγούν τους πολίτες στην κόπωση, τον αρνητισμό, την παραβατικότητα: σε μια δυστοπική  κοινωνία  αγωνίας, φόβου, θυμού, σύγχυσης, ανυπακοής, απόγνωσης, κατάθλιψης…

 *Έμμεσο «επιχείρημα» του Άδωνη Γεωργιάδη

**Στη δευτερολογία του για την ακρίβεια (στις 22/11/2021) στη Βουλή