Γιατί πυροβολούν τη μικρή Γκρέτα;

  

 Σκέψεις ενός ευκαιριακού αναγνώστη

εντύπων του διαδικτύου για την πολεμική στην δεκαεξάχρονη ακτιβίστρια Γκρέτα Τούμπεργκ...

 Του Γιάννη Αλμυράντη (1)

Όταν διαβασα το άρθρο του Μισέλ Ονφρέ (2) υπό τον τίτλο "Γκρέτα Τούνμπεργκ το σουηδικό σάιμποργκ" (μετάφραση Αλέξανδρος Μπριασούλης) η οργή που αισθάνθηκα ήταν ασυνήθιστη για έναν ευκαιριακό μεν αλλά επί μακρόν αναγνώστη άρθρων σχετικών με την πολιτική επικαιρότητα. Τη μοιράζομαι εδώ, μ’ εσάς (πράγμα που επίσης δεν το συνηθίζω) γιατί φοβάμαι τις συνέπειες της αδράνειας και της ‘κόπωσης’ που μπορεί να μας έχει ήδη προκαλέσει η υπερέκθεση σε αμφίβολη πληροφόρηση και σε απόψεις που ενδεχομένως να μην εκτιμάμε διόλου αλλά απλώς τις ‘συνηθίζουμε’.

Τον συγγραφέα αυτού του άρθρου λίγο τον ξέρω και συνήθως δεν μοιραζόμουν τις πρωτεραιότητές του και τις απόψεις του, αν και σε επιμέρους θέματα μπορεί να είναι και αλλιώς – εδώ όμως μιλάμε για το συγκεκριμένο άρθρο.  Τον μεταφραστή – που φαίνεται να το υιοθετεί, καθώς και το site δημοσίευσης –  δεν τον γνωρίζω. Οι ιδεολογικές τους αναφορές σε θέματα πολιτικής δεν ξέρω αν χαρακτηρίζονται έτσι ή αλλιώς και δεν νομίζω ότι αν ήμουν πιο ενήμερος θα άλλαζε η αποστροφή που μου προκαλεί η ανάγνωσή του άρθρου. Παλαιοί αριστεροί σήμερα μοιάζουν όλο και περισσότερο με ‘εναλλακτικούς δεξιούς’, και μου φαίνεται ασφαλέστερο κατά το δυνατόν να παραμένουμε στην αποτίμηση συγκεκριμένων απόψεων.

Γνωρίζω ότι οι γράφοντες και προσυπογράφοντες το πνεύμα του παραπάνω άρθρου δεν είναι λίγοι. (…)  Στα καθ’ ημάς,  ο Τάκης Θεοδωρόπουλος έγραψε στην Καθημερινή για την Γκρέτα Τούνμπεργκ άρθρο με τίτλο ‘η κόρη που δεν θα ‘θελα να έχω’ (*)… Εν τούτοις, θα συνεχίσω να πιστεύω ότι οι κονδυλοφόροι που από την πιθανότατη τραγωδία της κλιματικής αλλαγής που επίκειται αφορμώνται να γράψουν τέτοια δηλητηριώδη κείμενα γι αυτήν την έφηβη, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο, ιδιοσυγκρασιακή κλίση, ή ότι άλλο (όπως όλοι μας δηλαδή), ‘πήρε πάνω της’ ένα τέτοιο εγχείρημα, είναι η ενσάρκωση του καταντήματος της πολιτικής αρθρογραφίας. Το ότι είναι αυτιστική τους σοκάρει; Ή το ότι δεν το λένε (οι ‘υποστηρικτές της’); ή ότι το λένε; δεν κατάλαβα!

Ο Χαίντελ ήταν διπολικός. Ας μην αρχίσουμε να απαριθμούμε τους σημαντικούς ανθρώπους που είχαν 'κουσούρια'. Δεν δικαιούνταν να ομιλούν; Να δημιουργούν; Τι; Από την άλλη, 'παιδιά θαύματα' μόνο στην μουσική μπορούν να υπάρχουν; ποιοι είναι οι gatekeepers τής (ο Θεός ξέρει ποιας) ορθότητας;;;

Ο κος Ονφρέ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τότε που όπως λέει σαρκάζοντας την Τούνμπεργκ : ‘οι δεκαεξάρηδες απάγγελναν Ρεμπώ και Βερλέν’ τούτο ήταν εξέγερση. Ας αφήσει λοιπόν ο εικονοκλάστης διανοούμενος τους σημερινούς δεκαεξάρηδες να κάνουν όπως αυτοί νομίζουν τη δική τους εξέγερση...  Κάθε παράγραφος αυτού του άρθρου, γραμμένου από ένα φιλόσοφο, βρίθει ολισθημάτων πολιτικών, ανθρώπινων, πραγματολογικών. Αλλά το θέμα πιστεύω είναι πως τέτοια άρθρα εξασφαλίζουν ακροατήριο! Αν πρέπει να είμαστε άκρως προσεκτικοί στις πολιτικές μόδες, στα 'χαιδεμένα παιδιά' (κυριολεκτικά και μη) του συστήματος, πόσο θα πρέπει να είμαστε επίσης προσεκτικοί σε μορφές αντισυμβατικότητας που είναι ξεκαπίστρωτα fake; Η υπαγωγή για δεκαετίες της δυτικής νεολαίας (μαζί με τη σωστή κριτική που άσκησαν σε πολλά εντός των χωρών τους) στην επιλεκτική τύφλα προς την εγκληματικότητα σταλινικών και μαοϊκών 'παραδείσων' δεν μας έμαθε τίποτα; Μετά τις αριστερές μπανανόφλουδες θα γίνουν τώρα της μόδας οι alt-right (ή όπως αλλιώς λέγονται) χοντράδες; Και μέχρι που;

Φυσικά, κάθε προσπάθεια να δει κανείς ‘πίσω’ από κινήσεις που γίνονται μαζικές - ακόμα κι αν ξεκίνησαν από ατομικές πρωτοβουλίες - είναι θεμιτή! Φυσικό είναι ο καθένας από μας να μην βρίσκεται στο κλίμα της ή και να μη συμφωνεί με κάθε κίνηση της Γκρέτας Τούνμπεργκ. Έχουν μιλήσει για ‘στεγνό’ και προτεστάντικο τρόπο / βλέμα στον κόσμο. Διόλου μη αναμενόμενο, καθείς και οι προσλαμβάνουσες που έχει, και εδώ μιλάμε για μια ιδιαίτερη προσωπικότητα.  Δεν ξέρω αν και η Γκρέτα Τούνμπεργκ έχει μπει σε ατζέντες προτεραιοτήτων των ‘ισχυρών της ημέρας’ και αν κάποιοι θα προσπαθήσουν να την χρησιμοποιήσουν. Θεωρώ δεδομένο και φυσικό αυτό να συμβεί. Αλλά αυτό το γκαιμπελικό άρθρο μόνο τέτοια ανησυχία δεν δείχνει, απλώς για να την ‘αποδομήσει’ λέει ότι εξ αρχής ήταν υποκινούμενη! (**) ‘Το σάιμποργκ διαφημίζει την επανάσταση που ετοιμάζει ο πράσινος καπιταλισμός’ μας λέει ο κος Ονφρέ θεωρώντας ότι ‘δείχνει’ αυτούς που υποκινούν την Γκρέτα Τούνμπεργκ, σε ένα άρθρο που την διασύρει σαν προσωπικότητα με τρόπο που σπανίως έχω δει σε άρθρα που στοχοποιούν έναν ενήλικα. Δεν θα αρκούσε στον Μ.Ο. να κριτικάρει τις απόψεις που θεωρεί ύποπτες; Ο υπερασπιστής της έφηβης που αποπλάνησε ο Πολάνσκυ, πού έχασε την ευαισθησία του (***);

Δεν καταλαβαίνω πού ακριβώς το πάνε αρθρογράφοι όπως ο κος Ονφρέ, ούτε τον τύπο πολιτικής και οικολογικής ανευθυνότητας που ενδεχομένως χαρακτηρίζει τα γραπτά τους. Ίσως γι αυτό θα χρειαζόταν να κάνει κανείς σχεδόν κύρια απασχόλησή του την συνεχή σε βάθος ενημέρωση. Όμως, απ΄ ότι επιφανειακά καταλαβαίνω, η όποια, σωστή κατά περίπτωση, επιφύλαξη / επιφυλάξεις προς την εμμονή στην παγκοσμιοποίηση, τον νεοφιλελευθερισμό και τις συνέπειές τους καθώς και σε συμφέροντα συγκεκριμένων λόμπυ, αν υποθέσουμε ότι αυτά είναι τα σημεία αναφοράς και οι ‘ευαισθησίες’ του συγγραφέα, δεν δικαιολογούν την επιλεκτική αναισθησία προς τίποτα, και κυρίως προς την κλιματική αλλαγή. Ο Τσόμσκυ προ των Αμερικανικών εκλογών είχε πει ότι ο Τραμπ είναι πρωτίστως επικίνδυνος λόγω θέσεων στο θέμα αυτό. Ομολογώ, μου είχε φανεί άποψη υπερβολική. Τώρα καταλαβαίνω πόσο δεν ήταν.

Έχετε μήπως ακούσει να λένε ότι και ο Τσόμσκυ είναι όργανο του Σόρος;...

                                                                                 

(*) https://www.kathimerini.gr/1039182/opinion/epikairothta/politikh/h-korh-poy-den-8a-8ela-na-exw

(**) Διευκρινίζω. Ο Μ.Ο. για να μας πεισει ότι η Τούνμπεργκ είναι υποκινούμενη γράφει: “Αυτά που μας διαβάζει δεν είναι γραμμένα από μια κοπέλα της ηλικίας της, «μυρίζουν» πολύ τεχνολογικό ίδρυμα. Με τη φωνή της ηχεί ένα κείμενο που έχουν γράψει κάποιοι άλλοι, κάποιοι που δεν εμφανίζονται στο προσκήνιο”. Ο ίδιος μερικές γραμμές πιο πριν γράφει για να δείξει τι απερίγραπτο ‘φρικιό’ (έστω, ‘φρικιό’ υψηλής ευφυίας) είναι η  Γκρέτα Τούνμπεργκ: “Με το στυλό ανά χείρας, κάθε βράδυ στο κρεββάτι της, η Γκρέτα μελετά με αυταπάρνηση τις ογκώδεις εκθέσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής Ειδικών για το Περιβάλλον (GIEC)”. Η αντίφαση μεταξύ των δύο εικόνων για την φτωχή Τούνμπεργκ είναι προφανής. Ο φιλόσοφος αρθρογράφος μας λέει ταυτοχρόνως ότι είναι υποχείριο (σάιμποργκ) και υπερευφυής – βλαμμένη. Τι να πιστέψουμε; Πέραν βέβαια από τον προφανή ναρκισσισμό του αρθρογράφου που μπροστά στον πειρασμό ενός (ακόμα) άρθρου του ‘που θα συζητηθεί’, δεν διστάζει ‘προ ουδενός’...

(***) https://www.kathimerini.gr/394657/article/epikairothta/kosmos/o-dhmosios-polemos-dyo-amfilegomenwn-gallwn-dianohtwn

(1) Ο Γιάννης Αλμυράντης είναι ερευνητής στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»

  
(2) Διαβάστε το άρθρο του Μισέλ Ονφρέ εδώ:
http://www.enallaktikos.gr/ar49610el-gkreta-toynmpergk-to-soyidiko-saimporgk-misel-onfre.html