«Μακεδονικό»: η φωλιά του φιδιού

Η λαχτάρα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να χειραγωγήσουν τους δεκάδες χιλιάδες πατριώτες, (εθνικιστές ή μη) που πήραν μέρος στο συλλαλητήριο, μεταδόθηκε σαν ίωση στην περιοχή της αντιπολίτευσης

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

(Από την Αυγή της Κυριακής 28/1/2018)

Για να λέμε την αλήθεια οι πάντες σοκαρίστηκαν με τον όγκο της συγκέντρωσης. Η Νέα Δημοκρατία περισσότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις… λοιπές «προοδευτικές» δυνάμεις», έχω την εντύπωση. Εμείς, οι παλαιοί των ημερών αριστεροί, που ξέρουμε τι εστί εθνικοπατριωτικό βερίκοκο, λιγότερο απ’ όλους…

«Ο εθνικισμός βασιλεύει στο σύμπαν» έλεγε ο Μορίς Μπαρές∙ και πραγματικά, τα πάντα τον τρέφουν: η θρησκεία, η ποίηση, η αστική τάξη, το προλεταριάτο, οι καλλιτέχνες, οι διανοούμενοι. Είναι ικανός να διαλύσει τις Διεθνείς, να ξαναζωντανέψει χαμένες γλώσσες, να ξαναδώσει στους ανθρώπους την αξιοπρέπειά τους. Ή να τους μεταβάλει σε άγρια θηρία… Σε πολιτικούς στρατηγούς της πυγμής, όταν κατέχουν την εξουσία ή φαντασιώνονται ότι την κατέχουν: όπως ο στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος στο βήμα της συγκέντρωσης…   Σε φασιστικά τάγματα εφόδου, όταν επιχειρούν να την κατακτήσουν ή φαντασιώνονται ότι επιχειρούν να την κατακτήσουν: όπως ο Κασιδιάρης και οι ακροβολισμένοι ροπαλοφόροι του. Σ’ εκείνη τη φωτογραφική γραφικότητα που έκανε το γύρω του διαδικτύου με το σχόλιο «Συλλαλητήριο για το... "μακεδονικό". Η παιδική χαρά των  νεοναζί»...

Από γραφικότητες, άλλο τίποτα. Μια εικαστική περιγραφή του συλλαλητηρίου θα  απέδιδε μιαν εξαιρετικά εκτεταμένη ταπετσαρία  παραθαλάσσιας συγκέντρωσης Ελλήνων και ελληνίδων του ενδυματολογικού παρόντος διάστικτη σημαιοφόρων, κυκλωμένη από μια  ethnic γιρλάντα ενός ετερόκλητου, ετερόχρονου και ετερόχρωμου (ενδυματολογικά μιλάμε πάντα) πλήθους πρωταγωνιστών και κομπάρσων της Μακεδονικής, της Βυζαντινής, της Ελληνικής, εν γένει, ιστορίας…

 *******

Αυτή η «ethnic γιρλάντα» από Μεγαλεξάνδρους, βουκεφάλες, μακεδονομάχους και μαρμαρωμένους βασιλιάδες – κληρικούς, με το κασιδιάρικο «τάγμα εφόδου» να παρελαύνει στην... ούγια της, είναι που χρωμάτισε, στιγμάτισε, «καπέλωσε» και εν τέλει χαρακτήρισε την συγκέντρωση: «Τη σημερινή συγκέντρωση καπηλεύτηκαν, και τελικά σε αυτήν κυριάρχησαν, στοιχεία φανατισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, με αισθητή την παρουσία της Χρυσής Αυγής», ήταν η προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάπως έτσι, αλλά όχι ακριβώς. Ναι, τη συγκέντρωση καπηλεύτηκαν «στοιχεία φανατισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας»∙ πρώτοι και καλύτεροι οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν «κυριάρχησαν σ’ αυτήν».

Προσπάθησαν να κυριαρχήσουν αλλά δεν τα κατάφεραν, είναι το σωστό. Και προσπαθούν ακόμα. Λαχταρούν να εξουσιάσουν και να χειραγωγήσουν τους δεκάδες χιλιάδες χύμα – πατριώτες που πήραν μέρος στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, όμως όχι: «το συλλαλητήριο ουσιαστικά οργανώθηκε από «αδέσποτους» δεξιούς, ανένταχτους «αριστερούς» των διαλυμένων πυρήνων της «Σπίθας» και κάποιους επιχειρηματίες που χρηματοδότησαν το εγχείρημα, συμπεραίνει το ρεπορτάζ (Απόστολος Λυκεσάς) του efsyn.gr. Λοιπόν, αυτή η ιδεολογικά ετερόκλητη σύνθεση των διοργανωτών τα λέει όλα για την χύμα – πατριωτική σύνθεση του συγκεντρωμένου πλήθους. Κι εσύ τι το  κάνεις; Το πακετάρεις, το δένεις με εθνικιστική κορδέλα και τους  το παραδίδεις; Αβλεπί;

*******

Η λαχτάρα των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να εξουσιάσουν και να χειραγωγήσουν τους δεκάδες χιλιάδες χύμα – πατριώτες, εθνικιστές ή μη (αυτή η διάκριση είναι σχεδόν… αδιάκριτη), που πήραν μέρος στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, μεταδόθηκε  σαν ίωση στην περιοχή της αντιπολίτευσης. Πρώτα – πρώτα  στη Νέα Δημοκρατία, στο επιρρεπές στον εθνικισμό συντηρητικό  σώμα της: ο εθνικισμός δεν υπήρξε ποτέ δημιουργικός, εξηγεί ο Ζάν - Μαρί Ντομνάς*: «επιχειρεί, απλά, να ανακτήσει και κυρίως να υπερασπίσει την «κληρονομιά», ενάντια σ’ αυτούς που προσπαθούν να αλλάξουν την τάξη των πραγμάτων. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που συνδέεται παραδοσιακά με την συντηρητική δεξιά…». Καμιά έκπληξη λοιπόν από την εθνικιστική απόδραση Μητσοτάκη μέσω της μηδενιστικής   δήλωσης, «Η λύση να αναζητηθεί σε άλλη συγκυρία…».  

Καμιά έκπληξη, επίσης, όταν η ίδια «ίωση» χτύπησε ακόμα και τον Λαφαζάνη της ΛΑΕ, με σύμπτωμα εκείνη την παραισθητική  δήλωση που εξόργισε τους φανατικούς συριζαίους: «Αυτό που είδαμε στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν μόνο μια αντίδραση για το θέμα της FYROM. Ήταν μια συνολική αντίδραση απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, (σ. σ: όπου κατεστημένο βλέπε... ΣΥΡΙΖΑ)».

Κατά τα λοιπά, εμείς οι παλαιοί των ημερών που ξέρουμε τι εστί εθνικοπατριωτικό βερίκοκο, γνωρίζουμε ότι μετά την πτώση του Τείχους ο εθνικισμός εξακολουθεί μεν να συνδέεται προνομιακά με την συντηρητική δεξιά, αλλά συνδαυλίζεται και αναπτύσσεται και ευδοκιμεί, ατομικά ή και συλλογικά, σε κάθε γεωγραφικό, ταξικό και ιδεολογικό μήκος και πλάτος, μηδέ του… «μακεδονικού» εξαιρουμένου. Έτσι, επί της ουσίας του, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με την άποψη του Αλέξη Τσίπρα: «Αν υπάρξει ευκαιρία λύσης, θα είναι εθνική ανοησία να μην την αξιοποιήσουμε»

*Jean-Marie Domenach: Γάλλος συγγραφέας – διανοούμενος της ανανεωτικής Αριστεράς