5 Νοεμβρίου 2016

Με μια λέξη, αποριζοσπαστικοποίηση




Του Νίκου Τσαγκρή

Αναμφισβήτητα ο ανασχηματισμός σηματοδοτεί ένα ακόμα κυβερνητικό βήμα προς την ιδεολογική απενοχοποίηση, (αποριζοσπαστικοποίηση) τον πολιτικό πραγματισμό: η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει να αφήνει πίσω της την «ήττα που δεν ήταν ήττα αλλά εξαναγκαστικός συμβιβασμός» και να προσγειώνεται (οριστικά;) στην πραγματικότητα. Την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα μιας βίαια φτωχοποιημένης πολιτικά και οικονομικά χώρας, την οποία, από τη θέση του κυβερνώντος κόμματος, με εντολή του ελληνικού λαού, οφείλει να αναστρέψει – όχι να ανατρέψει: αυτό που προέχει δεν είναι να βγούμε από τον καπιταλισμό, αλλά από τον οικονομισμό. Τα μνημόνια, τον φαύλο κύκλο της λιτότητας, το δυσβάσταχτο χρέος…

1 σχόλιο:

Πάνος Στ. είπε...

Δεν μπορώ να συμμεριστώ την -περιορισμένη, έστω- αισιοδοξία σας. Προϋποθέτει ένα άλμα πίστης που δεν δικαιολογείται ούτε από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, ούτε από τις φανερές και κρυφές επιδιώξεις των "εταίρων μας.
Αφήστε κατά μέρος τα ιδεολογικά καριοφίλια, λέτε, σηκώστε τα μανίκια και πιάστε δουλειά. Αν πιστεύουμε ότι εντός των δεδομένων συνθηκών υπάρχουν εκείνες οι ρωγμές για να αντιπαλέψουμε τη δυσβάσταχτη φτώχεια, την ανυπόφορη λιτότητα, δεν νομίζω ότι μπορούμε να χαρακτηριζόμαστε πραγματιστές, αλλά μάλλον αθεράπευτα ρομαντικοί και αισιόδοξοι. Συμφωνώ απολύτως, ότι δεν μιλάμε για την ανατροπή του καπιταλισμού και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αλλά, αν δεν αμφισβητηθεί το πλαίσιο που μας έχει επιβληθεί, δεν βλέπω προκοπή και χαΐρι όπως λένε. Και αυτή η κυβέρνηση όσους ανασχηματισμούς και να κάνει δεν βγαίνει από τον οικονομισμό των λογιστών της σημερινής ευρωπαϊκής εξουσίας. Χρειάζεται σχέδιο, τόλμη και ειλικρινή διάθεση για ρήξεις. Χρειάζεται να πάρει τις πρωτοβουλίες και όχι να ακολουθεί ασθμαίνοντας και αμυνόμενη μετακινώντας συνεχώς τις κόκκινες γραμμές. Όλοι γνωρίζουμε ότι τα μνημόνια είναι ένα καθεστώς με αρχή, μέση και τέλος. Να υποθέσουμε ότι τώρα βρισκόμαστε κάπου στο μέσον. Όταν φτάσουμε στο τέλος, που πιθανώς θα μας πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, να είμαστε βέβαιοι ότι ελλείψει αντιστάσεων θα επιβάλουν ετσιθελικά και τη λύση που τους συμφέρει... Κι αυτή μπορεί να είναι μια ρεαλιστική πρόγνωση βασισμένη στον δρόμο που πάνω του βαδίζουμε τώρα.