Περιδιαβάζοντας τη δημοσιογραφική και μικροπολιτική φιλολογία γύρω από την πιθανότητα μιας βρετανικής εξόδου από την Ε.Ε.
Καθώς το δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση συμπίπτει με την διεξαγωγή του "Euro 2016", το θέμα του Brexit παίρνει αμιγή ποδοσφαιρικό χαρακτήρα. Εξαντλείται στις προβλέψεις, θέλω να πω, ανεξάρτητα εάν των προβλέψεων προηγούνται βαρύγδουπες ή μη αναλύσεις, πολύ δε περισσότερο αν ακολουθούν. Πράγμα που ακυρώνει και τις προβλέψεις και τις αναλύσεις, βαρύγδουπες ή μη, αφού οι δημοσκοπικές ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι το... ματσάκι είναι 50/50 και θα κριθεί στις λεπτομέρειες• περίπου όπως θα κριθούν και τα ματς του "Euro 2016" που, στην περίοδο του βρετανικού δημοψηφίσματος, θα βρίσκεται στη φάση των "16" και θα καθιστά εξαιρετικά αμφίβολα τα στοιχήματα. Και για το Brexit και για το "Euro 2016".
Για να γίνουμε ακριβείς, το δημοψήφισμα (23 Ιουνίου) διεξάγεται στο διήμερο... break που μεσολαβεί από την φάση των ομίλων στη φάση των "16" - και οι κακοί λένε ότι το break αυτό δεν δόθηκε για την ομαλή διεξαγωγή του βρετανικού δημοψηφίσματος, αλλά για τα γραφεία στοιχημάτων του Ηνωμένου Βασιλείου. Που, στο συγκεκριμένο μεσοδιάστημα, επιθυμούν να αποσπάσουν το μάξιμουμ του στοιχηματικού πάθους των Βρετανών για το "Brexit or not Brexit", χωρίς να χάσουν τα επίχειρα του τζόγου γύρω από τις πιθανότητες ενός ποδοσφαιρικού Brexit: την έξοδο ή μη της Εθνικής Αγγλίας από το "Euro 2016" στη φάση των "16" . Κάτι που μοιάζει πιθανότερο από ένα γεωπολιτικό Brexit στις 23 Ιουνίου.
Ναι μεν, αλλά
Βάζω στοίχημα ότι είναι χιλιάδες οι αριστεροί πολίτες που απολαμβάνουν τα σκαμπανεβάσματα των δημοσκοπικών τιμών του χρηματιστηρίου του Brexit. Τον ρυθμιστικό τους ρόλο στην αγορά του χρηματοπιστωτικού και του γεωπολιτικού θεάματος - ακροάματος που έχει στηθεί γύρω από το δραματοποιημένο δίλημμα... να βγει κανείς ή να μη βγει: "εδω δεν ξέρει ούτε ο Κουτσούμπας αν θέλει Brexit, που συνήθως τα ξέρει όλα... Άντε να ξέρουμε τώρα εμείς, οι απλοί συριζαίοι... ρεβιζιονιστές", σπάει πλάκα μια αρχαία συντρόφισσα, που την υπέβαλα στο σαιξπηρικά διασκευασμένο δίλημμα "to Brexit or not to Brexit". Ύστερα το σκέφτεται λιγάκι και μου απαντά: εγώ μάλλον λέω ότι καλύτερα... "to Brexit", μήπως κουνηθεί το όλο σύστημα... Μπας και αυτοκαταστραφούν τα... μονοπώλια, μιας και η πάλη των λαών πολύ καθυστερεί...
Αυτά είναι. Και πέρα απ' αυτά, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η Ελληνική Αριστερά γενικότερα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστα ενδιαφέρεται, ενημερώνεται και προβληματίζεται, και ως κομματικός μηχανισμός ενημερώνει για τις πιθανές και τις απίθανες γεωπολιτικές και οικονομικές παρενέργειες ενός Brexit. Εξάλλου, είναι αμφίβολο εάν υπάρχει σχηματισμένη εθνική στάση επί του θέματος, η δε θέση του ΣΥΡΙΖΑ, ασχημάτιστη επίσης, εξαντλείται στην αμήχανη και ανούσια ευρωδιπλωματία του "ναι μεν, αλλά" : "να βοηθηθεί μεν η Μεγάλη Βρετανία στα θέματα της ανταγωνιστικότητας και των σχέσεών της με την Ευρώπη, αλλά να μην καταστρατηγείται το ευρωπαϊκό κεκτημένο"...
Παρενέργειες
Από μια άποψη, πάλι καλά. Οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ιδιαίτερα οι "Μένουμε Ευρώπη" ή " Παραιτηθείτε", όπως μετονομάστηκαν πρόσφατα, ασχολούνται περισσότερο με το Grexit παρά με το Brexit. Υπό την έννοια ότι βυσσοδομούν για την αποδόμηση του ευρωπαϊκού προφίλ της κυβέρνησης Τσίπρα και την επαναφορά της απειλής... Grexit. Ενώ για το Brexit και την απειλή αποδόμησης της Ε. Ε που επισύρει, ούτε κουβέντα...
Αυτήν ακριβώς την αποδόμηση, ως παρενέργεια της εξόδου της Μ. Βρετανίας, εύχονται αρκετές από τις εκτός Ε.Ε. χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά και αρκετές εντός αυτής, ανάμεσά τους η Δανία και η Σουηδία. Μιλάμε για χώρες που, καιρό τώρα, αναπτύσσουν έντονο σκεπτικισμό για τη σχέση τους με την Ε.Ε., καθώς επιθυμούν διακαώς να ξεφύγουν από το σφιχτό έλεγχο των ευρωπαϊκών θεσμών και να αναλάβουν οι ίδιες τον έλεγχο των οικονομιών τους.
Οι φόβοι επεκτείνονται ακόμα και σε πιθανές παρενέργειες τύπου ντόμινο, ως αποτέλεσμα της ενθάρρυνσης των εθνικών κυβερνήσεων να αναζητήσουν οικονομική και αναπτυξιακή ανεξαρτησία - να απαλλαγούν από τους ασφυκτικούς πολιτικούς ελέγχους της Κομισιόν, κατά τα πρότυπα τω χωρών - μελών της "Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών" (EFTA). Την Ισλανδία, την Ελβετία, τη Νορβηγία και το Λιχτενστάιν, χώρες που έχουν μεν πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ, αλλά δεν υπόκεινται στους ίδιους πολιτικούς ελέγχους που επιβάλλουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών στα υπόλοιπα-κράτη..
Καταλαβαίνετε, όμως, πως παρόμοιες προσεγγίσεις είναι άκρως απαγορευτικές για χώρες που συνδέονται με δεσμούς... μνημονιακού αίματος με την Ευρώπη: εδώ δεν ξέρει ολόκληρος... Κουτσούμπας αν πρέπει να Brexit or not Brexit. Τι να ξέρουμε εμείς οι απλοί Συριζαίοι;
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου