Η παγίδα του ηθικού πλεονεκτήματος

Μια γκεμπελική παγίδα, με "τυράκι" τον όρο "ηθικό πλεονέκτημα", που στήνεται κατά το επικοινωνιακό δοκούν των κομμάτων της αντιπολίτευσης  

Η κυβερνητική γκάφα με τις "off shore εταιρείες για βουλευτές", που δεν ήταν κυβερνητική γκάφα αλλά διακομματική κοινοβουλευτική γκάφα (εάν ήταν γκάφα και όχι συνειδητή επιλογή του νομοθετικού σώματος), που πέρασε απ' τη Βουλή και ακολούθως χαλκεύτηκε από την γνωστή φυλλάδα της στημένης αντικυβερνητικής δημοσιογραφίας ως κυβερνητική γκάφα, επανέφερε στο προσκήνιο το θέμα της... απώλειας ή μη του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς. 

Και, ξαφνικά, οι εντολοδόχοι της τρόϊκας, οι αρμοστές του Σόϊμπλε, οι σφαγείς των μισθωτών και των συνταξιούχων άρχισαν να μιλούν ξανά για πολιτικό... ήθος: "Το ηθικό πλεονέκτημα της Aριστεράς έχει πάει περίπατο", δήλωσε ο νέος εκπρόσωπός τους Κυριάκος Μητσοτάκης και, "ο κ. Τσίπρας έχει αντιγράψει όλες τις κακές παλιές πρακτικές του πελατειακού κράτους», ξιφούλκησε κατά του αντιπάλου πρωθυπουργικού δέοντος• αλλά το ξίφος έμοιασε να καρφώνεται στο στήθος του, καθώς ήταν σαν να λέει "ο κ. Τσίπρας με αντιγράφει, έχει αντιγράψει όλες τις πελατειακές πρακτικές της Νέας Δημοκρατίας...". 

"Μακάρι να το είχε κάνει", σκέφτηκα, και ασυνείδητα μου πέρασε απ' το μυαλό κάτι που είχε πει προ ημερών ο Πωλ Μέησον: «ο ΣΥΡΙΖΑ κατοικεί τους ανώτερους ορόφους των υπουργείων, αλλά δεν "χτύπησε" επαρκώς την ολιγαρχική εξουσία μέσα στα υπουργεία (...) Εάν μείνει στην εξουσία, πρέπει να "καταλάβει" ολόκληρα τα υπουργεία και να αναγκάσει τους πάντες να υπόκεινται σε λογοδοσία». Έτσι: "μακάρι να το είχε κάνει", σκέφτηκα, "κι ας έχανε το... ηθικό πλεονέκτημα"... 

Μια δεξιά παγίδα 

Το "ηθικό πλεονέκτημα της Aριστεράς", όπως το διεκδικεί καταναλώνοντάς το η σαμαροδεξιά του Κυριάκου και η εν γένει αντιπολίτευση, δεν έχει καμιά σχέση με το υπαρκτό ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Είναι μια εξυπνακίστικη επικοινωνιακή παγίδα της σαμαροδεξιάς του τύπου, "όταν η Αριστερά κυβερνά με τον αστικό τρόπο (ο οποίος, εσείς κύριοι αριστεροί το λέτε, είναι διεφθαρμένος τρόπος) χάνει το ηθικό πλεονέκτημά της". Που πάει να πει ότι όταν η Αριστερά διαπραγματεύεται με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όταν αποκαθαίρει και ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό, όταν διορίζει έμπιστους αριστερούς σε δημόσιες θέσεις-κλειδιά, όταν νομοθετεί ευρωκεντρικές μεταρρυθμίσεις, ακόμα κι αν το κάνει με τον δικό της κοινωνικό τρόπο, εξανεμίζει και, εν τέλει, χάνει το.. ηθικό πλεονέκτημα. 

Εν ολίγοις, δεν είναι παρά μια ανήθικη παγίδα με περιτύλιγμα τον όρο "ηθικό πλεονέκτημα", που στήνεται κατά το επικοινωνιακό δοκούν για να παγιδεύσει αριστερά κορόιδα. Που δεν είναι, βέβαια, κορόιδα, αλλά μπορεί να είναι ευγενείς αριστεροί, αγνοί ιδεολόγοι, απλοί αγωνιστές που ζουν ακόμα με την αυταπάτη της επανάστασης, κλπ, κλπ. 

Απ' αυτή την άποψη έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι, με αφορμή την "κυβερνητική γκάφα με τις off shore" (που δεν ήταν κυβερνητική γκάφα αλλά διακομματική κοινοβουλευτική γκάφα κλπ. κλπ.), το εν λόγω θέμα (ο φόβος της απώλειας του πλεονεκτήματος) αποτυπώθηκε και ως βασανιστικό άγος ακόμα και σε πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ. Η οποία με τίτλο "Οφ σάϊντ με τις Offshore" έβγαλε κίτρινη κάρτα στην κυβέρνηση και στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με το αιτιολογικό ότι, υπερψηφίζοντας την ευρωπαϊκή ρύθμιση για τις off shore, "παραβίασαν το ασυμβίβαστο μεταξύ πολιτικής ενασχόλησης και εξωχώριας οικονομικής δραστηριότητας σε φορολογικούς παραδείσους, έστω και φορολογικά συνεργάσιμους, που αποτελούσε κόκκινη γραμμή για την κοινωνία"... 

Οι... οφσορίστας της Ν.Δ. 

Φυσικά, η Αυγή έπραξε σωστά, ακόμα κι αν η αντίδρασή της, μέρος της, εάν θέλετε, μπορεί να υποδηλώνει παγίδευση στο στημένο επικοινωνιακό κόλπο με το "ηθικό πλεονέκτημα της Aριστεράς", όπως το διεκδικεί καταναλώνοντάς το η σαμαροδεξιά του Κυριάκου. Από την άλλη, όμως, το ίδιο πρωτοσέλιδο αποδεικνύει ότι το πραγματικό ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς είναι ζωντανό και παραμένει ακμαίο, αφού δεν διστάζει να δηλώσει παρών ακόμα και από την πρώτη σελίδα ενός κομματικού εντύπου (αν θεωρήσουμε ως κομματικό έντυπο την Αυγή) υπό την μορφή σκληρής κριτικής στην κυβέρνηση. 

Το πραγματικό πλεονέκτημα της Αριστεράς είναι η ασύγκριτη αγωνιστική ιστορία της, η δημοκρατική - πατριωτική κουλτούρα της, η παραδειγματική αφοσίωση των μελών της, των απλών ανθρώπων που την υπερασπίζονται και την υπηρετούν στις παραδοσιακές της αξίες, την ισοτιμία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, τον ανθρωπισμό. Αλλά είναι και η γενναία (εσωκομματική ή μη) κριτική και αυτοκριτική, όπως εκδηλώθηκε μέσω της Αυγής στην περίπτωση της ανύπαρκτης, έστω, "γκάφας με τις off shore". Κι ακόμα όπως εκδηλώθηκε έμπρακτα με την κυβερνητική αντεπίθεση πολιτικού ήθους και διαφάνειας στην ολομέλεια της περασμένης Τετάρτης. Την οποία ούτε ένα τέταρτο δεν άντεξαν οι... οφσορίστας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το έβαλαν στα πόδια, έντρομοι μπρος στο πλεονέκτημα της Αριστεράς...

Νίκος Τσαγκρής