Ο Βαρουφάκης ως σάκος του μποξ

Ο επικοινωνιακός τραγέλαφος, οι βλαβερές του συνέπειες στην κυβέρνηση και η συνευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ 

 Ήταν μια μικρή (διπλωματικής φύσεως, ας δεχτούμε) αναδιάρθρωση για τον καλύτερο, υποτίθεται, συντονισμό της ομάδας διαπραγμάτευσης. Όμως, μέσα από έναν καταιγισμό αλλοπρόσαλλων αντιδράσεων επικοινωνιακού (διάβαζε «προπαγανδιστικού») χαρακτήρα ένθεν κακείθεν, πέρασε στην ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη ως η «απομάκρυνση», ή ο «εξοστρακισμός», ή ακόμα και ο «αποκεφαλισμός» (!) του Γιάνη Βαρουφάκη από τη διαπραγμάτευση. Κι αυτό, παρά την άμεση διάψευση της «είδησης» από την κυβέρνηση και παρά την φυσική παρουσία του διάσημου Έλληνα υπουργού, με την ιδιότητα του επικεφαλής της ελληνικής ομάδας διαπραγμάτευσης, στo Eurogroup, λίγα εικοσιτετράωρα μετά τον… αποκεφαλισμό του, με το ξυρισμένο κεφάλι στη θέση του. 

Καταλαβαίνετε, μιλάμε για μια «μη είδηση» που έγινε είδηση και ακολούθως σταθεροποιήθηκε στο χρόνο ως πραγματικότητα. Μια «πραγματικότητα» τόσο στέρεα που έγινε ακόμα και ερώτημα σε σφυγμομέτρηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που διενεργήθηκε για λογαριασμό του ΣΚΑΪ: «Σας έκανε καλή ή κακή εντύπωση ο περιορισμός του Βαρουφάκη κατά τη διαπραγμάτευση;», ρωτούσαν οι ερευνητές τους επιλεγμένους «πελάτες» της εν λόγω σφυγμομέτρησης. 

 Έ, λοιπόν, το 51,5% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι ο «περιορισμός» του Βαρουφάκη τους έκανε κακή εντύπωση, πράγμα που σημαίνει ότι οι μισοί και πλέον Έλληνες έχουν απομνημονεύσει ως αντικειμενική αλήθεια μια «μη είδηση». Και σημαίνει ακόμα ότι το αρνητικό φορτίο αυτής της «μη είδησης», που οι μισοί και πλέον Έλληνες έχουν απομνημονεύσει ως αντικειμενική αλήθεια (τον «περιορισμό» Βαρουφάκη απ’ τη διαπραγμάτευση), το φορτώνουν στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: «προφανώς εκείνος (ποιος άλλος;) τον περιόρισε και αυτό μας έκανε κακή εντύπωση…» 

 Η αλήθεια να λέγεται 

Θα μπορούσαμε να αποδώσουμε αυτόν τον επικοινωνιακό τραγέλαφο (και τις βλαβερές του συνέπειες για τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη, την ελληνική κυβέρνηση και, εν τέλει, τη χώρα) σε μια αντί – ΣΥΡΙΖΑ συνομωσία του μιντιακού σύμπαντος, στην λυσσαλέα αντίδραση των διαπλεκομένων, στην «τρόικα εσωτερικού», στην εκδικητική μανία του Σόϊμπλε κατά του αμφισβητία Έλληνα ομολόγου του. 

 Θα μπορούσαμε, ακόμα, να ξορκίσουμε το «θέμα» με τον αφορισμό του Ουμπέρτο Έκο για τη «μη αντικειμενικότητα της είδησης», γράφοντας ένα δοκίμιο του τύπου «ο μύθος της αντικειμενικότητας είναι μια ψευτοιδεολογία που κρύβει την είδηση, μια θεωρητική υπερδομή κατασκευασμένη για να καλύψει άλλα πράγματα…»• καταλήγοντας σε κάτι σωστό, ότι «το καθήκον του δημοσιογράφου δεν είναι να πείσει το κοινό ότι αυτός λέει την αλήθεια, αλλά να το προειδοποιήσει ότι αυτός λέει τη «δική του» αλήθεια, ότι υπάρχουν όμως κι άλλες αλήθειες…». 

 Εντάξει. Η δική μου δημοσιογραφική (και όχι μόνον) αλήθεια αδυνατεί να κρύψει ότι σ’ αυτόν τον επικοινωνιακό τραγέλαφο (με τις βλαβερές συνέπειές του για τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη, την ελληνική κυβέρνηση και, εν τέλει. τη χώρα) συμβάλλει – ηθελημένα ή αθέλητα, σκόπιμα ή… άσκοπα – και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια, επί μέρους πρόσωπα και πράγματα της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας, της κομματικής και παρακομματικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ… 

 Η «αντισυνέντευξη» 

Συνεχίζοντας, αναπόφευκτα, στο ταμπλό Βαρουφάκη (είναι ο σούπερ ήρωας στο τετράμηνο κυβερνητικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, πως να το κάνουμε;) θα ήταν δημοσιογραφική – και κομματική, θα έλεγα – αμαρτία να αποκρύψουμε την αλήθεια «Λαπαβίτσας». Το γεγονός, δηλαδή, ότι την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης έδινε συνέντευξη σε ένα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλι για την αναγκαιότητα μιας συμφωνίας με τους όρους του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνος (ο οικονομολόγος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Λαπαβίτσας) έδινε αντισυνέντευξη σε ένα άλλο «κανάλι» («The Press Project») λέγοντας τα γνωστά δικά του. Που αντικειμενικά, (σύμφωνα με την κατά Ουμπέρτο Έκο δημοσιογραφική «αλήθεια») λόγω του χρόνου και της φύσης της συνέντευξης, λειτούργησαν ως συνήθως αντικυβερνητικά και, στην προκειμένη περίπτωση, σκοπίμως «αντιβαρουφικά»… 

«Ο Βαρουφάκης αποτελεί κεφάλαιο για τον ΣΥΡΙΖΑ», είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας (τότε που έπαιζε η «μη είδηση» που πέρασε σαν είδηση), διαψεύδοντας για μια ακόμα φορά τα περί απομάκρυνσής του από την ομάδα διαπραγμάτευσης. Αυτή είναι και η δική μου αλήθεια για τον Έλληνα υπουργό οικονομικών. Το έλεγα προχτές σε μια σύναξη «μπαρουτοκαπνισμένων» συντρόφων και νεότερων συριζαίων, οικονομολόγων ή μη, κάθε απόκλισης: «Εντάξει, ο Βαρουφάκης δεν είναι ένας από εμάς αλλά είναι με εμάς, δουλεύει για εμάς και κάνει αυτή τη δουλειά καλύτερα απ' οιονδήποτε εξ ημών και υμών». 

«Σιγά την αλήθεια», θα μου πείτε• και θα ‘χετε δίκιο, αφού μιλάμε για μια αλήθεια αυταπόδεικτη: μόνο και μόνο από το γεγονός ότι η θητεία του Γιάνη Βαρουφάκη δεν είναι παρά ένα χρονικό αποτυχημένων προσπαθειών αποδόμησής του από κάθε πολέμιο του «πειράματος ΣΥΡΙΖΑ», της «Ελληνικής απόπειρας δημοκρατίας», όπως ωραιότερα προσδιορίζεται από τον Ετιέν Μπαλιμπάρ.

Νίκος Τσαγκρής