Χαμόγελα στο σχήμα της αξιοπρέπειας…

Γιατί, «αν ο κόσμος πληγώνει τη συνείδηση, μπορούμε είτε να αλλάξουμε τον κόσμο είτε να προσαρμόσουμε τη συνείδηση στους ρυθμούς του»! 


Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Συγκίνηση. Συγκίνηση μέχρι δακρύων. Δεν σας κρύβω ότι, παραβιάζοντας την… ανορθόδοξη συνείδησή μου, άναψα κερί• στη μνήμη των συντρόφων που έφυγαν στα πέτρινα χρόνια της Αριστεράς. Και των άλλων που έφυγαν νωρίς, στα τελευταία, τα βελούδινα. Και δεν αξιώθηκαν να ζήσουν τη στιγμή: Ευτυχία, σχεδόν δεν μπορεί να το πιστέψει κανείς ... Υπήρχε μια ηττοπάθεια στο χώρο της Αριστεράς, σαν να μείναμε από θεωρητικά εργαλεία• κι ήρθε η γενιά του Αλέξη, που μόνο την ευχαριστούμε... Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η κατάθεση στην Καισαριανή.... Παρατηρώντας τον Τσίπρα πως μιλάει και πως κινείται, όλη η στάση του δηλώνει ότι κάτι καινούριο έρχεται... 

Είναι η αντίδραση του Γιώργου Κιμούλη (Τρίτη 27/1, στο «Κόκκινο») και την παραθέτω ως αντιπροσωπευτική των αντιδράσεων της πλειονότητας των αριστερών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ενταγμένων ή ανένταχτων. Προσωπικά, άλλωστε, εκφράζομαι κι από μιαν ακόμα αντίδραση του γνωστού ηθοποιού: «Πιστεύω ότι δεν θα υπάρξει η παραμικρή συμπεριφορά ρεβανσισμού... Εγώ φοβάμαι όλους αυτούς που δεν άντεξαν και τώρα είναι στην απέναντι πλευρά, εννοώ πρώην αριστερούς που πέρασαν στο στρατόπεδο του φιλελευθερισμού....» 

Συγκίνηση και χαμόγελο: το ελληνικό χαμόγελο, που θυσιάστηκε από τους πολιτικούς της υποτέλειας και της εθνικής ταπείνωσης προς χάριν των «δανειστών», επέστρεψε στα πρόσωπα των Αθηναίων – ελπίζω όλων των Ελλήνων – από την πρώτη ημέρα της αλλαγής. Και παρέμεινε, παίρνοντας το σχήμα της αξιοπρέπειας, όχι μόνο κατά τη διάρκεια των συμβολικών κινήσεων του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αλλά και μετά τις πρώτες κυβερνητικές «δράσεις», όπως το διάβημα κατά της «κοινής ανακοίνωσης για την Ουκρανία» χωρίς την ελληνική συναίνεση… 

Μονόδρομος η επιλογή των ΑΝΕΛ 

Κατά τα λοιπά, όπως τα είπαμε. Τούτες οι κάλπες αποδείχτηκαν διαφορετικές από τις κάλπες όλων των εκλογών – όλων των εποχών. Και αυτό οφείλεται στην «ειρηνική – μέσω εκλογών – «κατάληψη» της κυβερνητικής εξουσίας (και εξ αυτής του αστικού κράτους) από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς», όπως οι γνωστοί φιλοπαίγμονες σύντροφοί εξακολουθούν να περιγράφουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μετά την ορκωμοσία της. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν είναι (παρά… τρίχα δεν προέκυψε) αυτοδύναμη και χρειάστηκε τη στήριξη των ΑΝΕΛ. 

Παρεμπιπτόντως, κανένα πρόβλημα. Από τη στιγμή που η αυτοδυναμία ήρθε… λειψή, η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ήταν μονόδρομος: «επειδή με ρωτάτε, καλύτερα με ΑΝΕΛ παρά με Ποτάμι», ήταν η απάντησή μου σε εκατοντάδες διαδικτυακούς φίλους που ξαφνιάστηκαν με την επιλογή Τσίπρα και ζητούσαν τη γνώμη μου. «Οι ΑΝΕΛ πηγάζουν από τις λαϊκές πλατείες των αγανακτισμένων – το Ποτάμι, από τα βρωμερά κανάλια της διαπλοκής», ήταν η συνοπτική εξήγησή μου. Συμφώνησαν όλοι. Πώς να το κάνουμε, η λαϊκή εντολή είναι αντιμνημονιακή – αντισυστημική. Και το μόνο αντιμνημονιακό σχήμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στη νέα Βουλή είναι οι ΑΝΕΛ. 

Λοιπόν, που λέτε, παρά την ελαφρώς ελλιπή αυτοδυναμία της, η κυβέρνηση Τσίπρα, όπως είχαμε προβλέψει, προκάλεσε πολυποίκιλους κλονισμούς στο ευρωπαϊκό συστημικό… γίγνεσθαι. 

Το βιβλίο των «κλονισμών» 

Ο σχεδόν… συντριπτικός, να πούμε, κλονισμός του Μάρτιν Σουλτς: ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας πραγματιστής και χαρισματικός πολιτικός… Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά από χρόνια απόλυτης λιτότητας, ζούμε μια νέα φάση… Πολλοί κατανοούν πλέον, ότι η δημοσιονομική πειθαρχία χωρίς επενδύσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη… Η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, από κοινού, πρέπει να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους. 

Σημαντικός είναι και ο «κλονισμός» του Γερμανού αντικαγκελαρίου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ: η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να κάνει τώρα τη μεγάλη διαφορά… Και της διεύθυνσης του Bloomberg: Η θέση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ότι πρέπει να συγκληθεί μία «ευρωπαϊκή διάσκεψη χρέους» για τη μείωση των εξουθενωτικών βαρών που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και άλλες χώρες που έχουν πληγεί πολύ από την κρίση είναι λογική… Και του Γιενς Μπάστιαν, οικονομικού συμβούλου και πρώην μέλους της ελληνικής Task Force της Κομισιόν: Το παράδειγμα της Ελλάδας ίσως γίνει προπομπός εξελίξεων για την Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιταλία. Και του Βόλφγκανγκ Μουντσάου των Financial Times: η ριζοσπαστική αριστερά αποτελεί την καλύτερη επιλογή οικονομικής πολιτικής για την περιφέρεια της Ευρωζώνης… Και, και, και… 

Θα έπρεπε – και μπορεί να γίνει – να γραφτεί ένα βιβλίο για τις αντιδράσεις, τις επιπτώσεις και τους πολιτικοκοινωνικούς και κοσμοθεωρητικούς κλονισμούς που προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί η ειρηνική, μέσω εκλογών, άνοδος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία της χώρας μας. 

Είπαμε, τούτες οι εκλογές μπορούν να αποδειχτούν, αποδεικνύονται ήδη, ιστορικές: χάρις στη γενναιότητα και την ευθύνη των απλών Ελλήνων που ξεπέρασαν τον φόβο, στο δρόμο προς τις κάλπες.

Από την εφημερίδα Η εποχή , 31/1/2015