28 Φεβρουαρίου 2013

Η Μέρκελ και οι Μερκελιστές


«Η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο», εκτίμησε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξή που έδωσε, προ ημερών, προς την Stuttgarter Zeitung. Αλλά, «δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον κίνδυνο», πρόσθεσε…
Ακριβώς – ή περίπου – το ίδιο εκτίμησε, προ ημερών επίσης, και ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο κ. Σαμαράς. Μόνο που εκείνος το είπε με… δικά του λόγια: «αν βγάλουμε τον Ιούνιο καθαρίσαμε, από το Σεπτέμβρη απογειωνόμαστε»…
Και καρφώθηκε: διότι, αφού «θα καθαρίσουμε τον Ιούνιο», γιατί να μην απογειωθούμε τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο και να περιμένουμε να απογειωθούμε το Σεπτέμβρη κ. πρόεδρε; Και πότε ακριβώς τον Σεπτέμβρη λέτε να απογειωθούμε πρωθυπουργέ μου; Πριν ή μετά τις 22 του μηνός;


Ό,τι θέλει η Μέρκελ


Στις 22 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους διεξάγονται οι Γερμανικές εκλογές Και μέχρι τότε η προεκλογική στρατηγική της καγκελαρίου Μέρκελ απαιτεί απ’ την Ελλάδα «να βρίσκεται μεν σε καλό δρόμο αλλά να μην έχει ξεπεράσει ακόμα τον κίνδυνο».
Στην ίδια, περίπου, κατάσταση, (να είναι, δηλαδή, σε καλό δρόμο αλλά να μην έχουν ξεπεράσει τον… κίνδυνο) απαιτείται να συντηρούνται και οι άλλες χώρες της ευρωζώνης που βρίσκονται «σε πρόγραμμα», όπως το λέει η Κομισιόν – απ’ όλες τις χώρες στις οποίες εφαρμόζεται το γερμανικό πείραμα οικονομικής κατοχής, όπως λέω εγώ.
Πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου, από την Ελλάδα και τις άλλες κατεχόμενες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, απαιτείται να συνεχίσουν την εφαρμογή των μέτρων οικονομικής και πολιτικής γενοκτονίας των λαών τους: αδιαμαρτύρητα, εν μέσω επιβεβλημένης (με τους κρατικούς μηχανισμούς αστυνομικής και νομοθετικής καταστολής) κοινωνικής σιωπής.




Οι μερκελιστές

Αυτή την απαίτηση, που είναι η εκλογική στρατηγική της Άνγκελα Μέρκελ, καλούνται τώρα να υπηρετήσουν – και την υπηρετούν – οι απανταχού μερκελιστές, με κεντρικό «καθοδηγητή» τον αρχιμερκελιστή, ας τον πούμε, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. Αλλά ποιοι είναι οι… «μερκελιστές»;
Πρώτοι και… καλύτεροι μερκελιστές – το αποκτήσαμε κι αυτό το θλιβερό προνόμιο – υπήρξαν οι Έλληνες Γιώργος Παπανδρέου και Λουκάς Παπαδήμος και οι επί των οικονομικών υπουργοί των κυβερνήσεών τους Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Ευάγγελος Βενιζέλος. Έπεσαν και οι τέσσερις, μαζί με τις ελεγχόμενες από την δικτατορία των αγορών κυβερνήσεις τους. Τους έριξε η λαϊκή αγανάκτηση και η κοινωνική κατακραυγή.
Αντίστοιχη τύχη είχαν και άλλοι μερκελιστές – ηγέτες χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Αλλά το «μερκελικό» λόμπι της ευρωζώνης δεν δυσκολεύτηκε να τους αντικαταστήσει με…καλύτερους: στην Ιταλία με έναν κορυφαίο ιερέα της θρησκείας των αγορών τον Μάριο Μόντι. Στην Ελλάδα με τους Σαμαρά, Βορίδη, Δένδια και άλλα ακροδεξιά υβρίδια της μετακαραμανλικής Δεξιάς. Αυτοί, οι αχρείοι, αφού εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό παίζοντας τους «αντιμερκελιστές», να πούμε, και υπέκλεψαν την ψήφο του, επανέκαμψαν στην υπηρεσία του Γερμανικού πειράματος ανασκολόπισης του ελληνικού Έθνους. Μαζί τους επανήλθε, ως τσαλακωμένο δεκανίκι αυτή τη φορά, ο δις ανατραπείς (με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Παπαδήμου) Ευάγγελος Βενιζέλος. Ως ο έχων το «μερκελικό» know how…


Σιωπή ως τον…Σεπτέμβρη


Πριν μια εβδομάδα οι Ιταλοί έκαναν ζημιά στο σύστημα που αντιπροσωπεύει η Μέρκελ: μαύρισαν τον εκλεκτό μερκελιστή Μάριο Μόντι, που έκανε τη…δουλειά στην Ιταλία. Γενικότερα δε, οι κάλπες στη γειτονική χώρα, αντί να βγάλουν μερκελική κυβέρνηση έβγαλαν λαϊκή αγανάκτηση και κοινωνική κατακραυγή ενάντια στη βαρβαρότητα του ευρωπαϊκού οικονομισμού.
Τώρα η Μέρκελ ψάχνεται να βρει τον επόμενο μερκελιστή, να στηθεί μια ελεγχόμενη κυβέρνηση, τσάτρα – πάτρα η Ιταλία να κυβερνηθεί: στις 22 Σεπτεμβρίου είναι οι γερμανικές εκλογές και μέχρι τότε η Ιταλία, όπως και η Ελλάδα και οι άλλες κατεχόμενες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, οφείλουν να συνεχίσουν την εφαρμογή των μέτρων οικονομικής και πολιτικής γενοκτονίας των λαών τους αδιαμαρτύρητα. Εν μέσω επιβεβλημένης (με τους κρατικούς μηχανισμούς αστυνομικής και νομοθετικής καταστολής) κοινωνικής σιωπής.

Η Μέρκελ πρέπει να κερδίσει τις εκλογές, να παραμείνει καγκελάριος της Ευρωζώνης. Είναι η μόνη εγγύηση για μια Ευρώπη πολιτικά και πολιτειακά ανυπόστατη, με κατοχυρωμένη την ανισοτιμία, τη δικτατορία των «μεγάλων» επί των «μικρών», με θεσμοθετημένο τον οικονομισμό, με την ασυδοσία των «αγορών» προστατευμένη, με θωρακισμένη την κερδοσκοπία...
Με εκτυφλωτική, για όσους διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική ορατότητα, την σαθρότητα του εγχειρήματος της ευρωζώνης...

Νίκος Τσαγκρής 

Δεν υπάρχουν σχόλια: