27 Αυγούστου 2012

Να... κολυμπήσει κι ο φτωχός...


Είδα οικογένειες να ανοίγουν ταπεράκια με μακαρονάδες, κεφτεδάκια και ντομάτες γεμιστές, να «στρώνουν τραπέζι» πλάι στις ξαπλώστρες, στον ίσκιο της ψάθινης ομπρέλας και να γευματίζουν άνετα, ακομπλεξάριστα. Γιομίζοντας το αυγουστιάτικο μελτεμάκι με γέλια και επιφωνήματα γευστικών απολαύσεων: εικόνες κομμένες από καλοκαιρινά πικνίκ του’60, μονταρισμένες σε μια πλαζ του 2012. 

Οργανωμένη πλαζ, με ονοματεπώνυμο, με καυτές τιμές (πέντε ευρώ η ομπρέλα δυόμισι η ξαπλώστρα, πέντε ο καφές, δώδεκα το κλαμπ – σάντουιτς) που φέτος – ανάγκα και Θεοί πείθονται – προσαρμόστηκε στην κρίση. Και, η φθήνια τρώει τον παρά: Τζάμπα ομπρέλες και ξαπλώστρες – εκτός σαββατοκύριακου – με τις τιμές πεσμένες κατά 60%! Να… κολυμπήσει κι ο φτωχός… 

Εντάξει, εμείς οι παλαιότεροι δεν τη φοβόμαστε τη φτώχεια. Την έχουμε γνωρίσει από πολύ κοντά. Έχουμε μεγαλώσει, αξιοπρεπώς, μαζί της, καίγοντας στη δουλειά και στα τραγούδια τη μιζέρια της. Ή, πιο καλά, πετώντας την κατάμουτρα στον Πλούτο, όπου ανήκει. Αλλοίμονο στους νέους που, μεγαλωμένοι σε μια εποχή πανωλεθρίας των ιδεών, απέμειναν να κολυμπούν στα αναβράζοντα νερά του εγωιστικού υπολογισμού: «Να περνάμε καλά»... 

Να περνούν καλά ως φιλόπονα χάμστερ, περιορισμένα στο ρόλο του παραγωγού – καταναλωτή...  Όχι! Κάποτε πρέπει να αποσπαστούμε απ’ τη λατρεία της αγοράς. Καλύτερα φτωχοί και ελεύθεροι Έλληνες παρά «Ευρωπαίοι» – δεσμώτες των τοκογλύφων των «αγορών» και των πολιτικών τοποτηρητών τους. Των Γερμανών, των Γάλλων, των Ολλανδών και των άλλων εταίρων τους. Στην κερδοσκοπία. Και των δικών μας, βέβαια, πασών των κυβερνήσεων, από καταβολής Σημίτη. Από καταβολής της εισόδου μας στην ΟΝΕ, θέλω να πω, κούφια η ώρα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: