Ο... Ευρωπαίος Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε ως πολιτικό υβρίδιο του Τζόρτζ Μπους

  " Ο Σόιμπλε σας παρακολουθεί"... (αφίσα κατά  

    οδηγίας της Ε.Ε. για παρακολουθήσεις μέσω του

   διαδικτύου, για την οποία πρωτοστατούσε ο Γερμανός πολιτικός)

Ο «αντιαμερικανισμός» των Ευρωπαίων είναι διαχρονικός και ελάχιστα αριστερός. «Θα προτιμούσα να βρισκόμουν κάτω απ’ τον ζυγό του Κόκκινου Στρατού παρά να πρέπει να τρώω χάμπουργκερ», επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία ο έως και ακροδεξιός Γάλλος φιλόσοφος Αλαίν ντε Μπενουά. Υπαινισσόμενος ότι ο «αντιαμερικανισμός» των ευρωπαίων είναι θέμα κουλτούρας και όχι πολιτικών αγκυλώσεων. Απ’ αυτή την άποψη, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο πηγαίος, να πούμε, «αντιαμερικανισμός» των Ευρωπαίων δεν κινδυνεύει…

Κάτι είναι κι αυτό! Γιατί κινδυνεύει κάτι, κι αυτό που κινδυνεύει είναι ο ευρωπαϊκός πολιτικός πολιτισμός. Ιδιαίτερα από τότε που η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης άρχισε να παίρνει στα σοβαρά εκείνη την μπούρδα του Μπους για «πόλεμο του δυτικού κόσμου κατά της τρομοκρατίας»

«Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι μια αμερικανική προσφορά στη δυτική κουλτούρα», σάρκαζε ο Τσόμσκι. Και, ώ του θαύματος, ο ευρωπαίος κυβερνητικός παράγων που ανταποκρίθηκε πρώτος στην αμερικανική… προσφορά ήταν ο εντιμότατος... φίλος μας, ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε: πρότεινε την επαναφορά της θανατικής ποινής «για επιλεγμένες», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, περιπτώσεις εγκλημάτων.

«Αναφέρθηκε κυρίως σε όσους καταδικάζονται για τρομοκρατία», έσπευσε να μας εξηγήσει ο ρεπόρτερ, που συνέταξε την είδηση για λογαριασμό του γερμανικού πρακτορείου ειδήσεων. Για να μην παρεξηγήσουμε τον Χερ Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, προφανώς. Μα… αλίμονο, τον παρεξηγήσαμε ήδη. Τον παρεξηγήσαμε, διότι δεν εξήγησε αν θα επιλέγει ο ίδιος τις περιπτώσεις των εγκλημάτων (ή των εγκληματιών;) που θα τιμωρούνται με θανατική ποινή ή θα αφήσει την λεπτή αυτή αποστολή στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Το γεγονός ότι ένας Ευρωπαίος κυβερνητικός αξιωματούχος προτείνει την εισαγωγή της θανατικής ποινής στο ποινικό Δίκαιο μιας χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι, από μόνο του, ένα γεγονός που προσβάλει βάναυσα την παραδοσιακά ανθρωποκεντρική ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα.

Το γεγονός ότι ο ίδιος πολιτικός πρότεινε την εφαρμογή της αμερικανικής νομοθεσίας για θέματα τρομοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (επειδή «το κράτος Δικαίου που λειτουργεί στην Ευρώπη είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει νέες απειλές, όπως η τρομοκρατία») προσβάλει βάναυσα, υποθέτω, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Που όμως δεν αντιδρούν.

Η απουσία πολιτικών αντιδράσεων στην πρόκληση Σόϊμπλε (υπήρξαν, εντός και εκτός Γερμανίας, από ανύπαρκτες έως θετικές, ενώ πολλά στελέχη του CDU εξέφρασαν τη στήριξή τους στον υπουργό Εξωτερικών) είναι σκέτη θλίψη. Δείχνει, μπορεί να σημαίνει , αν θέλετε, ότι το φαινόμενο διάβρωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής κουλτούρας από την αντίστοιχη αμερικανική δεν περιορίζεται σε περιπτωσιακές μεταλλάξεις τύπου Μπλερ. Αλλά επιβεβαιώνει μια διάχυτη τάση «εξαμερικανισμού» των ευρωπαϊκών πολιτικών ηθών.

Ακόμα χειρότερα, δείχνει να έχει διαβρώσει σε επικίνδυνο βάθος το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα. Που, σταδιακά, μεταλλάσσεται σε αμερικανικού τύπου καθεστωτικό υβρίδιο.  


Νίκος Τσαγκρής