3 Οκτωβρίου 2008

Δοκιμάζεται η θρησκεία της αγοράς

Οι Αμερικανοί βιώνουν την κρίση άμεσα, στο πετσί τους, σαν μια επιδημία που βάλθηκε να κάνει τους πλούσιους φτωχούς και τους φτωχούς φτωχότερους. Οι χρηματιστές βιώνουν τη Wall Street όπως οι έμποροι των Ιεροσολύμων τον Ναό του Σολομώντα, τότε που ο Ιησούς πήρε το φραγγέλιο και τους μαστίγωνε. Οι τραπεζίτες, σε μυστικές ολονυχτίες, προσεύχονται γονατιστοί μπροστά στα εικονίσματα των κορυφαίων αγίων τους George Bush, Donald Rumsfeld και Dick Cheney για μια… (κρατική) βοήθεια.

Ο αναλυτής της Washington Post μιλάει για το μεταίχμιο δυο εποχών: της εποχής της «παλαιάς τάξης», τότε που (επί Ρέιγκαν) κατασκευάστηκε η παραδοχή ότι η αγορά είναι αλάνθαστη και ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμιά δουλειά μαζί της, και της σημερινής εποχής, της εποχής της «νέας τάξης», όπου η Wall Street περνάει σε δεύτερη μοίρα και η Ουάσινγκτον παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο, ρόλο ρυθμιστικό, σε μια «επώδυνη και παρατεταμένη διαδικασία».

Εδώ ο αναλυτής αναφέρεται στην παρατεταμένη διαδικασία συνόδου της Βουλής των Αντιπροσώπων για την έγκριση του σχεδίου Πόλσον. Την προσφορά, δηλαδή, κρατικής βοήθειας ύψους επτακοσίων δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη σωτηρία του κλυδωνιζόμενου «μοντέλου» των αυτόνομων επενδυτικών τραπεζών. Που δεν είναι παρά ο βασικότερος εκφραστής της ελευθέριας αγοράς.

Αλλά γιατί η συγκεκριμένη διαδικασία παρετάθη και γιατί ο…έγκριτος αναλυτής τη χαρακτηρίζει επώδυνη; Προφανώς, επειδή εντός της εκδηλώθηκαν συμπτώματα κρίσης της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Συμπτώματα που φωτογραφίζονται στα κείμενα κάποιων Αμερικανών αναλυτών – εκφραστών του οικονομικού κατεστημένου των ΗΠΑ. Κείμενα πνιγμένα στα… δάκρυα για τα παθήματα των εκφραστών του «αμερικανικού φιλελευθερισμού», των ρεπουμπλικάνων βουλευτών: «Αμερικανοί, ταγμένοι στην ελευθερία της αγοράς, κλήθηκαν να υπερψηφίσουν το σχέδιο Πόλσον, να αναγνωρίσουν, δηλαδή, την αποτυχία της αγοράς και το δικαίωμα της κυβέρνησης να επεμβαίνει στα οικονομικά πράγματα»(!) «στην πραγματικότητα τούς ζητήθηκε ευθέως(!) να απορρίψουν την κοσμοθεωρία τους και να έρθουν σε σύγκρουση με την πίστη τους»!

Κάποιοι άλλοι, έφτασαν στο σημείο να κάνουν συγκρίσεις του τύπου «όπως η Αμερική αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση, το Σώμα των Ρεπουμπλικάνων αντιμετωπίζει μια κρίση πίστης»! Και να αποθεώνουν τους νεοφιλελεύθερους βουλευτές για την αρνητική, στο σχέδιο Πόλσον, ψήφο τους: «οι περισσότεροι από αυτούς επέλεξαν να τηρήσουν την πίστη τους όποιες κι αν είναι οι οικονομικές συνέπειες για το έθνος»!

Καταλαβαίνετε, για εμάς τους εραστές της πολιτικής, των πολιτικών ρυθμίσεων (και στις αγορές και παντού), τα συγκεκριμένα σημεία της συγκεκριμένης κρίσης που, θα μου επιτρέψετε, δεν είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά κρίση της ασυδοσίας των αγορών, είναι εξαιρετικά διασκεδαστικά, μας τονώνουν πολιτικά, μας ενθουσιάζουν। Και, μέσα σ’ όλα, ήρθε κι εκείνη η «επιστολή» Μπους που ζητάει, λέει…, βοήθεια απ’ τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εντελώς εξωφρενικό! Το πιθανότερο είναι η επιστολή να πήγαινε στον Ανδρέα Ανδριανόπουλο. Και να χάθηκε στο δρόμο!
Νίκος Τσαγκρής

Δεν υπάρχουν σχόλια: