18 Αυγούστου 2008

Δυο γάιδαροι (ΗΠΑ-Ρωσία) μαλώνουνε σε ξένο αχυρώνα

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνέκρινε τον Γεωργιανό πρόεδρο Σαακασβίλι με τον Σαντάμ Χουσεϊν: «Αυτοί (οι Αμερικανοί) έσπευσαν να κρεμάσουν τον Σαντάμ Χουσεϊν επειδή κατέστρεψε μερικά σιιτικά χωριά (...), ενώ τον Γεωργιανό πρόεδρο, που σε μία ώρα έσβησε δέκα οσετικά χωριά, σπεύδουν να τον προστατεύσουν...», είπε...
Ακριβώς: όπως οι Αμερικανοί έσπευσαν να ισοπεδώσουν το Ιράκ και να κρεμάσουν τον Σαντάμ Χουσεϊν («επειδή κατέστρεψε μερικά σιιτικά χωριά»;), έτσι και οι Ρώσοι έσπευσαν να ισοπεδώσουν τη Γεωργία και να κρεμάσουν τον Σαακασβίλι («επειδή σε μία ώρα έσβησε δέκα οσετικά χωριά»;). Και ναι, τώρα οι Αμερικανοί σπεύδουν να προστατεύσουν τον Γεωργιανό πρόεδρο, όπως τότε οι Ρώσοι έπαιρναν το μέρος του Σαντάμ Χουσεϊν...
Τότε, η Ελλάδα (η ελληνική κυβέρνηση) ήταν με τους Αμερικανούς και οι Ελληνες με τους Ιρακινούς. Τώρα η Ελλάδα (η ελληνική κυβέρνηση) είναι με τους Ρώσους. Και, χωρίς να διασταυρώνεται από κάποιο γκάλοπ, να πούμε, διπλωμάτες και αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι Ελληνες είναι, επίσης, με τους Ρώσους. Κάτι που μοιάζει απίστευτο, αφού σε όλα τα σχετικά μεταψυχροπολεμικά ζητήματα, από Βοσνία-Ερζεγοβίνη μέχρι Σερβία και Αφγανιστάν και Ιράκ, ακόμα και στο θέμα της Κύπρου (με το σχέδιο Ανάν), οι Ελληνες ουδέποτε συνέπιπταν με την Ελλάδα (την ελληνική κυβέρνηση)...

Τι συνέβη, λοιπόν; Φάγαμε κι εμείς το χάπι των αυτονομήσεων; Οτι, δηλαδή, κάθε πικραμένος (μειονοτικός ή μη) εθνικιστής των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί να σηκώνει τη σημαία της εδαφικής ανεξαρτησίας και μ αυτό να προσφέρει άλλοθι (στους Αμερικανούς για τα Βαλκάνια - στους Ρώσους για την Ανατολική Ευρώπη) στρατιωτικής εισβολής σε κυρίαρχες χώρες των συγκεκριμένων περιοχών; Προκειμένου να τις επανεντάξουν στη σφαίρα επιρροής τους; Ετσι, τσαμπουκαλίδικα; Πατώντας επί πτωμάτων αμάχων πληθυσμών; Παραβιάζοντας κάθε ίχνος διεθνούς δικαίου; Μα αυτό είναι κάτι που μοιάζει με μια νέα τερατώδη Γιάλτα: Αμερικανοί και Ρώσοι τραβούν απ εδώ και απ εκεί τις δύστυχες χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης ξεσκίζοντας την ανεξαρτησία που νόμισαν ότι απέκτησαν με την πτώση του Τείχους. Ετσι δεν είναι;

Στο μεταναστευτικό χωνευτήρι της Αθήνας του 21ου αιώνα ένας Ελληνας μπορεί να βιώσει το δράμα ενός Γεωργιανού. Εχω Γεωργιανούς φίλους. Τους ρώτησα, μου απάντησαν: «Εδώ και δεκαοχτώ χρόνια, οι Οσέτιοι γκρινιάζουν για ανεξαρτησία. Γιατί τους... λυπήθηκαν τώρα;». «Οι Ρώσοι τους χρηματοδοτούν και τους ξεσηκώνουν όλα αυτά τα χρόνια». «Ναι, οι Αμερικανοί έχουν βάλει το χεράκι τους, να βάλουν στο ΝΑΤΟ τη Γεωργία, να αποκτήσουν τον έλεγχο».
-Εσείς με ποιους είστε; ρώτησα. «Με τη Γεωργία», μου απάντησαν. Με τη Γεωργία είμαι κι εγώ. Κι ούτε καν με τη Γεωργία. Με τους Γεωργιανούς...
Νίκος Τσαγκρής

Δεν υπάρχουν σχόλια: