"Θυμίζει μυστικές στοές"...

Την αίθουσα της Βουλής την έχουµε όλοι δει στην τηλεόραση. Αλλά αυτοί που έχουν δικαίωµα να καθίσουν στα έδρανα είναι µόνο βουλευτές. Και η οπτική γωνία αλλάζει. Βρίσκεσαι σε ένα χώρο που έχεις µάθει να παρατηρείς απ’ έξω, και τώρα µε τα παιχνίδια των καιρών γίνεσαι κι εσύ µέρος του ντεκόρ. Αυτό που εντυπωσιάζει ένα νέο βουλευτή είναι µια βαριά τελετουργία που θυµίζει µυστικές στοές, που δεν έχει κανένα πολιτικό περιεχόµενο.

Στη Βουλή η πολιτική κρύβεται πίσω από ένα ψευδεπίγραφο πολιτικό λόγο που θέλει να είναι ναρκισσιστικός. Κάθε βουλευτής ή βουλευτίνα, ακόµα και από τα κόµµατα της Αριστεράς, θέλει να γοητεύσει. Ο κυβερνητικός λόγος θα είναι σοβαροφανής, επιτιδευµένος, τονισµένος µε ένα ποζάτο κύρος. Η µείζων Αντιπολίτευση θα είναι πάντα µια µίµηση της κυβέρνησης και θα διαφοροποιείται από µια γενικόλογη καταγγελία. Είναι µια αντικυβέρνηση στη θέση της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ δεν µπορεί να εκφέρει πολιτικό λόγο για τον απλούστατο λόγο πως δεν θέλει ή δεν µπορεί να κάνει πολιτική. Είναι λόγος αυτοδιαφηµιστικός, είναι το µόνο και µοναδικό πολιτικό προϊόν που µπορεί να εγγυηθεί µε συνέπεια ένα κάποιο µακρινό και ευτυχές αύριο, µε την προϋπόθεση πάντα ενός ισχυρού ΚΚΕ, που θα είναι και η αποκλειστική φωνή του λαού. Κιά του µετατρέπεται σε µαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία, πράγµα που της δίνει ένα παράξενο µονοθεϊσµό. «Ένα είναι το κόµµα, όπως ένας είναι και ο Θεός».

Η παρουσία του ΛΑΟΣ στη Βουλή δεν επέφερε έναν πλουραλισµό στη Βουλή, όπως υποστήριξαν κάποιοι δηµοσιογράφοι, αλλά αποσαφήνισε µια βαθειά Δεξιά που εµπνέεται από τον Μεταξά και τη Χούντα, µε κάποια επικάλυψη Ζαχαριάδη και άλλα ηχηρά και αρεστά παρόµοια, φέρνοντας την πολιτική στους Βαλκανικούς Πολέµους, τότε που η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ήταν ο πόλεµος, µε κορύφωση αυτής της πολιτικής τη Μικρασιατική Καταστροφή. Και έπρεπε να φθάσουµε σε αυτή την τραγωδία του Ελληνισµού για να καταλάβουµε πως ο πόλεµος δεν είναι εξωτερική πολιτική. Και ξέρουµε πως ο κάθε εθνικισµός έχει µέσα του τον µιλιταρισµό. Και είναι αυτό που θέλει να κρύψει το ΛΑΟΣ µε ένα λαϊκισµό που δεν έχει συνοχή και κινείται µε άλογα στοιχεία.

Μένει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ: για λόγους δεοντολογίας δεν µπορώ να µιλήσω, παρά µόνο προσωπικά. Βρίσκω την κοινοβουλευτική του οµάδα εξαίρετη, πολιτισµένη, µε συνεκτικό πολιτικό λόγο. Και αυτό σηµαίνει πως µπορεί και επιλύει τα προβλήµατα που ανακύπτουν. Δεν νοµίζω πως τα προβλήµατα του ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ. Είναι στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, που από τις «συνιστώσες» πρέπει να περάσει σε έναν ενιαίο οργανισµό, από το «εγώ» της οργάνωσης να περάσουµε στο «εµείς» των κινηµάτων. *Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Α΄ Αθηνών

Περικλής Κοροβέσης, Βουλευτής Α' Αθήνας