Κάτι καίγεται μέσα μας!

Ας είμαστε ρεαλιστές κι ας αφήσουμε τις φωτιές να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν πρόκειται να σβήσουν, πριν ολοκληρώσουν την αποστολή τους κι αυτή τη φορά.
Ας το πάρουμε απόφαση: δεν μπορούμε να τις σβήσουμε, δεν είναι στα μέτρα μας, μας υπερβαίνουν κατά πολύ, γιατί έχουν μεγάλη ιστορία και τρομερή δύναμη. Γεννήθηκαν πριν από πολλά χρόνια, όταν η ολιγαρχία εκχώρησε εξουσία στο κατακάθι του τόπου.
Ένας «φουτουριστικός» στρατός, διαλεγμένος από τα πιο ζωώδη, διεφθαρμένα μέλη των σωμάτων ασφαλείας, του στρατού, των δημοσίων υπηρεσιών, της εκκλησίας, της εκπαίδευσης, της γειτονίας, επέδραμε κατά πάντων.
Εξαφάνισε κάθε ζωτικό πολιτιστικό, πολιτικό, κοινωνικό, μορφωτικό και οικονομικό στοιχείο, έγινε κράτος.
Κι όταν τα πράγματα ησύχασαν, μετά το 1975, έγιναν απλά το βαθύ, δομικό στοιχείο του κράτους.
Από την κοινωνία όμως έλειπαν οι καλύτεροι.
Είχαν μείνει μόνο ο υπόκοσμος και οι ταλαίπωροι φοβισμένοι.
Πώς να σβήσουμε, λοιπόν, τις φωτιές; Με τι προσόντα;
Μόνο η βλακεία και ο κρυπτοφασισμός μας έχουν μείνει. Εκτός από την απάθεια και το φόβο.
Να, πως αντιδρούν αυτοί που έχουν στα χέρια τους κάποια μέσα.
Α. Βλακεία: Κάποιοι νομίζουν πως μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τις φωτιές, συνιστώντας στους πολίτες να μην ψήνουν παϊδάκια μέσα στα δάση! Με 39 βαθμούς, οι Έλληνες σκοπεύουν να εκδράμουν για να το τσικνίσουν στην Πάρνηθα!
Β. Κρυπτοφασισμός: Μεγάλη οικολογική οργάνωση νομίζει πως οι πολίτες θα ευαισθητοποιηθούν οικολογικά, αν δουν στην τηλεόραση ένα παιδί, μακιγιαρισμένο όπως στον «Πόλεμο των Άστρων», να τους απειλεί. Ωραία μέθοδος, ψυχολογική! Όπως στο «1984», όπως στο «Κουρδιστό Πορτοκάλι», ταινίες που τις μιμείται το σχετικό διαφημιστικό σποτ.
Τι έχει να φοβηθεί μια «καμένη» χώρα από τις φωτιές;
Ξεχάστε τις φωτιές.
Κάτι καμένο μυρίζει μέσα μας.

Γιώργος Μπλάνας

Γραφέας Α΄