Όταν το αυταρχικό καθεστώς Μητσοτάκη πυροβολεί στο ψαχνό το Κράτος Δικαίου…

Το επίδομα των 600 €, η δολοφονική επίθεση κατά του 16χρονου στα Διαβατά και το… σύνηθες μακέλεμα των Εξαρχείων  

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Κάποιοι είπαν πως ήταν απλή σύμπτωση. Ότι η δολοφονική επίθεση αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ κατά του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, απλά συνέπεσε με την 14η επέτειο της  δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου: «ήταν μια θλιβερή συγκυρία» είπαν∙ και είπαν, ότι «και η εξαγγελία Μητσοτάκη για ενίσχυση των αστυνομικών με έκτακτο επίδομα εξακοσίων ευρώ μια μέρα πριν την δολοφονική αστυνομική επίθεση κατά του Κώστα στα Διαβατά και την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου στα Εξάρχεια, μια απλή σύμπτωση ήταν».

Άλλοι λένε πως όχι, πως η εξαγγελία Μητσοτάκη για ενίσχυση των αστυνομικών με εξακόσια ευρώ μια μέρα πριν από την δολοφονική αστυνομική επίθεση κατά του Κώστα Φραγκούλη στα Διαβατά και, επίσης, πριν την 14η επέτειο της δολοφονίας του 16χρονου Αλέξανδρου στα Εξάρχεια, δεν ήταν  απλή σύμπτωση – «ένα επίδομα μετάγγισης και ενστερνισμού του φρονήματος…  Κορκονέα στα όργανα της τάξεως ήταν», λένε και, «ιδού το αποτέλεσμα» λένε, δείχνοντας προς την κατεύθυνση της δολοφονικής επίθεσης κατά του 16χρονου «Ρομά»…  Αλλά αυτό είναι κάτι που μοιάζει με θεωρία συνομωσίας. Δεν είναι;  

 Αυτό που, σίγουρα, δεν είναι ούτε απλή σύμπτωση ούτε θλιβερή συγκυρία, αλλά εγκληματική επανάληψη*, είναι η   άγρια επίθεση αστυνομικών δυνάμεων κατά των… Εξαρχείων, τις ώρες που οι επετειακές εκδηλώσεις για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο εξελίσσονταν στα Προπύλαια και στο Σύνταγμα: όπου, «άνδρες των ΜΑΤ πέταγαν δακρυγόνα σε εισόδους πολυκατοικιών και ποδοπατούσαν πεσμένους κάτω απ’ τις γκλομπιές νεαρούς Εξαρχειώτες», σύμφωνα με το ρεπορτάζ, με επακόλουθο το  αστυνομικό ανθρωποκυνηγητό και την κλιμάκωση των «συγκρούσεων». Και την επέκτασή τους στην Πλατεία Ομονοίας και στα πέριξ, ως συνήθως, με οδοφράγματα, φωτιές σε κάδους απορριμμάτων κλπ, κλπ.

*******

Όχι, ούτε «απλή σύμπτωση» ήταν, ούτε… «θλιβερή συγκυρία»: υποτίθεται ότι η Αστυνομία είναι ένας μηχανισμός στην υπηρεσία του κράτους Δικαίου, αλλά στην περίπτωσή μας δεν είναι παρά ένας μηχανισμός στην υπηρεσία του κράτους Μητσοτάκη και, απ’ αυτή την άποψη, δεν είναι παρά ο καθρέφτης του κράτους Δικαίου Μητσοτάκη – ενός κράτους Δικαίου – Άδικου, καθεστωτικού, με ανύπαρκτη την  διάκριση εξουσιών – όλες οι εξουσίες, ακόμα και η «τέταρτη» (σ.σ.: τα ΜΜΕ), απολύτως ή σχετικώς συγκεντρωμένες στα χέρια του πρωθυπουργού και των κολλητών του…

Ενός κράτους – παρακράτους Ιδιωτικής Χρήσεως, που σε επιτηρεί, σε παρακολουθεί, σε σημειώνει, σε φακελώνει, σε ξεσπιτώνει, παραβιάζει ασύστολα τους νόμους, το Σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε ποδοπατά στο σβέρκο και τους αστραγάλους,  σε στοχεύει Εξάρχεια – Θεσσαλονίκη (ανεξαρτήτως ηλικίας και χρώματος) και σε πυροβολεί στο ψαχνό – μεταβάλλοντας την Αστυνομία από «μηχανισμό στην υπηρεσία του καλού», που υποτίθεται ότι είναι, σε μηχανισμό στην υπηρεσία του κακού...

Αυτό συμβαίνει: υποτίθεται ότι η Αστυνομία είναι ένας μηχανισμός στην υπηρεσία του καλού, αλλά δεν είναι παρά ένας μηχανισμός στην υπηρεσία του κράτους∙ το δε κράτος δεν είναι παρά ένας μηχανισμός  στην υπηρεσία της (εκάστοτε) άρχουσας τάξης και, ως εκ τούτου, η πολιτική όψη του κακού.

Έτσι, από «μηχανισμός στην υπηρεσία του καλού», η Αστυνομία μεταβάλλεται σε «μηχανισμό στην υπηρεσία του κακού». Η δε φύση του κακού (που, ως μηχανισμός στην υπηρεσία του… καλού, καλείται να αποτρέψει ή να καταστείλει η Αστυνομία) επαφίεται στην πολιτική φιλοσοφία της εκάστοτε κρατικής – κυβερνητικής εξουσίας.

Αλλά ποια είναι (κάθε φορά) η άρχουσα τάξη, ποια η κυβέρνηση που «δουλεύει» για λογαριασμό της και ποια η «φύση του κακού» που καλείται να αποτρέψει, να καταστείλει, να καταστρέψει, χρησιμοποιώντας τον «μηχανισμό – όργανο της άρχουσας τάξης», την Αστυνομία; 

*******

Δεκατέσσερα χρόνια πριν, το κράτος της νεοκαραμανλικής, τότε, δεξιάς εντόπισε τη φύση του κακού στα… Εξάρχεια. Και διέταξε τον «μηχανισμό κατά του κακού» να περιπολεί μέρα – νύχτα στην περιοχή, προκειμένου να το αποκαλύψει και να το αποτρέψει. Μια νύχτα, ο «μηχανισμός» είδε το «κακό» στο πρόσωπο ενός δεκαεξάχρονου και επιχείρησε να το αποτρέψει πυροβολώντας στο ψαχνό!.. 

Φυσικός αυτουργός, βέβαια, ήταν ένας στρατιώτης του «μηχανισμού κατά του κακού», ένας αστυνομικός ονόματι Κορκονέας: «οι αστυνομικοί, ακόμα και όταν γνωρίζουν καλά τις αρμοδιότητές τους, δεν διστάζουν να τις ξεπερνούν από υπερβάλλοντα ζήλο, προκειμένου να πετύχουν, με κάθε μέσο, τον υποδεδειγμένο σκοπό… Ενθαρρυμένοι, φυσικά, από μια διοίκηση που τους καλύπτει, από μια Δικαιοσύνη που δεν θέλει ποτέ να τους στενοχωρεί και, κυρίως, από την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία που τους «καθοδηγεί», υποδεικνύοντάς τους το «κακό» που την… βολεύει»*…

Από τότε, τα Εξάρχεια εξακολουθούν να υποδεικνύονται ως ο τόπος του «κακού» από κάθε κυβερνητική εξουσία (με εξαίρεση την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) και, ως εκ τούτου, νυχθημερόν αλωνίζει εκεί ο «μηχανισμός κατά του κακού». Που διαρκώς διευρύνεται και διευρύνεται και, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, μακελεύει… ολιστικά την Πλατεία, την καταλαμβάνει και  φτάνει ως την Ομόνοια  και τα πέριξ. Ενίοτε δε, επεκτείνεται στη Θεσσαλονίκη και πυροβολεί στο ψαχνό δεκαεξάχρονα παιδιά δι’ ασήμαντον αφορμή.        

Είπαμε, η φύση του κακού επαφίεται στην πολιτική φιλοσοφία της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας… Και η φιλοσοφία του Κράτους – Παρακράτους Μητσοτάκη, βλέπει το κακό σε κάθε πτυχή του Κράτους Δικαίου . Και το «πυροβολεί» και το συντρίβει… 

* Καζαμαγιόρ, στη Μικρή Πολιτική Εγκυκλοπαίδια (Εκδόσεις ’70)

 

 

 
 

 

Τα λαϊκά πορτοφόλια δείχνουν Τσίπρα – τα λόμπι των… «αρίστων» Μητσοτάκη…

Τα αλλεπάλληλα αυτοαναφορικά παραληρήματα του προέδρου της ΝΔ, και η αντικειμενική πραγματικότητα 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

«Τα όσα δυσώδη βγαίνουν στο φως τις τελευταίες εβδομάδες, δείχνουν ότι μάλλον ζούμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας», είπε ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας την προηγούμενη Τρίτη, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο συνέδριο της «Ναυτεμπορικής», προειδοποιώντας για «μια νέα κρίση χρέους – ιδιωτικού και όχι δημοσίου αυτή τη φορά», που «απειλεί ξανά την ελληνική οικονομία»… Αμέσως μετά, ζήτησε άμεση προκήρυξη εκλογών, «για να αποφευχθεί η διαρκής πολιτική αβεβαιότητα» που βιώνει η χώρα μας επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη… 

Λίγες ώρες αργότερα, ο κ. Μητσοτάκης, φορώντας το κοστούμι του υπεύθυνου, ρεαλιστή και τροπαιοφόρου πρωθυπουργού, πανηγύριζε από βήματος του συνεδρίου LNG (Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου) πως «ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερη η γεωπολιτική και γεωοικονομική εμβέλεια της Ελλάδας», υποστηρίζοντας ότι «τα χρόνια της κρίσης πέρασαν» και ότι «η εθνική οικονομία αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς». 

Αλήθεια, «ποια είναι η αλήθεια και ποια η μπλόφα – ποια η πραγματικότητα και ποια η μαγική εικόνα;» είναι το ερώτημα του καλόπιστου αναγνώστη που, μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο, βρίσκεται μπροστά σ’ αυτά τα δυό εκ διαμέτρου αντίθετα αφηγήματα (των βασικών διεκδικητών της πρωθυπουργίας στις επερχόμενες εκλογές) για το παρόν και το μέλλον της χώρας. «Η αλήθεια είναι θέμα… υποκειμενικής αντικειμενικότητας», θα απαντούσε ο Λακάν… 

Ο μπάρμπα Μήτσος ο καλουπατζής απ’ το Αιγάλεω Σίτυ, από την άλλη, θα έλεγε «για να δεις την αλήθεια κοίτα στο πορτοφόλι σου…», αφού πίστευε ότι στο «πορτοφόλι» του μέσου εργαζόμενου – και όχι στη ρητορική των πολιτικών – κρύβεται η αλήθεια για την πολιτικοοικονομική πραγματικότητα της χώρας. 

 ******* 

Απ’ αυτή την άποψη, το πορτοφόλι μου και, όπως φαντάζομαι, το πορτοφόλι σας, τα πορτοφόλια των χαμηλών και των μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων αυτής της χώρας, δείχνουν Τσίπρα∙ πράγμα που και ο ίδιος υπαινίσσεται, καθώς στο δημόσιο λόγο του εκφράζει αυτό ακριβώς που μας συμβαίνει: «Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ασφυκτιά, η αγοραστική δύναμη μειώνεται συνεχώς, το εισόδημα εξανεμίζεται στις πρώτες 15 ημέρες του μήνα… Και αυτή η κατάσταση δεν αφορά μόνο τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, τους εργαζόμενους και χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις…». 

Εξάλλου, αν δούμε ως έκφραση της συλλογικής… «υποκειμενικής αντικειμενικότητας» τα αποτελέσματα της έρευνας του ΙΕΛΚΑ* για την επίδραση της «ακρίβειας Μητσοτάκη» στη ζωή μας, και η αλήθεια του Λακάν... Τσίπρα δείχνει: «Οι δραματικές συνθήκες ακρίβειας στα τρόφιμα επιβάλλουν στους Έλληνες να ξεχάσουν για τους ίδιους και τα παιδιά τους κάθε φροντίδα που αφορά την υγεία και την ποιότητα της διατροφής τους», είναι το γενικό συμπέρασμα της εν λόγω έρευνας, που καταγράφει την αγωνιώδη προσπάθεια των νοικοκυριών να προστατεύσουν ενήλικες και παιδιά από την διατροφική κρίση που αντιμετωπίζουν: 

● Το κόστος είναι πλέον απόλυτο κριτήριο για το 65%, δηλαδή για δύο στους τρεις Έλληνες, πράγμα που καθιστά ανύπαρκτο ως κριτήριο την προέλευση των προϊόντων ● Η ακρίβεια εξαναγκάζει τα νοικοκυριά σε άμεσες αλλαγές στις καταναλωτικές τους συνήθειες: ● Οκτώ στους δέκα καταναλωτές ακυρώνουν δαπάνες διασκέδασης ● Δύο στους τρεις μειώνουν την κατανάλωση ρεύματος και αναβάλουν εργασίες συντήρησης-επισκευής ● Ένας στους δύο μειώνουν τις αγορές τους για βασικά καταναλωτικά είδη, π.χ. διατροφής. 

******* 

Εντάξει, κάποιοι κοψοχέρηδες της ΝΔ (έτσι αποκαλούν οι αντιμητσοτακικοί του κυβερνώντος κόμματος τους επιμένοντες ψηφοφόρους του Κυριάκου) θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τη αλήθεια του… Λακάν και του πορτοφολιού – να πουν πως το πορτοφόλι δείχνει Μητσοτάκη. Αλλά αυτό δεν τολμά να το πει στα ίσια ούτε ο ίδιος. Απλά το υπαινίσσεται… μακροοικονομικά, εκτός βουλής και εκτός λαού, απευθυνόμενος σε «προστατευμένα κομματικά ακροατήρια», όπως του είπε προ ημερών ο Τσίπρας… 

Και στα λόμπι των… «αρίστων» (LSE, LNG, Georgetown, Harvard, κλπ) της συνομοταξίας του: Νομίζω ότι πια είναι σαφές ότι το συλλογικό όφελος από μία τολμηρή πορεία μεταρρυθμίσεων είναι… αυτό το οποίο βλέπουμε, είπε προχτές, στον διευθυντή του Boston Consulting Group… 

Και μέσα σ’ αυτό το νέφος… δημιουργικής ασάφειας, προσπάθησε να εξηγήσει: «είναι το 6% ανάπτυξη, είναι η αποκλιμάκωση της ανεργίας, είναι οι περισσότερες επενδύσεις, είναι σταδιακά η βελτίωση των μισθών και είναι και το πλεόνασμα, το οποίο αυτή η ανάπτυξη δημιουργεί, για να μπορούμε να κάνουμε σοβαρή κοινωνική πολιτική»… 

Ύστερα, σε ένα παραλήρημα αμφίβολης εκλογολογικής αυτοαναφορικότητας: «Θεωρώ ότι ο στόχος της αυτοδυναμίας στη δεύτερη κάλπη είναι απολύτως εφικτός. Υπάρχει ένα ζήτημα αυτή τη στιγμή, ποιοι μπορούν να διαχειριστούν το μέλλον της χώρας σε συνθήκες μεγάλων κρίσεων. Και επειδή έχουμε πια τέσσερα χρόνια Νέας Δημοκρατίας και συγκρίνονται με τα τέσσερα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ – γιατί αυτός είναι ο βασικός μας διεκδικητής (sic) – και υπάρχουν και δύο πρόσωπα, ένας τέως πρωθυπουργός κι ένας νυν πρωθυπουργός, η σύγκριση είναι πολύ ξεκάθαρη»… 

Φυσικά και είναι ξεκάθαρη η σύγκριση αλλά εξαρτάται ποιοι την κάνουν: τα λαϊκά «πορτοφόλια», που δείχνουν Τσίπρα, ή τα λόμπι των «αρίστων» που δείχνουν Μητσοτάκη;

Ο… «μπαμπούλας Τσίπρας» και το φόβητρο της απλής αναλογικής στοιχειώνουν τον «φυγόδικο» Μητσοτάκη

Τέλος Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου οι πρόωρες εκλογές, σύμφωνα με αξιόπιστες  πηγές απ' τον εκδοτικό χώρο    

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι με τις ύβρεις και τις εξυπνάδες του τύπου «η αριστερά του χαβιαριού και της σαμπάνιας» που, μεσοβδόμαδα, εκτόξευσε o Κυριάκος Μητσοτάκης κατά του ΣΥΡΙΖΑ από την Πάτρα, «ούτε η τιμή του ρεύματος μειώνεται, ούτε η ακρίβεια στα σούπερ μάρκετ πέφτει, ούτε η πρώτη κατοικία προστατεύεται από τα κοράκια και τους πλειστηριασμούς για τους νοικοκυραίους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες», όπως του απάντησε ο Αλέξης Τσίπρας απ’ την Πέλλα.

Είναι απίθανο, εξάλλου, να εμφανιστεί ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή, προκειμένου  «να δώσει απαντήσεις για την πρωτοφανή θεσμική εκτροπή, την οποία ο ίδιος έχει ενορχηστρώσει» (σ σ: την αυτουργία του, δηλαδή, στη συγκρότηση του παρακρατικού δικτύου τηλεφωνικών υποκλοπών), όπως ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει να τον καλεί.

Όλα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός των τηλεφωνικών υποκλοπών, της οικογενειοκρατικής ρεμούλας, του αστυνομικού παρακράτους και της κοινωνικής αναισθησίας, έχει δραπετεύσει ήδη απ’ το θεσμικό του status και, ως αμετανόητος φυγόδικος, επιταχύνει προς την μοναδική διέξοδο που του απέμεινε, τις εκλογικές κάλπες: «ο κύβος ερρίφθη, αποφασίστηκαν εκλογές τέλος Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου», ήταν το μήνυμα που, μέσω λευκού εκδοτικού… καπνού, έλαβα προχθές.

Πρόωρες εκλογές, λοιπόν, ανομολόγητες προς το παρόν, με τον πρωθυπουργό φυγόδικο από την Βουλή – απ’ τον κοινοβουλευτικό έλεγχο – να εμφανίζεται με την μάσκα του απτόητου φανφαρόνου σε προστατευμένα κομματικά ακροατήρια και να εκτοξεύει ύβρεις, εξυπνάδες και διχαστικό λόγο κατά του Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς εν γένει…

*******

Πορεία προς τις κάλπες, «με την Δημοκρατία να υπονομεύεται από παρακρατικές μεθόδους και την ελληνική κοινωνία να υποφέρει σε κάθε μήκος και πλάτος της χώρας από τις δραματικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής στην ενέργεια, στους μισθούς, στην αγοραστική δύναμη, στην προστασία της πρώτης κατοικίας» όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, απαντώντας από την Πέλλα στις ύβρεις και τις εξυπνάδες που εκτόξευσε o Μητσοτάκης κατά του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ από την Πάτρα…

Παρόμοιες «εξυπνάδες και ύβρεις» θα ακούμε καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου απ’ τον «φυγόδικο» πρωθυπουργό, καθώς την εκλογική στρατηγική του στοιχειώνει η τερατώδης έως… κομμουνιστικού κινδύνου κινδυνολογία – στρατηγική που πηγάζει απ’ τον ενδόμυχο φόβο της ήττας που τον κατατρύχει, την διαφαινόμενη  επιστροφή του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στην  κυβερνητική εξουσία…

Μια… «στρατηγική» που δεν πιάνει τόπο ούτε στο στενό κύκλο των φανατικών μελών του κυβερνώντος κόμματος, ενώ κάνει έξαλλους τους αρθρογράφους – εκφραστές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της ΝΔ: «Μετά από σχεδόν τέσσερα καταστροφικά χρόνια, ο… παραλίγο Μωυσής έχει το θράσος να μας εκβιάζει πάλι με το ενδεχόμενο επιστροφής του μπαμπούλα του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτώντας να του δώσουμε συγχωροχάρτι για τα ανομήματά του και να τον ξαναψηφίσουμε για να μην πέσει εκ νέου η χώρα στα χέρια των… κατσαπλιάδων», έγραφε προ ημερών, ο βασικός αρθρογράφος γνωστού, «αντιμητσοτακικού» σάιτ της Δεξιάς*…

*******

Ούτως ή άλλως, ο «μπαμπούλας ΣΥΡΙΖΑ», με τον οποίο επιχειρεί να εκβιάσει το εκλογικό σώμα της ΝΔ ο κ. Μητσοτάκης, μοιάζει νηπιακό φόβητρο – όπως ακριβώς είναι, μπροστά στον… μπαμπούλα της «απλής Αναλογικής» που, αποχωρώντας απ’ το Μαξίμου, του άφησε… κληρονομιά ο Αλέξης Τσίπρας…

Φοβάται την απλή αναλογική όπως ο διάβολος το λιβάνι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και, μετά τους πολλαπλούς δημόσιους  αναθεματισμούς του εναντίον της – που κορυφώθηκαν στην ΔΕΘ με την θεωρία των «κυβερνητικών τερατογενέσεων» –,  τώρα αποφεύγει ακόμα και να την συλλαβίσει: «Επειδή οι εκλογές αυτές έχουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα (σ σ: ότι διεξάγονται για πρώτη φορά στη χώρα μας με το σύστημα της απλής αναλογικής) δεν θέλω να μπλέκετε πρώτη και δεύτερη κάλπη. Μία είναι η κάλπη (sic), εθνική κάλπη είναι (sic) και θα πάμε στην πρώτη Κυριακή να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα»… νουθετούσε, προ ημερών, το μικρό προεκλογικό του ακροατήριο στο Αίγιο, και αυτή η «νουθεσία» έφτανε στ’ αυτιά των ακροατών του σαν… τρομώδες προεκλογικό παραλήρημα…

Και στα αυτιά υμών των δημοσιογράφων – πολιτικών αναλυτών ή μη –  ως προαναγγελθείσα δικαιολογία ήττας∙ αφού, με τεκμηριωμένη την άμεση εμπλοκή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών, ιδιαίτερα όμως με τις οδυνηρές, για την καθημερινότητα του μέσου εργαζόμενου, συνέπειες της πολιτικής του όσον αφορά την ενεργειακή κρίση –  που οδήγησε στην αβάσταχτη ακρίβεια και την κάθετη πτώση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών – ο κ. Μητσοτάκης χάνει μια δημοσκοπική μονάδα εβδομαδιαίως, και…

Σ’ αυτό το μπαγκράουντ, οι εσχάτως επαναλαμβανόμενες… ανονομάτιστες αναφορές του στην απλή αναλογική ως «το αναθεματισμένο συριζέικο εμπόδιο που οφείλουμε να ξεπεράσουμε» φαντάζουν αβίαστα σαν επαναλαμβανόμενες αυτοεκπληρούμενες προφητείες εκλογικής ήττας!..

ΥΓ: Υποθέτω ότι ο κ. Μητσοτάκης – Χάρβαρντ γνωρίζει ότι η απλή αναλογική είναι το μόνο εκλογικό σύστημα που επιτρέπει την ανόθευτη έκφραση της λαϊκής βούλησης και κατοχυρώνει τη λαϊκή κυριαρχία που, κατά το πρώτο άρθρο του Συντάγματος, «αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Κοινοβουλευτικού μας Πολιτεύματος», εδραιώνει δε την πραγματική Δημοκρατία. Πιθανολογώ ακόμα ότι γνωρίζει πως το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα εφαρμόζεται σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων κυβερνάται από συνασπισμούς κομμάτων.

*Ο υπογράφων ως Αδέξιος Δεξιός στο antinews.gr

Αλήθεια; «Πίσω από τον Βαξεβάνη κρύβεται ο Τσίπρας», κ. Μητσοτάκη;

 Και πίσω απ’ τον Μαρινάκη, τον Καραμανλή, την Κεφαλογιάννη και τη μισή ΝΔ ποιός κρύβεται άραγε, κ. πρωθυπουργέ;

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

«Πίσω από τον Βαξεβάνη βρίσκεται ο Τσίπρας» ήταν το… ατράνταχτο επιχείρημα που προέβαλε ο κ. Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της ομιλίας - απολογίας του προς τα μέλη της πολιτικής επιτροπής της ΝΔ, για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών – το ίδιο που είχε προτάξει και προς τον δημοσιογράφο Χατζηνικολάου κατά την προηγηθείσα συνέντευξή του…

Αλήθεια, κ. πρωθυπουργέ, πίσω από τον Βαξεβάνη βρίσκεται ο Τσίπρας;  Και πίσω απ’ τον Βαγγέλη Μαρινάκη ποιος βρίσκεται άραγε; Ποιος βρίσκεται πίσω απ’ τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά, την Όλγα Κεφαλογιάννη, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Προκόπη Παυλόπουλο, τον Κώστα Τζαβάρα, τον Νικήτα Κακλαμάνη, τον Θόδωρο Ρουσόπουλο;  Ο Τσίπρας πάλι;

Και πίσω απ’ τον Θανάση Κουκάκη, τον Τάσο Τέλογλου, και τους άλλους ερευνητές δημοσιογράφους που, παρακολουθούμενοι, τεκμηρίωναν την αγορά και την χρήση predator από συνεργάτες σας; Ο Τσίπρας, ε; Όπως και πίσω από τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, προφανώς, που είναι πεπεισμένοι ότι είσθε εσείς, κ. πρωθυπουργέ, ο βασικός υπεύθυνος της συγκρότησης του παράνομου δικτύου τηλεφωνικών υποκλοπών και ο βασικός χρήστης του επίσης. Αλλά εσείς…

*******

«Αλλά εμείς δεν μασάμε από εξωθεσμικά κέντρα που μας δείχνουν τα δόντια τους: Πίσω από τον Βαξεβάνη βρίσκεται ο Τσίπρας», άνοιξε κι έκλεισε την ομιλία – απολογία του προς τα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ ο κ. Μητσοτάκης, πιστεύοντας ότι εκείνα – όπως και η κοινή γνώμη στην οποία, κυρίως, μέσω εκείνων απευθυνόταν – την κατάπιαν αμάσητη. Πως… μάσησαν, έστω, ότι ο Τσίπρας είναι πίσω απ’ τους ερευνητές δημοσιογράφους, τη μισή ΝΔ, το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης και την συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης που μέμφονται ή κατηγορούν ευθέως τον πρωθυπουργό ότι εμπλέκεται άμεσα στο σκάνδαλο των υποκλοπών ή το συγκαλύπτει…

Ότι ο Τσίπρας κινεί τα νήματα μιας σκευωρίας που έχει στηθεί εναντίον του, σε συμπαιγνία με τους Βαγγέλη Μαρινάκη, Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά, Όλγα Κεφαλογιάννη, Νίκο Ανδρουλάκη, Προκόπη Παυλόπουλο, Κώστα Τζαβάρα, Νικήτα Κακλαμάνη, Θόδωρο Ρουσόπουλο, τους ερευνητές δημοσιογράφους  Θανάση Κουκάκη, Τάσο Τέλογλου, και τους άλλους συναδέλφους τους που, παρακολουθούμενοι, τεκμηρίωναν την αγορά και την χρήση predator από συνεργάτες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, καθώς και με τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων που είναι πεπεισμένοι ότι ο πρωθυπουργός είναι ο βασικός υπεύθυνος της συγκρότησης του παράνομου δικτύου τηλεφωνικών υποκλοπών και ο βασικός χρήστης του!..

«Παραλήρημα» χαρακτήρισαν, ακόμα και κυβερνητικά ΜΜΕ, την συγκεκριμένη… παρέμβαση Μητσοτάκη. Ωστόσο είναι μια τερατωδώς ανοϊκή θεωρία συνωμοσίας που ξεπερνά κατά πολύ τη μυθοπλαστική σαθρότητα της θεωρίας συνωμοσίας που ονομάστηκε «σκευωρία της NOVARTIS».

*******

Το μόνο που, σ’ αυτή την υπόθεση, θυμίζει τη θεωρία συνωμοσίας που ονομάστηκε «σκευωρία της NOVARTIS», είναι η αντίδραση του «κατηγορούμενου» πρωθυπουργού, η οποία  θυμίζει τις αντιδράσεις των εμπλεκομένων σ’ εκείνη την υπόθεση πολιτικών, Σαμαρά, Βενιζέλου, Αβραμόπουλου, Λοβέρδου και Γεωργιάδη: αν και, όπως εκείνοι, δηλώνει πολιτικός, ο κ. Μητσοτάκης κινείται εκτός των συνταγματικών κανόνων της κοινοβουλευτικής τάξης, αρνούμενος πεισματικά την οφειλόμενη έμπρακτη υπαγωγή του στους θεσμούς της Δημοκρατίας∙ προσβάλλοντας βάναυσα μ’ αυτόν τον τρόπο, το θεσμό του Πρωθυπουργού που ο ίδιος ενδύεται, και βέβαια τον θεσμό της Δικαιοσύνης…

Αναζητώντας την ψυχολογική βάση της συγκεκριμένης παραβατικής συμπεριφοράς του εμπλεκόμενου στο σκάνδαλο των υποκλοπών πρωθυπουργού (την άρνηση υπαγωγής του στους θεσμούς της δημοκρατίας), απέσπασα από διακεκριμένο ψυχολόγο της φροϋδικής σχολής μια εντυπωσιακή εξήγηση: είναι προφανές ότι διεγείρεται το υπερεγώ του – το  υπεύθυνο για την τήρηση του νόμου, της τάξης και της ηθικής ψυχικό κομμάτι των ανθρώπων από την βρεφική, ακόμα, ηλικία…

«Ο συγκεκριμένος πολιτικός αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα», μου εξήγησε ο ψυχολόγος: όπως τα βρέφη στο ναρκισσιστικό τους στάδιο, δεν έχει αντίληψη άλλων ατόμων – είναι ο παντοδύναμος κυρίαρχος του σύμπαντος… Η  πραγματικότητα είναι μια σκληρή και τραυματική αντίληψη γι’ αυτόν»!...

Μου εξήγησε ακόμα, ότι οι θεωρίες συνωμοσίας (και οι κατασκευαστές τους) πρέπει να ερμηνεύονται με την εφαρμογή των εννοιών της Ψυχιατρικής στην κοινωνική σκέψη*: πρόκειται για δύο φαινόμενα παράνοιας. Μόνο που ο ψυχιατρικά παρανοϊκός βλέπει τον κόσμο ολόκληρο να συνωμοτεί εναντίον του, ενώ ο κοινωνικά παρανοϊκός θεωρεί ότι η δίωξη από μέρους σκοτεινών δυνάμεων στρέφεται εναντίον της ομάδας του, του έθνους του, της θρησκείας του...

Υ.Γ.: Απ’ αυτή την άποψη, καταλαβαίνετε, ο εμπλεκόμενος  στο σκάνδαλο των υποκλοπών πρωθυπουργός, μάλλον υπάγεται στους κοινωνικά παρανοϊκούς κατασκευαστές θεωριών συνωμοσίας, αλλά αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει: σημασία έχει ότι,  μ’ αυτά και μ’ αυτά, «η Δημοκρατία που με τόσες θυσίες και αγώνες αποκαταστάθηκε στη χώρα βουλιάζει μέσα στο ζόφο και στην παρακμή ενός σκανδάλου που πλήττει τον πυρήνα της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος» όπως είπε μόλις προχθές ο Αλέξης Τσίπρας. Και ότι «η κοινωνία είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης – βυθίζεται και αποσυντίθεται από την ακρίβεια, την αισχροκέρδεια, την τρομακτική όξυνση των ανισοτήτων». 

*Αναφορά σε πόρισμα του αμερικανού ιστορικόύ Richard Hofstadter     

 

 

 

Το μήλο κάτω απ τη μηλιά: Πανομοιότυπα τα δίκτυα υποκλοπών Πατρός και Υιού Μητσοτάκη

Ο Κυριάκος – όπως και ο πατέρας του το '85 – ευθύνεται απολύτως για τη σύσταση του δικού του δικτύου υποκλοπών

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 

Τι είδους άνθρωπος είναι τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Γιατί… άνθρωπος είναι, «δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία περί αυτού», όπως θα ‘λεγε και ο μακαρίτης ο πατέρας του. Δεν υπάρχει αμφιβολία, επίσης, ότι οι χαρακτηρισμοί που  συνοδεύουν τον υιό Μητσοτάκη στη σχετικά μικρή διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας είναι στην πλειονότητά τους αρνητικοί (απαξιωτικοί, περιφρονητικοί, προσβλητικοί) πολύ περισσότερο απ’ αυτούς που συνόδεψαν τους παρελθόντες ομολόγους του. Πλην, ίσως, του πατρός του.

 

Εκείνος έμεινε στην ιστορία ως «Εφιάλτης», ως «Αποστάτης», ως «Κάθαρμα». Τούτος εδώ, ενώ αρχικά πιστεύαμε ότι θα καταγραφεί ως ο Έλληνας πρωθυπουργός με το προσωνύμιο «Le petit Koulis», κι αργότερα ως «Μητσοτάκης Β’, ο ανέμελος πρωθυπουργός», τώρα, μετά την απίστευτη εμπλοκή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών, το πιθανότερο είναι να μείνει στην ιστορία με το προσωνύμιο* του Λουδοβίκου Β’ της Βαυαρίας: «Μητσοτάκης Β’, ο παρανοϊκός πρωθυπουργός»…

 

«Παρανοϊκό» χαρακτήρισε ευθέως και δημοσίως τον κ. Μητσοτάκη η  Βελγίδα ευρωβουλευτής – μέλος της PEGA**,  Σάσκια Μπρικμόντ, μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας Documento ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός παρακολουθούσε ακόμα και τις συζύγους υπουργών του, που υποπτευόταν ότι στρέφονταν εναντίον του. Και παρ’ όλο που, με βάση το… Ρωμαϊκό Δίκαιο, ο συγκεκριμένος  χαρακτηρισμός απαλλάσσει τον κατηγορούμενο από ποινές φυλακίσεων και διατάσει εισαγωγή σε θεραπευτήρια ψυχών, υποθέτω ότι μεγάλο μέρος της πολιτικής και λαϊκής κοινότητας της χώρας συμφώνησε με τον χαρακτηρισμό της κ. Μπρικμόντ…

 

Δικαίως, νομίζω: διότι ποιος πρωθυπουργός έχων σώας τας φρένας θα μετέβαλε (σε συνεργασία με στενούς συγγενείς και κολλητούς του) το πρωθυπουργικό γραφείο σε ψηφιακό κέντρο τηλεφωνικών υποκλοπών και θα παρακολουθούσε ακόμα και τις συνδιαλέξεις των συζύγων των υπουργών του;

 

*******

Φυσικά, ο «κατηγορούμενος» κ. Μητσοτάκης εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση άρνησης και σιωπής του τύπου «δεν ξέρω τίποτα για τον φόνο» και συνεχίζει την εικονική (και υπό τις σημερινές συνθήκες γενικής αμφισβήτησης… ολίγον μανιοκαταθλιπτική) ζωή του, ως πρωθυπουργός… διεθνούς προβολής και ακτινοβολίας. Μόνο απέναντι στον Χατζηνικολάου του ΑΝΤ1 βγήκε και έκανε τον κάργα: Ότι «δεν γίνεται να κατηγορείται ο πρωθυπουργός πως παρακολουθούσε υπουργούς του χωρίς αποδείξεις», και ότι «αποκλείω να υπάρχει Έλληνας που πιστεύει ότι στον ελεύθερο χρόνο μου παρακολουθούσα τους υπουργούς της κυβέρνησης μου», και ότι… «πίσω από τον κ. Βαξεβάνη κρύβεται ο κ. Τσίπρας, που θέλει να βουλιάξει τον τόπο στη λάσπη», και διάφορα τέτοια άκυρα και  σάπια…

Όμως ο κ. Βαξεβάνης δηλώνει ότι διαθέτει στοιχεία που τεκμηριώνουν την ύπαρξη ενός «προσωπικού και οικογενειακού παρακράτους – ενός «ενιαίου κυκλώματος παρακολουθήσεων με εγκληματικό εγκέφαλο τον κ. Μητσοτάκη». Το δεύτερο, εξάλλου, είχε τεκμηριώσει πριν (σ σ: χωρίς λίστες και ηχητικά τεκμήρια) και ο κ. Κούλογλου με το δημοσίευμά του για τις «συμβάσεις αδιαφάνειας που συνήψαν οι Λαβράνος και Μπιτζιος της Krikel με την κυβέρνηση μέσω του κουμπάρου τους Γρ. Δημητριάδη στο Μέγαρο Μαξίμου, για να του νοικιάζουν το Predator». Και προχθές, βέβαια, η PEGA, δια στόματος της εισηγήτριας της Επιτροπής Σόφι ιντ Βλεντ: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Krikel συνδέεται στενά με πρόσωπα από την συνοδεία του πρωθυπουργού Μητσοτάκη»…

Τίποτα το πρωτάκουστο – τίποτα το ασύγγνωστο: για την πλειονότητα της κοινής γνώμης (στο 80% την τοποθετούν οι μετρήσεις) ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευθύνεται απολύτως για τη σύσταση και τη δράση αυτού του «οικογενειακού δικτύου  παρακολουθήσεων». Αλλά όχι και… παρανοϊκός, όπως τον χαρακτήρισε η Βελγίδα ευρωβουλευτής – μέλος της PEGA  Σάσκια Μπρικμόντ…

*******

Η Βελγίδα αγνοεί προφανώς το γεγονός ότι η πολιτική δυναστεία Μητσοτάκη έχει στο DNA της τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων εξωκομματικών και εσωκομματικών αντιπάλων του «μητσοτακέϊκου». Και των… συζύγων τους, βεβαίως, βεβαίως: «παρακολουθούσαμε περισσότερα από 100 τηλέφωνα στελεχών του ΠΑΣΟΚ και για αρκετό καιρό και το τηλέφωνο της συζύγου του πρωθυπουργού Δήμητρας Παπανδρέου, θα ομολογήσει  (σε τηλεοπτική του συνέντευξη) το πρωτοπαλίκαρο του πατρός Μητσοτάκη στον τομέα των… υποκλοπών, Χρήστος Μαυρίκης.

Καθώς, με τις πρόσφατες αποκαλύψεις, βγαίνουν σταδιακά στο φως οι λεπτομέρειες του τωρινού σκανδάλου των παρακολουθήσεων, μοιάζουν απίστευτες οι ομοιότητες μεταξύ των δικτύων παρακολουθήσεων πατρός και υιού, δείχνουν δε το αίσθημα ιδιοκτησίας για το κράτος και τους θεσμούς, που διαχρονικά διακατέχει τους Μητσοτάκηδες:

● Το δίκτυο υποκλοπών του πατρός Μητσοτάκη στήθηκε το 1985, μετά την εδραίωσή του στην ηγεσία της ΝΔ, και με εντολή του παρακολουθούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Μιλτιάδη Έβερτ, τον Μάκη Κουρή, τον Γεώργιο Ράλλη, τον Αντώνη Λιβάνη και τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη…

● Είχε τη δομή μυστικής υπηρεσίας – «μια ιδιωτική ΕΥΠ (sic) με τον εξοπλισμό γραφείου ιδιωτικών υποθέσεων ήταν», σύμφωνα με δημοσίευμα του Βήματος και, «το πεδίο δραστηριότητάς του εκτείνετο από την  εξιχνίαση της τρομοκρατίας  ως τις κρεβατοκάμαρες (sic) των αντιπάλων, αλλά και των φίλων και των οικείων!».

●Δημιουργός, προϊστάμενος και διαχειριστής του, ήταν ο κολλητός του Κώστα Μητσοτάκη, στρατηγός Γρυλλάκης, (σ. σ.: βλέπε ανιψιό του Κυριάκου, Δημητριάδη) και υπεύθυνος… υποκλοπών ο Χρ. Μαυρίκης, ο επονομαζόμενος και «αρχικοριός των ΚΑΦΑΟ»…

Είναι γνωστό ότι, μερικά χρόνια αργότερα, ο στρατηγός Γρυλλάκης ενοχοποιούσε ξεκάθαρα τον  Κώστα Μητσοτάκη και για το δίκτυο των υποκλοπών, αποκαλύπτοντας (σε βιβλίο του) ότι ο φίλος του πρώην πρωθυπουργός, «όχι μόνο είχε γνώση, όχι μόνο έκανε χρήση των προϊόντων των υποκλοπών, αλλά και έδινε τις εντολές για το ποιοι έπρεπε να παρακολουθούνται»!..

Προσωπικά, πιστεύω ότι το ίδιο ακριβώς έκανε και ο γιος του Κυριάκος, με το δικό του – το προσωπικό του δίκτυο υποκλοπών: το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά ε;

*Ο επονομαζόμενος «παρανοϊκός βασιλιάς»

**Η ευρωπαϊκή εξεταστική επιτροπής για τις υποκλοπές. 

 

Καζάνι που βράζει η ΝΔ: κοχλάζει η εσωκομματική αμφισβήτηση για τον Μητσοτάκη και τον «Μητσοτακισμό»

Η ακατάβλητη δυναμική «Αλέξης Τσίπρας» συντρίβει το μιντιακό σκέπαστρο της κυβερνητικής διαφθοράς και της ένοχης πρωθυπουργικής σιωπής        

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Για όλα τα δεινά της χώρας επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη – ακόμα και για την διετή ευδοκίμηση του βουλευτή της ΝΔ Ανδρέα Πάτση ως διαχειριστή «κόκκινων δανείων» και  άρπαγα πρώτων κατοικιών πτωχευμένων οικογενειών –  φταίει ο Τσίπρας!..

Όχι, αυτή δεν είναι μια ιδιαζόντως ανόητη αντίδραση πανικού  κάποιου κυβερνητικού μαϊντανού τηλεοπτικών παραθύρων που αιφνιδιάστηκε από την ερώτηση του δημοσιογράφου – είναι η έσχατη στρατηγική επιλογή της επικοινωνιακής καμπάνιας Μητσοτάκη στο δρόμο προς τις κάλπες: «Για όλα φταίει ο Τσίπρας, κι ας πάει  και το παλιάμπελο»...

Το… «παλιάμπελο» είναι το γαλάζιο οικόπεδο, που πάει να πει το όλον κόμμα της μεταπολιτευτικής ΝΔ, εντός του οποίου επικρατεί μια ιδιαιτέρως τοξική – συγκρουσιακή ατμόσφαιρα και, σύμφωνα με τους εκφραστές της δίπολης εσωκομματικής αντιπολίτευσης, οδηγείται απ’ τον ίδιο τον αρχηγό του στην συρρίκνωση, την ήττα, την καταστροφή: «Δυστυχώς… σύντροφοι κοψοχέρηδες, χάσαμε πλέον το μέτρημα των σκανδάλων του μητσοτακισμού», γράφει σε κεντρικό άρθρο του  γνωστό σάιτ της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του κυβερνώντος κόμματος, υπό τον τίτλο «Πώς να διαφθείρετε και να ισοπεδώσετε μια χώρα – Έργα και ημέρες ενός κακού πρωθυπουργού».

Ακολουθεί κείμενο τόσο ακριβοδίκαια κατηγορητικό της διακυβέρνησης Μητσοτάκη που θα το υπέγραφε άνετα, ακόμα και βασικός αρθρογράφος της ΑΥΓΗΣ: «Πλιάτσικο επί κορονοκρίσης, λεηλασία επί γεωπολιτικού χάους, δικτατορική χειραγώγηση του Τύπου μέσω της διαβόητης λίστας Πέτσα, μετατροπή της χώρας σε αμερικανική αποικία με τη δικαιολογία ότι τάχα βρισκόμαστε… στη σωστή πλευρά της ιστορίας, δολοφονίες δημοσιογράφων μέρα μεσημέρι, σαπίλα με μπόχα… γαλάζιας παιδεραστίας, γαλάζιο παρακράτος με το Μαξίμου σε ρόλο ωτακουστή, με κερασάκι στην τούρτα του αίσχους το γαλάζιο κοράκι που αγόραζε κόκκινα δάνεια με δανεικά (κι αγύριστα;) για να αρπάξει κοψοτιμής τα σπίτια του καθημαγμένου λαού»…

******* 

Αναπόφευκτα, μέσα σ’ αυτή την ακραία τοξική παραταξιακή ατμόσφαιρα, ο υποκειμενισμός του κυβερνητικού στρατοπέδου (υπουργοί, βουλευτές, πολιτικό προσωπικό, κομματάρχες, εκλογική πελατεία κλπ. κλπ.) τσαλαβουτάει στο καζάνι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, όπου κοχλάζει η αμφισβήτηση για τον Μητσοτάκη και τον καταστροφικό – για την εκλογική δυναμική της ΝΔ – «μητσοτακισμό». Ως εκ τούτου, η αμφισβήτηση του «αρχηγού» αναστατώνει τον συλλογικό κομματικό ψυχισμό σαν… αναβράζον ντεπόν!

Υπ’ αυτές τις συνθήκες και, προκειμένου να προκάμει να κάνει   Χριστούγεννα – και, ποιος ξέρει, ίσως και Πάσχα –  ο «αρχηγός» ως αρχηγός, το επικοινωνιακό επιτελείο Μητσοτάκη συνέστησε επαναφορά της… αρχαίας θεραπευτικής πανάκειας «για όλα φταίει ο Τσίπρας»: «η δαιμονοποίηση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ευνοεί τη νομή της εξουσίας από την οικογένεια και λειτουργεί ως άλλοθι που ξεπλένει τη συνείδηση της γαλάζιας παράταξης» είναι το χρόνιο προσδόκιμο της συγκεκριμένης πανάκειας, η καταγωγή της οποίας ανάγεται στην σαμαροβενιζελική περιοχή της πολιτικής ιστορίας.

Ωστόσο, είναι ακριβές – ομολογημένο και από πηγές του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη – πως έναυσμα για την επαναφορά της… πανάκειας «για όλα φταίει ο Τσίπρας» αποτέλεσε και η δήλωση του Κώστα Γαβρά ότι στην ελέω Μητσοτάκη ατμόσφαιρα φασισμού που απειλεί να πνίξει την ελληνική κοινωνία, μόνη ελπίδα για να σωθεί ο τόπος είναι  η νίκη του Τσίπρα στις εκλογές: «Ο Τσίπρας μέσα απ’ όσα προηγήθηκαν, από τα λάθη που έκανε, απέκτησε πείρα σοβαρή, που μπορεί να τη χρησιμοποιήσει εφεξής», τεκμηρίωσε την άποψή του ακολούθως ο Κ. Γαβράς. Εξηγώντας ότι «Πριν, όντας νέος, δεν είχε την εμπειρία ούτε τους κατάλληλους ανθρώπους: Τώρα,  ζυμώθηκε και ο ίδιος και ελπίζω να κάνει ένα καλό ψωμί στο κοντινό μέλλον»…

*******

Ο λόγος του Κώστα Γαβρά είναι εξαιρετικά επιδραστικός επί της δημοκρατικής κοινής γνώμης – αυτό το γνωρίζει κάθε επικοινωνιολόγος, κάθε πολιτικός, κάθε δημοσιογράφος, κάθε ενεργός Έλληνας πολίτης. Έτσι, δεν προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ο μιντιακός «μητσοτακισμός» προσπάθησε με χίλιους δυό τρόπους να αλλοιώσει, να διαστρέψει, να ακυρώσει την επιστροφή του διάσημου Έλληνα σκηνοθέτη στην υποστήριξη του Αλέξη Τσίπρα. 

Μάταια… Η εκτός των μητσοτακικών τειχών πραγματικότητα της χώρας φωνάζει – όπως ο Γαβράς – ότι «μόνη ελπίδα για να σωθεί ο τόπος είναι  η νίκη του Τσίπρα στις εκλογές». Ότι σ’ αυτήν την αφόρητη πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση που, ελέω Μητσοτάκη, βιώνουμε, «ο Αλέξης Τσίπρας είναι η μόνη σταθερά του πολιτικού συστήματος»…

Ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απομένει ως μοναδικός εγγυητής της πολιτικής ομαλότητας και ότι «ο Αλέξης Τσίπρας είναι η ήρεμη δύναμη που εγγυάται ότι η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία θα συνεχίσει το δρόμο της με την διαφαινόμενη πολιτική αλλαγή που θα φέρει κυβέρνηση προοδευτικών δυνάμεων, με επικεφαλής τον ίδιο», όπως, προ ημερών, έγραψε ένας ξεχωριστός πολιτικός αναλυτής*...

Έτσι είναι… Η ακατάβλητη ηγετική δυναμική «Αλέξης Τσίπρας» διεμβολίζει ήδη το μιντιακό σκέπαστρο της διεφθαρμένης σιωπής του «μητσοτακισμού» – πράγμα που φαίνεται ακόμα και στα νούμερα και στα ποιοτικά στοιχεία των «πειραγμένων» δημοσκοπήσεων –, ενώ συντρίβει ήδη την, ούτως ή άλλως, ανόητη και πανικόβλητη επιλογή («Για όλα φταίει ο Τσίπρας») της επικοινωνιακής καμπάνιας Μητσοτάκη στο δρόμο προς τις κάλπες…

«Ο Τσίπρας δεν φταίει για τίποτα», ομολογούν, ακόμα και δημοσίως, οι επιτελικοί και οι βουλευτές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της ΝΔ, αποδίδοντας (επιτέλους!..) τα του Καίσαρος τω Καίσαρι: «στα πέντε χρόνια της διακυβέρνησής του δεν τον κατηγόρησαν ούτε για ένα σκάνδαλο διασπάθισης δημοσίου χρήματος, ενώ άφησε και 37 δισ. στα ταμεία»!...

*Ο Γιώργος Λακόπουλος στο ieidiseis.gr

Kεντρική φιγούρα στο παλίμψηστο της πολιτικής διαφθοράς ο Μητσοτάκης …

Το σκάνδαλο  Πάτση  επισφραγίζει την… απαράμιλλη τετραετία πολιτικής σαπίλας που αφήνει πίσω του ο εν αποδρομή πρωθυπουργός 

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 

Προσωπικά, έναν μόνο Πάτση γνώρισα, τον τιτανοτεράστιο Χάρη Πάτση∙ που, με τα ανοιχτόκαρδα λεξικά και τις  εγκυκλοπαίδειές του, μας βοήθησε – εμάς τους μαθητές του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα – να ξεπεράσουμε την φοβική μετεμφυλιακή πολιτική κουλτούρα των γονιών μας. Και να «χτίσουμε» την ακομπλεξάριστη δημοκρατική κουλτούρα της γενιάς μας, της γενιάς του αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου.

 

Πενήντα χρόνια μετά, ένας άλλος Πάτσης, ο βουλευτής που, εν γνώσει του κ. Μητσοτάκη, πλούτιζε ξεσπιτώνοντας αδύναμες λαϊκές οικογένειες, επιχειρεί να μας γειώσει και πάλι (για πολλοστή φορά στη διάρκεια της μεταπολίτευσης) στο βασικό φοβικό αίσθημα της  μετεμφυλιακής πολιτικής κουλτούρας ότι «αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ»…

 

Ότι οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας του αστικού κράτους ποτέ δεν σταμάτησαν να κλέβουν – πάντα διεκδικούσαν το δικαίωμα στην κλοπή, τη μίζα, τη δωροδοκία χωρίς ηθικούς και νομικούς περιορισμούς. Κι ότι σήμερα, ακόμα χειρότερα, «έχουν σταματήσει να αισθάνονται ντροπή όταν το πράττουν, ότι ζητούν με πείσμα το δικαίωμα να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν με μυστικότητα», όπως προ δεκαετίας δήλωνε ο εισαγγελέας της ιταλικής επιχείρησης «Καθαρά Χέρια», Πιερκαμίλο Νταβίγκο.

 

Τέσσερα χρόνια πριν, γράφοντας για τους πρωταγωνιστές στο σκάνδαλο NOVARTIS που μαύριζε τον πολιτικό ορίζοντα της χώρας, θυμήθηκα τη φράση αυτή του Ιταλού εισαγγελέα – που,  σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι οι σημερινοί πολιτικοί δεν έχουν πρόβλημα να κλέβουν στα φανερά – ένα γλυπτό παλίμψηστο αποκαλύφθηκε στον νου μου, που ήταν, λέει, το παλίμψηστο της μεταπολιτευτικής πολιτικής διαφθοράς και της κλεπτοκρατίας…

 

Γιγάντια ανάγλυφα πορτρέτα των γνωστών και μη εξαιρουμένων αρχικλεφταραίων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας της Ελλάδος: Παπαγεωργόπουλος Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου κι άλλοι, κι άλλοι, κι ανάμεσά τους να προβάλλουν οι εικόνες των πολιτικών προσώπων της δικογραφίας της Novartis∙ οι Σαμαράς και Βενιζέλος και Λοβέρδος και Άδωνις & ΣΙΑ.

 

*******

Τώρα, μετά και το σκάνδαλο Ανδρέα Πάτση που – εκτός απροόπτου – ήρθε να επισφραγίσει την… απαράμιλλη τετραετία πολιτικής διαφθοράς που αφήνει πίσω της η κυβέρνηση της ΝΔ, το ανάγλυφο πορτραίτο του εν αποδρομή πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη παίρνει περίοπτη θέση στο παλίμψηστο  της μεταπολιτευτικής πολιτικής διαφθοράς και της κλεπτοκρατίας ως το απόλυτο γκρο πλαν, με το… Predator στο χέρι…

 

Δίπλα του, ο ανηψιός Δημητριάδης και ο Κοντολέων και ο Πάτσης και ο Πέτσας κι όλοι οι… άριστοι των deals, των απευθείας αναθέσεων και της πολιτικής ρεμούλας κολλητοί του – και στο φόντο, σε οικογενειακό stand up, η Μαρέβα και ο μίστερ… Μπόργιανς - Παπασταύρου, και η Ντόρα κι ο Χριστοφοράκος. Και οι άλλοι, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, συγγενείς του δικαιώματος στη μίζα, την κλοπή και την δωροδοκία: να κάνουν φανερά ό,τι έκαναν μέχρι τώρα οι πολιτικοί τους πρόγονοι με μυστικότητα, και μια κάποια ντροπή...

 

Είναι νωπές οι ξεδιάντροπες και αλαζονικές κοινοβουλευτικές σιωπές με τις οποίες ο… παλίμψηστος Κυριάκος Μητσοτάκης καταπίνει τα αμείλικτα «κατηγορώ» του  Αλέξη Τσίπρα στις αλλεπάλληλες συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών για την πολιτική διαφθορά – αυτή τη γάγγραινα που εμφιλοχωρεί στον ίδιο και στο κυβερνητικό του περιβάλλον και  σαπίζει το σώμα της πολιτικής και της δημοκρατίας. Αντιδρώντας με το βασικό ένστικτο του εκπροσώπου μιας πολιτικής διαφθοράς πιο προωθημένης απ' αυτήν που προφήτευε ο Πιερκαμίλο Νταβίγκο: κλέβουμε στα φανερά και χωρίς καμιά ντροπή…

 

*******

Η  κυβέρνηση Τσίπρα, κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας της, αν μη τι άλλο προσπάθησε, έκανε ότι μπορούσε, προκειμένου να αντιμετωπίσει «αυτή τη γάγγραινα που σαπίζει το σώμα της πολιτικής και της δημοκρατίας». Είναι σίγουρο δε, ότι θα συνεχίσει την προσπάθεια και σε ενδεχόμενη δεύτερη, στον επόμενο χρόνο. Ωστόσο – όπως συνέβη και στην περίπτωση  NOVARTIS – είναι αμφίβολο αν θα πετύχει να σπάσει το κέλυφος της σκανδαλώδους ασυλίας που έχουν πετύχει οι ίδιοι οι πολιτικοί για την πάρτη τους…

 

Είναι θέμα  δημοκρατικής αναπηρίας του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος: η πολιτική και οι πολιτικοί τοποθετούνται υπεράνω του νόμου, δεν υπόκεινται στη Δικαιοσύνη. Ως εκ τούτου η κοινωνία, οι πολίτες, δεν θεωρείται ότι έχουν έννομο συμφέρον να εγκαλούν την πολιτική τάξη για τυχόν βλάβες που τους προξενεί.

 

Ακριβέστερα, «η πολιτική αυτονομία και η πολιτική ασυλία της κρατικής εξουσίας, η απουσία πολιτικού δικαίου και, συνακόλουθα, δικαιϊκής ευθύνης της πολιτικής εξουσίας, ο σκοπός της πολιτικής που ορίζει κατά βούληση η πολιτική τάξη, το πολιτικό προσωπικό που ενσαρκώνει εν λευκώ τις ιδιότητες του εντολέα και του εντολοδόχου, του ελέγχοντος και του ελεγχομένου συνθέτουν το πολιτειακό θερμοκήπιο της ιδιοποίησης και της διαφθοράς στο περιβάλλον της νεοτερικότητας».*

 

Έτσι, η πολιτική πράξη καταντάει ένα παιχνίδι διαφθοράς που σκοτώνει την πολιτική. Όσο για τους συστημικούς επαγγελματίες πολιτικούς, είναι αμφίβολο αν θα σταματήσουν κάποτε να εγκληματούν, και να αισθάνονται ντροπή όταν το πράττουν... Κι αφήστε τον Αριστοτέλη να... πιστεύει ότι, ευλόγως, το πολιτικό έγκλημα τιμωρείται αυστηρότερα στη δημοκρατία επειδή προκαλεί συλλογική, άρα μεγαλύτερη, βλάβη απ’ ό,τι το κοινό έγκλημα…

 

* Γιώργος Κοντογιώργης, Διαφθορά και πολιτικό σύστημα (1) myriobiblos.gr