Η ωφελιμιστική μιζέρια «Μητσοτάκης» απέναντι στο μεγαλείο της μυθικής Ελληνίδας μάνας Μαρίας Καρυστινού

Ένα κείμενο με αφορμή δυο αντιφατικές εικόνες που συνθέτουν την πολιτική δυστοπία των ημερών μας

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

«Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες», τραγουδούσε ο Τζιμάκος* στα ‘80s, σαρκάζοντας την οριστική «υποδούλωσή» μας σε μια νέα, τρόπον τινά, «πολιτισμική βαρβαρότητα», αυτήν της Ευρωπαϊκή Ένωσης: Μας τη φέραν οι βάρβαροι / Μας θαμπώσαν με δώρα / Με χαντρούλες πολύχρωμες / Και κουτιά κόκα κόλα… 

Υπερβολές θα μου πείτε… Δεν σας κρύβω ωστόσο, ότι θυμήθηκα αυτό το τραγουδάκι όταν είδα την εικόνα ενός μίζερου πρωθυπουργού (σ. σ: του… δικού μας) απέναντι σε μια ακόμα πιο μίζερη πρόεδρο Δημοκρατίας (σ. σ: τη δικιά μας) να διαφημίζει, εν όψει των ευρωεκλογών προφανώς, τις… σημαντικές παρεμβάσεις του για την ευημερία των υπηκόων του (σ. σ: των ευρισκομένων σε… κωματώδη οικονομική κατάσταση Ελλήνων), εγκωμιάζοντας την θεά Ευρώπη (σ. σ: το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης και εν γένει τους ευρωπαϊκούς πόρους) για τη συνεισφορά της σε αυτήν τη… σημαντική του (!) προσπάθεια!.. 

Μπορείς να το πεις και «ωφελιμισμού εγκώμιον» καθώς, μέσω αυτού, ο «μίζερος πρωθυπουργός» αποκάλυπτε αβίαστα τα εκλογοθηρικά κίνητρα των… ευρωεγκωμίων του: «Τα λέω αυτά, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι σε λίγους μήνες από τώρα θα έχουμε ευρωεκλογές και είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να αναδεικνύουμε απέναντι στις φωνές του λαϊκισμού και του στείρου ευρωσκεπτικισμού τη θετική πλευρά της Ευρώπης και το πόσο ωφελημένη είναι η χώρα μας, ειδικά από τους πόρους του ταμείου ανάκαμψης, καθώς λαμβάνουμε κατά κεφαλήν το μεγαλύτερο ποσοστό πόρων από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα»… 

******* 

Μάλιστα: «Λαμβάνουμε κατά κεφαλήν το μεγαλύτερο ποσοστό πόρων από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα»… Και τότε γιατί η πλειονότητα των Ελλήνων βρίσκεται σε… κωματώδη οικονομική κατάσταση; Που πάνε οι «πόροι», τα εκατομμύρια, τα λεφτά, τα μπικικίνια, κύριε πρωθυπουργέ – κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας; Που πήγαν, ας πούμε, οι ευρωπόροι που ξοδεύτηκαν για το «νέο σύστημα τηλεδιοίκησης του συστήματος κυκλοφορίας των τρένων» που δεν λειτούργησε ποτέ; 

Μόλις προχθές, καθώς, όρθια στο κέντρο της κατάμεστης αίθουσας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εξέφραζε την οδύνη των συγγενών των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, αλλά και την οργή τους – την ασίγαστη οργή της πλειονότητας των Ελλήνων για τις σκοτεινές προσπάθειες συγκάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών σ’ αυτό, η μυθική Ελληνίδα μητέρα της τραγωδίας των Τεμπών Μαρία Καρυστινού μου θύμισε τους «αυτοεξόριστους» αντιστασιακούς της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Την Μελίνα, τον Μίκη, τον Περικλή Κοροβέση, που, με τις μυθικές παρεμβάσεις τους στο Συμβούλιο της Ευρώπης κλπ. κλπ., κατήγγελλαν τα εγκλήματα της χούντας και ζητούσαν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας: 

«Φέρω το βάρος μιας τεράστιας ευθύνης, που εύχομαι κανείς ποτέ να μη χρειαστεί να αναλάβει. Είμαι εδώ όχι μόνο ως μάνα, αλλά και ως πρόεδρος της επιτροπής των συγγενών. Έχω πάνω μου και την ευθύνη που γιγαντώθηκε με τους 1.330.000 Έλληνες που έχουν συνυπογράψει το δίκαιο αίτημά μας», είπε η Μαρία Καρυστιανού, ολοκληρώνοντας την έκκλησή της προς το Ευρωκοινοβούλιο για συμπαράσταση: «Δεν σας ζητάμε να γίνετε λαϊκό δικαστήριο. Έχουμε τρία αιτήματα… Να προστατεύσετε το κράτος Δικαίου, να φροντίσετε για την προστασία της ζωής των Ελλήνων, και για την ασφάλεια των συγκοινωνιών στη χώρα μας», ζήτησε…

 ******* 

Ήταν σαν να ζητάει απάντηση και για την σκοτεινή διαδρομή των 104 εκατ. ευρώ (των ευρωπόρων και των δημόσιων πόρων, εν γένει) που… επενδύθηκαν από το Δημόσιο για τις συμβάσεις εγκατάστασης των «νέων σιδηροδρομικών συστημάτων τηλεδιοίκησης» του 2007 και του 2014, συστήματα που δεν λειτούργησαν ποτέ, και παραμένουν ανενεργά μέχρι σήμερα. 

Μια απάντηση της οποίας οι «ρίζες» βρίσκονται, κατά το μάλλον ή ήττον, στο γεγονός ότι οι ευρωπόροι εν γένει, όπως και τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, «κατευθύνονται σε λίγους και ημετέρους» όπως, έγκαιρα, κατήγγελλε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος∙ τεκμηριώνοντας τις καταγγελίες του με συγκεκριμένα στοιχεία: 

•Μόνο 8% πραγματική απορρόφηση. 

•Μόνο 2,5 δισ. € πραγματικές πληρωμές.

•4,5 δισ. € λιμνάζοντες πόροι.

•86% των δανείων του ΤΑΑ μόλις σε 36 μεγάλες εταιρίες. 

•Αδιαφάνεια στη διαχείριση και κρυφή αναθεώρηση του ΤΑΑ. 

•Η μεγάλη πλειοψηφία της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας μένει έξω από την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση. 

•Αδύναμες δράσεις για υγεία, στέγη, ανθεκτικότητα, σιδηρόδρομο, κλπ. 

 Όχι, «αυτές είναι οι φωνές του λαϊκισμού και του στείρου ευρωσκεπτικισμού», έφθεγγε ένας μίζερος πρωθυπουργός (σ. σ: ο δικός μας) απέναντι σε μια ακόμα πιο μίζερη πρόεδρο Δημοκρατίας, (σ. σ: τη δικιά μας) σε εκείνη την εικόνα απ’ τη συνάντησή τους στο προεδρικό μέγαρο. Ακριβώς την ώρα που, σε μια άλλη εικόνα, έβλεπα τη μυθική Ελληνίδα μητέρα της τραγωδίας των Τεμπών Μαρία Καρυστινού, όρθια στο κέντρο της κατάμεστης αίθουσας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, να εκφράζει την οργή της πλειονότητας των Ελλήνων για τις αβυσσαλέες προσπάθειες συγκάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών στο έγκλημα των Τεμπών: «Δεν σας ζητάμε να γίνετε λαϊκό δικαστήριο. Έχουμε τρία αιτήματα: Να προστατεύσετε το κράτος Δικαίου, να φροντίσετε για την προστασία της ζωής των Ελλήνων, και για την ασφάλεια των συγκοινωνιών στη χώρα μας»… 

 *Ο σατυρικός performer Τζίμης Πανούσης

«Μπα; Ασχολείται μαζί μου ο… κ. Κυριάκος τώρα;»: ο χρησμός Κασσελάκη για «κυλιόμενες» και Γκρίνμπεργκ

Που οφείλεται η λασπωμένη επίθεση Μητσοτάκη κατά του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 Εν αρχή ην ο λόγος και Θεός ην ο λόγος∙ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δηλαδή, όπως ο ίδιος νομίζει. Ιδιαίτερα όταν ομιλεί σε κομματικά ακροατήρια, σαν αυτό του προσυνεδρίου της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη. Όπου, αναφερόμενος στην προετοιμασία του κόμματός του για τις ευρωεκλογές,   έδειξε τον… διάβολο Στέφανο Κασσελάκη ως βασικό του αντίπαλό στην εκλογική αναμέτρηση της 9^ης Ιουνίου, εξαπολύοντας εναντίον του μια δέσμη θεϊκά λασπωμένων κεραυνών:

«Ο νέος αρχηγός (σ. σ: της αξιωματικής αντιπολίτευσης) έχει σηκώσει δικό του μπαϊράκι και δεν συμφωνεί πια με τον παλιό (σ. σ: τον Αλέξη Τσίπρα). Ίσως γιατί έχει να σηκώσει τον δικό του σταυρό με όσα αποκαλύπτονται για τα οικονομικά του: επί μήνες ερωτάται ο κ. Κασσελάκης αν έχει εταιρίες, κάτι που απαγορεύει ρητά η ισχύουσα διάταξη (σ. σ: του νόμου που απαγορεύει στους πολιτικούς να μετέχουν σε εξωχώριες εταιρείες). Και εκείνος πώς απαντά; Λέγοντας …ότι θα ρωτήσει τους δικηγόρους του! Όμως, στο μεταξύ αυτές οι εταιρίες δανείζουν το κόμμα του»…

«Μπα; Ασχολείται μαζί μου ο κ. Κυριάκος τώρα; Βλέπει κυλιόμενες που παίρνουμε τα πάνω μας και φοβάται; Α, ρε Γκρίνμπεργκ!..», ήρθε η αντίδραση του… θεούλη Στέφανου στον  λόγο του… κ. Κυριάκου. Και μαζί με τα συμφραζόμενά της («τα εκατομμύρια του Γκρίνμπερκ πάνε χαμένα… Όλοι ξέρουν ότι έχω βγάλει τα χρήματα μου νόμιμα, στην Αμερική, απέναντι στα τζάκια εδώ πέρα»), ήχησε σαν χρησμός. Χρήζων αναλυτικής ερμηνείας…

*******

Πάμε λοιπόν, στα γρήγορα: τι είναι οι «κυλιόμενες» που τις βλέπει ο Κυριάκος και «φοβάται»; Οι τακτές δημοσκοπήσεις του κυβερνώντος κόμματος ενόψει των ευρωεκλογών είναι. Στις οποίες όπως παραδέχεται ακόμα και η αρχισυστημική εφημερίδα «Το Βήμα» (σ. σ: στο κύριο άρθρο της διαδικτυακής έκδοσής του της περασμένης Τετάρτης), «καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις μια τάση ανάσχεσης της ιλιγγιώδους πτώσης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και μια δυναμική επιστροφής στη δεύτερη θέση, την ίδια ώρα που ο άλλος διεκδικητής του «πόστου» – το ΠΑΣΟΚ – εμφανίζει σημάδια εσωστρέφειας».

Και τι είναι εκείνο το «Α, ρε Γκρίνμπεργκ!..» που ολοκληρώνει τον χρήζοντα αναλύσεως «χρησμό» Κασσελάκη; Μια αναθηματική αναφορά στον ακριβοπληρωμένο Αμερικανό σύμβουλο του Μητσοτάκη, Σταν Γκρίνμπεργκ, είναι. Η οποία, μαζί με τα συμφραζόμενά του «χρησμού» («τα εκατομμύρια του Γκρίνμπεργκ πάνε χαμένα – όλοι ξέρουν ότι έχω βγάλει τα χρήματα μου νόμιμα, στην Αμερική, απέναντι στα τζάκια εδώ πέρα»), αναδεικνύει τη γνώση του Στέφανου Κασσελάκη ότι η  λασπωμένη επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του ο πρωθυπουργός ήταν επικοινωνιακό προϊόν Γκρίνμπεργκ:

Γνώριζε ότι  ο εν λόγω Αμερικανός σύμβουλος, εντοπίζοντας διά γυμνού οφθαλμού αυτό που βλέπουμε κι εμείς οι… απλοί πολίτες (την διαρκώς βελτιούμενη πολιτική δυναμική του Στέφανου Κασσελάκη, δηλαδή) και διασταυρώνοντάς το με τα πρόσφατα αποτελέσματα των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων, (την ανοδική σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη στη δεύτερη θέση) χτύπησε καμπανάκι κινδύνου για τον Μητσοτάκη: «Πρόσεχε τον Κασσελάκη, εφεξής μην τον αφήνεις σε χλωρό κλαρί, είναι   ο βασικός σου αντίπαλος και γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος», λέγεται (σ. σ: από πηγές του Μαξίμου) ότι του είπε στην τελευταία συμβουλευτική παρέμβασή του. Και λέγεται ότι ήταν αυτός που του πρότεινε την επικαιροποίηση της λασπωμένης  επίθεσης με τις εξωχώριες εταιρίες και τα… αστακοκάραβα.

*******  

Είναι χαρακτηριστικό ότι, την επομένη της… υλοποίησης της εν λόγω επικαιροποιημένης πρωθυπουργικής επίθεσης κατά Κασσελάκη, τα σάιτ της κυβερνητικής προπαγάνδας (ΘΕΜΑ, iefimerida, κλπ., κλπ.), κάτω από τεράστιες πρωτοσέλιδες φωτογραφίες του πολιτικού «αφέντη» τους, έβαζαν τον… θεϊκό τίτλο «Μητσοτάκης: Άλλα ρωτάμε τον Κασσελάκη για τα αστακοκάραβα και άλλα απαντάει -Ο κατώτατος μισθός θα ξεπεράσει τα 800€». Προτάσσοντας  την συσκευασμένη από τον ακριβοπληρωμένο Αμερικανό σύμβουλο λασπωμένη επίθεση (με τις εξωχώριες εταιρίες και τα… αστακοκάραβα) κατά του «νέου αρχηγού» του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από την βασική πρωθυπουργική εξαγγελία, ενόψει των ευρωεκλογών, για αύξηση του κατώτατου μισθού… «άνω των 800 €».

Τζάμπα τα εκατομμύρια!.. Ή άλλως «τα εκατομμύρια του Γκρίνμπεργκ πάνε χαμένα», όπως είπε ο Στέφανος Κασσελάκης στα συμφραζόμενα του απαντητικού – στην  πρωθυπουργική επίθεση που τον… έχρηζε βασικό του αντίπαλό  στην εκλογική αναμέτρηση της 9^ης Ιουνίου  – «χρησμού» του. Και, «Μπα; Ασχολείται μαζί μου ο… κ. Κυριάκος τώρα;»…  

Υ.Γ.: Σύμφωνα με κάποιούς συστημικούς δημοσκόπους,  η «επικινδυνότητα» Κασσελάκη απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την εκλογική του  κυριαρχία, αρχίζει να μεγεθύνεται, ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες, («πολιτικά και ιδεολογικά συνεπείς με τις προθέσεις ενός σύγχρονου προοδευτικού κόμματος, όπως σημειώνουν) παρουσιάσεις του ευρωπαϊκού προγράμματος του κόμματός του, αλλά κυρίως του οικονομικού αντίστοιχου: «Το βασικό ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται το οικονομικό πρόγραμμα Κασσελάκη είναι η μεσαία τάξη. Γίνεται σαφής, συνεπώς, η πρόθεσή του να ηγηθεί ενός κεντροαριστερού πόλου ως συνέχεια της απόπειρας του προκατόχου του να εισχωρήσει στην Κεντροαριστερά», αναφέρει στο κύριο άρθρο της έγκυρη κεντροδεξιά εφημερίδα. Και καταλήγει με το αυτονόητο: «Η νέα απόπειρα θα κριθεί ασφαλώς εκ του αποτελέσματος, που δεν είναι άλλο από αυτό της κάλπης»…  

Επτά μέρες… φαγούρα με τον Τσίπρα: ο καταιγισμός άδικων «κατηγορώ» εναντίον του, δι’ ασήμαντον αφορμήν

Αιτία, η δια της ιντερνετικής μεθόδου του «χαλασμένου τηλεφώνου» ενημέρωση, για όσα είπε στον ΣΚΑΙ

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Να διαβάζουμε, να ακούμε, να διασταυρώνουμε. Να σχολιάζουμε ό,τι ακούμε με τα αυτιά μας και ό,τι βλέπουμε με τα μάτια μας και όχι ό,τι ακούμε να λένε οι άλλοι πως άκουσαν και είδαν: κατηγορούμε, αίφνης, τον Αλέξη Τσίπρα ότι «λειτουργεί ως συνήγορος των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο NOVARTIS Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελου Βενιζέλου, Ανδρέα Λοβέρδου, Δημήτρη Αβραμόπουλου και Γιάννη Στουρνάρα» ή ότι «στρέφεται κατά του Νίκου Παππά και του εναπομείναντος υπό τον Στέφανο Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ», επειδή στη συνέντευξή του προς την κ. Κουναλάκη στον ΣΚΑΙ, «παραδέχτηκε ότι η διαχείριση που έκανε η κυβέρνησή του στις περιπτώσεις της NOVARTIS και των τηλεοπτικών αδειών ήταν, αντίστοιχα, ατυχής».

 Αναφέρομαι στο παραπολιτικό ιντερνετικό σύμπαν όταν συνιστώ «να σχολιάζουμε ό,τι ακούμε με τα αυτιά μας και βλέπουμε με τα μάτια μας, κλπ., κλπ.», κι όταν λέω ότι   «κατηγορούμε αίφνης τον Αλέξη Τσίπρα κλπ., κλπ.», κυρίως όμως στους φανατικούς οπαδούς του νυν και τέως ΣΥΡΙΖΑ. Που, σχεδόν στην πλειονότητά τους, ενημερωμένοι με τη μέθοδο του «χαλασμένου τηλεφώνου» για την «αυτοκριτική Τσίπρα» στο θεματικό συνέδριο της Καθημερινής  «Μεταπολίτευση 50 χρόνια μετά», γέμισαν με άδικα τοξικά σκουπίδια κατά του πρώην λατρεμένου τους ηγέτη τα αριστερόστροφα time line των social media...

Και βέβαια σε κάθε δημοσιογραφικής καρυδιάς καρύδι απ’ αυτά που, για μια χούφτα ευρώπουλα (για λόγους επαγγελματικής επιβίωσης, εννοώ), τροφοδοτούσαν επί δεκαήμερο τα ΜΜΕ με αποδομητικές της πολιτικής προσωπικότητας «Αλέξης Τσίπρας» μυθοπλασίες. Στηριγμένες όχι σε όσα πραγματικά είπε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για την διαχείριση του σκανδάλου NOVARTIS και των τηλεοπτικών αδειών στη συνέντευξή του προς τον ΣΚΑΙ, αλλά αποκλειστικά και μόνον στο τίτλο που έβαλε ο ίδιος ο ΣΚΑΙ στο βίντεο της συνέντευξής του: «Α. Τσίπρας: Ατυχής η διαχείριση» σε υπόθεση Νοvartis και τηλεοπτικές άδειες».

*******

Καμιά σχέση: «Στην υπόθεση Novartis είχαμε ένα τεράστιο σκάνδαλο με την πιθανή εμπλοκή πολιτικών προσώπων που μας οδήγησε σε χειρισμούς που βάλαμε στο ίδιο τσουβάλι ανθρώπους που πιθανότατα είχαν εμπλοκή, με άλλους που σίγουρα δεν είχαν», ήταν η ακριβής αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στη συγκεκριμένη συνέντευξη για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Ενώ, η ακριβής αναφορά του στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών ήταν η εξής: «Με τις τηλεοπτικές άδειες καταλήξαμε να έχουμε τα ίδια και χειρότερα. Και χωρίς κανένα κέρδος παρά μόνο με πολιτικό κόστος».

Καμιά συνηγορία Τσίπρα, λοιπόν, σε εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα, στο «τεράστιο», όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε,  σκάνδαλο NOVARTIS. Ίχνη αυτοκριτικής υπερευαισθησίας μόνο, για το επικοινωνιακό τσουβάλιασμα πιθανώς εμπλεκομένων πολιτικών ή άλλων προσώπων με πιθανώς μη εμπλεκόμενα πολιτικά ή άλλα πρόσωπα, στο εν λόγω σκάνδαλο. Και βέβαια, κανένα «άδειασμα» του Νίκου Παππά και κατ’ επέκταση του εναπομείναντος υπό τον Στέφανο Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ με την κριτική αναφορά του στο θέμα  των τηλεοπτικών αδειών. Μια τίμια αυτοκριτική διαπίστωση εκ του αποτελέσματος μόνο: ότι η διαχείριση του εγχειρήματος ήταν τόσο άστοχη που «καταλήξαμε να έχουμε τα ίδια και χειρότερα. Και χωρίς κανένα κέρδος παρά μόνο με πολιτικό κόστος».

*******

Οφείλουμε, ακόμα, να ξεκαθαρίσουμε ότι οι παραπάνω «αυτοκριτικές», τρόπος του λέγειν, αναφορές του Αλέξη Τσίπρα, προέκυψαν ως απάντηση στη στρεβλή, άτοπα συγκριτική ερώτηση – τοποθέτηση αντιπολιτευτικού   χαρακτήρα, της δημοσιογράφου κ. Κουναλάκη, που ετέθη ως εξής:  «Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Μάτι είναι τα δικά σας τα Τέμπη, η Novartis οι δικές σας παρακολουθήσεις. Εσείς δεν έχετε ενοχές για το κράτος δικαίου, θεωρείτε ότι ήταν όλα τέλεια;»

Στη οποία… ερώτηση, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε ως εξής: «Νομίζω δεν είναι δόκιμες οι συγκρίσεις που κάνετε. Αν στη δική μου περίοδο υπήρχε τέτοιο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου (σ. σ: σαν το καταδικαστικό ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τα Τέμπη, τις υποκλοπές και , εν γένει το κράτος δικαίου, εννοεί)  ή τέτοιο σκάνδαλο όπως αυτό των υποκλοπών, δεν θα μπορούσα να σταθώ…  Είδατε τι έγινε στην Πορτογαλία;» πρόσθεσε, φέροντας ως παράδειγμα για ότι θα έπρεπε  να έχει κάνει ο Έλληνας πρωθυπουργός, την παραίτηση του Πορτογάλου ομολόγου του Αντόνιο Κόστα, μετά την εμπλοκή του προσωπάρχη του και υπουργού Υποδομών της χώρας του σε σκάνδαλο διαφθοράς»…

Ακολούθως, συνέχισε απαντώντας επί της ουσίας – αν υπήρχε… τέτοια – της συγκεκριμένης στρεβλής δημοσιογραφικής ερώτησης ως εξής: «Σίγουρα δεν ήταν όλα τέλεια. Νομίζω ότι καλό είναι να τα δούμε μέσα από τη διάσταση την ιστορική (…..)  Εγώ δεν έχω παρά να παραδεχτώ ότι  η διαχείριση που κάναμε σε αυτές τις δύο περιπτώσεις ήταν ατυχής. Με τις άδειες καταλήξαμε να έχουμε τα ίδια και χειρότερα. Και χωρίς κανένα κέρδος παρά μόνο με πολιτικό κόστος. Στην υπόθεση Novartis είχαμε ένα τεράστιο σκάνδαλο με την πιθανή εμπλοκή πολιτικών προσώπων που μας οδήγησε σε χειρισμούς, κλπ. κλπ. κλπ.

Εντάξει, δεν… περιγράφω άλλο – επαναλαμβάνω την αρχική μου παραίνεση μόνο: Να διαβάζουμε, να ακούμε, να διασταυρώνουμε. Να σχολιάζουμε ό,τι ακούμε με τα αυτιά μας και ό,τι βλέπουμε με τα μάτια μας και όχι ό,τι ακούμε να λένε οι άλλοι πως άκουσαν και είδαν

 

  

Η κοινωνία αντεπιτίθεται: υπερβαίνει το τείχος προπαγάνδας των ΜΜΕ και στρέφεται κατά του κράτους Μητσοτάκη

Τεκμήριο αισιοδοξίας η μαζική λαϊκή αντίδραση στο κυβερνητικό έγκλημα των Τεμπών

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Το θέμα δεν είναι ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, ο Κασσελάκης και η αξιωματική αντιπολίτευσή του, ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ του, ο Βελόπουλος και η Ελληνική… Λύση του, ο Κουτσούμπας και το ΚΚΕ του. Το θέμα είναι η αίσθηση της κοινής γνώμης για το τι εστί Μητσοτάκης και τι η κυβέρνησή του, τι εστί Κασσελάκης και τι η αξιωματική αντιπολίτευσή του, τι εστί Ανδρουλάκης και ΠΑΣΟΚ, Κουτσούμπας και ΚΚΕ, κλπ., κλπ.

Το πρόβλημα είναι ότι η αίσθηση της κοινής γνώμης για τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση, τον Κασσελάκη και την αξιωματική αντιπολίτευση, τον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ, κλπ., κλπ., κατά το μάλλον ή ήττον είναι πλαστή, πλασματική, λανθασμένη: προϊόν της μυθοπλασίας των ΜΜΕ για το τι εστί Μητσοτάκης, Κασσελάκης, Ανδρουλάκης, Κουτσούμπας, κλπ. κλπ.

Το πρόβλημα για την κατάσταση των πολιτικών και κοινωνικών πραγμάτων της χώρας μας την τελευταία 15ετία,   σε αυξανόμενη ένταση μετά και την ανάληψη της προεδρίας της ΝΔ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι τα ΜΜΕ: η συγκέντρωσή τους στα χέρια πλουσίων ανδρών  συνηθισμένων να χειραγωγούν την αλήθεια προς όφελος των συμφερόντων τους: ταυτόχρονη εξοργιστική προβολή του Κυριάκου Μητσοτάκη και απίστευτη υπονόμευση του, πρωθυπουργού τότε, Αλέξη Τσίπρα, καταχρηστική πληροφόρηση με αθλητικές ειδήσεις, μετεωρολογικά δελτία και θέματα «ποικίλης ύλης»…

«Στα δημοκρατικά καθεστώτα, η “επικοινωνία” ανάγεται σε μόνιμο όργανο διακυβέρνησης, υποκαθιστώντας την προπαγάνδα των δικτατορικών καθεστώτων», όριζε ο Νόαμ Τσόμσκι τον συγκεκριμένο εποχικό μετασχηματισμό του τρόπου χειραγώγησης της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ…

Κάπως έτσι: στο… δημοκρατικό καθεστώς Μητσοτάκη, η «επικοινωνία» (αναλογικά και ψηφιακά ΜΜΕ, διαδικτυακές πλατφόρμες, δημοσκοπικές και διαφημιστικές εταιρίες, κλπ., κλπ.) ανήχθη σε μόνιμο όργανο προπαγάνδας, χειραγώγησης της κοινής γνώμης και, εν τέλει, διακυβέρνησης, με τρόπο που προσομοιάζει σ’ αυτόν της χούντας  των συνταγματαρχών…

*******

Θυμίζω πως τότε, μέσω των απολύτως ελεγχόμενων (με καθολική λογοκρισία) από τη χούντα των συνταγματαρχών Μέσων Επικοινωνίας, η χώρα απειλείτο από τον «κουμμουνιστικό κίνδυνο», η δικτατορία ήταν «επανάσταση» και οι δικτάτορες «επαναστάτες», ο δεξιός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο κεντρώος Γεώργιος Παπανδρέου, και ο μετριοπαθής αριστερός Ηλίας Ηλιού, ήσαν επιρρεπείς στον κομμουνισμό, η δημοκρατική κοινωνία έπρεπε να μπει στον γύψο, προκειμένου να… ισιώσει.

Και τώρα, μέσω των ασφυκτικά ελεγχόμενων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη Μέσων Επικοινωνίας της εποχής μας, «η χώρα μας έχει μπει σε δυναμική τροχιά ανάπτυξης», «η Ελλάδα της κρίσης δεν υπάρχει πια», «οι Έλληνες ευημερούν και η χώρα μας αναπτύσσεται με ταχύτερους ρυθμούς από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο», «το κράτος δικαίου είναι ισχυρότερο παρά ποτέ», «ο Τσίπρας.. “πέθανε” και ο Κασσελάκης φυτοζωεί καθηλωμένος σε ακίνδυνα για την κυβέρνηση δημοσκοπικά ποσοστά»!.. Ωστόσο, το μητσοτακέϊκο δεν αισθάνεται πολύ καλά τελευταία». Γιατί άραγε;

Διότι, όπως έλεγε και ο μέγας Τσόμσκι*, το ζήτημα της επίδρασης των Μέσων Επικοινωνίας στο κοινό είναι ένα περίπλοκο θέμα: «σχετικές έρευνες σε βάθος αποδεικνύουν ότι, ενώ η επιρροή των Μέσων στα μορφωμένα στρώματα των πληθυσμών είναι πολύ σημαντική, η μάζα της κοινής γνώμης φαίνεται να είναι λιγότερο υποτελής στον λόγο που εκφέρεται απ’ αυτά», μας πληροφορούσε. Και ξεκαθάριζε ότι «παρά τον κυρίαρχο λόγο των Μέσων που την θέλει ανίσχυρη (σ. σ: την «μάζα της κοινής γνώμης»), δεν έχει παραιτηθεί από την επιθυμία της να αντιδρά, να θέλει να «αλλάξει τον κόσμο»…

*******

Όπως συνέβη στην επταετία της χούντας των συνταγματαρχών, ας πούμε: όπου, παρά τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ μέσω της λογοκρισίας και την καθολική φιλοχουντική προπαγάνδα, πέρα από την οργανωμένη αντίσταση, είχαμε δύο μεγαλειώδεις μαζικές λαϊκές αντιδικτατορικές αντιδράσεις με αφορμή τις κηδείες του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη και του προέδρου της Ένωσης Κέντρου Γεωργίου Παπανδρέου, αντίστοιχα. Κι ακόμα τις μαζικές λαϊκές εκδηλώσεις συμπαράστασης στους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου, που οριοθέτησαν την αρχή του τέλους του δικτατορικού καθεστώτος…

Και όπως συνέβη στην εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, ας πούμε: όπου, παρά την καθολική, σχεδόν, συναίνεση των διαπλεκόμενων Μέσων στη «σφαγή» των μισθωτών και των συνταξιούχων από τις πολιτικές μαριονέτες της τρόικας (Γ. Παπανδρέου, Παπαδήμο, Σαμαρά, Βενιζέλο κ.α.), είχαμε την ιστορική μαζική λαϊκή αντίδραση του κινήματος των Πλατειών – αλλιώς, «κίνημα των αγανακτισμένων» – που, μεταξύ άλλων, συνετέλεσε στην δημιουργία του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και, δι’ αυτού, στην έξοδο της χώρας απ’ τα μνημόνια και την εποπτεία του ΔΝΤ…

Τέλος, όπως συμβαίνει σήμερα: με τις μαζικές αντιδράσεις των αγροτών, των φοιτητών, και των αγανακτισμένων – από την απίστευτη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών και την ατιμωρησία τω πολιτικών αυτουργών του – κοινωνικών «μαζών». Που αφυπνίζονται και, υπερβαίνοντας το τείχος του κυρίαρχου λόγου των συστημικών Μέσων Επικοινωνίας, ξεσηκώνονται. Και όπως είπαμε, κάνουν το μητσοτακέικο να μην αισθάνεται καθόλου καλά τελευταία.

*Σε συνέντευξή του, στο γαλλικό ραδιόφωνο France Inter, το 2007

Ο Τσίπρας γνώριζε τα πάντα: κοινό μυστικό η «συνωμοσία» και το άδειασμα Κασσελάκη

Τα τρία «μέτωπα» υπονόμευσης και ανατροπής, του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Τη στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης, σ’ αυτό το απίστευτο κρεσέντο ειλικρινούς αγανάκτησης κατά των «νέων επίδοξων υπονομευτών του» (σ σ: ο χαρακτηρισμός δικός του), άρθρωνε επί σκηνής Taekwondo τη φράση «εγώ πρόεδρος υπό προθεσμία δεν γίνομαι, βρείτε μου αντίπαλο και πάμε», γνώριζε ότι ο αντίπαλός του είχε βρεθεί. Ότι ήταν η Όλγα Γεροβασίλη εκείνη που – με αφορμή το… αδιαμεσολάβητο ερωτηματολόγιο Κασσελάκη προς τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για τη φυσιογνωμία του κόμματος – τον κατηγόρησε δημοσίως για αρχηγισμό…

Αυτό λέει το δικό μου ρεπορτάζ για το μεγάλο ξέσπασμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην εναρκτήρια ομιλία του, μετά την αιφνίδια (όχι και τόσο αιφνίδια για τον  Κασσελάκη – καθόλου αιφνίδια για τους «επίδοξους υπονομευτές του», σύμφωνα με τις πηγές μου) παρέμβαση Τσίπρα λίγο πριν την έναρξη  του Συνεδρίου, παρέμβαση που άφησε… κάγκελο το ακροατήριο των συνέδρων, των μελών του κόμματος και, βέβαια, των δημοσιογράφων∙ βυθίζοντάς τους σε αμήχανη σιωπή εικοσιτετράωρης διαρκείας…

«Μη μπερδεύεστε, θεσμική ή... αντιθεσμική, η παρέμβαση Τσίπρα λειτουργεί υπέρ Κασσελάκη», ήταν η δική μου άμεση διαδικτυακή αντίδραση. Την κρατώ μέχρις αποδείξεως του εναντίου – μέχρι να μάθουμε αν, πράγματι, ο Κασσελάκης έχει… αντίπαλο ή όχι, εννοώ. Και σας παραπέμπω στο ρεπορτάζ που ακολουθεί: ένα πραγματικό ρεπορτάζ που συνθέτει το δικό μου αφήγημα για το παραπολιτικό δράμα του  προηγούμενου πενθημέρου, που οδήγησαν τον… δυστυχή ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το άδοξο και αδιέξοδο συνεδριακό weekend…

 

*******  

Λοιπόν, που λέτε, το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης,  συνάντησα στις παρυφές του Κολωνακίου  ένα φίλο απ’ τα παλιά. Ένα γνωστό – άγνωστο, για… σας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ… «Τι έγινε σύντροφε, το διαλύσατε το μαγαζί;», τον προκάλεσα:  «Τι λες τώρα», μου απάντησε με έναν μορφασμό που τον έκανε να μοιάζει με τον κινηματογραφικό Τζόκερ.. «Αντίθετα, επαναβεβαιώσαμε τη στήριξη στο πρόσωπο του προέδρου και από αύριο προχωράμε, ενωμένοι, στο συνέδριο», πρόσθεσε καγχάζοντας…

Σε λίγο καθόμαστε στο γνωστό ντεκαντάνς «καφέ» της περιοχής και το γνωστό – άγνωστο μέλος, με ύφος gossip ρεπόρτερ πρωϊνάδικου, άρχισε να μου ιστορεί τα πάντα… όλα περί της ολονύχτιας επαναληπτικής συνεδρίασης της ΠΓ της προηγούμενης Τρίτης∙ που πάει να πει, επί της διαδικασίας μεν σημεία και τέρατα, επί της ουσίας δε τίποτε απολύτως: «μόνο ένας (σ. σ: ονόματα δεν λέμε…) έθεσε θέμα ανάκλησης της επιστολής του προέδρου και ζήτησε να ψηφίσουμε γι’ αυτό, αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε απ’ όλους μετ’ επαίνων», μου… αποκάλυψε στο τέλος.

Αλλά αυτή ήταν μια «αποκάλυψη» που γνώριζα ήδη από το ρεπορτάζ της ΑΥΓΗΣ. Τεκμηριωμένη κι απ’ το γεγονός ότι η… πέτρα του σκανδάλου – το ερωτηματολόγιο Κασσελάκη προς τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή – παρέμενε και μετά την επαναληπτική  συνεδρίαση της ΠΓ, αναρτημένο στην πρώτη σελίδα του iSYRIZA.

*******

Για να λέμε , όμως, όλη την αλήθεια, το δικό μου ρεπορτάζ λέει ότι η «πέτρα του σκανδάλου» – το ερωτηματολόγιο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προς τα μέλη του κόμματος, δηλαδή – λειτούργησε ως εφαλτήριο επιθέσεων κατά του Κασσελάκη για τρία διαφορετικά αντί – ΣΥΡΙΖΑ  μέτωπα «συμφερόντων», διαφορετικών αφετηριών, κατευθύνσεων και στόχων:

•Από το «μέτωπο» κάποιων αποσχισθέντων της «ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» σε συνεργασία με πυρήνα στελεχών απογευματινής εφημερίδας και τη συνδρομή διακεκριμένου μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργούσε και ως… υπεύθυνος διαρροών: «πρώτα απ’ όλα μοίραζε στα συστημικά ΜΜΕ τις αντιπροεδρικές τοποθετήσεις του στην ΠΓ, πριν τις εκτοξεύσει κατά του Κασσελάκη στις συνεδριάσεις», μου μετέφερε, επακριβώς, η πηγή των πληροφοριών μου.

•Από το μέτωπο των συστημικών ΜΜΕ, προεξαρχόντων των σούπερ «πετσωμένων», Πρώτο Θέμα, iefimerida κ.α., που το προηγούμενο πενθήμερο οργίαζαν με δεκάδες κατασκευασμένα και εν πολλοίς συκοφαντικά fake news και φωτογραφίες κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, υπονομεύοντάς τον ασύστολα. Εξαναγκάζοντάς τον, εν τέλει, να παρέμβει, μ’ εκείνη την οργισμένη ανάρτηση που τα ονομάτιζε: «Διαβάζω το "Πρώτο Θέμα" που λέει "Χωριστά από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης στο Σύνταγμα"… Πόσο ψέμα μπορεί να είναι αυτό, όταν ήμουν εκεί μαζί τους; Επιτέλους, αυτή η προπαγάνδα από όλα τα ΜΜΕ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ να τελειώνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει και αυτό θα το δείτε πολύ σύντομα»

•Από το χαλαρό «μέτωπο» δύο – τριών ανασφαλών, προερχομένων από το ΠΑΣΟΚ, στελεχών κι άλλων τόσων και…περισσότερων, εμποτισμένων μ’ εκείνη την αρρωστημένα ναρκισσιστική, εγωκεντρική, και εντελώς αντιπολιτική και αντικυβερνητική ιδεοληψία περί «συλλογικής ηγεσίας» που, εκ γενετής του ΣΥΡΙΖΑ, συνοδεύει τα περισσότερα στελέχη του: αυτά που έφυγαν στις δυο διασπάσεις του, καθώς κι αυτά που έμειναν. Και συνεχίζουν να μένουν, υποβάλλοντας σε ψυχαναγκαστική αμφισβήτηση και ομηρία το νέο ηγέτη τους, (τον Στέφανο Κασσελάκη) ακριβώς όπως έκαναν και με τον παλιό (τον Αλέξη Τσίπρα) μετά την άμεση εκλογή του από 150. 000 μέλη…

ΥΓ: «Βυθίζουν το καράβι, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι είναι συνεπιβάτες, την ίδια ώρα που θέλουν να γίνουν καπετάνιοι», είπε ο πρώτος, προχθές. «Διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία (σ. σ: του Κασσελάκη) ώστε να του τη χρεώσουν», είχε πει ο δεύτερος μια ώρα πριν. Το ερώτημα είναι αν μετά τις ευρωεκλογές θα υπάρχει καράβι (σ σ: ο ΣΥΡΙΖΑ) και αν καπετάνιος θα είναι ο Κασσελάκης.

 

 

 

Επιτέλους… φως: κάποιες ρωγμές στο μέτωπο των ΜΜΕ ξεσκεπάζουν ραγδαία φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη…

Παρ’ όλα αυτά, τα κόμματα της αντιπολίτευσης παραμένουν καθηλωμένα σε ποσοστά ήττας 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Η διαφθορά είναι δεδομένη. Τον συνοδεύει από την προηγούμενη κυβερνητική τετραετία και στην τωρινή εκδηλώνεται εξαρχής, αυξανόμενη. Συγκαλυπτόμενη αδιαλείπτως, και τώρα όπως και πριν, από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και τις διάτρητες από κυβερνητικούς θύλακες «ανεξάρτητες» εξουσίες και αρχές. 

Η φθορά είναι επίσης δεδομένη ως αναπόφευκτη νομοτέλεια: στην κυβερνητική πολιτική, όπως και στην αριστοτελική προσέγγιση για την οντολογία του φυσικού κόσμου (γένεση, αύξηση, τελείωση, παρακμή, φθορά), αποτελεί αναπότρεπτο στάδιο. Και, ω του θαύματος, με… χρονοκαθυστέρηση ετών, άρχισε να αποκαλύπτεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του διανύουν αυτό, ακριβώς, το στάδιο: 

«Επιτέλους, η φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη γίνεται ορατή!.. Αν όχι δια γυμνού οφθαλμού μέσω των μετρήσεων…», πανηγύριζε προ ημερών γνωστός πολιτευτής της Αριστεράς ποστάροντας τα αποτελέσματα της πρόσφατης δημοσκόπησης της Interview (Τρίτη 13/2/2024) για την ιστοσελίδα politic. gr: «Στην πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές, η Νέα Δημοκρατία καταγράφει ποσοστά 26,6% με δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ στο 12,2% και τρίτο το ΠΑΣΟΚ με 11%». 

Πράγματι, η φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ, αν όχι δια γυμνού οφθαλμού – αφού τα συστημικά ΜΜΕ εξακολουθούν να την συγκαλύπτουν με παραπλανητικούς τίτλους* – γίνεται πιο ορατή στις μετρήσεις λόγω της πρόσφατης ραγδαίας ποσοστιαίας πτώσης της: από το 40,56 % των εκλογών του περασμένου Ιουνίου, στο 26,6% στη δημοσκόπηση της περασμένης Τρίτης που προαναφέραμε… 

******* 

Η συγκεκριμένη «ορατότητα» - η ορατότητα όσον αφορά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη διανύει το στάδιο της φθοράς, εννοώ – οφείλεται και σε κάποιες ρωγμές που… ανοιγοκλείνουν τελευταία, στο φιλομητσοτακικό μέτωπο των ολιγαρχών των media… «Κυβέρνηση: Τα πρώτα δείγματα φθοράς και η «κατάρα της δεύτερης τετραετίας», διαβάζεις, αίφνης, στον τίτλο έντυπης ναυαρχίδας του «μετώπου». Και το ρεπορτάζ που ακολουθεί, σε ορισμένα σημεία του, μοιάζει γραμμένο από αδέσμευτο δημοσιογράφο του λεγόμενου «κυβερνητικού ρεπορτάζ»: 

«Αντιμέτωπη με έναν πολιτικό γρίφο βρίσκεται η κυβέρνηση, καθώς για πρώτη φορά έπειτα από μια μακρά περίοδο καταγράφεται μια εμφανής πολιτική φθορά της στις έρευνες της κοινής γνώμης», προλογίζει διστακτικά ο συντάκτης του κειμένου. Ακολούθως, αφού περιπλανάται… διοπτροφόρος στις λεπτομέρειες των ενδοκυβερνητικών τριβών με επίκεντρο το γάμο των ομοφύλων, αναφερόμενος στην… κατάρα της δεύτερης τετραετίας, επανέρχεται στις μετρήσεις και την φθορά: 

«Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη χάνει με ταχύτητα την εμπιστοσύνη των πολιτών μόλις επτά μήνες μετά το ανεπανόρθωτο (;) 41% των εκλογών. Χάνει επίσης και την προσήλωση των δικών της βουλευτών, που αμφισβητούν την επιλογή της να προωθήσει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και ο φόβος της πλέον είναι μην τυχόν και χάσει ατύπως (όχι συνταγματικά) και τη δεδηλωμένη σε περίπτωση που ο αριθμός εκείνων που θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο κλονίσει το 151»… 

 ******* 

Λίγα 24ωρα αργότερα (σ σ: την Πέμπτη 15/2), παρά την άμεση ή έμμεση καταψήφισή του από 52 βουλευτές της ΝΔ ,το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων (σ. σ: χάρις στις θετικές ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως) υπερψηφίστηκε και οι τριβές εντός του κυβερνώντος κόμματος συνεχίζονταν αυξανόμενες. Αλλά το σάιτ της εν λόγω έντυπης ναυαρχίδας του φιλομητσοτακικού μετώπου των media έκλεισε τη ρωγμή που αποκάλυπτε την κυβερνητική φθορά υπό τον τίτλο «Τα πρώτα δείγματα φθοράς και η «κατάρα της δεύτερης τετραετίας», μ’ έναν… άλλο: «Διάσκεψη Μονάχου: Ο Μητσοτάκης χειροκροτήθηκε για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών»!.. Κι ούτε γάτα ούτε ζημιά!.. 

Ούτως ή άλλως, ορατή ή… αόρατη, η συγκεκριμένη ραγδαία φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν φαίνεται να μετατρέπεται σε γενεσιουργό αιτία του νέου, όπως ορίζει ο αριστοτελικός κύκλος της οντολογίας του φυσικού κόσμου, καθώς το «νέο» των καιρών μας (σ. σ.: ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη, όπως προέκυψε μετά την αποχώρηση Τσίπρα από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης) παραμένει, δημοσκοπικά πάντα, καθηλωμένο στα ποσοστά του παλαιού – του φθαρμένου ΣΥΡΙΖΑ των εκλογών του περασμένου Ιουλίου, εννοώ – κι ακόμα παρακάτω…Το ίδιο, εξάλλου, συμβαίνει και με το μικρότερο «νέο» των καιρών μας (τη «Νέα Αριστερά», εννοώ) που, δημοσκοπικά επίσης, παραμένει καθηλωμένο στα όρια της εξωκοινοβουλευτικής… ευθανασίας. 

Εν κατακλείδι, με βάση τις μετρήσεις του παρόντος και με συγκριτική αφετηρία το αποτέλεσμά των εθνικών εκλογών, αυτό που «βγάζει μάτια» όσον αφορά την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής τους είναι η ποσοστιαία ισόποση φθορά (ΝΔ: από 40,56 % στο 26,6% - ΣΥΡΙΖΑ: από 17,83% στο 12,2%) του κυβερνώντος κόμματος και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απελπισία έ; 

*Προβάλλοντας, συνήθως, την διψήφια διαφορά της ΝΔ από τα καθηλωμένα στο 10 – 14%, κυβερνητικά κόμματα της αντιπολίτευσης και όχι την ραγδαία ποσοστιαία πτώση της

Ο «ενοχλητικός» Τεμπονέρας, το πρότζεκτ «Στέφανος Κασσελάκης» και ο εντιμότατος Αλέξης Τσίπρας

Σε μια φάση όπου η κοινωνία ξεσηκώνεται και αντιδρά δυναμικά κατά της κυβέρνησης, η αντιπολίτευση… χτενίζεται

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Υπάρχουν πολιτικοί που δεν τους συμπαθώ. Τον Κουτσούμπα για παράδειγμα. Είναι «ρινόκερος», όπως θα έλεγε ο Ιονέσκο. Ούτε τον Μητσοτάκη συμπαθώ. Απεχθάνομαι τη κενοδοξία του, τη δίψα του για εξουσία. Είναι μία μηχανή που ποθεί την εξουσία, την εξουσία για την εξουσία. Τουλάχιστον, ο Κουτσούμπας τρέχει πίσω από ένα στόχο που τον ξεπερνά. Ο στόχος του Μητσοτάκη είναι ο ίδιος ο εαυτός του. Θα μπορούσε να είναι, εξίσου… Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος, ή κάτι άλλο. Δεν είναι Έλληνας· ανήκει στη διεθνή φυλή των «τεχνοκρατών»: ποτέ δεν υπήρξε Έλληνας πολιτικός τόσο αδιάφορος για την κουλτούρα, μολονότι ισχυρίζεται το αντίθετο, επειδή κάποιοι του επέστησαν την προσοχή σ' αυτό. 

Δεν συμπαθώ εξίσου τον Κασσελάκη, με το χαμόγελο της οδοντόκρεμας, και το μεταμοντέρνο  smart casual look. Είναι προφανές άλλωστε ότι, και αυτός, ωθείται από την επιθυμία της εξουσίας. Μου κάνει πάντως εντύπωση πόσο γράφει – τηλεοπτικά, διαδικτυακά, επικοινωνιακά εννοώ – πόσο δυνατός και μοντέρνος μπορεί να γίνεται στην επιδραστική χρήση των social media, ιδιαίτερα στο πεδίο της πολιτικής και παραπολιτικής αντιπαράθεσης και αυτοπροβολής.

Κάτι που αποδίδεται από κάποιους, στις σπουδές του στη φημισμένη Wharton School, απόφοιτοι της οποίας, μεταξύ άλλων, είναι και οι Έλον Μασκ, Γουόρεν Μπάφετ και Ντόναλντ Τραμπ∙ και πάντως, κάτι που τον έκανε να μοιάζει ιδανικά εναλλακτικός σε σχέση με τους αναχρονικούς, μετά Τσίπρα,  συνυποψήφιούς του, για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Και εν τέλει να επικρατήσει επ’ αυτών.

*******

Ωστόσο ο Κασσελάκης γίνεται συμπαθής, σε εμένα τουλάχιστον, όταν του την πέφτουν σχεδόν κακοποιητικά οι λοιποί – ωθούμενοι από την επιθυμία της εξουσίας, πολιτικοί ηγέτες ή ηγετίσκοι, (όλοι!..) καθώς και τα δημοσιογραφικά ή τα πολιτικά εξαπτέρυγά τους. Πολύ περισσότερο όταν τον «αδειάζουν» κάποιοι από τους υποτιθέμενους κορυφαίους κομματικούς συντρόφους και συνεργάτες του, χαράζοντας προσωπικές στρατηγικές (π.χ. Τεμπονέρας). Και άλλοι, (σχεδόν όλοι οι άλλοι!..) αφήνοντάς τον μόνο κι έρημο: να προσπαθεί να βγάλει τα προσυνεδριακά κομματικά… κάστανα απ’ τη φωτιά, και, ταυτόχρονα, να κάνει… αξιωματική αντιπολίτευση…    

«Ακριβώς όπως οι αποστάτες της Νέας Αριστεράς  είχαν αδειάσει τον Τσίπρα πριν τις εκλογές της 21ης Μαίου», σχολίαζαν τις προάλλες, κάποιοι «διάσημοι» επώνυμοι υποστηρικτές του Κασσελάκη: «Ο Στέφανος εξακολουθεί να έχει την στήριξη της πλειονότητας των 150.000 μελών του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί να το παλεύει με όλες του τις δυνάμεις, αλλά ουσιαστικά δεν έχει κόμμα – αυτό το κόμμα τον βυθίζει όπως βύθισε και τον προκάτοχό του», λένε ευθαρσώς. Και του προτείνουν να «προχωρήσει, να τα αλλάξει όλα, να φτιάξει κάτι νέο»…

Αυτά, σε μια φάση όπου η κοινωνία ξεσηκώνεται και αντιδρά δυναμικά (αγρότες – φοιτητές) κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κάτι που, υπό φυσιολογικές δημοκοπικές συνθήκες, θα απέδιδε αριθμητική  επανάκαμψη δυνάμεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αντίστοιχη φθορά στο κυβερνόν κόμμα.

*******      

Όμως, ενώ πράγματι, οι μετρήσεις αποτυπώνουν μεγάλη  φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη καθώς, μετά τις αγροτικές και τις φοιτητικές κινητοποιήσεις, δείχνουν ότι το κυβερνών κόμμα έχει πάρει την κατρακύλα, (από το 41% η ΝΔ έχει πέσει στο 25,7% σύμφωνα με προχθεσινή δημοσκόπηση της Alco για τον Alpha) ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ανακάμπτει, αλλά έχει κολλήσει σε οριακά διψήφια νούμερα, (10 – 13%) παλεύοντας με το ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση…

«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει φθορά. Θα είχε όμως ακόμα περισσότερη εάν υπήρχε εναλλακτική ώστε να μπορέσει ο κόσμος να την προβάλλει στο μέλλον ως δυνατότητα πολιτικής αλλαγής. Και αυτό δεν το έχουμε καταφέρει, δεν θα κοροϊδευόμαστε», δήλωνε προ ημερών* ο Νίκος Παππάς,  αδειάζοντας κι εκείνος, με τη σειρά του, τον Στέφανο Κασσελάκη: το προτζεκτ «Στέφανος Κασσελάκης», αν θέλετε,  ως «εναλλακτική που θα μπορέσει ο κόσμος να την προβάλλει στο μέλλον ως δυνατότητα πολιτικής αλλαγής»…

Όπως τον «αδειάζουν», τελευταία, ουκ ολίγοι από τους υποτιθέμενους κορυφαίους κομματικούς συντρόφους του. Μεταξύ των οποίων, πρώτος και… καλύτερος και, για πολλοστή φορά, ο Διονύσης Τεμπονέρας, μ’ εκείνη την αλλόκοτη – την συσκευασμένη από μπερδεμένη αριστερόστροφη εφημερίδα - «εκδήλωση των τριών». Στην οποία επιχείρησε να μπερδέψει και τον Τσίπρα…  

«Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα παραστεί σε καμία άλλη εκδήλωση τις επόμενες ημέρες πέραν του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στα τέλη Φλεβάρη», ήταν η έμμεση μεν, έγκαιρη και έγκυρη δε, απάντηση, του εντιμότατου φυσικού ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ – καθαρή ένδειξη στήριξης, ως το συνέδριο, τουλάχιστον, του πρότζεκτ «Στέφανος Κασσελάκης».

*Σε συνέντευξή του στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο»          

Ο καλός πρύτανης, οι 10… ληστές των καταλήψεων και ο σερίφης της κομητείας του μητσοτακέικου

Πως οι… «αδιαμεσολάβητες» καταλήψεις των ΑΕΙ ξεμπροστιάζουν το φασίζον καθεστώς Μητσοτάκη

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Στους πρυτάνεις, που δεν ενημέρωσαν την κυβέρνηση για τις καταλήψεις προκειμένου να πάρει αμπάριζα ο σερίφης της κομητείας του μητσοτακέϊκου* και να δώσει εντολή στα στρατά για να τις… «εκκενώσουν», απέδωσε τις ευθύνες για την αναστολή επ’ αόριστον της εξεταστικής περιόδου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η αστυνομία έχει επέμβει αρκετές φορές. Οι πρυτάνεις έχουν ευθύνη να ενημερώνουν για παράνομες πράξεις για να εκκενώνει καταλήψεις», ήταν η ακριβής φράση του προς τον Παύλο Τσίμα του ΣΚΑΙ που του έπαιρνε τη συνέντευξη.

Είναι αριστεροί οι πρυτάνεις; Είναι αναρχικοί, κομμουνιστές, κεντρώοι, δεξιοί ή ακροδεξιοί; Είναι με την κυβέρνηση, με την αντιπολίτευση ή με τους φοιτητές; Τηλεφώνησα σ’ έναν από… δαύτους και, «με κανέναν δεν είμαστε», μου απάντησε: «Αριστεροί ίσως, δεξιοί και κεντρώοι σίγουρα, μπορεί και κομμουνιστές και αναρχικοί… Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, αγαπητέ μου, με την κυβέρνηση δεν είμαστε γιατί δεν θέλουμε και με την αντιπολίτευση δεν είμαστε γιατί δεν… μπορούμε!..

Κι αμέσως, οικειοθελώς, προχώρησε στη λύση του τηλεφωνικού γρίφου που μου υπέβαλλε: «Καταλαβαίνεις , φαντάζομαι, με την αντιπολίτευση δεν μπορούμε να είμαστε γιατί σ’ αυτή τη φάση αντιπολίτευση δεν υπάρχει, και με την κυβέρνηση δεν μπορούμε να είμαστε γιατί είμαστε με τους εαυτούς μας… Τις οικογένειές μας, τα σπίτια μας, τις δουλειές, τους μισθούς μας… Αξίες που απειλούνται από τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τα μη κρατικά πανεπιστήμια»…

*******

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εννοούσε με τη φράση «μη κρατικά πανεπιστήμια», αν δεν καταλάβατε, ο πρύτανης. Προφανώς, άθελά του, τα ονομάτιζε ελαφρώς καμουφλαρισμένα, πλαγίως συγκαλυμμένα, με τον τρόπο του πρωθυπουργού. Ο οποίος,   μιμούμενος το εισηγμένο από το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ πολιτικό λεξιλόγιο, κορόιδευε την κοινωνία, χρησιμοποιώντας το στερητικό μη («μη κρατικά Πανεπιστήμια») και όχι το πραγματικό θεσμοθετούμενο επίθετό τους («Ιδιωτικά Πανεπιστήμια») που προκάλεσε τις καταλήψεις σε δεκάδες τμήματα και σχολές ανά την Ελλάδα…

Για τις οποίες, όπως είπαμε, ο πρωθυπουργός απέδωσε τις ευθύνες στους πρυτάνεις, «που δεν ενημέρωσαν την κυβέρνηση για τις καταλήψεις προκειμένου να πάρει αμπάριζα ο σερίφης της κομητείας του μητσοτακέϊκου και να δώσει εντολή στα στρατά να τις… εκκενώσουν»!..

Ακολούθως, απευθυνόμενος προς τον Παύλο Τσίμα του ΣΚΑΙ πάντα, ο κ. Μητσοτάκης τα έριξε στους καταληψίες φοιτητές, παρομοιάζοντάς τους με… ληστές: «ακούστε, μια εντός εισαγωγικών δημοκρατική διαδικασία, μια συνέλευση φοιτητών, δεν μπορεί να δικαιολογεί μια παράνομη πράξη», είπε: «Είναι σα να βρισκόμαστε εδώ στο στούντιο δέκα άτομα και να αποφασίζουμε δημοκρατικά να πάμε να ληστέψουμε το διπλανό μπακάλικο»!..

*******

Δεν γνωρίζω την αντίδραση του δημοσιογράφου στην άκρως προσβλητική για το φοιτητικό κίνημα και τον συνεντευξιαζόμενο βεβαίως – τον θεσμό που εκπροσωπεί, κυρίως – παρομοίωση. Μια λεκτική αντίδραση, ωστόσο, ήρθε από εκεί που δεν την περιμέναμε, από την νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ: «Καλό θα ήταν η ΝΔ που χρωστάει 400.000.000 € στις τράπεζες να μη μιλάει για «ληστείες: μόνη παράνομη είναι η κυβέρνηση που σχεδιάζει να ποδοπατήσει το Σύνταγμα για να φέρει ιδιωτικές επιχειρήσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας»…

Εξηγούμαι: γράφω ότι η συγκεκριμένη (σωστή κατά τα λοιπά) αντίδραση «ήρθε από εκεί που δεν την περιμέναμε», διότι πίστευα -και εξακολουθώ να πιστεύω – ότι οι καταλήψεις των ΑΕΙ είναι… αδιαμεσολάβητες, που λέει κι ο Κασσελάκης. Που πάει να πει «μη υποκινούμενες», όπως θα έλεγε ο… Τζουμάκας στα ‘80s, «ακηδεμόνευτες», θα έλεγε ο Τζόνι ο ΔΑΠίτης στα ‘90s, «αυθόρμητες», όπως μου είπαν προχθές δυο – τρεις καταληψίες, φίλοι της φοιτήτριας κόρης μου…

Κι όταν τους ρώτησα αν είναι πιο κοντά στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, «ρε φίλε, σ’ αυτή τη φάση, με ποια κυβέρνηση και ποια αντιπολίτευση να είμαστε;», μου απάντησαν. Και ύστερα, «Με τον εαυτό μας είμαστε: με τον πατέρα μας και τη μάνα μας και τους φίλους μας… Με τα σπίτια μας είμαστε: τις οικογένειές μας, που με το υστέρημά τους μας συντηρούν και πληρώνουν και τις σπουδές μας από πάνω… Και το παλεύουμε για την κατοχύρωση μιας ουσιαστικής δωρεάν Παιδείας – την απόσυρση του κυβερνητικού νομοσχεδίου για τα… μη κρατικά Πανεπιστήμια, που λες κι εσύ»…             

Δεν λέω τίποτα. Απλά επαναλαμβάνω, γενικεύοντας, αυτό που μου είπε ο φουκαράς ο Πρύτανης:  Με την αντιπολίτευση δεν μπορούμε να είμαστε γιατί σ’ αυτή τη φάση αντιπολίτευση δεν υπάρχει, και με την κυβέρνηση δεν θέλουμε να είμαστε γιατί είμαστε με τους εαυτούς μας… Τις οικογένειές μας, τα σπίτια μας, τις δουλειές, τους μισθούς μας… Αξίες που, για δεύτερη κατά σειράν τετραετία,  απειλούνται από το φασίζον καθεστώς Μητσοτάκη - προϊόν της συνάντησης του ακροδεξιού δόγματος Βορίδη με τη νεοδεξιά εμμονή Χρυσοχοΐδη. Του επονομαζόμενου και «σερίφη της κομητείας του μητσοτακέϊκου».

*ΥΓ: «Ο σερίφης»! Έτσι αποκαλούν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του. Κι αυτό το προσωνύμιο δεν είναι διόλου τυχαίο, αφού, σύμφωνα με τον πλέον επαΐοντα περί το  αστυνομικό ρεπορτάζ συνάδελφό μου, «ο Μιχάλης είναι της αμερικανικής σχολής». Και, «από την εποχή των μεγάλων επιτυχιών του (σ.σ.: την εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων 17 Νοέμβρη, ΕΛΑ και Επαναστατικός Αγώνας) διατηρεί άριστες σχέσεις με την πρεσβεία των ΗΠΑ και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, CIA και τα ρέστα...».