Μητσοτάκης όπως Όρμπαν: για δεύτερη τετραετία, η ερευνητική δημοσιογραφία στον «γύψο»…

Ο νέος εκμαυλισμός των ΜΜΕ, οι SLAPP αγωγές εκφοβισμού κατά των ρεπόρτερ και η ευρωπαϊκή κατακραυγή  

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

 

Στις αρχές της εβδομάδας που πέρασε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρούσε μια ακόμα σκανδαλώδη διανομή εκατομμυρίων ευρώ τύπου Πέτσα στα… αγαπημένα της ΜΜΕ, με πρόφαση μια καμπάνια, λέει, «για διαφήμιση της επιστολικής ψήφου». Δεν νομίζω ότι χρειάζονται εξηγήσεις για να καταλάβει κανείς το γελοίον του πράγματος…

Την γελοιότητα της πρόφασης για τον συνεχιζόμενο, για δεύτερη τετραετία, εκμαυλισμό (σ σ: διάβαζε προαγωγή στη διαφθορά) των media και της δημοσιογραφίας εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, εννοώ. Με αντάλλαγμα την αποσιώπηση ή την συγκάλυψη της διάχυτης, σε όλα τα επίπεδα της κυβερνητικής διαχείρισης, διαφθοράς: τον εξοστρακισμό έως εξαφανίσεως της ερευνητικής δημοσιογραφίας και των εσχάτων λειτουργών της.

 

«Η διαφθορά είναι σήμερα στη χώρα μας προστατευόμενο είδος. Κι εκείνοι που καταδιώκονται μέχρις εξαφάνισης είναι οι αντίπαλοί της, με πρώτη τη δημοσιογραφία που επιμένει να βάζει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, αντί για το μέλι», δήλωνε προ διετίας (16/1/22) ο Αλέξης Τσίπρας με αφορμή τις διώξεις κατά των δημοσιογράφων Γιάννας Παπαδάκου και Κώστα Βαξεβάνη για τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ τους, που αφορούσαν εμπλοκές κυβερνητικών αξιωματούχων στο σκάνδαλο της Novartis και άλλες υποθέσεις πολιτικής διαφθοράς…

 

Σε λίγους μήνες (30/6/22) οι συγκεκριμένοι ερευνητές – δημοσιογράφοι αθωώθηκαν, τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ τους ωστόσο πήγαν στον βρόντο: οι εμπλεκόμενοι, σύμφωνα με αυτά, στο σκάνδαλο Novartis κυβερνητικοί αξιωματούχοι ουδέποτε διώχτηκαν – ουδέποτε τιμωρήθηκαν…

 

*******

Στις αρχές της εβδομάδας που πέρασε και ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρούσε μια ακόμα σκανδαλώδη διανομή εκατομμυρίων ευρώ τύπου Πέτσα στα… αγαπημένα της ΜΜΕ,   η «Εφημερίδα των Συντακτών», οι «Reporters United» και ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης που είχαν αποκαλύψει εμπλοκή κυβερνητικών παραγόντων στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, αντιμετώπιζαν την αγωγή τύπου SLAPP που είχε εκτοξεύσει εναντίον τους ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ανιψιός και πρώην διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

 

Σύμφωνα με το δικαστικό ρεπορτάζ, «αφοπλιστικές ήταν οι καταθέσεις του συνταγματολόγου  Νίκου Αλιβιζάτου και του ερευνητή δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου που, με τις ιδιότητες τους, έθιξαν τη μεγάλη σημασία της Ελευθερίας του Τύπου και την τεράστια διάσταση του σκανδάλου των υποκλοπών, που εξέθεσε την Ελλάδα διεθνώς».

 

Ο συνταγματολόγος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, και στο ορισμό των SLAPP (Strategic Lawsuits Against Public Participation). Ότι πρόκειται για παραπλανητικές μηνύσεις και αγωγές εξοντωτικού χαρακτήρα που, ως επί το πλείστον, στερούνται βασιμότητας και κατατίθενται από ισχυρά πρόσωπα κατά ΜΜΕ και δημοσιογράφων με στόχο τον εκφοβισμό τους, επειδή ασκούν κριτική για ζητήματα δημοσίου συμφέροντος… «Σας παρακαλώ. Αν θέλετε να μιλήσουμε γενικά για την Ελευθεροτυπία...», τον διέκοψε ο πρόεδρος της έδρας…

 

Ωστόσο γι’ αυτήν (σ. σ: για την Ελευθεροτυπία) μίλησε ο δημοσιογράφος: «Καμία εφημερίδα δεν έγραφε για την παρακολούθηση του Κουκάκη», είπε χαρακτηριστικά. «Και όταν τελειώσει αυτή η δίκη, μπορώ να σας πω γιατί δεν έγραφαν και ποιος έπαιρνε στα γραφεία τους για να μη γράφουν» πρόσθεσε. Συμπληρώνοντας ότι ο Κουκάκης δεν μπήκε στο κάδρο των παρακολουθήσεων παρά μόνο μετά την αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη.

 

*******

Στις αρχές της εβδομάδας που πέρασε και ενώ η «Εφημερίδα των Συντακτών», οι «Reporters United» και ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης βρίσκονταν στο εδώλιο του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, αντιμέτωποι με την αγωγή τύπου SLAPP που είχε εκτοξεύσει εναντίον τους ο ανιψιός του πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης, η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη βρισκόταν στο «εδώλιο» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πλάι στην Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν, βαλλόμενη για συστηματικές παραβιάσεις του κράτους δικαίου και των διακηρυσσόμενων αξιών της ΕΕ: «Στην Ουγγαρία του Όρμπαν, ο Τύπος είναι υπό διωγμό και λογοκρισία, αλλά πόσο διαφορετική είναι η κατάσταση στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, όπου δημοσιογράφοι και ΜΜΕ πνίγονται στις «στρατηγικές αγωγές» με στόχο τη λογοκρισία και την εξαναγκαστική αυτολογοκρισία;» αναρωτιόταν με κύριο άρθρο της η «Εφημερίδα των Συντακτών».

Αλήθεια, πόσο διαφορετική είναι η κατάσταση στην Ελλάδα του Μητσοτάκη από την κατάσταση στην Ουγγαρία του Όρμπαν όσον αφορά το τοπίο των media; Στο κεφάλαιο του βιβλίου υπό τον τίτλο «Spin Dictators» (Οι δικτάτορες της Ενημέρωσης), όπου οι συγγραφείς του Guriyev και Treisman ιστορούν τη συγκρότηση της «πληροφοριακής αυτοκρατορίας Όρμπαν», προκύπτουν κάποιες ανατριχιαστικές ομοιότητες με τον τρόπο που στήθηκε η «πληροφοριακή απολυταρχία» Μητσοτάκη στη χώρα μας, όπως αυτές:

● Το 2011, οι φιλοκυβερνητικοί ολιγάρχες απέκτησαν απεριόριστο δικαίωμα εξαγοράς ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης είτε για να τα κλείσουν είτε για να τα μετατρέψουν σε μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας, δημιουργώντας τεράστιες αυτοκρατορίες χειραγωγούμενων μέσων ενημέρωσης.

● Μεγάλο μέρος των διαφημίσεων του δημόσιου τομέα διατέθηκε σε μέσα που ήταν πιστά στην κυβέρνηση. Επιπλέον, η κυβέρνηση αποθάρρυνε ενεργά τους παράγοντες της αγοράς από διαφημιστικές χορηγίες μη συνδεδεμένων με την κυβέρνηση ΜΜΕ.

● Επιβλήθηκε φόρος διαφήμισης που δυσκόλευε αφόρητα την οικονομική επιβίωση των ανεξάρτητων Μέσων…

Υ.Γ: Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Mérték, από το 2019 και εντεύθεν, το 79% των ουγγρικών ΜΜΕ «συγκεντρώθηκαν σε χέρια που δουλεύουν για τον Βίκτορ Όρμπαν και το κόμμα του, το Fidesz». Δυστυχώς δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για το ακριβές ποσοστό των ελληνικών ΜΜΕ που δουλεύουν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το κόμμα του. Ωστόσο, υπάρχουν μελετητές που υποστηρίζουν ότι το ποσοστό των Μέσων Ενημέρωσης που ελέγχει συναγωνίζεται με… αξιώσεις το 79% του Όρμπαν.   

Μεγάλη αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ – υπέροχη κατάσταση στη ΝΔ: στο ζενίθ η επιχείρηση αποδόμησης Κασσελάκη

Ο καταιγισμός fake news για «γκρίνιες και σκιές» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει την εξήγησή του

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής     

Τσεκάρω διαδικτυακούς τίτλους ειδήσεων και, «Χάος στον ΣΥΡΙΖΑ με τα think-tank», διαβάζω σε ένα από τα φερόμενα ως εξαιρετικά αναγνώσιμα ειδησεογραφικά σάιτ. Κι ύστερα, «Έντονη δυσαρέσκεια για την ανυπαρξία της Βουτυράκου». Κι ύστερα, «Δεν υπάρχει τομέας που να μην γίνεται αλαλούμ στον ΣΥΡΙΖΑ»…

Τρελαίνομαι… «Αλήθεια, ποιος νοιάζεται για τα… think-tank του ΣΥΡΙΖΑ;», απορώ: πόσοι Έλληνες γνωρίζουν  τι σημαίνει «think-tank», πόσοι γνωρίζουν τι εστί Βουτυράκου και πόσοι απ’ αυτούς αισθάνονται… δυσαρέσκεια ή ευαρέσκεια για την ύπαρξη ή την… ανυπαρξία της; Εξάλλου, ποιος νοιάζεται αν θα γίνει στις  Σπέτσες ή στην… Κολοπετινίτσα η  συνεδρίαση της  Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, αν «Ο Σπίρτζης σχολίασε  με ειρωνική διάθεση τη δήλωση Κασσελάκη για την επιβολή κομματικής πειθαρχίας» κι αν «Ο Κασσελάκης   τείνει χείρα φιλίας στον Πολάκη» μετά τη… ρήξη!..

Ακολούθως… γειώνομαι στο μετά – Τσίπρα καθιερωμένο   συστημικό ειδησεογραφικό mood, που περιγράφεται απ’ τους κοινωνιολόγους με τη ρήση του Μάο Τσε Τούγκ «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», και στην περίπτωσή μας σημαίνει μεγάλη αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ – υπέροχη κατάσταση στη ΝΔ. Και στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Και στα λοιπά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

*******

Όμως, που στηρίζονταν οι συγκεκριμένοι τίτλοι ειδήσεων που,    καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε, πλημμύριζαν  τα ΜΜΕ και τροφοδοτούσαν το μετά – Τσίπρα καθιερωμένο συστημικό ειδησεογραφικό mood του τύπου «μεγάλη αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ – υπέροχη κατάσταση στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, και τα λοιπά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης»;

«Σε ρεπορτάζ και διαρροές από την σύνοδο της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ» τους απέδιδαν τα ΜΜΕ που τους δημοσίευαν, συνοδευόμενους, συνήθως, από ανυπόγραφα ή ψευδώνυμα, χλωμά και «αγράμματα» κείμενα. Ωστόσο, το δικό μου ρεπορτάζ για τη συγκεκριμένη σύνοδο περιέγραφε μια ζωντανή – έως και «πολυφωνική», όπως την χαρακτήρισε αξιόπιστη πηγή μου – αλλά σχετικά ήρεμη και δημιουργική διαδικασία.

Περίπου όπως την περιέγραφε και η εξαιρετικά αξιόπιστη συνάδελφος και βουλεύτρια Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ Έλενα Ακρίτα (η οποία συμμετείχε στην εν λόγω σύνοδο), σε ανάρτησή της στο  Faceboock:

 

«Διαβάζω στα ΜΜΕ δεξιάς απόκλισης ότι υπήρχαν γκρίνιες, λέει, και σκιές στην Κεντρική Επιτροπή κι αισθάνομαι ότι πήγα σε λάθος ξενοδοχείο. Πού τα είδαν όλα αυτά; Γιατί εμείς οι παρόντες συμμετείχαμε σε μια υποδειγματική διαδικασία με γόνιμη ανταλλαγή απόψεων για όλα τα θέματα, με τήρηση των χρόνων από τους ομιλητές, με σεβασμό μεταξύ των μελών, χωρίς φωνές κι εντάσεις όπως πριν τη διάσπαση…».

*******

Μόνη ένστασή μου, η περιορισμένη αναφορά της κ. Ακρίτα σε «ΜΜΕ δεξιάς απόκλισης» και όχι στα ΜΜΕ κάθε απόκλισης, δεξιάς, κεντρώας ή αριστερής, πλην της ΑΥΓΗΣ. Και αυτό γιατί η εν λόγω αναφορά της…  κλονίζει, μερικώς, τη βεβαιότητά μου, ότι οι συγκεκριμένοι τίτλοι ειδήσεων (τα fake news για τη σύνοδο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, τα οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε, πλημμύριζαν τα μπάνερ των σάιτ, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα τηλεοπτικά δελτία) εντάσσονται στο μετά – Τσίπρα καθιερωμένο συστημικό ειδησεογραφικό mood «μεγάλη αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ – υπέροχη κατάσταση στη ΝΔ», το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, και τα λοιπά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης…

Μια βεβαιότητα στηριγμένη σε διασταυρωμένο ρεπορτάζ που τεκμηριώνει το γεγονός ότι, το τελευταίο 15νθήμερο, η   επιχείρηση αποδόμησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Στέφανου Κασσελάκη εντείνεται διαρκώς, τόσο απ’ τη ΝΔ, όσο και από το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και τα λοιπά κόμματα της ελάσσονος, αριστερής κυρίως, αντιπολίτευσης, και ότι τις μέρες αυτές βρίσκεται στο ζενίθ της. Πράγμα που, κατά το μάλλον ή ήττον, σημαίνει ότι η απειλή «Κασσελάκης» γίνεται όλο και πιο πιεστική, όλο και πιο… φοβιστική για τους ηγέτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, κυρίως, αλλά και για τους αρχηγούς των λοιπών, σχημάτων της ελάσσονος αριστερής αντιπολίτευσης 

Τα πολιτικά και επικοινωνιακά «γιατί» και «πως» τώρα, σας τα  αφήνω ως… τροφή για σκέψη… Προτείνω, ωστόσο, να αρχίσετε να τα ψάχνετε και σε μια – δυο… ανεξέλεγκτες δημοσκοπήσεις (που ξέφυγαν απ’ τον συστημικό έλεγχο, εννοώ) και δείχνουν πτώση της τάξεως των 11 μονάδων (29,5 – 30,5%) για τη ΝΔ, άνοδο και σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ (13,5 – 14,5%) στη δεύτερη θέση, πτώση και σταθεροποίηση του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ (10,5 – 11,5%) στην τρίτη θέση, την επαναφορά του ΚΚΕ (6,5 – 7,5%) στο στοιχειωμένο ποσοστό του,  κλπ., 

Ο Ουμπέρτο Έκο, η ομοφοβική ανταρσία στη ΝΔ και η "απόκρυψή" της από τα Μητσοτακικά ΜΜΕ

Πως καταστρέφεις μια «κακή» είδηση, σπρώχνοντας μίαν άλλη ακριβώς από πίσω της…

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Πρώτο 15νθήμερο του 2024 και ο λαός οικουρεί, παραζαλισμένος από τη μεγεθυμένη μεθεορταστική αφραγκία και τα…  παράπλευρα covid. Με την κυβέρνηση να τραντάζεται από τις αντιδράσεις ακραίου ομοφοβικού… ανδρισμού των τσεκουράτων ακροδεξιών υπουργών της και των μισών, περίπου,  βουλευτών της, ενάντια στη θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια. Και την   αξιωματική αντιπολίτευση να φυτοζωεί, προετοιμάζοντας… πλατφόρμες για το συνέδριο του Φεβρουαρίου και πληκτρολογώντας πρωτότυπες ή στερεότυπες αντιπολιτευτικές ανακοινώσεις και αναρτήσεις… Οι οποίες, ούτως ή άλλως, στα ψιλά των ΜΜΕ και τα αμφιλεγόμενα πόστ των social media καταλήγουν…

Στο παρασκήνιο όλα αυτά. Κι όταν στην εποχή μας λέμε «στο παρασκήνιο», εννοούμε αυτό που παλαιότερα ονομάζαμε  «πραγματικότητα». Το απέραντο δυστοπικό backstage πίσω από τις τηλεοπτικές κάμερες, τις ψηφιακές πλατφόρμες, τα social media και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Όπου, στις μέρες μας, εκτυλίσσεται η πραγματική ζωή των ανθρώπων. 

Πίσω από την εκκωφαντικό θόρυβο της υπερπληροφόρησης δηλαδή, που συνιστά τη λεγόμενη εικονική πραγματικότητα, αυτό το απύθμενο ψέμα. «Η πληθώρα της πληροφόρησης είναι αντίστοιχη με τον θόρυβο και η πολιτική εξουσία το έχει καταλάβει πολύ καλά αυτό», έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο. «Γι’ αυτό η λογοκρισία δεν ασκείται πια μέσω της απόκρυψης ή της εξαφάνισης, αλλά μέσω του πολλαπλασιασμού», εξηγούσε: «για να καταστρέψεις μια είδηση, αρκεί στις μέρες μας να σπρώξεις μια άλλη ακριβώς από πίσω της», κατέληγε…

*******

Περιγράφοντας, λες, τη μέθοδο που εφαρμόζει εδώ και μια πενταετία η μιντιακή αυτοκρατορία Μητσοτάκη,    καταστρέφοντας συστηματικά κάθε κακή είδηση για τον ίδιο και, αντίστοιχα, κάθε καλή για τους πολιτικούς αντιπάλους του: την περασμένη Δευτέρα, ας πούμε, ανάμεσα στον συνήθη ορυμαγδό των σκουπιδιών της υπερπληροφόρησης, πρωτοστατούντων των τσεκουράτων ακροδεξιών του κυβερνώντος κόμματος Βορίδη, Πλεύρη &ΣΙΑ, έσκασε σαν ωρολογιακή βόμβα η σφοδρή αντίδραση 70, περίπου, γαλάζιων βουλευτών, στην… παλινδρομική απόφαση Μητσοτάκη για θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών…

Λοιπόν, που λέτε, πριν προλάβει η συγκεκριμένη… «κακή» είδηση να εισβάλλει στην ειδυλλιακή εικονική κυβερνητική πραγματικότητα παραβιάζοντάς την, τα συστημικά ΜΜΕ την κατέστρεφαν, σπρώχνοντας ακριβώς από πίσω της μίαν άλλη: την ειδυλλιακή εικονική πραγματικότητα «Μητσοτάκης»!..

Να καταλαμβάνει τον ζωτικό χώρο της πολιτικής «ενημέρωσης», ποζάροντας απέναντι στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο του 2024 μεταμφιεσμένος (σ σ: από τους επικοινωνιολόγους του και τους… αρμόδιους συντάκτες) στον   αδιαμφισβήτητο ηγέτη της ΝΔ – τον ιδανικό πρωθυπουργό της εικονικής ελληνικής πραγματικότητας…

Τον γνωστό σε όλους μας μέγα… μεταρρυθμιστή φανφάρα: «οι στόχοι μας παραμένουν οι ίδιοι, με σημαντικές μεταρρυθμίσεις, με πρώτο σκοπό τη βελτίωση της καθημερινότητας για κάθε Ελληνίδα και για κάθε Έλληνα», να ρητορεύει, εισπράττοντας τα εικονικά χειροκροτήματα των βουλευτών του…

Κι ούτε λέξη για τη θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Και τις αντιδράσεις ακραίου ομοφοβικού… ανδρισμού των μισών, περίπου, βουλευτών του κόμματός του. Και των τσεκουράτων ακροδεξιών  υπουργών του.

*******   

Την ίδια στιγμή, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης  απαντούσε στις εν λόγω ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις ακραίου ομοφοβικού… ανδρισμού των μισών, περίπου, βουλευτών του κόμματός του και των τσεκουράτων ακροδεξιών  υπουργών του, με την ανακοίνωση μιας μεγάλης ανοιχτής συγκέντρωσης με κεντρικό ομιλητή τον Στέφανο Κασσελάκη για την ισότητα παντού: «την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες χωρίς καμία διάκριση»..  

Πριν, ωστόσο, προλάβει η συγκεκριμένη… «κακή» (σ σ: για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του) είδηση να εισβάλλει και να διαστρεβλώσει την ειδυλλιακή εικονική κυβερνητική πραγματικότητα παραβιάζοντάς την, τα συστημικά ΜΜΕ την κατέστρεφαν (σ.σ.: την έθαψαν στην κυριολεξία!) σπρώχνοντας ακριβώς από πίσω της μίαν άλλη: την «λαμπρή παρουσία Μητσοτάκη στην τελετή θεμελίωσης της νέας πτέρυγας του εργοστασίου της φαρμακευτικής εταιρείας, Boehringer Ingelheim, στο Κορωπί»!.. Κι αμέσως μετά μίαν άλλη: την «δήλωση Μητσοτάκη για την ευρωστία των ελληνικών Τραπεζών»!.. Κι αμέσως μετά με μίαν άλλη: την «απολαυστική βραδιά του ζεύγους Κ. Μητσοτάκη - Μαρέβας στη Μαρινέλλα»!..

Ακριβώς όπως τα έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο: «Η πληθώρα της πληροφόρησης είναι αντίστοιχη με τον θόρυβο και η πολιτική εξουσία το έχει καταλάβει πολύ καλά αυτό. Γι’ αυτό η λογοκρισία δεν ασκείται πια μέσω της απόκρυψης ή της εξαφάνισης, αλλά μέσω του πολλαπλασιασμού: για να καταστρέψεις μια είδηση, αρκεί στις μέρες μας να σπρώξεις μια άλλη ακριβώς από πίσω της».

 

 

 

Η επικοινωνιακή ηγεμονία Μητσοτάκη και η δημοσιογραφία του marketing και του editing

Το σύνδρομο της πολιτικής και δημοσιογραφικής αφωνίας απέναντι στην κυβερνητική δικτατορία της ενημέρωσης

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Οι σύγχρονοι πολιτικοί ηγέτες είναι απολύτως αναλώσιμοι. Όπως τα είδωλα της showbiz στην εποχή του YouTube, του Spotify και των social media. Ή κάπως έτσι: τη μια μέρα είναι στο Νο.1 των charts ο Light με το Allegra, ας πούμε, την άλλη ο Μητσοτάκης με την «οικογενειακή πρωτοχρονιάτικη φωτογραφία» του, την τρίτη ο Οικονομόπουλος με τον «Έκπτωτο Άγγελο», την  τέταρτη ο Κασσελάκης «με τον σύντροφό του Τάϊλερ και τη σκυλίτσα τους Φάρλι», κ.ο.κ.

Καλά, τον Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ ούτε καν στο top 10 δεν τον βρίσκεις. Πιο κάτω και απ’ τον Κιάμο, τον Κουτσούμπα, την JOSEPHINE και την Ζωή Κωνσταντοπούλου!..  Όσο για τον Αλέξη Χαρίτση της «Νέας Αριστεράς», δεν λέμε τίποτα: μόνο στα charts της Εφημερίδας των Συντακτών παίζει. Πάντα στο Νο.1, πάνω κι απ’ τον Τσακαλώτο!.. Κι απ’ τον Μητσοτάκη, κι απ’ τον Ανδρουλάκη κι απ’ τον Κουτσούμπα!.. Και, πάντως, πάνω απ’ τον Κασελάκη και τον Τσίπρα…

Όπως για τα είδωλα της showbiz, έτσι και για τους πολιτικούς ηγέτες είναι θέμα μάρκετινγκ. Ελληνιστί, θέμα αγοραλογίας: «Μάρκετινγκ ή αγοραλογία, είναι η οργανωμένη προσπάθεια μίας επιχείρησης ή ενός οργανισμού να ικανοποιήσει τις ανάγκες αλλά και τις επιθυμίες των καταναλωτών», εξηγεί απλά και κατανοητά τη στρατηγική της έρευνας αγοράς και της διαφήμισης η Wikipedia. Και μοιάζει σαν να εξηγεί την ασκούμενη απ’ τα σύγχρονα συστημικά ΜΜΕ δημοσιογραφία…

*******

«Προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταναλωτών ενημέρωσης – τηλεθεατών μας, προσφέροντάς τους όσα θέλουν να μάθουν και να ακούσουν, με τον τρόπο που θέλουν να τα μάθουν και να τα ακούσουν», μου απάντησε ο διευθυντής ενημέρωσης μεγάλου καναλιού, όταν τον ρώτησα πως είναι δυνατόν το (κατά τη γνώμη μου) «ξέφτιλο» πρωϊνάδικο του σταθμού του να έχει τόσο μεγάλη θεαματικότητα. Και όταν απόρησα πώς ξέρει εκείνος τι θέλουν να μάθουν και να ακούσουν οι… καταναλωτές των ενημερωτικών εκπομπών που διευθύνει, «είναι απλό, το διαβάζουμε στα social media» μου απάντησε σιβυλλικά.

Ύστερα, σε μια κρίση ειλικρίνειας , ομολόγησε πως «όταν τα θέματα σοβαρεύουν (σ σ: όταν αφορούν την κυβερνητική πολιτική, εννοούσε) το μάρκετινγκ αλλάζει, γίνεται… editing»! Που πάει να πει, επεξεργασία, διόρθωση, διαμόρφωση, (μεταμόρφωση σε βαθμό διαστρέβλωσης, αν υπάρχει λόγος) του γραπτού, φωτογραφικού, οπτικού, ακουστικού ή κινηματογραφικού υλικού που βγαίνει στον «αέρα»…

Ειδικά όταν  το ρεπορτάζ αφορά δυσάρεστες κυβερνητικές επιλογές ή καταστάσεις ή γκάφες και χρειάζεται να «καλυφθεί» το προστατευόμενο πρόσωπο από τα πυρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να παραμείνει άτρωτο και, αν είναι δυνατόν, τα πυρά να εξοστρακιστούν προς την κατεύθυνση του αρχηγού της.

Είναι περιττό, νομίζω, να σας… ενημερώσω ότι το «προστατευόμενο πρόσωπο» ονομάζεται Κυριάκος Μητσοτάκης και ότι ξαναβγήκε πρωθυπουργός προ πενταμήνου, λαμβάνοντας το 41% της λαϊκής ψήφου!  Και ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αντικατέστησε τον Αλέξη Τσίπρα, μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ με 20 μονάδες διαφορά από τη ΝΔ, ονομάζεται Στέφανος Κασσελάκης.

*******

Το περίεργο είναι ότι – παρά την εδραιωμένη λαϊκή αίσθηση ότι η συντριπτική νίκη του Μητσοτάκη επί του Τσίπρα οφείλεται, εν πολλοίς, και στο «σπρώξιμο» του πρώτου από τα συστημικά ΜΜΕ, πέντε μήνες μετά τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου επικρατεί επί του θέματος… απέραντη σιωπή. Ακόμα κι από τους πολιτικούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον ίδιο τον Τσίπρα, τον ίδιο τον Κασσελάκη.

Και βέβαια, πλήρης και… δικαιολογημένη δημοσιογραφική αφωνία: διότι ποιος δημοσιογράφος – εργαζόμενος  σε ΜΜΕ που ανήκουν στο μιντιακό σύστημα Μητσοτάκη (όλα!..) θα... επιζούσε αν τολμούσε να γράψει για την ορμπανικού ήθους και ύφους και δυναμικής… συμβολή του μιντιακού συστήματος Μητσοτάκη στον εκλογικό του θρίαμβο;

Ειδικά εάν ο δημοσιογράφος – σχολιαστής εντόπιζε και τολμούσε να επισημάνει και να απαριθμήσει τις απίστευτες ομοιότητες της προεκλογικής εκστρατείας και της συντριπτικής επικράτησης του προέδρου της Ν.Δ Κυριάκου Μητσοτάκη το ‘23 με την προηγηθείσα προεκλογική εκστρατεία και τη συντριπτική, επίσης, επικράτηση του Ούγγρου «δικτάτορα της ενημέρωσης» Βίκτορ Ορμπάν το ’22, ας πούμε:

 Ότι ήταν μια προεκλογική εκστρατεία που, ακριβώς όπως αυτή του Μητσοτάκη στην Ελλάδα, σημαδεύτηκε από την βρώμικη προπαγάνδα των ελεγχόμενων σε ποσοστό 80%  από το σύστημα Ορμπάν ΜΜΕ (σ σ: ακριβώς όσο και στη χώρα μας απ’ το σύστημα Μητσοτάκη!..) κατά της δημοκρατικής αντιπολίτευσης… Κι ακόμα ότι προέκυψε μια…σοκαριστικά μεγαλύτερη ψαλίδα (18 μονάδες διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος!) από αυτήν που είχαν προβλέψει οι ουγγρικές δημοσκοπήσεις, απίστευτα πανομοιότυπη με την… δικιά μας «σοκαριστική» ψαλίδα των 20 μονάδων μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ… Κι ακόμα, ότι προέκυψε απροσδόκητη τερατογένεση ενός νέου ακροδεξιού κόμματος ονόματι «Mi Hazank», (πανομοιότυπη με τους δικούς μας «Σπαρτιάτες») που κατάφερε να ξεπεράσει το όριο του 5% και εισήλθε στο κοινοβούλιο!..

Αλήθεια, ποιος δημοσιογράφος θα... επιζούσε αν τολμούσε να παραδώσει ένα τέτοιο γραπτό, να αρθρώσει έναν τέτοιο λόγο; Και ποιο από τα ΜΜΕ του συστήματος Μητσοτάκη θα το δημοσίευε ή θα το εξέπεμπε; «Ο φόβος φυλάει τα έρμα», έλεγε η… φουκαριάρα η μάνα μου. Έτσι ακριβώς: πολιτικοί και δημοσιογράφοι σιωπούν, φοβούμενοι τη δικτατορία της ενημέρωσης «Μητσοτάκης Α.Ε».

2023 – 2024: κυβερνητική διαφθορά για Όσκαρ και κεντροαριστερή τοξικότητα για… Χρυσό Βατόμουρο

Μια «ακτινογραφία» του χρόνου που φεύγει και το μέλλον που περικλείει ως δυνατότητα 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

«Πρέπει να υπάρχει τρόπος να ακτινογραφούμε το παρόν έτσι ώστε να μας δείχνει ποιο μέλλον περικλείει ως δυνατότητα», μας λέει ο επιφανής Βρετανός καθηγητής της Ιστορίας του Πολιτισμού Τέρι Ίγκλετον*. Υπάρχει τρόπος;

Αν υπήρχε και ακτινογραφούσαμε το παρόν της χώρας, τον χρόνο που φεύγει ας πούμε, θα προέκυπτε μια ακτινογραφία σαν υποφωτισμένος πίνακας του Βερμέερ: όπου, το παγκοσμίως διάσημο ελληνικό φως αδυνατεί να διαπεράσει τις βαριές κουρτίνες του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη που σκεπάζουν τα ανοιχτά παράθυρα των λαϊκών κατοικιών∙ να φωτίσει τον ψυχισμό των νοικοκυραίων που τον ξαναψήφισαν, για να συνεχίσει να διαφεντεύει τη ζωή τους ο πρωθυπουργός των vouchers και των market pass. Κι εκείνων που δεν πήγαν να ψηφίσουν γιατί τους… απογοήτευσε, λέει, ο Τσίπρας. Ή οι πολιτικοί και η πολιτική εν γένει…

«Οι κουρτίνες του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη, που σκεπάζουν τα παράθυρα των λαϊκών κατοικιών»!.. Φτιαγμένες από υλικά κατεδαφίσεων του κοινωνικού κράτους δικαίου!.. Υφασμένες από ρετάλια διαφθοράς της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας!.. Κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της ολιγαρχίας του πλούτου!.. Φινιρισμένες με έντυπες, τηλεοπτικές και διαδικτυακές δημοσιογραφικές κατασκευές υπό την αμέριστη φροντίδα των κυβερνητικών μιντιαρχών: να σκιάζουν, να κρύβουν, να σκεπάζουν τα αμείλικτα «κατηγορώ» του Αλέξη Τσίπρα ενάντια στο διεφθαρμένο καθεστώς Μητσοτάκη!... Και να αποτρέπουν μια καθαρή ακτινογραφία του παρόντος – του χρόνου που φεύγει, ας πούμε – που θα μας δείχνει ποιο μέλλον περικλείει ως δυνατότητα…

*******

Λοιπόν, που λέτε, αν υπήρχε τρόπος να ακτινογραφήσουμε τον κοινωνικοπολιτικό χρόνο που φεύγει πίσω απ’ τις «κουρτίνες» των media, θα βλέπαμε ολοκάθαρα τα αποτυπώματα της  ακραίας κυβερνητικής διαφθοράς και της αλαζονείας και δίπλα τους τα στίγματα ακραίας μισαλλοδοξίας και τοξικότητας που στοιχειώνουν την Αριστερά…

Γενάρη και Φλεβάρη του ’23, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν ήδη υποψήφια για το… παγκόσμιο κύπελο κυβερνητικής διαφθοράς, κουβαλώντας στις πλάτες της πέντε ουρές καραμπινάτων, εν εξελίξει από το τέλος του ’22, σκανδάλων:

●Την αποκάλυψη για τον «δημοσκόπο του Μαξίμου» και την εταιρία – φάντασμα, που εξέδιδε εικονικά τιμολόγια για λογαριασμό του (για λογαριασμό της δημοσκοπικής «Marc») και ταυτόχρονα για λογαριασμό της Krikel (της προμηθεύτριας εταιρίας του Predator στο Μαξίμου) ● Την… επισύνδεση του «Κατάρ Gate» με το «Μητσοτάκης Gate» μέσω της Εύας Καΐλή, η οποία συμμετείχε, λέει, και στην «Pega», την Ευρωπαϊκή Εξεταστική Επιτροπή για τις παρακολουθήσεις ● Τα πλοκάμια της «Greek Mafia» να τυλίγουν το Μαξίμου, με πληροφορίες και ενδείξεις ότι η οργάνωση «δραστηριοποιείται, και μάλιστα με αναβαθμισμένο ρόλο, για λογαριασμό του καθεστώτος Μητσοτάκη» ● Την διαταγή κατεπείγουσας έρευνας από την Φον ντερ Λάιεν της Κομισιόν, για εμπλοκή του Δημήτρη  Αβραμόπουλου στο σκάνδαλο του Κατάρ ● Την αποκάλυψη εγγράφων που αποδείκνυαν τη στενή συνεργασία κυβέρνησης και Intellexa… 

Με όλα αυτά να αχνοφέγγουν πίσω απ’ τις κουρτίνες των media που λέγαμε, και τους βυθισμένους στη μιζέρια της φτώχειας τους «νοικοκυραίους» να μην παίρνουν χαμπάρι: ούτε απ’ το απίστευτο κοροϊδιλίκι του πρωθυπουργού των vouchers και των market pass, ούτε απ’ το αμείλικτο ξεσκέπασμα του από τον Τσίπρα, μέσα κι έξω απ’ τη Βουλή…

 *******

Ώσπου, την πρώτη Μαρτίου 2023, έσκασε το έγκλημα των Τεμπών και πνίγηκε το ψέμα στο αίμα: «Ήταν ανθρώπινο λάθος», ψέλλιζε το απόγευμα της αποφράδος ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε διακαναλική σύνδεση. «Δεν ήταν λάθος, ήταν έγκλημα», τον διόρθωνε ο Τσίπρας… Κι ο «κοσμάκης» έπιασε να προσθέτει τους  νεκρούς της αβάσταχτης αυτής τραγωδίας στους χιλιάδες γέροντες  που πέθαναν εκτός ΜΕΘ στη φάση της πανδημίας και να καταριούνται το μητσοτακέϊκο… επιτελικό κράτος που «τους πήρε στο λαιμό του».

Εκείνος, ωστόσο (ο πρωθυπουργός, μιλάμε), μια αποσβολωμένη μάσκα για πρόσωπο – στις κόγχες των ματιών ίχνος ανέμελου χαμόγελου – ολοκλήρωσε την ανάγνωση του «auto-cue» του, με το ρήμα υπόσχομαι: «… και θα δουλέψω ώστε αυτό το “ποτέ ξανά” που άκουσα στη Λάρισα να μην μείνει λόγος κενός. Σας το υπόσχομαι…».

«Τον πίστεψε κανείς;», αναρωτιόμασταν τότε. Τώρα γνωρίζουμε, τον πίστεψε το 41%. Και τον ξανάκανε πρωθυπουργό: να συνεχίσει να διαφεντεύει το πόπολο, πετώντας του  ξεροκόμματα vouchers και market pass!.. Να συνεχίσει να ροκανίζει το δημόσιο χρήμα παρέα με τα τρωκτικά της μητσοτακέικης οικονομικής ολιγαρχίας…

Κρυμμένος και πάλι πίσω απ’ τις κουρτίνες, «τις φινιρισμένες με έντυπες, τηλεοπτικές και διαδικτυακές δημοσιογραφικές κατασκευές, υπό την αμέριστη φροντίδα των κυβερνητικών μιντιαρχών», που λέγαμε: να αποτρέπουν, εν τέλει, μια καθαρή ακτινογραφία του χρόνου που φεύγει, ώστε να μας δείχνει ποιο μέλλον περικλείει ως δυνατότητα. 

ΥΓ: Η περήφανη πλην υπονομευμένη και, εξ’ αυτού, μοναχική προεκλογική πορεία του Αλέξη Τσίπρα προς τις κάλπες της 25^ης Ιουνίου και η εκλογική συντριβή του κόμματος – πυλώνα της Δημοκρατικής Παράταξης, ο εμφύλιος που ξέσπασε στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αξιοπρεπή έξοδό του από την ηγεσία του κόμματος και την υποψηφιότητα Κασσελάκη, το πρωτοφανές στα χρονικά της ελληνικής αριστεράς τσουνάμι  ακραίας μισαλλοδοξίας και τοξικότητας που ξεσήκωσε η… απροσδόκητη επικράτηση του «Αμερικανού» και η μεθοδευμένη αποστασία  των ηττημένων κομματικοδίαιτων αντιπάλων του, το οποίο ξεχύθηκε στα social media και πλημμύρισε τα συστημικά ΜΜΕ μετατρέποντας το συριζέικο σύμπαν σε ένα απέραντο πρωϊνάδικο, σαρώνει με τοξικά απόβλητα αυτή τη δόλια απόπειρα για μια ακτινογραφία της χρονιάς που φεύγει!.. Καθιστώντας αόρατο το μέλλον που περικλείει ως δυνατότητα για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ κατά το σωτήριον έτος 2024 - 2025. Και μετά απ’ αυτό, αν υπάρχει… 

* Στό βιβλίο του "Γιατί ο Μαρξ είχε δίκιο" (Εκδόσεις Πρωτοπορία)

 

 

 

Το «δίδυμο» Τσίπρας - Κασσελάκης στο στόχαστρο των συστημικών ΜΜΕ...

Απίθανες θεωρίες συνωμοσίας υπό τον φόβο μιας «επερχόμενης κεντροαριστερής απειλής»

 

Γράφει Νίκος Τσαγκρής

Εδώ ο Τσίπρας, εκεί ο Τσίπρας, που είναι ο Τσίπρας; Στο Παρίσι είναι ο Τσίπρας. Ήταν δηλαδή, την προηγούμενη Τρίτη. Πριν ήταν στη Ρώμη…

«Και τι έκανε ο Τσίπρας στη Ρώμη;», αναρωτιέται ο… αναλυτής. «Για τη συνεδρίαση της Επιτροπής Monitoring του Συμβουλίου της Ευρώπης πήγε, και με την ευκαιρία τα είπε με κάποιους παλιούς πολιτικούς του φίλους», απαντάει ο ρεπόρτερ. «Ωραία, και στο Παρίσι τι έκανε;», αναρωτιέται πάλι ο πρώτος. «Παρευρέθηκε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, και με την ευκαιρία συνομίλησε με πολιτικούς του γνώριμους απ’ τα παλιά», απαντά ο δεύτερος…

«Θαυμάσια» σκέφτεται ο πρώτος (σ σ: ο «αναλυτής») και, σαν έτοιμος από καιρό… αναλύει: «Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από μία μακρά περίοδο  σιωπής, αφού παραμέρισε για να περάσει το νέο κύμα – δηλαδή ο Κασσελάκης – και να τα σαρώσει όλα (sic) , προσπαθεί τώρα να υπενθυμίσει (σ σ: με τη δραστηριότητά του στην Ιταλία και στη Γαλλία) την πολιτική του παρουσία, ότι είναι ακόμα εδώ»…

*******

Μάλιστα!.. «Και γιατί το κάνει αυτό ο Αλέξης Τσίπρας, κ. αναλυτά;», αναρωτιέται ο διαπορών αναγνώστης του: «Άλλωστε, ποτέ δεν είπε ότι παραιτήθηκε, δεν χρησιμοποίησε το ρήμα αυτό, και όσοι τον γνωρίζουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι τον ενδιαφέρει η επιστροφή», τον προλαβαίνει με την επόμενη πρόταση του ο…  αναλυτής, αφήνοντας το «γιατί» του αναγνώστη του αναπάντητο και την απορία του μετέωρη…

Για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου μόνο, ίσαμε να πέσει η ματιά του στην επόμενη πρόταση και να του ‘ρθει ταμπλάς : «Ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να ανέλαβε με τις ευλογίες του Τσίπρα να αλλάξει το κόμμα, όμως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως τον θεωρεί αναλώσιμο, πρόεδρο με ημερομηνία λήξης, την οποία έχει προσδιορίσει και είναι οι ευρωεκλογές»!..

Φοβερός ο… αναλυτής ε; Λίγο ακόμα και θα έγραφε ότι ο Κασσελάκης έκανε ήδη τη δουλειά που τον έβαλε να κάνει ο Τσίπρας (σ σ: ότι καθάρισε τον ΣΥΡΙΖΑ από τους υπονομευτές του) και τώρα είναι εκείνος που… υπονομεύει τον Κασσελάκη για να μην παίρνει… αέρα – «μαθαίνει γρήγορα, βλέπεις, ο… αναλώσιμος» – και τα καταφέρει να περάσει αλώβητος (σ σ: με ανεβασμένα ποσοστά, δηλαδή) την…  «ημερομηνία λήξης»: την «προσδιορισμένη για την επιστροφή Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ημερομηνία», δηλαδή, που σύμφωνα με τον… φοβερό αναλυτή μας είναι οι ευρωεκλογές…   

Είναι θλιβερό, όμως ο φοβερός… «αναλυτής» της ιστορίας μας δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας όσον αφορά την δημοσιογραφική κάλυψη των τραγελαφικών εξελίξεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του: Ιδιαίτερα μετά τη οριστική διάσπαση, καθώς ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ άρχισε να γειώνεται στην ελληνική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα και, με την στήριξη Τσίπρα, λόγω και έργω, να κερδίζει πόντους στην κουλτούρα της κεντροαριστεράς, τα συστημικά ΜΜΕ, δεξιά και αριστερά (ναι, και αριστερά, ακόμα και κομματικά!..) δίπλα στις τρόλ κασσελακιάδες που κουτσά – στραβά συντηρούν, έβαλαν στο παιγνίδι τους… φοβερούς «αναλυτές» τους και…

*******

…«Και να οι «αφεντικογραφίες»  και να οι «κομματογραφίες», όπως έλεγε προ τετραετίας ο πράγματι φοβερός αναλυτής Παντελής Μπουκάλας, για τις «στημένες» υπέρ των συμφερόντων των «αφεντικών» (σ σ: των μιντιαρχών) και των κομμάτων αρθρογραφίες: «αισθάνονται τον απαλλαγμένο από τις ανασταλτικές πολιτικές ιδεοληψίες των φραξιονιστικών ομάδων ΣΥΡΙΖΑ των Κασσελάκη – Τσίπρα, σαν επερχόμενη  κεντροαριστερή κυβερνητική απειλή», μου εξηγεί γνωστός καθηγητής πολιτικών επιστημών, ασκημένος  στην επικοινωνιολογία και την εκλογολογία… «Και επειδή γίνεται σαφές από τις μετρήσεις ότι η στήριξη Τσίπρα δίνει εκλογικό “αέρα» στον Κασσελάκη, αφήνουν τον γάϊδαρο (σ σ: τον Κασσελάκη) και χτυπούν το σαμάρι (σ σ: τον Τσίπρα)», προσθέτει…

Παλιά τους τέχνη κόσκινο, σκέφτομαι, λυπούμενος τους… φοβερούς συστημικούς αναλυτές (δεξιούς κι αριστερούς) και τις  στημένες και άκυρες «αφεντικογραφίες» και «κομματογραφίες» τους, τύπου «εδώ ο Τσίπρας, εκεί ο Τσίπρας, που είναι ο Τσίπρας»: ο Αλέξης Τσίπρας είναι εκεί που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκεί που είναι ο Αλέξης Τσίπρας»,    πονηρέ… αναλυτή.

 

Αυτή είναι η αλήθεια, την επαναλαμβάνει αγόγγυστα, κάθε που ρωτάς, μια άλλη αλήθεια που, μόλις τρεις μήνες πριν, στα μάτια σου έμοιαζε σαν ψέμα. Αλλά όπως έλεγε ο σοφός Schopenhauer, «κάθε αλήθεια περνά από τρία στάδια: Πρώτα γελοιοποιείται, έπειτα δέχεται βίαιη κριτική και τρίτον γίνεται αποδεκτή ως αυτονόητη.»

  

   

Ο Φιντέλ Κάστρο, οι… καρεκλάκηδες της «Νέας Αριστεράς» και τα παρατράγουδα της διάσπασης

Κάποιοι δεν κατάλαβαν ποτέ ότι, χωρίς την εξουσία, οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής  

«Χωρίς την εξουσία, οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Με την εξουσία, σπάνια επιβιώνουν», είχε πει ο Φιντέλ Κάστρο. Το είχε πει πολλά χρόνια μετά τη μάχη της Σάντα Κλάρα, την απόδραση του Μπατίστα απ’ την Κούβα,   την κατάληψη της Αβάνας (1958 - 59) και την απογοητευμένη, από την κυβερνητική γραφειοκρατία, φυγή του Τσε Γκεβάρα (1965) προς την διαρκή επανάσταση, ως απόσταγμα εμπειρίας από την χρόνια σχέση του με την κυβερνητική εξουσία της χώρας του∙ που δεν ήταν παρά μια μακροχρόνια και εξαιρετικά επίμονη –μερικώς αποτυχημένη, ωστόσο– απόπειρα εφαρμογής και επιβίωσης των ιδεών της κουβανικής επανάστασης. Στοιχείων τους, έστω…

«Σιγά το…απόσταγμα», θα σχολίαζαν οι στυγνοί σύγχρονοι Ευρωπαίοι επαγγελματίες πολιτικοί, του χθες και του σήμερα. Αυτοί που, σύμφωνα με τον μέγιστο Ευγένιο «αντιπροσωπεύουν ένα τρίτο είδος ανθρώπων που, θρονιασμένοι στην κορυφή, είναι πραγματικά απαραίτητοι μόνο για εργασίες τρίτης κατηγορίας, τις λιγότερο σημαντικές, για μάγειρες της κοινωνίας...».

Στο συγκεκριμένο κείμενο, ωστόσο, το εν λόγω απόφθεγμα –    ιδιαίτερα το πρώτο σκέλος του που υποστηρίζει ότι «Χωρίς την εξουσία οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν» – δεν  απευθύνεται σε κάποιους δικούς μας «θρονιασμένους στην κορυφή μάγειρες της κοινωνίας» – κάποιους στυγνούς επαγγελματίες πολιτικούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη,  δηλαδή – αλλά στους αποσχισθέντες από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, εκπροσώπους της…Ομπρέλας και των «6+6»…

*******

Οι οποίοι, επαγγελματίες πολιτικοί θρονιασμένοι – ελέω Τσίπρα – στην κορυφή κι αυτοί, (σ σ: στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης!..) για… ιδεολογικούς, προφανώς, λόγους, άρχισαν να ξεμαλλιάζονται σαν  τις γριές γειτόνισσες της ξέψυχης μαντάμ Ορτάνς (σ σ: στον «Αλέξη Ζορμπά» του Νίκου Καζαντζάκη), ποιος θα πρωταρπάξει την χηρεύουσα προεδρική καρέκλα του κόμματος εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μετά τη φυγή του Αλέξη Τσίπρα. Κι όταν, δημοκρατικώ δικαίω, τους την… άρπαξε ο Κασσελάκης, έσπευσαν να αποσχισθούν με τις βουλευτικές έδρες υπό μάλης, με την αυταπάτη ότι θα  φτιάξουν το δικό τους κόμμα… εξουσίας. 

Για… ιδεολογικούς λόγους και πάλι. Υποδυόμενοι ότι αγνοούν το απόφθεγμα του Κάστρο ότι «χωρίς την εξουσία, οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν». Κι ας γνωρίζουν πως ούτε με τηλεσκόπιο δεν δύναται να αντικρύσει   κυβερνητική εξουσία η «Νέα Αριστερά» τους. Κι ας γνωρίζουν  κι αυτοί, όπως όλοι μας, ότι το δεύτερο σκέλος του αποφθέγματος που υποστηρίζει ότι «οι ιδεολογίες με την εξουσία σπάνια επιβιώνουν», μόνο ο Τσίπρας κατάφερε να το… παραβιάσει, μερικώς έστω, με την λεγόμενη «κολοτούμπα», (τον συμβιβασμό με αριστερό - κοινωνικό πρόσημο, δηλαδή) του 2015.

Ας μην τρέφουμε, λοιπόν, αυταπάτες: όλο αυτό, δεν ήταν παρά μια ακόμα «μάχη της καρέκλας» μεταξύ επαγγελματιών πολιτικών ενός κόμματος εξουσίας για τον προεδρικό θώκο, τον έλεγχο του κόμματος, τη νομή της εξουσίας. Ολόιδια με τις «μάχες της καρέκλας» που συνηθίζονταν στα αποκαλούμενα (από την παραδοσιακή Αριστερά) αστικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, μετά από εκλογικές ήττες τους, στη περίοδο του μεταπολιτευτικού διπολισμού.

Η μόνη διαφορά είναι ότι, ενώ το 2015, στο δίπολο ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τη θέση του ΠΑΣΟΚ, κάποια από τα στελέχη και τα μέλη του του δεν κατάλαβαν ποτέ – ή κάνουν πως δεν κατάλαβαν – ότι «με την εξουσία, οι ιδεολογίες σπάνια επιβιώνουν» και ότι «χωρίς την εξουσία, οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν».

*******    

 Το χειρότερο είναι το αίσθημα της μεγάλης απογοήτευσης που κατακλύζει τους εκτός των κομματικών μηχανισμών προοδευτικούς πολίτες (μέλη, οπαδούς ή ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ) καθώς παρακολουθούν τα θλιβερά παρατράγουδα της εν λόγω, δημοσίως εξελισσόμενης, «μάχης της καρέκλας». Ιδιαίτερα όταν καταγράφονται* δια χειρός Ελλήνων εγνωσμένης πολιτικής ενσυναίσθησης, όπως ο Σαλονικιός συγγραφέας Τέλλος Φίλης:

«Δεν έχω αυταπάτες, η "ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" έχει μια τεράστια ΕΥΘΥΝΗ: ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ της βάσης κι αυτό αυτόματα την καταργεί από οτιδήποτε Δημοκρατικό κι Αριστερό, ας έχουν τις αυταπάτες τους , ας λένε ό,τι επιχειρήματα θέλουν, είναι δικαίωμά τους.

Εγώ θα συνεχίσω έστω ολομόναχος να βοηθάω τους αναγκεμένους , αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους ή να ντύσουν τα παιδιά τους από τις 15 του μηνός.

Θα είμαι πάντα μ' αυτούς που Χριστούγεννα δεν ξέρουν τι σημαίνουν, όχι γιατί δεν πιστεύουν,  αλλά γιατί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ.  

Οι ιδεολογίες γκρεμίστηκαν το 1989, ήμουν παρών στην πτώση τους.

Τώρα πολύ απλά καθαρά και ξάστερα για μένα υπάρχει ένα μόνο δίπολο "Μπίζνες" VS "Ανθρωπισμός"

Όλα τα άλλα είναι επιθεωρησιακά νούμερα ούτε καν της "Ελεύθερης Σκηνής" μα του "Δελφιναρίου" και των σκυλάδικων της επαρχίας.

 Αν νιώθουν δικαιωμένοι με το πιο παλιακό τίτλο που θα μπορούσαν να διαλέξουν, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Κι αν εγώ είμαι μέλος μιας όποιας Κοινωνίας, καλής ή κακής,  αυτοί είναι σίγουρο ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μέλη της δικής μου Κοινωνίας, από τον βιαστικό κι ημιμαθή τίτλο που διάλεξαν  και μόνο.

 "Τα καθαρά άσπρα πουκάμισα  θέλουν καθαρά πρόσωπα και καθαρά μυαλά, αλλιώς είναι καρικατούρες που οδηγούν στον νέο φασισμό." ( Ντάριο Φο).

Αυτά είχα να δηλώσω και πέραν τούτων ΟΥΔΕΝ.

ΥΓ: και ναι, δεν έχω λύπη, έχω θυμό, γιατί έχω μάθει ότι οι ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ άνθρωποι οφείλουν να συνομιλούν κι όχι να ...αποχωρούν.

* Απόσπασμα από ανάρτηση του Τέλλου Φίλη στα cosial media 

Μετά την τονωτική παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, ο Κασελάκης γκαζώνει αντιπολιτευτικά!..

Στον αντίποδα οι 11 αποσχισθέντες αναζητούν ένα…  ευπώλητο αντί – ΣΥΡΙΖΑ brand name   

 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Τις μέρες που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ζαλισμένος από την… ελγίνεια κατραπακιά του Βρετανού ομολόγου του και στριμωγμένος από τα εσωκομματικά προβλήματα – με τον Βορίδη και τους άλλους ομοφοβικούς ακολούθους του έτοιμους να τα βροντήξουν αντιτιθέμενοι στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τον Σαμαρά με την ακροδεξιά συνιστώσα να του την πέφτουν για τα «κολλητιλίκια» του με τον Ερντογάν -  παραπατούσε στο καναβάτσο του Μαξίμου, η κοινοβουλευτική ομάδα των 11 αποσχισθέντων από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βουλευτών, αναζητούσε στέγη, τροφή και προστασία σε ένα καλό αντί – ΣΥΡΙΖΑ… brand name. Κι  αντιπολίτευση μηδέν!..    

«Εκλέχθηκαν από την κοινωνία για να είναι ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί είναι μια κοινοβουλευτική ομάδα κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ» ήταν το ακριβοδίκαιο σχόλιο του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Σωκράτη Φάμελλου: «Η Έφη Αχτσιόγλου, ο Αλέξης Χαρίτσης, ο Νάσος Ηλιόπουλος, ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Νίκος Φίλης, κάνανε μία επιλογή ανταγωνιστική προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κόμμα με το οποίο μαζί πορευτήκαμε, αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που δεν επιθυμούσαν», είχε πει λίγο πριν, ολόσωστα, ο υπ’ αριθμόν 1 άνθρωπος του Προέδρου (του Αλέξη Τσίπρα, βεβαίως), Νίκος Παππάς, καταλήγοντας ως εξής: «Αυτό ας το κρίνει ο αριστερός προοδευτικός κόσμος, ο κόσμος που περιμένει από τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις να αντιπαρατεθούν με την κυβέρνηση Μητσοτάκη»…

*******

Πάμε πάλι απ’ την αρχή: Όταν έφυγε ο Τσίπρας άφησε πίσω του συντρίμμια!.. Κομμάτια και θρύψαλα εκατοντάδων χιλιάδων απογοητευμένων ψηφοφόρων, δεκάδων χιλιάδων πενθούντων (για την «απώλεια» του ηγέτη – ειδώλου) μελών και οπαδών,  εκατοντάδων απεγνωσμένων μικρομεσαίων στελεχών: ένα κόμμα – ακυβέρνητο καράβι, χωρίς τον χαρισματικό καπετάνιο του, χωρίς πυξίδα και προορισμό, να θαλασσοδέρνεται αφημένο στα αδέξια χέρια δόκιμων υποπλοιάρχων, ναυκλήρων και υποναυκλήρων: Τσακαλώτος, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Ηλιόπουλος, Σκουρλέτης, Φίλης, Τζανακόπουλος… 

Μέγα πρόβλημα!.. Μια δεκαετία και βάλε κυβερνητικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν κατάφερε να αναδείξει ένα στέλεχος με επαρκείς, για την αρχηγία κόμματος εξουσίας, ηγετικές ικανότητες. Εύκολο ήταν;  Όχι δα, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν (και είναι) ο σπουδαιότερος ηγέτης της Αριστεράς από καταβολής της κοινοβουλευτικής νομιμότητάς της γιατί ήταν η εποχή του: «χαρισματικός διότι η εποχή του, της μεγάλης για την Ελλάδα και την Ευρώπη «Εξέγερσης των Πλατειών» ευνοούσε τους χαρισματικούς, πρωτοπόρος διότι η εποχή του ήταν  η εποχή των πρωτοπόρων αντισυστημικών ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων και μετασχηματισμών. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη, τον κόσμο  γενικώς. Ποιος να συγκριθεί μαζί του; Ποιος να τον… αντικαταστήσει;

«Ο Στέφανος Κασσελάκης», αποφάνθηκε η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του Κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προτιμώντας το σύγχρονο, το ακομπλεξάρισκο, το φρέσκο, από το αναχρονιστικό, το δογματικό, το μπαγιάτικο… Υπερβαίνοντας τα συντρίμμια της μίζερης κομματικής καμαρίλας και των φραξιονιστικών μηχανισμών του… «ταυτοτικού» αριστερόμετρου που άφησε πίσω του, όταν έφυγε – όταν εξαναγκάστηκε να φύγει στην πραγματικότητα –, ο Τσίπρας…

*******

Όλα όσα ακολούθησαν, είναι τα γνωστά – άγνωστα Συριζαίικα παρατράγουδα: οι μεθοδευμένες από τους ηττημένους εκπροσώπους των ασυνεπών μειοψηφιών σταδιακές αποχωρήσεις, και ο τοξικός επικοινωνιακός χυλός που αυτές ξεσήκωσαν∙ και γκώσαμε να μας τον ταΐζουν, από λεπτό σε λεπτό, από μέρα σε μέρα κι από βδομάδα σε βδομάδα, τα «χαλασμένα τηλέφωνα» των συριζαίων και αντισυριζαίων χρηστών των social media, και οι στρατευμένοι στην ευπώλητη  πρωϊνάδικη, μεσημεριανάδικη και βραδυνάδικη Κασσελακιάδα των καναλιών, πανελίστες των διασπαστών…

«… Θυμάμαι ότι άκουσα τον Τσακαλώτο, που τώρα χτίζει το δικό του κόμμα, να μιλά για ήττα της αριστεράς, ενώ η αριστερά είχε πάρει μια μεγάλη ανάσα», μαρτυρούσε προ ημερών (σε συνέντευξή του στο Open) ο μόνος αξιοπρεπής εκ των ηττημένων» υποψηφίων προέδρων Νίκος Παπάς, καθαρίζοντας την εικόνα… «Τώρα κατάλαβα γιατί το έκαναν, είναι έλλειμα δημοκρατικής κουλτούρας», πρόσθετε: Φίλης, Σκουρλέτης, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Τσακαλώτος δεν σεβάστηκαν την δημοκρατική έκφραση των πολιτών, δεν αναγνώρισαν τον νεοκλεγέντα πρόεδρο και άρχισαν να τον αποδομούν από την πρώτη στιγμή...».  

«Έβαλαν τη φιλοδοξία τους πάνω από την κοινωνία, τα γνωρίζει αυτά ο ελληνικός λαός και δεν πρόκειται να τα συγχωρήσει», έβαζε τα πράγματα στη θέση τους ο Στέφανος Κασσελάκης,  στην προχθεσινή –  πρώτη μετά τη «διάσπαση» – συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «τώρα έχουν πιάσει στασίδι στα κανάλια, καταφερόμενοι εναντίον των ίδιων των ψηφοφόρων που τους ανέδειξαν σε βουλευτές», πρόσθετε, αφήνοντας πίσω του, οριστικά ελπίζουμε, τα διασπαστικά παρατράγουδα… Ακολούθως, με την τονωτική παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στα έδρανα της ομάδας, άρχισε να γκαζώνει αντιπολιτευτικά…  

ΥΓ:  Είναι αναμφισβήτητο ότι, προϊόντος του χρόνου, ο Στέφανος Κασσελάκης επιδεικνύει μια ραγδαία εξελικτική πρόοδο, και ως προς την άσκηση του θεσμικού του ρόλου, με έγκαιρες, ώριμες  και to the point προοδευτικές αντιπολιτευτικές παρεμβάσεις, και ως προς την άσκηση των καθηκόντων του ως προέδρου του κόμματος, με έξυπνες λειτουργικές πρωτοβουλίες για την λειτουργική οργανωτική και ιδεοπαραγωγική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος της κυβερνώσας αριστεράς…