15 Αυγούστου 2011

Δυο... ποδάρια τον Αυγουστο


Τελικά δεν άντεξα. Άφησα τον καναπέ της τηλεοπτικής δημοκρατίας κι έπεσα – όπως όλοι όσοι εγκαταλείπουν την ευεργετική ασυνειδησία της εικονικής πραγματικότητας – θύμα της… μαζικής δημοκρατίας. Φόρτωσα τα γυναικόπαιδα στο Ι.Χ. και βγήκα στην εθνική οδό, ως θύμα της… «βραχυπρόθεσμης απόλαυσης», που λέει και ο φυγάς, από τον μάταιο τούτο κόσμο, στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης: «Στη μαζική δημοκρατία καταρρέει η αυτοπειθαρχία, που έχει ως σκοπό την επίτευξη εσωτερικών και εξωτερικών στόχων και την υποταγή της καθημερινής δραστηριότητας σε μακροπρόθεσμες επιδιώξεις, και έρχεται στο προσκήνιο η κατάφαση της βραχυπρόθεσμης απόλαυσης, του στιγμιαίου και του αυθόρμητου, καθώς και η απόρριψη του εξωτερικού ελέγχου, της πειθάρχησης και της εξουσίας…»

Ακριβώς! Παραμονή του εορτασμού της Χάρης Της, στην εθνική οδό επικρατούσε το στιγμιαίο και το αυθόρμητο, η απόρριψη κάθε εξωτερικού ελέγχου, κάθε πειθαρχίας στα… κελεύσματα της εξουσίας. Κάθε αυτοπειθαρχίας. Το πλήρες χάος, η πεμπτουσία της… μαζικής δημοκρατίας, το τέλος του ανθρώπου!..

Προσαρμόστηκα χωρίς σκέψεις και αναστολές, και άρχισα τα σλάλομ με το κονσερβοκούτι μου ανάμεσα στα χιλιάδες κονσερβοκούτια, που σερφάριζαν από ζώνη κυκλοφορίας σε ζώνη κυκλοφορίας, προκειμένου να κερδίσουν ένα-δυο μέτρα στον δρόμο προς την πραγμάτωση της… βραχυπρόθεσμης απόλαυσης…

Τελικά, αποκομίζοντας μια μοναδική εμπειρία της… μαζικής δημοκρατίας (θυμάμαι ακόμα τη μυρωδιά των γυναικείων ποδιών που πρόβαλλαν από το παράθυρο του διπλανού Ι.Χ και τον σκοτωμό των… μαζανθρώπων στα διόδια, προκειμένου να βουτήξουν το δωρεάν δείγμα του εσπρέσο που μοίραζαν καλλίγραμμες δεσποινίδες) έφτασα στον τόπο της… βραχυπρόθεσμης απόλαυσης, στο μικρό σπίτι στο λιβάδι…

Ωστόσο, η αυθεντικότητα, το βασικό σύνδρομο που, κατά τον στοχαστή Π. Κονδύλη, συνοδεύει τον άνθρωπο της μαζικής δημοκρατίας, εκδηλώθηκε μόνο από την δωδεκάχρονη κόρη μου, η οποία επί τριήμερον ξεσάλωσε κυριολεκτικά στον τόπο της… βραχυπρόθεσμης απόλαυσης. Οι υπόλοιποι προτιμήσαμε απολαύσεις στιγμιαίες, όπως το ξεκοκκάλισμα δευτερότριτων ψαριών (τα «πρώτα» είναι απλησίαστα στο επίπεδο της μαζικής δημοκρατίας) σε παράλιες ψαροταβέρνες. Ψάρια βρεγμένα με ξεθυμασμένα δευτερότριτα κρασιά (τα καλά εμφιαλωμένα είναι απλησίαστα στο επίπεδο της μαζικής δημοκρατίας). Και με πολιτικές κουβέντες του τύπου «πάω που λες να πιάσω μια ομπρέλα για να γλυτώσω από το καταραμένο το όζον και πόσα λες πως πλήρωσα. Δέκα ευρώ ρε ‘συ! Συνολικά είκοσι ευρώ για τρείς φρεντοτσίνο και μια τρύπια ομπρέλα!..»

Ακολούθησε η πλήρης κατάρρευση της αυτοπειθαρχίας, η πλήρης πολιτική λειτουργία στο στυλ της… μαζικής Δημοκρατίας: κουβέντες για… βραχυπρόθεσμες εισοδηματικές επιδιώξεις του τύπου «από Σεπτέμβρη θα πάρουμε το αίμα μας πίσω» ή « άντε, να καταρρεύσει αυτή η γαμημένη η ευρωζώνη να επιστρέψουμε στη δραχμούλα μας…». Ε, λοιπόν, σας διαβεβαιώ: είναι προτιμότερο να παρακολουθείς τη μαζική δημοκρατία από την T.V., παρά να τη βιώνεις!..

Νίκος Τσαγκρής