19 Απριλίου 2017

Μαρίν Λεπέν: η... Ζαν ντ' Άρκ του 21ου


Μόνο που οι «εισβολείς» δεν είναι Άγγλοι στρατιώτες με τόξα και σπαθιά αλλά Σύριοι πρόσφυγες με τον πανικό του εμφυλίου στα μάτια. 


Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής    

Ενώ η Γαλλία ξεροσταλιάζει στις κάλπες, προκειμένου να ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται την κυβερνητική εξουσία, εμείς οι απ’ έξω βλέπουμε τις πολιτικές καρικατούρες των διεκδικητών του προεδρικού… τίτλου και αναρωτιόμαστε πόσο απαραίτητο είναι όλο αυτό για την ευτυχία των Γάλλων. Και πόσο απαραίτητες είναι αυτές. Οι καρικατούρες των διεκδικητών. Όπως της Μαρίν Λεπέν, δηλαδή: «Θα σας προστατεύσω. Το πρώτο μέτρο που θα λάβω ως πρόεδρος της Γαλλίας θα είναι να αποκαταστήσω τα σύνορα της Γαλλίας»… 

Θα αποκαταστήσει τα… σύνορα της Γαλλίας! Ως Ζαν ντ’ Άρκ του 21ου αιώνα. Που πήρε απ’ το Θεό τη διαταγή να μπει επικεφαλής του γαλλικού κράτους για να εκδιώξει τους Άγγλους εισβολείς… 

Αλλά οι «εισβολείς» στην περίπτωσή μας δεν είναι Άγγλοι στρατιώτες με τόξα και σπαθιά. Σύριοι πρόσφυγες είναι. Με τον πανικό του εμφυλίου στα μάτια. Επιχειρούν το δουλεμπορικό «ταξίδι της απελπισίας» και γλυτώνουν τον πνιγμό. Και φτάνουν στις μεσογειακές ακτές για να «διαμοιραστούν» στις ευρωπαϊκές χώρες. Να απαγκιάσουν: «8.300 μετανάστες διασώθηκαν τις τελευταίες τέσσερις μέρες ανοιχτά της Σικελίας, απ’ τους 8.313 που, συνολικά, αποπειράθηκαν να προσεγγίσουν τις ιταλικές ακτές. O μεγάλος αριθμός των διασώσεων οφείλεται στο ότι πολλοί δουλέμποροι που μεταφέρουν μετανάστες και πρόσφυγες επωφελήθηκαν των ευνοϊκών καιρικών συνθηκών, για να πολλαπλασιάσουν τα λεγόμενα «ταξίδια της απελπισίας» με τα άκρως επικίνδυνα σαπιοκάραβά τους. Δεκατρείς άνθρωποι ανασύρθηκαν νεκροί από την θάλασσα…». 

Μαρίν και Ντόναλντ 

Πρέπει να είσαι ηλίθιος ή πολιτικά διαταραγμένος για να ψηφίσεις Μαρίν Λεπέν επειδή σου υπόσχεται προστασία δια της… αποκαταστάσεως των συνόρων της χώρας σου. Και να εννοεί, προφανώς, την φραγή των γαλλικών συνόρων για κάθε «ξένο», αλλόθρησκο ή αλλόδοξο, εν γένει: φραγή συνόρων απέναντι στους ξένους, σε μια χώρα που έχει τους ξένους… μέσα της. Την πλέον πολυπολιτισμική χώρα του κόσμου, μετά τις ΗΠΑ!... Είναι δυνατόν; 

«Είναι»!.. Διότι και η άλλη ηγετική καρικατούρα των καιρών μας, ο Ντόναλντ Τραμπ, «προστασία απ’ τους ξένους με φραγή συνόρων υποσχέθηκε και πέτυχε», σου λέει ο άλλος. Και έχει δίκιο, με μια διαφορά. Άλλο Γαλλία κι άλλο ΗΠΑ – άλλο Γάλλοι και άλλο Αμερικάνοι. 

Στις ΗΠΑ επικρατεί η κοινωνική παράνοια που περιγράφει ο Τζων Κασσαβέτης στην ταινία του «Μια γυναίκα εξομολογείται», και αναλύει ο Ντένις Κροζντάνοβιτ στη «Μικρή Πραγματεία περί αμεριμνησίας»: όπως στην ταινία του Κασσαβέτη, έτσι και στην κοινωνική πραγματικότητα των ΗΠΑ δεν βλέπουμε τη δράση του πουριτανισμού στην υψηλή κοινωνία, αλλά την έμμεση και νοσηρή επίδρασή του στη μικροαστική εργατική τάξη. «Αυτό το ανθρώπινο δείγμα», αναλύει ο Γκροζντάνεβιτς, «αποκαλύπτει μια τραγική πνευματική ερήμωση, που δυσκολευόμαστε να τη φανταστούμε σε άλλο μέρος του κόσμου». «Θα ’λεγε κανείς», συνεχίζει, «ότι αυτά τα άτομα (σ. σ: της μικροαστικής εργατικής τάξης, εννοεί) δεν έχουν απολύτως τίποτα να τα κρατάει στη ζωή, πέρα από την πιο κοινή, την πιο τυποποιημένη καθημερινότητα. 

Καλόβουλοι άξεστοι 

Εντάξει, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αμερικανικές λαϊκές μάζες ζουν στο βασίλειο του τεχνητού: ακόμα και τα συναισθήματά τους, χωρίς σημείο αναφοράς ή μια - έστω, ελάχιστη - ιδεαλιστική ανάταση, είναι επικινδύνως ασταθή (γι’ αυτό και δεν παραλείπουν να ρωτάνε ασταμάτητα ο ένας τον άλλον: Μ’ αγαπάς;) και οι τρόποι τους χοντροκομμένοι και τραχείς, αφού η φτωχή και στερεότυπη μόρφωση που έλαβαν, σε συνδυασμό με την έλλειψη ισχυρής λαϊκής παράδοσης στη συγκεκριμένη χώρα, τους αποκλείει από την ποικιλία των αποχρώσεων και των λεπτοτήτων που επικρατούν στον φυσικό κόσμο. Και το μόνο που αντισταθμίζει την αδεξιότητα αυτών των καλόβουλων άξεστων, είναι η θέλησή τους να επανορθώσουν τις τρομερές και συχνά τερατώδεις κουταμάρες τους... 

Εν τέλει, ο Τραμπ τους έπεισε ότι ήταν κουταμάρα που ψήφισαν τον Ομπάμα με τα ανοιχτά σύνορα, το διατλαντικό εμπόριο, την παγκοσμιοποίηση. Και την… διόρθωσαν. Ψηφίζοντας φραγή συνόρων για τις μελαμψές φυλές του Ισλάμ, μεξικάνικα τείχη και… σούπερ βόμβες. Αλλά οι Γάλλοι, όσο κι αν είναι σωβινιστές και όσο κι αν φρικάρουν με τους τζιχαντιστές του ISIS (όλοι φρικάρουμε), δεν είναι τόσο ηλίθιοι ούτε τόσο διαταραγμένοι ώστε να ψηφίσουν Μαρίν Λεπέν επειδή τους υπόσχεται… προστασία δια της φραγής των συνόρων. Οι περισσότεροι θα την ψηφίσουν από αντίδραση σ’ αυτό το αβάσταχτο τοπίο αισθηματικής ξηρασίας που βιώνουν – όλοι το βιώνουμε, όπου ευδοκιμούν τα βασικά ένστικτα του οικονομισμού: ο πολιτικός κυνισμός, ο μεσσιανισμός των αγορών, η αλαζονεία του πλούτου, η μιζέρια της φτώχειας. Μια κουταμάρα∙ που θα την διορθώσουν στον β’ γύρο…

Δεν υπάρχουν σχόλια: