ΜΜΕ: το ελιξίριο του Ιβάν του επενδυτή

Η κυνική ομολογία («τα media είναι το ανοσοποιητικό σύστημα του επιχειρηματία») του Ιβάν Σαββίδη, που πέρασε απαρατήρητη 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής   

Έπρεπε να έρθει στη χώρα μας ο Ελληνορώσος Επενδυτής Ιβάν Σαββίδης για να μας… αποκαλύψει ότι τα ΜΜΕ δεν είναι αυτό που όλοι νομίζαμε, (Μέσα Ενημέρωσης ενός μεγάλου πλήθους ανθρώπων για τρέχοντα γεγονότα και ιδέες) αλλά το ελιξίριο της μεγάλης επιχειρηματικότητας. Και κάτι παραπάνω: τα media είναι το ανοσοποιητικό σύστημα του επιχειρηματία!... 

«Ο Ιβάν Σαββίδης μιλάει με αυτοπεποίθηση Πούτιν, αλαζονεία Τραμπ και κυνισμό Ερντογάν» περιγράφουν, υπερβάλλοντας, κάποιοι απ’ τους συνομιλητές του. Άλλοι του προσάπτουν ακατάσχετη αυτοαναφορικότητα («όλο εγώ κι εγώ είναι») αλλά και μια δαιμόνια κρυψίνοια∙ «κρύβει λόγια», είναι η ευγενικότερη, σχετική, προσέγγιση : «Αν δεν έχεις σχέση με media δεν μπορείς να ασχοληθείς με μεγάλες επιχειρήσεις, επειδή σε πατάνε όπως θέλουνε» είπε. Δεν είπε όμως ποιοι ακριβώς είναι εκείνοι που σε «πατάνε όπως θέλουνε» επειδή δεν έχεις media, αφήνοντάς σε να πλανάσαι ότι εκείνοι που «τον πατάνε όπως θέλουνε» επειδή δεν έχει media είναι όλοι εκείνοι που διαθέτουν «το ελιξίριο της μεγάλης επιχειρηματικότητας», δηλαδή τα media… 

«Όλοι εκείνοι»… Το μιντιακό σύμπαν δηλαδή… Από τον Μπόμπολα και τον Κυριακού, ως τον Κοντομηνα και τον… Βαξεβάνη. Όμως, προφανέστατα, εννοούσε τους δύο εκ των τριών γνωστών ανταγωνιστών του στον τομέα της ποδοσφαιρικής… επιχειρηματικότητας, τους κ.κ. Μαρινάκη και Αλαφούζο. Οι οποίοι διαθέτουν «το ελιξίριο της μεγάλης επιχειρηματικότητας», δηλαδή media. Και ως εκ’ τούτου το ανοσοποιητικό σύστημα του επιχειρηματία. Και είναι δυνατοί. Και «τον… πατάνε όπως θέλουν»… 

 Αυτοϋπονόμευση 

Ωστόσο, το αθλητικό ρεπορτάζ υποστηρίζει ότι τώρα πια, είναι ο ελληνορώσος επενδυτής εκείνος που «πατάει όπως… θέλει» τους ανταγωνιστές του (στον τομέα της ποδοσφαιρικής επιχειρηματικότητας), τους κ.κ. Μαρινάκη και Αλαφούζο: το έκανε φουσκώνοντας κάποια συνήθη επεισόδια στη φυσούνα του Καραϊσκάκης μετά το ματς Ολυμπιακού – Πλατανιά και διεκδικώντας δικαστικά (με αφαίρεση βαθμών) τον τίτλο του πρωταθλητή από την ΠΑΕ του Μαρινάκη… Και το έκανε… πατώντας όπως ήθελε (δια της διαιτησίας Κύζα) την ΠΑΕ του Αλαφούζου στην Τούμπα. Αλλά πως το έκανε χωρίς να διαθέτει (είναι γνωστό ότι ακόμα βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τον «Πήγασο») το… «ελιξίριο της μεγάλης επιχειρηματικότητας; Είναι το ερώτημα. 

«Είναι ο εκλεκτός της πολιτείας», απαντούν οι «πατημένοι» ανταγωνιστές του, μέσω των… «ελιξιρίων μεγάλης επιχειρηματικότητας» που διαθέτουν. Και ξεσηκώνουν τις στρατιές των οπαδών τους εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικώς, καταγγέλλοντας «διαπλοκή με τον Ελληνορώσο επενδυτή»!.. Χωρίς να υπολογίζουν ότι, μ’ αυτή τους την αντίδραση αναγνωρίζουν (αφού γνωρίζουν!) ότι η «διαπλοκή» με μια κυβέρνηση είναι δυνατότερο… «ελιξίριο μεγάλης επιχειρηματικότητας» απ’ ότι η διαπλοκή των ιδίων με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η οποία, πέρα από το γεγονός ότι τεκμηριώνεται καθημερινά στα πρωτοσέλιδα των media που, ως «ελιξίρια επιχειρηματικότητας», διαθέτουν και χρησιμοποιούν, τεκμηριώθηκε και στη Βουλή από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μ’ εκείνη την υπονομευτική (και εν τέλει αυτοϋπονομευτική της επιχειρηματικότητας του αντιπάλου τους), επερώτηση επί της διαδικασίας εξαγοράς της ΣΕΚΑΠ… 

Ποδόσφαιρο – media - πολιτική 

Το θλιβερό σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι ενώ ο Ελληνορώσος επενδυτής τόλμησε να πει δημοσίως ότι στην πραγματικότητά μας τα media είναι το «ελιξίριο της μεγάλης επιχειρηματικότητας»,( «το ανοσοποιητικό σύστημα του επιχειρηματία»!) η συγκλονιστική αυτή δημόσια ομολογία εγκατεστημένης διαφθοράς αντιμετωπίστηκε είτε ως αφορμή για παραπολιτικές εγκλήσεις και αντεγκλήσεις, είτε ως κοσμική γραφικότητα. Απ’ όλες τις πλευρές. Πολιτικές και μιντιακές, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων. Σε μια εποχή κατά την οποία τα media έχουν απαξιωθεί απολύτως ως Μέσα Ενημέρωσης και πτωχεύουν και, το ένα μετά το άλλο κλείνουν, και στη θέση τους ανοίγουν άλλα, περισσότερα απ’ αυτά που κλείνουν∙ τα περισσότερα όπως, κυνικά, τα προσδιόρισε ο Ελληνορώσος επενδυτής - ως «ελιξίρια επιχειρηματικότητας». Δηλαδή ως μέσα διαπλοκής. 

Πιο ανησυχητική φαντάζει η δήλωση του Ελληνορώσου επενδυτή ότι «δεν χρειάζομαι τα ΜΜΕ για να επηρεάζω το πολιτικό σύστημα στη χώρα», που εξελίχθηκε σε μια πολιτική αυτοαναφορά και, εν κατακλείδι, ακούστηκε σαν απειλή ανάμειξής με την πολιτική. 

Σκεφτείτε: αν ο Ιβάν Σαββίδης αποκτήσει το… «ελιξίριο της μεγάλης επιχειρηματικότητας», θα έχουμε τρεις μιντιάρχες, (Αλαφούζος, Μαρινάκης, Σαββίδης) που θα είναι, ταυτόχρονα και αντίστοιχα, ιδιοκτήτες τριών εκ’ των μεγαλυτέρων Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιριών της χώρας. Τότε ενδέχεται να βρεθούμε μπροστά σε ένα πρωτοφανές εξουσιαστικό εποικοδόμημα που, πέρα από τον υποβόσκοντα εντός του «μπερλουσκονισμό», θα διευρύνει τη βάση στήριξής του σε μια τερατώδη (αλληλοσπαρασσόμενη) συγχώνευση των χούλιγκαν του ποδοσφαίρου με τους χούλιγκαν της δημοσιογραφίας. Στα πρότυπα του σημερινού ποδοσφαιροδημοσιογραφικού ομίλου ΣΚΑΪ, για να πάρετε μια ιδέα.