31 Αυγούστου 2016

Η αδειοδότηση δεν φτάνει ούτε για αρχή

Η «επιστροφή στη νομιμότητα» δεν σημαίνει ούτε απαλλαγή απ’ τη διαπλοκή, ούτε επιστροφή στην κανονική δημοσιογραφία  


Την 30η Αυγούστου, ημέρα Τρίτη, καθώς οι διεκδικητές αδειών για την ίδρυση τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας ή την νομιμοποίηση των ήδη υπαρχόντων (που, εδώ και 27 χρόνια, εκπέμπουν παράνομα) εισέρχονταν στον χώρο της διαγωνιστικής δοκιμασίας, ο Κιμπουρόπουλος (του Αλαφούζου) δήλωνε ότι πάει να πληρώσει τα λύτρα… 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
«Προφανώς για να... απελευθερώσει την τηλεοπτική άδεια που είχε απαγάγει και κρατούσε, χρόνια τώρα, παράνομα το αφεντικό του. Και να την ξαναπάρει!.. Σωστά;», σχολίασε το… alter ego μου. 

«Δεν νομίζω. Το δίκαιο και ευκταίο θα ήταν να πληρώσει τα λύτρα για την παράνομη "απαγωγή" και κατοχή της άδειας... Να την απελευθερώσει και, ει δυνατόν, να την παραδώσει ο ίδιος στον νόμιμο δικαιούχο της, τον πλειοδότη διεκδικητή του διαγωνισμού. Και ακολούθως να παραδώσει στη Δικαιοσύνη τον "απαγωγέα" της: το αφεντικό του!», απάντησε ο … θεσμικός εαυτός μου. 

Την επομένη, ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε. Ο Μαρινάκης πήρε την άδεια και τον Καρντόζο, ο Αλαφούζος έμεινε με τον… Εμποκού στο χέρι και, θρίαμβος: απεκατεστάθη η νομιμότης στο τηλεοπτικό τοπίο της χώρας…

«Ας φαγωθούν μεταξύ τους» 

Να υπερασπιστώ τους νέους αδειούχους καναλάρχες ενάντια στους παραδοσιακούς, τους παράνομους, τους άπληστους, τους διεφθαρμένους, τους διαπλεκόμενους μιντιάρχες ενός «καθεστώτος» που γέρνει προς τη δύση του; Και να το κάνω μόνο και μόνο επειδή πήραν την άδεια σε «καθεστώς» ΣΥΡΙΖΑ; Ίσως ναι, αλλά… μάλλον όχι: η απληστία, η ανηθικότητα, η ανομία και η διαπλοκή των… «παλιών» (κάτω από τον μανδύα της αστικής ευπρέπειας, της καθαρευουσιάνικης φιοριτούρας, του… αδρά δανειδοτούμενου life style) αντικαθίσταται από την εξόφθαλμη απληστία, την κεκαλυμμένη ανομία, την εν δυνάμει διαπλοκή των καινούργιων. Αυτά, δίχως περιττές ευπρέπειες και φιοριτούρες, αφού «το μόνο που μεσολάβησε μεταξύ επιχειρηματιών και τηλεοπτικής άδειας είναι… τα πορτοφόλια τους». Με τρόπο που, εν τέλει, οι προκύψαντες… αδειούχοι, παλιοί και νέοι, μοιάζουν με τους (παλιούς και νέους) προκατόχους τους ή μη. Άλλωστε εξακολουθούν να τρώγονται μεταξύ τους, ακριβώς όπως πριν. 

Κι ακόμα χειρότερα: «το Mega θα συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς άδεια», τσαμπουκαλεύεται ήδη ο Ψυχάρης. Ο άλλος, το αφεντικό της sky σοσάιτι διαπλοκής, σηκώνει ακόμα πιο ψηλά την αντισύριζα παντιέρα: θα τους ταράξουμε στη… γαλάζια νομιμότητα, μαθαίνω ότι λέει στα πρωτοπαλίκαρά του, υπαινισσόμενος πλήρη κάλυψη (σε βαθμό συστράτευσης) με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη: «τους μαζεύει καθημερινά ο αντ’ αυτού, τους υποδεικνύει τους στόχους της ημέρας και τους εφοδιάζει με αντισύριζα λάσπη και ανεμιστήρες», με ενημερώνει συνάδελφος του Ομίλου. Μαθαίνω ακόμα, ότι τα εν λόγω "πρωτοπαλίκαρα", που είναι δημοσιογράφοι - μέλη της Ένωσης Συντακτών, απειλούν συναδέλφους τους δημοσιογράφους (που είναι κι αυτοί μέλη της Ένωσης Συντακτών) ότι, αν δεν δουλέψουν σωστά τη λάσπη στους ανεμιστήρες, δεν θα ματαδούν το χρώμα του χρήματος… 

Πρόβλημα δημοσιογραφίας 

 Αλλά το πλέον τραγικό στοιχείο που αποκαλύφθηκε τις μέρες της «μάχης των καναλιών» είναι ο βαθμός διαπλοκής των δημοσιογράφων. Και κατ’ επέκταση της δημοσιογραφίας: πλήρης στράτευση των δημοσιογράφων πρώτης γραμμής στα διαπλεκόμενα συμφέροντα των ιδιοκτητών των Μέσων, πλήρης ταύτιση της δημοσιογραφίας με την προπαγάνδα: υπολόγισα ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 65 με 70% των πολιτικών και παραπολιτικών θεμάτων που «έπαιξαν» στα τηλεοπτικά δελτία και στα πρωτοσέλιδα των ηλεκτρονικών, αλλά και των εντύπων εκδόσεων των πολιτικών εφημερίδων και των ειδησεογραφικών sites και blogs στην περίοδο της «μάχης των καναλιών» ήσαν απολύτως ή μερικώς κατασκευασμένα, ή πειραγμένα δια της μεθόδου του διαστρεβλωτικού editing «ρεπορτάζ», με στόχο, κυρίως, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Και βέβαια τους αντιπάλους διεκδικητές τηλεοπτικών αδειών. Στο υπόλοιπο 30% συνωστίζονταν, όπως συνήθως, τα λίγα ΜΜΕ που προσπαθούν να είναι αντικειμενικά, μαζί με τα ούτως ή άλλως υποκειμενικά και προπαγανδιστικά κομματικά αντίστοιχα, καθώς και τα ακραία Μέσα κάθε ιδεολογίας, ιδεοληψίας ή διαστροφής.

Ιδιαίτερη θλίψη και ντροπή για κάποιους ξεχωριστούς δημοσιογράφους και σχολιαστές του Τύπου που προσχώρησαν στον διατεταγμένο εμφύλιο των ημερών: δημοσιογράφοι εναντίον δημοσιογράφων. Να αλληλοσπαράσσονται ΔΟΛίως ή αΔΟΛως… 

 Εν κατακλείδι οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι η αδειοδότηση των τεσσάρων, μόνο χρήμα και νομιμότητα αποδίδει – διόλου δεν σημαίνει απαλλαγή απ’ τη διαπλοκή. Πόσο μάλλον για τον έλεγχο του χαοτικού τοπίου των μίντια, την επιστροφή στην κανονική δημοσιογραφία»: κανείς δεν ξέρει αν θα ξαναδούμε τις πραγματικές ειδήσεις τυπωμένες στις εφημερίδες. Να ξαναδούμε στα δελτία ειδήσεων δημοσιογράφους που θα δίνουν χώρο στην κοινωνική αλήθεια. Κι όχι στην αλήθεια των αφεντικών τους…